Porównanie Nikon Prostaff P3 10x42 vs Nikon Prostaff 3S 10x42

Złożony wskaźnik opisujący jakość lornetki / monokularu o zmierzchu - kiedy oświetlenie jest słabsze niż w dzień, ale jeszcze nie tak słabe jak w głęboki wieczór czy w nocy. Chodzi przede wszystkim o możliwość zobaczenia przez urządzenie drobnych szczegółów. Konieczność użycia tego parametru wynika z faktu, że zmierzch jest stanem szczególnym. W świetle dziennym o widoczności drobnych szczegółów przez lornetkę decyduje przede wszystkim powiększenie optyki, przy świetle nocnym - średnica obiektywu (patrz niżej); o zmierzchu oba te wskaźniki wpływają na jakość. Ta cecha jest uwzględniana przez współczynnik zmierzchu. Jego konkretna wartość jest obliczana jako pierwiastek kwadratowy z krotności razy średnica soczewki. Na przykład dla lornetki 8x40 współczynnik zmierzchu będzie pierwiastkiem 8x40=320, czyli około 17,8. W modelach z regulacją krotności (patrz wyżej) minimalny współczynnik zmierzchu jest zwykle wskazywany przy najmniejszym powiększeniu, ale często podaje się również dane dotyczące maksimum. Za najmniejszą wartość tego parametru dla normalnej widzialności o zmierzchu uważa się 17. Jednocześnie należy zauważyć, że współczynnik zmierzchu nie uwzględnia rzeczywistej transmisji światła systemu - i silnie zależy od jakości soczewek i pryzmaty, zastosowanie powłok antyodbiciowych itp. Dlatego rzeczywista jakość obrazu o zmierzchu dla dwóch modeli o tym samym współczynniku zmierzchu może się znacznie różnić.

Jeden z parametrów opisujących jakość widoczności przez urządzenie optyczne w warunkach słabego oświetlenia. Luminancja względna jest określana jako kwadrat średnicy źrenicy wyjściowej (patrz poniżej); im wyższa liczba, tym więcej światła przepuszcza lornetka / monokular. Jednocześnie wskaźnik ten nie uwzględnia jakości zastosowanych w konstrukcji soczewek, pryzmatów i powłok. Dlatego możliwe jest porównanie obu modeli pod względem względnej jasności tylko w przybliżeniu, ponieważ nawet jeśli wartości są równe, rzeczywista jakość obrazu może się znacznie różnić.

Obecność funkcji korekcji dioptrii w lornetce / monokularze. Funkcja ta będzie bardzo przydatna, jeśli nosisz okulary z powodu krótkowzroczności lub nadwzroczności. Ustawiając wymaganą ilość dioptrii "plus" lub "minus" na skali regulacji, można patrzeć przez okular gołym okiem i widzieć wyraźny obraz - niezbędną korekcję zapewni optyka urządzenia. Jest to o wiele wygodniejsze niż oglądanie w okularach. Nie zapominajmy jednak, że zakres korekcji (patrz niżej) jest zwykle niewielki, a w przypadku poważnych wad wizualnych możliwości lornetki mogą nie wystarczyć; ale takie sytuacje są nadal dość rzadkie. W lornetkach (patrz „Rodzaj”) ta regulacja jest zwykle przeprowadzana dla każdego okularu osobno, ponieważ dioptrie wymagane dla każdego oka również mogą się różnić. Funkcje sterowania korekcją zależą od typu ostrości (patrz poniżej). Przy osobnym ogniskowaniu każdy okular ustawiamy własnym regulatorem, natomiast przy centralnym jedną z połówek (najczęściej lewą) ustawiamy wspólnym pokrętłem do ustawiania ostrości, a drugą osobnym pokrętłem na okularze (choć są również osobnymi regulatorami na obu okularach).

Zakres regulacji rozstawu źrenic zapewniany w lornetkach z odpowiednią funkcją.

Przypomnijmy, że idealnie odległość między źrenicami urządzenia powinna odpowiadać odległości między środkami źrenic użytkownika. Przy takim wyliczeniu warto dobrać lornetkę do tego parametru; a jeśli z urządzenia będzie korzystało kilka osób, warto upewnić się, że wszystkie „pasują” do zakresu regulacji wybranego modelu. Jednak nie każda osoba dokładnie zna swój rozstaw źrenic, zwłaszcza że zmienia się on wraz z wiekiem; a krąg użytkowników może być niepewny – np. jeśli chodzi o „wypożyczanie” lornetek w branży łowieckiej. W takich przypadkach należy postępować zgodnie z poniższym.

U dorosłych o mniej lub bardziej standardowej budowie rozstaw źrenic mieści się w zakresie od 60 do 66 mm. Współczesne lornetki z pewnym marginesem pokrywają ten zakres - nawet najskromniejsze modele obsługują wartości od 60 do 70 mm, a w większości przypadków dolna granica zakresu leży w okolicach 54 - 57 mm, a górna - 72 - 75 mm. To wystarcza większości dorosłych, w tym tych o niestandardowej budowie ciała - miniaturowych lub odwrotnie, dużych. Tak więc szerszy zakres może się przydać tylko w szczególnych przypadkach. Przykładowo, jeśli dziecko będzie używało lornetki, to pożądane jest, aby dolna granica regulacji była niższa od standardowych 50 - 55 mm (w niektórych modelach granica ta jest na poziomie 38 mm, a nawet 34 mm).

Obecność wzmocnionej obudowy w konstrukcji lornetki / monokularu, która chroni wrażliwą optykę przed uderzeniami i upadkami. Stopień takiej ochrony może się różnić w różnych modelach, jednak nawet najprostsze z nich zazwyczaj są w stanie wytrzymać przypadkowy upadek z rąk na twardą powierzchnię bez kamieni lub innych niebezpiecznych przedmiotów.

Obecność pokrowca w zakresie dostawy lornetki / monokularu. Etui przydaje się do transportu urządzenia - chroni je przed wstrząsami i zabrudzeniami, na które wyrafinowana optyka jest bardzo wrażliwa.