Porównanie Buderus Logamax Plus GB122i-24 KD H 24 kW

230 V

vs Bosch Condens GC2300i W 24/30 C 24 kW

230 V

Minimalna temperatura chłodziwa, jaką zapewnia kocioł w trybie grzania.

Maksymalna temperatura robocza chłodziwa w układzie kotła podczas pracy w trybie grzania.

Wydajność kotła dwufunkcyjnego w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę przy nagrzaniu wody o około 25 °C powyżej temperatury początkowej.

Wydajność to maksymalna ilość gorącej wody, jaką urządzenie może wytworzyć w ciągu minuty. Zależy ona nie tylko od mocy samego podgrzewacza, lecz także od tego, ile wody należy ogrzać: im wyższa różnica temperatur (Δt - „delta te”) między wodą zimną a ogrzaną, tym więcej energii jest potrzebne do ogrzania i tym mniejsza ilość wody, jaką kocioł może obsłużyć w tym trybie. Dlatego wydajność kotłów dwufunkcyjnych koniecznie wskazywana jest dla konkretnych wariantów Δt - mianowicie 25 °C, 30 °C i / lub 50 °C. Warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę początkową temperaturę wody a także jakie jest zapotrzebowanie na ciepłą wodę w miejscu instalacji kotła (ile punktów poboru, jakie wymagania temperaturowe itp.); szczegółowe zalecenia na ten temat można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Przypominamy, że woda zaczyna być odczuwana przez człowieka jako ciepła od około 40 °C, jako gorąca - od około 50 °C, a temperatura ciepłej wody w systemach centralnego zaopatrzenia (zgodnie z oficjalnymi normami) wynosi co najmniej 60 °C. Tak więc, aby kocioł pracował w trybie Δt ~25 °C i wytwarzał co najmniej ciepłą wodę o temperaturze 40 °C, początkowa temperatura wody zimnej powinna wynosić około 15 °C (15+25=40 °C). Jest to dość wysoka wartość - na przykład w centralnym systemie zaopatrzenia w wodę zimna woda osiąga 15 °C tylko...latem, gdy rury wodne wyraźnie się nagrzewają; to samo dotyczy wody dostarczanej ze studni. Tak więc, taka wydajność jest wartością bardzo umowną, w praktyce kocioł nieczęsto pracuje przy różnicy temperatur 25 °C. Niemniej jednak dane dla Δt = 25 °C są nadal często podawane w charakterystyce - w tym w celach reklamowych, gdyż w tym trybie cyfry dotyczące wydajności są najwyższe. Dodatkowo informacja ta może być przydatna, jeśli kocioł pełni funkcję wstępnego podgrzewacza wody, a dogrzewanie do temperatury roboczej zapewnia inne urządzenie - np. kocioł elektryczny lub przepływowy podgrzewacz wody.

Wydajność kotła dwufunkcyjnego w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę przy nagrzaniu wody o około 30 °C powyżej temperatury początkowej.

Wydajność to maksymalna ilość gorącej wody, jaką urządzenie może wytworzyć w ciągu minuty. Zależy ona nie tylko od mocy samego podgrzewacza, lecz także od tego, ile wody należy ogrzać: im wyższa różnica temperatur (Δt - „delta te”) między wodą zimną a ogrzaną, tym więcej energii jest potrzebne do ogrzania i tym mniejsza ilość wody, jaką kocioł może obsłużyć w tym trybie. Dlatego wydajność kotłów dwufunkcyjnych koniecznie wskazywana jest dla konkretnych wariantów Δt - mianowicie 25 °C, 30 °C i / lub 50 °C. Warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę początkową temperaturę wody a także jakie jest zapotrzebowanie na ciepłą wodę w miejscu instalacji kotła (ile punktów poboru, jakie wymagania temperaturowe itp.); szczegółowe zalecenia na ten temat można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Przypominamy, że woda zaczyna być odczuwana przez człowieka jako ciepła od około 40 °C, jako gorąca - od około 50 °C, a temperatura ciepłej wody w systemach centralnego zaopatrzenia (zgodnie z oficjalnymi normami) wynosi co najmniej 60 °C. Tak więc, aby kocioł pracował w trybie Δt ~30 °C i wytwarzał co najmniej ciepłą wodę o temperaturze 40 °C, początkowa temperatura wody zimnej powinna wynosić około 10 °C (10+30=40 °C). Podobna temperatura może występować w studniach w ciepłą porę roku, a także w tę porę roku zimna woda w centralnym...wodociągu często nagrzewa się do 10 °C. Jednak kotły, w tym dwufunkcyjne, włączane są głównie w chłodne dni, kiedy początkowa temperatura wody jest zauważalnie niższa. W związku z tym, jeśli kocioł jest używany jako główny podgrzewacz wody - podgrzanie do deklarowanych temperatur (patrz "Min. t CWU", "Maks. t CWU") często wymaga więcej Δt niż 30 °C, a wydajność okazuje się niższa niż wskazano w tym punkcie. Jednak przy pracy w trybie podgrzewania wstępnego (gdy woda jest podgrzewana do pożądanej temperatury przez urządzenie dodatkowe, takie jak kocioł), wskaźnik ten bardzo niezawodnie opisuje możliwości urządzenia.

Magistrala komunikacyjna, z którą kocioł jest kompatybilny.

Magistrala jest kanałem komunikacyjnym, za pośrednictwem którego urządzenia sterujące i sterowane mogą wymieniać dane. Obsługa takiego kanału znacznie upraszcza podłączenie termostatów i innej automatyki sterującej - wystarczy, że takie urządzenia są kompatybilne z tą samą magistralą co kocioł. Ponadto wiele rodzajów magistrali komunikacyjnych pozwala tworzyć bardzo rozbudowane systemy monitoringu i sterowania oraz łatwo integrować w nie różne urządzenia, w tym kotły grzewcze.

W nowoczesnym sprzęcie grzewczym najpopularniejsze magistrale to OpenTherm, eBus, Bus BridgeNet i EMS. Oto ich kluczowe cechy:

- OpenTherm. Dość prosty standard o skromnej funkcjonalności: pozwala tylko na bezpośrednie połączenie sterującego i sterowanego urządzenia, nie jest przeznaczony do tworzenia rozbudowanych systemów. Z drugiej strony, taka magistrala ma dość zaawansowane możliwości sterowania urządzeniami grzewczymi: w szczególności pozwala regulować temperaturę nie tylko poprzez włączanie/wyłączanie kotła, lecz także poprzez zmianę mocy palnika gazowego. Ten tryb pracy pomaga oszczędzać paliwo/energię, a także zmniejszać zużycie i wydłużać żywotność nagrzewnicy; a w wielu przypadkach do sprawnego sterowania ogrzewaniem wystarcza system dwóch urządzeń (kotła i termostat...u). Jednocześnie standard OpenTherm jest prosty i tani w realizacji, co czyni go niezwykle popularnym w nowoczesnych kotłach. Z wielu powodów stosuje się go głównie w modelach gazowych.

- e-Bus. Magistrala komunikacyjna o imponujących możliwościach praktycznych. Pozwala na zjednoczenie w jednym systemie do 25 urządzeń sterujących i 228 sterowanych, z odległością transmisji danych pomiędzy poszczególnymi elementami do 1 km. Jednocześnie eBUS jest standardem otwartym, jego wdrożenie (przynajmniej w zakresie podstawowych funkcji) jest dostępne bezpłatnie dla każdego. I choć obecnie obsługę eBUS można spotkać głównie w urządzeniach Protherm i Vaillant, to generalnie w kotłach jest to drugi, po OpenTherm, najpopularniejszy typ magistrali komunikacyjnej. Takie odstawanie wynika głównie z nieco wyższego kosztu, podczas gdy zaawansowane możliwości eBUS nie są tak często potrzebne.

- Bus BridgeNet. Autorskie opracowanie Hotpoint-Ariston, stosowane wyłącznie w kotłach tej marki. Jedną z zalet jest wysoki stopień automatyzacji: użytkownik musi tylko ustawić parametry temperatury (a dla różnych stref można wybrać własne opcje) oraz, w razie potrzeby, program na tydzień, resztę niezbędnych obliczeń i korekty zostaną przeprowadzone przez system. Jednak takie możliwości są dostępne tylko w specjalnych urządzeniach sterujących, takich jak termostaty; w kotłach, obsługa Bus BridgeNet oznacza zazwyczaj tylko kompatybilność z podobną automatyką.

- EMS. Magistrala komunikacyjna stosowana głównie w urządzeniach Bosch i Buderus. Generalnie cechuje się szeroką funkcjonalnością, wysokim stopniem automatyzacji oraz możliwością tworzenia rozbudowanych systemów sterowania. Należy jednak pamiętać, że w dzisiejszych czasach można spotkać zarówno oryginalny EMS, jak i zmodyfikowany EMS Plus, a standardy te początkowo nie są ze sobą kompatybilne (choć wsparcie dla obu z nich może być zapewnione w poszczególnych urządzeniach). Tak więc, konkretna wersja magistrali EMS powinna być określona osobno; należy zauważyć, że w sprzęcie Bosch występuje głównie wersja oryginalna, a w urządzeniach Buderus - EMS Plus (chociaż możliwe są wyjątki tam i tam).

Sprawność kotła jest głównym wskaźnikiem charakteryzującym sprawność jego pracy.

W przypadku modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”) wskaźnik ten jest obliczany jako stosunek mocy użytecznej do zużytej; w takich modelach wskaźniki 98 - 99% nie są rzadkością. W przypadku kotłów na paliwo stałe, sprawność to stosunek ilości ciepła bezpośrednio przekazywanego do nośnika ciepła do całkowitej ilości ciepła uwalnianego podczas spalania. W takich urządzeniach sprawność jest niższa niż w urządzeniach elektrycznych; dla nich wskaźnik powyżej 90% jest uważany za dobry. Wyjątkiem są kotły kondensacyjne (patrz odpowiedni punkt), w których sprawność może być nawet wyższa niż 100%. Nie dochodzi tutaj do naruszenia praw fizyki, jest to rodzaj sztuczki reklamowej: przy obliczaniu wydajności stosuje się niewłaściwą metodę, która nie uwzględnia energii zużytej na tworzenie pary wodnej. Niemniej jednak formalnie wszystko jest poprawne: kocioł oddaje do nośnika ciepła więcej energii cieplnej niż jest uwalniane podczas spalania paliwa, ponieważ energia kondensacji jest dodawana do energii spalania.

Rodzaj komory spalania zastosowanej w kotle.

— Otwarta(kominowa). Komory spalania tego typu pobierają powietrze z pomieszczenia, w którym znajduje się kocioł, a produkty spalania są w naturalny sposób usuwane kominem. Kotły o tej konstrukcji są proste i niedrogie, lecz mają określone wymagania instalacyjne: pomieszczenie musi mieć dobrą wentylację, a wysokość komina musi wynosić co najmniej 4 m, aby zapewnić wystarczający ciąg.

— Zamknięta(z turbodoładowaniem). Zamknięte komory spalania są odizolowane od pomieszczenia, w którym zainstalowany jest kocioł: powietrze do spalania pobierane jest z ulicy, a produkty spalania usuwane są również na ulicę. W tym celu zwykle stosuje się komin o konstrukcji współosiowej - w postaci dwóch rur włożonych jedna w drugą: produkty spalania są usuwane przez rurę wewnętrzną , a rura zewnętrzna odpowiada za dopływ powietrza. Komory spalania z turbodoładowaniem są bardziej skomplikowane i droższe niż te otwarte, a maksymalna długość komina jest ograniczona. Z drugiej strony taki kocioł nie spala powietrza w pomieszczeniu i można go zamontować w dowolnym miejscu, niezależnie od wydajności wentylacji.

— Brak. Kotły elektryczne nie posiadają komór spalania (patrz „Źródło energii”).

Optymalne ciśnienie gazu dostarczanego do wlotu instalacji kotłowej. Najczęściej wskazywane jest dla gazu ziemnego i wynosi około 15-20 mbar. Parametr ten musi odpowiadać parametrom systemu zasilania gazem. Jednak ciśnienie w ostatnim może być wyższe, co może wymagać zainstalowania specjalnego reduktora gazu - problem ten rozwiązuje się przy instalacji kotła, co może wykonać tylko wykwalifikowany technik gazowy.

Materiał pierwotnego wymiennika ciepła, w którym energia cieplna z gorących produktów spalania jest przekazywana do nośnika ciepła. Sprawność kotła, szybkość ogrzewania i żywotność urządzenia zależą bezpośrednio od materiału wymiennika ciepła.

— Miedziany. Miedź to materiał o najlepszych właściwościach wymiany ciepła i wysokiej odporności na korozję. Szybko się nagrzewa, co oszczędza energię w czasie pracy kotła grzewczego, ma niski współczynnik chropowatości i długą żywotność. Jedyną wadą tego metalu jest jego wysoki koszt. Miedziane wymienniki ciepła są instalowane w sprzęcie klasy średniej i premium.

— Aluminiowy. Aluminium jako materiał do produkcji wymiennika ciepła charakteryzuje się doskonałą przewodnością cieplną, długą żywotnością, ponadto jest tańszy od miedzi. Aby obniżyć koszty produkcji w miedzianych wymiennikach ciepła, producenci starają się zmniejszyć grubość ścianki. Nie dotyczy to aluminium.

—Żeliwny. Kotły z żeliwnym wymiennikiem ciepła nagrzewają się długo i powoli stygną, zachowując ciepło przez długi czas po zatrzymaniu ogrzewania. Ponadto żeliwo wyróżnia się wysoką pojemnością cieplną i niską podatnością na korozję. Żywotność jednostki żeliwnej może wynosić 30 lub 50 lat. Odwrotną stroną medalu są ogromne wskaźniki masy i gabarytów urządzeń grzewczych, dlatego kotły z żeliwnym wymienniki...em ciepła produkowane są głównie w układzie podłogowym. Ponadto żeliwo nie toleruje nagłych zmian temperatury – może to powodować pęknięcia.

— Stalowy. Najbardziej rozpowszechnione są stalowe wymienniki ciepła w kotłach grzewczych. Stal cechuje się wysoką ciągliwością i wytrzymałością pod wpływem wysokich temperatur, jest tania, łatwa w obróbce na etapach produkcji. Jednak stalowe wymienniki ciepła są podatne na korozję. W efekcie nie są tak trwałe.

— Ze stali nierdzewnej. Wymienniki ciepła wykonane ze stali nierdzewnej to „rzadkie ptaki” w kotłach grzewczych, co tłumaczy się wysokimi kosztami użytkowania tego materiału. Lecz łączą one w sobie zalety żeliwa i stali. Stal nierdzewna wykazuje wysoką odporność na korozję, szok termiczny, niską bezwładność i długą żywotność.