Porównanie Viltrox AF 33mm f/1.4 vs Sigma 16mm f/1.4 DC DN

Ogólny typ obiektywu. Należy pamiętać, że parametr ten jest w dużej mierze determinowany przez równoważną (nie rzeczywistą) ogniskową, ale w specyfikacji optyki najczęściej jest wskazywana rzeczywista wartość; aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz „Ogniskowa”.

Typ jest wskazywany nie dla wszystkich obiektywów, ale tylko dla modeli, które mają wyraźną specjalizację i zdecydowanie należą do określonej kategorii. Oprócz nich istnieją tzw. obiektywy uniwersalne – o nich poniżej. Modele specjalistyczne mogą być następujących typów:

- Stałoogniskowy. Praktycznie wszystkie obiektywy, w których nie ma możliwości zmiany ogniskowej, znajdują się w tej kategorii na naszej stronie internetowej. Mogą to być modele szerokokątne, optyka o długiej ogniskowej, zapewniająca wysoki stopień powiększenia, oraz modele o średnich wartościach; jedynym wyjątkiem jest ultraszerokokątne rybie oko, które jest klasyfikowane jako osobny typ (patrz poniżej). Ze względu na prostszą konstrukcję obiektywy stałoogniskowe są zwykle tańsze i bardziej niezawodne niż podobne modele z zoomem. Ich główną wadą jest to, że ogniskowa się nie zmienia. Z tego powodu, pracując z obiektywami stałoogniskowymi do każdego rodzaju fotografowania trzeba mieć własny obiektyw, a przybliżanie/oddalanie odbywa się wyłącznie poprzez przybliżanie/oddalanie aparatu względem fotografowanego obiektu (w fachowym żargonie - "zoom stopami"). ...>
- Szerokokątny. Obiektywy o zmiennej ogniskowej, których minimalna wartość wynosi do 18 mm włącznie, maksymalna — do 40 mm włącznie (oba odpowiadają ekwiwalentowi 35 mm). Zapewnia to szeroki kąt widzenia praktycznie bez widocznych zniekształceń (w przeciwieństwie do modeli ultraszerokokątnych, patrz poniżej). Szerokokątne obiektywy są często używane do fotografowania krajobrazów, dużych obiektów itp.; taki obiektyw może się też przydać w ciasnych przestrzeniach, gdzie trzeba uchwycić jak najszerszą scenę (np. dużą grupę ludzi), a sytuacja nie pozwala na daleką odległość.

- Ultraszerokokątny. Ten typ obiektywu nazywany jest również „fisheye” lub „rybie oko”. Jego ogniskowa równoważna wynosi do 17 mm włącznie, a kąty widzenia mogą sięgać 180° lub więcej, co pozwala w jednym ujęciu uchwycić bardzo duży obszar otaczającej przestrzeni (np. niebo wokół horyzontu). Takie obiektywy charakteryzują się zauważalnymi zniekształceniami na wynikowym obrazie: środek kadru wygląda bliżej niż krawędzie, a proste linie, które nie przechodzą przez środek kadru, ulegają zakrzywieniu. Z tego powodu optyka typu rybie oko ma swoją nazwę: widok przez nią jest podobny do tego, jak ryba widzi ziemię spod wody. Najczęściej rybie oko ma stałą ogniskową, ale zdarzają się też obiektywy zmiennoogniskowe. Obiektywy takie wykorzystywane są w szczególności do tworzenia panoram, fotografowania w ciasnych przestrzeniach, a także do zapewniania efektów artystycznych.

- Teleobiektyw. Obiektywy o długiej ogniskowej i odpowiednio wysokim stopniu powiększenia, przeznaczone przede wszystkim do fotografowania na duże odległości. Jeśli mówimy o konkretnych liczbach, to w naszym katalogu teleobiektywy obejmują modele o zmiennej ogniskowej, w których dolna granica ogniskowej wynosi co najmniej 50 mm, a górna granica to co najmniej 200 mm. Taka optyka przydaje się w szczególności podczas fotografowania przyrody, zawodów sportowych i imprez masowych.

Oprócz tych opisanych powyżej, produkowanych jest wiele obiektywów, które spełniają jednocześnie kryteria kilku typów lub nie pasują do żadnego z nich. Jako przykład możemy przytoczyć w szczególności opcję pośrednią między obiektywami szerokokątnymi i teleobiektywami o ogniskowych od 24 do 55 mm, czy model z szerokim zakresem regulacji, np. 28 – 200 mm, obejmującym oba te typy. Takie obiektywy bez specjalizacji nazywane są uniwersalnymi. Generalnie zakres ich zastosowania jest dość szeroki, a większość optyki dostarczanej w zestawie (kit) z lustrzankami należy do wspomnianej „wersji pośredniej”. Co prawda, pod względem jakości obrazu modele uniwersalne są często gorsze od wyspecjalizowanej optyki o podobnej cenie; przy tym zestaw kilku specjalistycznych obiektywów jest często droższy niż wysokiej klasy obiektyw „uniwersalny” o takich samych możliwościach.

System wskazuje, do jakiej marki aparatów przeznaczony jest ten obiektyw. Producenci sprzętu fotograficznego często stosują w swoich aparatach oryginalne systemy mocowania, które nie zawsze są ze sobą kompatybilne; dlatego do normalnego użytkowania obiektyw musi być oryginalnie zaprojektowany dla danego systemu. Jednocześnie należy pamiętać, że rzeczywista kompatybilność będzie również zależeć od mocowania (patrz „Bagnet (mocowanie)”). W takim przypadku jeden system często zawiera kilka bagnetów (na przykład w Canon i Nikon); bywa również na odwrót – jeden bagnet może być używany w kilku systemach jednocześnie (na przykład Micro 4/3 jest używany zarówno przez Olympus, jak i Panasonic). Ogólnie optymalna kolejność wyboru jest następująca: najpierw wyjaśnić kompatybilność obiektywu z systemem, a następnie - z określonym mocowaniem.

Zauważamy również, że zewnętrzni producenci (nie produkujący aparatów i zajmujący się tylko obiektywami) często wypuszczają modele przeznaczone do kilku różnych systemów jednocześnie. Taką kompatybilność można osiągnąć zarówno poprzez zestaw przejściówek (dołączonych do zestawu lub sprzedawanych osobno), jak i poprzez wypuszczanie różnych modyfikacji tego samego obiektywu, różniących się jedynie bagnetami. Cechy każdego takiego modelu należy wyjaśnić osobno.

Rodzaj bagnetu używanego do mocowania obiektywu do aparatu. Nazwa pochodzi od angielskiego „bayonet” oznaczającego „bagnet” i połączenia typu bagnetowego. Mocowania bagnetowe są stosowane w zdecydowanej większości współczesnych aparatów cyfrowych ze względu na ich niezawodność i łatwość obsługi.

Pełna kompatybilność obiektywu z aparatem jest gwarantowana tylko wtedy, gdy ich mocowania są takie same. Niektóre bagnety są ze sobą kompatybilne poprzez adaptery, jednak takie połączenie może ograniczać możliwości obiektywu (np. uniemożliwiać korzystanie z autofokusa) i generalnie nie jest uważane za optymalne. Należy pamiętać, że w ramach tego samego systemu (patrz wyżej) często używane są różne bagnety, które również są ze sobą niekompatybilne.

Tak więc producent Canon ma mocowania EF-M, EF-S, EF, RF, RF-S. Leica ma Leica M, Leica SL, Leica TL. Nikon ma w swoim arsenale Nikon 1, Nikon F, Nikon Z. Optykę Pentax wyposażono w Pentax 645, Pentax K, Pentax Q. Samsung stosuje mocowania NX-M i NX. W modelach Sony znajdują się Sony A i Sony E. Ponadto na rynku dostępne są inne rodzaje mocowań – zarówno firmowe (Fujifilm G, Fujifilm X, Hasselblad H, Sigma SA), jak i uniwersalne (Four Thirds (4/3), Micro 4/3).

Zwróć uwagę, że istnieją obiektywy, dla których deklaruje się kompatybilność z kilkoma mocowaniami jednocześnie. Taka „wszystkożerność” może być realizowana na różne sposoby. Na przykład niektóre modele mają niestandardowe mocowanie na korpusie obiektywu, a kompatybilność z różnymi mocowaniami jest zapewniona dzięki zastosowaniu adapterów; adaptery te mogą wchodzić do zestawu lub należy je kupić osobno. Inna opcja - obiektyw jest produkowany w kilku osobnych modyfikacjach, każda z własnym bagnetem. Te szczegóły należy wyjaśnić przed zakupem.

Parametr ten określa rozmiar obszaru fotografowanej sceny, który wpada w kadr. Im szersze kąty widzenia, tym większy obszar, który obiektyw może uchwycić w jednym ujęciu. Są one bezpośrednio związane z ogniskową obiektywu (patrz „Ogniskowa”), a także zależą od rozmiaru konkretnej matrycy, z którą używana jest optyka: dla tego samego obiektywu im mniejsza matryca, tym mniejsze kąty widzenia kąty i na odwrót. Na naszej stronie internetowej charakterystyka optyki zwykle wskazuje kąty widzenia w przypadku użycia z matrycą, dla której obiektyw został pierwotnie zaprojektowany (więcej szczegółów w „Rozmiar matrycy”).

Minimalna odległość ostrzenia (m) to najkrótsza odległość, z której można ustawić ostrość na obiekcie i zrobić zdjęcia. Zwykle waha się od 20 cm w przypadku obiektywów szerokokątnych do kilku metrów w przypadku teleobiektywów. W trybie makro aparatu lub przy pomocy obiektywów makro odległość ta może być mniejsza niż 1 centymetr.

Typ napędu zapewniającego ruch elementów konstrukcji obiektywu podczas automatycznego ustawiania ostrości. Obecnie mogą się używać następujące typy:

- Silnik ultradźwiękowy. Najbardziej zaawansowany typ napędu do tej pory. Silniki ultradźwiękowe są znacznie szybsze niż silniki konwencjonalne, zapewniają większą dokładność, zużywają mniej energii i są prawie bezgłośne. Jednak ich koszt jest dość wysoki.

- Silnik krokowy. Napęd sterowania ogniskową i transfokatorem (zoomem). Ten typ silnika jest najczęściej używany w pełnowymiarowych aparatach cyfrowych. Do zalet silnika krokowego należą: wysoka niezawodność i dokładność działania, ponadto nie wymaga zasilania w celu utrzymania ostrości i zoomu. Oczywiście silniki krokowe nie są pozbawione wad. Wśród wad są: niska prędkość i zwiększony hałas. Dodatkowo silnik krokowy charakteryzuje się dużymi wymiarami i dość dużą masą, co fizycznie nie pozwala na zintegrowanie tego typu napędu z optyką telefonów komórkowych i ultrakompaktowych aparatów.

- Silnik. W tym przypadku chodzi o zwykły silnik elektryczny. Takie napędy są proste i dlatego niedrogie. Ich wadą jest stosunkowo niska prędkość działania, a także wytwarzany przy tym hałas; to ostatnie może być czasem krytyczne – na przykład podczas fotografowania dzikiej przyrody. Ostatnio projektanci stosują różne sztuczki, aby zneutralizować te niedociągnięcia..., jednak ogólnie charakterystyka konwencjonalnych silników nadal pozostaje stosunkowo skromna.

- Brak. Całkowity brak silnika autofokusa w obiektywie. Celowanie takiej optyki może odbywać się za pomocą systemu „śrubokręta” lub ściśle ręcznie (więcej szczegółów na temat obu opcji poniżej).

Obiektywy wykorzystujące system wewnętrznego ustawianie ostrości. W takich systemach optycznych ostrzenie odbywa się tylko dzięki ruchowi elementów wewnątrz obudowy obiektywu; zewnętrzne części pozostają całkowicie nieruchome, a rozmiar obiektywu się nie zmienia. Daje to dodatkową wygodę – w szczególności pozwala na bezproblemowe stosowanie osłon przeciwsłonecznych oraz tych typów filtrów świetlnych, dla których ważne jest prawidłowe położenie na obiektywie (w szczególności gradientowe). Dodatkowo brak ruchomych części na zewnątrz ma pozytywny wpływ na wytrzymałość i odporność na kurz/opady atmosferyczne (choć konkretny stopień ochrony przed kurzem i wilgocią może się różnić).

Liczba elementów (w rzeczywistości liczba soczewek) zawartych w konstrukcji obiektywu, a także liczba grup, w które te elementy są połączone. Z reguły im więcej elementów przewidziano w konstrukcji, tym lepiej obiektyw radzi sobie ze zniekształceniami (aberracjami) podczas przechodzenia przez niego światła. Duża liczba soczewek jednak zwiększa wymiary i wagę optyki, zmniejsza przepuszczalność światła (więcej szczegółów w „Wartość przysłony”), a także stawia zwiększone wymagania dotyczące jakości obróbki, co wpływa na koszt obiektywu.

Średnica gwintu do montażu na obiektywie filtra. Filtry to urządzenia służące do zmiany parametrów strumienia świetlnego wpadającego do obiektywu. Mogą służyć do podświetlania poszczególnych barw, kolorowania całego obrazu jednym kolorem, przyciemniania obrazu, korygowania temperatury barwowej i balansu oświetlenia, fotografowania w zakresie podczerwieni itp. Filtr może również pełnić funkcję ochrony przed zanieczyszczeniami. W celu pomyślnej instalacji na obiektywie średnica filtra musi odpowiadać średnicy filtra określonej dla danego modelu optyki.