Porównanie BAXI Duo-Tec Compact E 20 19.9 kW vs BAXI Duo-tec Compact 20 19.4 kW

Maksymalna powierzchnia pomieszczenia, którą kocioł może wydajnie ogrzać. Warto jednak wziąć pod uwagę, że różne budynki mają różne właściwości termoizolacyjne, a nowoczesne budynki są znacznie „cieplejsze” niż domy 30-letnie, a tym bardziej 50-letnie. W związku z tym, punkt ten ma raczej charakter referencyjny i nie pozwala na pełną ocenę rzeczywistego ogrzewanego obszaru. Istnieje wzór, za pomocą którego można wywnioskować maksymalną powierzchnię grzewczą, znając moc użyteczną kotła i warunki klimatyczne, w których będzie on używany; zobacz "Moc użyteczna", aby uzyskać szczegółowe informacje. W naszym przypadku powierzchnia grzewcza liczona jest według wzoru „moc kotła pomnożona przez 8”, co w przybliżeniu jest równoznaczne wykorzystaniu w kilkunastoletnich domach.

Użyteczna moc kotła to moc grzewcza, jaką zapewnia on w trybie maksymalnym.

Zdolność urządzenia do ogrzewania pomieszczenia o określonej powierzchni zależy bezpośrednio od tego parametru; przez moc można w przybliżeniu określić obszar ogrzewania, jeśli parametr ten nie jest wskazany w charakterystyce. Najbardziej ogólna zasada jest taka, że w przypadku pomieszczenia mieszkalnego o wysokości sufitu 2,5 - 3 m do ogrzania 1 m2 powierzchni potrzeba co najmniej 100 W mocy cieplnej. Istnieją również bardziej szczegółowe metody obliczeniowe, które uwzględniają określone czynniki: strefę klimatyczną, przepływ ciepła na zewnątrz, cechy konstrukcyjne systemu grzewczego itp.; są one szczegółowo opisane w specjalnych źródłach. Zwracamy również uwagę, że w kotłach dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) część wytworzonego ciepła jest przekazywana na ogrzewanie celem zaopatrzenia w ciepłą wodę; należy to wziąć pod uwagę przy ocenie mocy użytecznej.

Uważa się, że kotły o mocy powyżej 30 kW należy instalować w oddzielnych pomieszczeniach (kotłowniach).

Maksymalna moc elektryczna pobierana przez kocioł podczas pracy. W przypadku modeli nieelektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) moc ta jest zwykle niska, jest ona potrzebna głównie dla obwodów sterujących i nie można na nią zwracać szczególnej uwagi. W przypadku kotłów elektrycznych warto zauważyć, że pobór mocy w nich jest najczęściej nieco wyższy od mocy użytecznej, ponieważ część energii jest nieuchronnie rozpraszana i nie jest wykorzystywana do ogrzewania. W związku z tym, zgodnie ze stosunkiem mocy użytecznej do zużytej, można oszacować sprawność takiego kotła.

Wydajność kotła dwufunkcyjnego w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę przy nagrzaniu wody o około 30 °C powyżej temperatury początkowej.

Wydajność to maksymalna ilość gorącej wody, jaką urządzenie może wytworzyć w ciągu minuty. Zależy ona nie tylko od mocy samego podgrzewacza, lecz także od tego, ile wody należy ogrzać: im wyższa różnica temperatur (Δt - „delta te”) między wodą zimną a ogrzaną, tym więcej energii jest potrzebne do ogrzania i tym mniejsza ilość wody, jaką kocioł może obsłużyć w tym trybie. Dlatego wydajność kotłów dwufunkcyjnych koniecznie wskazywana jest dla konkretnych wariantów Δt - mianowicie 25 °C, 30 °C i / lub 50 °C. Warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę początkową temperaturę wody a także jakie jest zapotrzebowanie na ciepłą wodę w miejscu instalacji kotła (ile punktów poboru, jakie wymagania temperaturowe itp.); szczegółowe zalecenia na ten temat można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Przypominamy, że woda zaczyna być odczuwana przez człowieka jako ciepła od około 40 °C, jako gorąca - od około 50 °C, a temperatura ciepłej wody w systemach centralnego zaopatrzenia (zgodnie z oficjalnymi normami) wynosi co najmniej 60 °C. Tak więc, aby kocioł pracował w trybie Δt ~30 °C i wytwarzał co najmniej ciepłą wodę o temperaturze 40 °C, początkowa temperatura wody zimnej powinna wynosić około 10 °C (10+30=40 °C). Podobna temperatura może występować w studniach w ciepłą porę roku, a także w tę porę roku zimna woda w centralnym...wodociągu często nagrzewa się do 10 °C. Jednak kotły, w tym dwufunkcyjne, włączane są głównie w chłodne dni, kiedy początkowa temperatura wody jest zauważalnie niższa. W związku z tym, jeśli kocioł jest używany jako główny podgrzewacz wody - podgrzanie do deklarowanych temperatur (patrz "Min. t CWU", "Maks. t CWU") często wymaga więcej Δt niż 30 °C, a wydajność okazuje się niższa niż wskazano w tym punkcie. Jednak przy pracy w trybie podgrzewania wstępnego (gdy woda jest podgrzewana do pożądanej temperatury przez urządzenie dodatkowe, takie jak kocioł), wskaźnik ten bardzo niezawodnie opisuje możliwości urządzenia.

Czujnik temperatury zewnętrznej pozwala na monitorowanie zewnętrznych warunków pogodowych i automatyczne dostosowywanie do nich pracy kotła - w celu zwiększenia mocy grzewczej, gdy temperatura zewnętrzna spada i obniżenia, gdy wzrasta.

Kocioł posiada specjalny tryb do ogrzewania podłogowego.

Ciepłe podłogi różnią się od konwencjonalnych systemów grzewczych przede wszystkim niższą temperaturą chłodziwa - w przeciwnym razie podłoga mogłaby być zbyt gorąca do komfortowego użytkowania (dodatkowo wysokie temperatury są również niepożądane do pokrycia podłogi i zainstalowanych na niej mebli). Ponadto kotły z tą funkcją wyróżniają się zwiększoną mocą pompy - w celu zapewnienia efektywnej cyrkulacji chłodziwa przez rozgałęzione obwody grzewcze o dość dużej rezystancji.

Obecność programatora w konstrukcji kotła.

Programator nazywany jest programowalnym termostatem - urządzenie, które pozwala nie tylko utrzymać temperaturę, lecz także zaprogramować pracę kotła na określony czas. Najprostsze programatory obejmują cały dzień, bardziej zaawansowane pozwalają ustawić tryb pracy na poszczególne dni. W każdym razie funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę i eliminuje konieczność ciągłej ręcznej regulacji pracy kotła. Z drugiej strony obecność programatora wpływa na koszt.

Sprawność kotła jest głównym wskaźnikiem charakteryzującym sprawność jego pracy.

W przypadku modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”) wskaźnik ten jest obliczany jako stosunek mocy użytecznej do zużytej; w takich modelach wskaźniki 98 - 99% nie są rzadkością. W przypadku kotłów na paliwo stałe, sprawność to stosunek ilości ciepła bezpośrednio przekazywanego do nośnika ciepła do całkowitej ilości ciepła uwalnianego podczas spalania. W takich urządzeniach sprawność jest niższa niż w urządzeniach elektrycznych; dla nich wskaźnik powyżej 90% jest uważany za dobry. Wyjątkiem są kotły kondensacyjne (patrz odpowiedni punkt), w których sprawność może być nawet wyższa niż 100%. Nie dochodzi tutaj do naruszenia praw fizyki, jest to rodzaj sztuczki reklamowej: przy obliczaniu wydajności stosuje się niewłaściwą metodę, która nie uwzględnia energii zużytej na tworzenie pary wodnej. Niemniej jednak formalnie wszystko jest poprawne: kocioł oddaje do nośnika ciepła więcej energii cieplnej niż jest uwalniane podczas spalania paliwa, ponieważ energia kondensacji jest dodawana do energii spalania.

Materiał pierwotnego wymiennika ciepła, w którym energia cieplna z gorących produktów spalania jest przekazywana do nośnika ciepła. Sprawność kotła, szybkość ogrzewania i żywotność urządzenia zależą bezpośrednio od materiału wymiennika ciepła.

— Miedziany. Miedź to materiał o najlepszych właściwościach wymiany ciepła i wysokiej odporności na korozję. Szybko się nagrzewa, co oszczędza energię w czasie pracy kotła grzewczego, ma niski współczynnik chropowatości i długą żywotność. Jedyną wadą tego metalu jest jego wysoki koszt. Miedziane wymienniki ciepła są instalowane w sprzęcie klasy średniej i premium.

— Aluminiowy. Aluminium jako materiał do produkcji wymiennika ciepła charakteryzuje się doskonałą przewodnością cieplną, długą żywotnością, ponadto jest tańszy od miedzi. Aby obniżyć koszty produkcji w miedzianych wymiennikach ciepła, producenci starają się zmniejszyć grubość ścianki. Nie dotyczy to aluminium.

—Żeliwny. Kotły z żeliwnym wymiennikiem ciepła nagrzewają się długo i powoli stygną, zachowując ciepło przez długi czas po zatrzymaniu ogrzewania. Ponadto żeliwo wyróżnia się wysoką pojemnością cieplną i niską podatnością na korozję. Żywotność jednostki żeliwnej może wynosić 30 lub 50 lat. Odwrotną stroną medalu są ogromne wskaźniki masy i gabarytów urządzeń grzewczych, dlatego kotły z żeliwnym wymienniki...em ciepła produkowane są głównie w układzie podłogowym. Ponadto żeliwo nie toleruje nagłych zmian temperatury – może to powodować pęknięcia.

— Stalowy. Najbardziej rozpowszechnione są stalowe wymienniki ciepła w kotłach grzewczych. Stal cechuje się wysoką ciągliwością i wytrzymałością pod wpływem wysokich temperatur, jest tania, łatwa w obróbce na etapach produkcji. Jednak stalowe wymienniki ciepła są podatne na korozję. W efekcie nie są tak trwałe.

— Ze stali nierdzewnej. Wymienniki ciepła wykonane ze stali nierdzewnej to „rzadkie ptaki” w kotłach grzewczych, co tłumaczy się wysokimi kosztami użytkowania tego materiału. Lecz łączą one w sobie zalety żeliwa i stali. Stal nierdzewna wykazuje wysoką odporność na korozję, szok termiczny, niską bezwładność i długą żywotność.