Porównanie Logitech G733 vs Logitech G Pro X Wireless

Parametr ten jest podawany tylko dla specjalistycznych modeli, niezwiązanych ze słuchawkami ogólnego użytku. Aktualnie wyodrębnia się następujące rodzaje słuchawek: gamingowe, sportowe, biurowe, monitorowe (studyjne), dla DJ-ów, dla dzieci, do snu. Oto bardziej szczegółowy opis tych odmian:

— Gamingowe. Słuchawki przeznaczone głównie do użytku w grach - głównie z komputerami PC i laptopami (osobna wersja jest produkowana do konsoli, więcej informacji poniżej). Zewnętrznie wyróżniają się przede wszystkim designem - zwykle dość jasnym i agresywnym. Większość z tych modeli ma konstrukcję nauszną, najczęściej w pełnowymiarowym formacie „Over Ear” (patrz „Konstrukcja”) - zapewnia to maksymalne zanurzenie w grze. Istnieją inne opcje projektowania, ale znacznie rzadziej. Niemal obowiązkową częścią jest mikrofon - do komunikacji głosowej w grach online. Dodatkowo do tej kategorii należy większość modeli wielokanałowych (patrz „Dźwięk”) - taki dźwięk jest najważniejszy w grach.

— Sportowe. Słuchawki świetnie nadające się do uprawiania sportu. Takie urządzenia powinny mieć, po pierwsze, dodatkowe mocowanie w uszach lub na głowie, aby nie zmieniać swojego położenia podczas poruszania się; po drugi...e, nie powinny bać się potu (a najlepiej deszczu, śniegu i innych opadów). Z nielicznymi wyjątkami słuchawki sportowe nie mają przewodu, który mógłby powodować niedogodności podczas poruszania się. Zwyczajowo do słuchawek sportowych zalicza się modele wewnątrzkanałowe, douszne oraz niektóre słuchawki nauszne. Ich wspólnymi kluczowymi cechami są niezawodne dopasowanie i obecność chociaż jakiegoś stopnia ochrony przed wilgocią IP (patrz „Stopień ochrony (IP)”).

— Biurowe. Słuchawki biurowe to słuchawki przeznaczone dla konsultantów, pracowników biura obsługi klienta i innych pracowników, którzy stale mają do czynienia z komunikacją głosową przez telefon lub przez Internet. W związku z tym jedną z głównych cech takich modeli jest obecność mikrofonu. Również wśród słuchawek biurowych dużą popularnością cieszą się modele na jedno ucho (patrz „Dźwięk - mono”), które pozwalają słyszeć jednocześnie rozmówcę na linii i otoczenie. W wielu słuchawkach tego typu stosowano złącze USB (patrz „Połączenie”) - ze względu na to, że niedrogie komputery biurowe mogą w ogóle nie mieć wyspecjalizowanych wyjść audio. Jednocześnie może być przewidziany mały panel sterujący bezpośrednio na wtyczce USB do pracy z telefonią IP, który pozwala w szczególności na przyjmowanie i odrzucanie połączeń. Istnieją również modele bezprzewodowe (najczęściej z łączem radiowym, rzadziej przez Bluetooth), a także specjalistyczne rozwiązania, które podłącza się do aparatów telefonicznych za pomocą określonych złączy.

— Monitorowe (studyjne). Słuchawki przeznaczone do użytku w profesjonalnym nagrywaniu i konfigurowaniu sprzętu audio. Są wykonane tylko przewodowo. Jednak kluczowa cecha takich modeli jest inna: mają one najbardziej równomierną charakterystykę częstotliwościową, co daje prawie taką samą głośność dźwięku ze wszystkich pasm częstotliwości, oraz szeroki zakres działania, często przekraczający granice częstotliwości słyszalnych dla człowieka. Dzięki temu takie słuchawki są w stanie jednoznacznie zidentyfikować wszystkie wady sygnału audio - w tym niuanse niezauważalne na tradycyjnych słuchawkach; takie właściwości są niezbędne w profesjonalnej pracy z dźwiękiem. Z drugiej strony z tego samego powodu nie ma sensu używać modeli monitorowe do codziennego słuchania muzyki: nie tylko ujawniają one różne niedociągnięcia nagrania, ale także nadają dźwiękowi specyficzne zabarwienie, nietypowe, a nawet nieprzyjemne dla przeciętnego użytkownika.

— Dla DJ-ów. Słuchawki pierwotnie przeznaczone do użytku przez profesjonalnych DJ-ów podczas miksowania utworów. Pod wieloma względami są podobne do opisanych powyżej słuchawek monitorowych - mianowicie mają bardzo równomierną charakterystykę częstotliwościową, zapewniające najbardziej wiarygodny dźwięk i szeroki zakres częstotliwości. Ponadto słuchawki DJ-skie są zwykle wykonane w zamkniętej konstrukcji akustycznej i ogólnie charakteryzują się wysokim stopniem izolacji akustycznej, co pozwala zachowywać dobrą słyszalność nawet w dość hałaśliwym otoczeniu.

— Dla dzieci. Od modeli „dorosłych” różnią się przede wszystkim wyglądem - zarówno mniejszymi rozmiarami, jak i (w większości modeli) charakterystycznym jasnym designem. Ponadto słuch dziecka jest bardziej wrażliwy na głośne dźwięki, a zbyt duża głośność dla dziecka jest wysoce niepożądana (w tym ze względów psychologicznych). W związku z tym słuchawki dla dzieci mogą mieć odpowiednie cechy - na przykład nieco obniżoną czułość, która nie pozwala na „kołysanie” dźwięku na wysoki poziom, czy ogranicznik głośności, którym może sterować tylko osoba dorosła.

— Do snu. Miniaturowe słuchawki o specjalnym anatomicznym kształcie, który pozwala spokojnie zasnąć leżąc na boku, bez uczucia dyskomfortu w uchu. Aby zmniejszyć poziom hałasu otoczenia, zwykle wyposaża się je w pasywną redukcję hałasu. Słuchawki te mogą służyć zarówno do słuchania muzyki, jak i do transmisji białego szumu, dźwięków natury czy fal. Zaawansowane modele monitorują także jakość snu, a funkcja alarmu włącza melodię pobudki o wyznaczonej godzinie. Takie słuchawki często nazywane są elektronicznymi zatyczkami do uszu.

W tym punkcie określono przede wszystkim sposób mocowania na uszach; ze względu na ten parametr współczesne słuchawki dzielą się na nauszne, dokanałowe, douszne, okulary i opaski na głowę. W przypadku modeli nausznych może być również określona konstrukcja słuchawek (zamknięte, półotwarte, otwarte), a także obecność takich funkcji, jak konstrukcja pełnowymiarowa nauszna zamknięta (over-ear) (w przypadku braku tej funkcji takie słuchawki nazywane są „nausznymi (on-ear)” lub po prostu „nausznymi”), obrotowe muszle, pałąk z automatyczną regulacją lub nawet popularny w połowie 2021 roku trend - kocie uszy Cat Ear (słuchawki z uszami). Szczegóły, takie jak sztywny pałąk, zaczep zauszny, uchwyt na szyję i możliwość składania, mogą łączyć się z prawie każdym sposobem zakładania na uszy (z pewnymi wyjątkami - na przykład modele nauszne nie są mocowane na szyję).

Oto bardziej szczegółowy opis różnych sposobów umieszczania na uszach:

- Nauszne. Słuchawkami nausznymi nazywane są słuchawki, które znajdują się na zewnątrz małżowiny usznej, zakrywając ucho z boku („zwykłe” modele nauszne) lub całkow...icie (pełnowymiarowe słuchawki nauszne (Over-Ear) - szczegóły poniżej). W każdym razie takie modele są dość duże. To z jednej strony upraszcza tworzenie słuchawek o zaawansowanej charakterystyce dźwięku, a także pozwala bez większych trudności korzystać z pewnych specyficznych sztuczek - na przykład kilku przetworników czy obsługi wielokanałowego dźwięku przestrzennego. Z drugiej strony rozmiar słuchawek utrudnia transport i używanie w ruchu. Ponadto należy pamiętać, że większość modeli nausznych ma opaskę, dlatego są słabo kompatybilne ze złożonymi fryzurami i niektórymi nakryciami głowy. Modele ze sztywnymi pałąkami i pałąkami zausznymi są pozbawione tej wady, ale one mają też swoją specyfikę (patrz poniżej).
Słuchawki nauszne mogą mieć różne konstrukcje akustyczne:

• Zamknięte. Modele o wysokim stopniu izolacji akustycznej, maksymalnie chroniące użytkownika przed obcymi dźwiękami. Taka konstrukcja przyczynia się do uzyskania bogatego dźwięku (szczególnie w zakresie basów), a także zapewnia bardzo potężny efekt zanurzenia, dzięki czemu doskonale nadaje się do użytku domowego (w tym gier komputerowych) oraz w głośnym otoczeniu. Nie zaleca się jednak używania takich "nauszników" na ulicy: całkowita izolacja od dźwięków otoczenia w takich warunkach może być niebezpieczna. Ponadto uważa się, że całkowicie zamknięta konstrukcja nieznacznie pogarsza wierność dźwięku.
• Otwarte. Słuchawki o minimalnym stopniu izolacji akustycznej, przepuszczające większość dźwięków zewnętrznych. Są gorsze od zamkniętych pod względem mocy akustycznej i bogactwa dźwięku, a także wydajności w hałaśliwym otoczeniu; poza tym dźwięk z takich słuchawek jest dobrze słyszalny przez innych. Z drugiej strony, modele otwarte generalnie zapewniają wierniejszy dźwięk i lepiej sprawdzają się w sytuacjach, w których trzeba kontrolować otoczenie - na przykład do użytku na zewnątrz.
• Półotwarte. Rodzaj kompromisu pomiędzy opcjami opisanymi powyżej: słuchawki o wyższym stopniu izolacji akustycznej niż w modelach otwartych, ale wciąż nie sięgających do zamkniętych „nauszników” pod tym względem. Dla niektórych użytkowników ta pośrednia opcja może być wygodniejsza. Ponadto słuchawki półotwarte doceniane są również w profesjonalnej pracy z dźwiękiem: zachowują bogactwo basów, a jednocześnie nie tworzą zniekształceń charakterystycznych dla konstrukcji całkowicie zamkniętej.
• Ze sztywnym pałąkiem. Sztywny pałąk pozwala bezpiecznie zamocować nauszniki na małżowinach usznych. Bliskim odpowiednikiem sztywnego pałąka jest opaska pełnowymiarowych słuchawek, ale w odróżnieniu od niej pałąk nosi się z tyłu głowy, a nie na czubku. Z tego powodu sztywne pałąki są w większości wykonane z gołego plastiku/metalu bez wyściółki. Słuchawki ze sztywnym pałąkiem najczęściej mają sportową orientację, ponieważ umieszczone z tyłu głowy słuchawki nie będą wiercić się na głowie nawet przy intensywnym biegu. Słuchawki nauszne są mocno dociśnięte do małżowin usznych, ale same głośniki znajdują się na zewnątrz przewodów słuchowych.
• Cat Ear („słuchawki z uszami”). Słuchawki nauszne w ciekawym designie - z imitacją kocich uszu na pałąku. Ten dodatek nie wpływa na wydajność, ale uszy wyglądają niecodziennie i mogą być świetnym dodatkiem do jasnego, oryginalnego stylu właściciela. Słuchawki Cat Ear są szczególnie popularne wśród nastolatków.

- Dokanałowe. Miniaturowe słuchawki, które podczas używania wkłada się bezpośrednio do kanałów słuchowych. Dla wygody noszenia dostarczane są gumowe lub silikonowe nakładki, często zestaw zawiera kilka takich nakładek, aby dopasować się do konkretnego rozmiaru ucha. Konstrukcja ta łączy w sobie zwartość i zaawansowane właściwości użytkowe: pod względem głośności i bogactwa basów słuchawki douszne są często porównywalne do nausznych, a stopień izolacji akustycznej jest bardzo wysoki (wiele modeli można nawet używać jako improwizowanych zatyczek do uszu). Z drugiej strony, całkowite odizolowanie od dźwięków zewnętrznych może czasami być wadą - na przykład podczas jazdy na rowerze lub spaceru po ruchliwej ulicy.

- Dokanałowe ze sztywnym pałąkiem. Słuchawki dokanałowe wkłada się wewnątrz kanałów słuchowych, co pozwala na jak najbezpieczniejsze zamocowanie ich w uchu i zapobieganie wypadaniu. Obecność sztywnego pałąka dodatkowo zwiększa niezawodność mocowania słuchawek. Ten typ słuchawek świetnie nadaje się do uprawiania sportu. Sztywny pałąk i konstrukcja dokanałowa emiterów dźwięku pozwala słuchawkom bezpiecznie pozostawać na miejscu, nawet podczas intensywnego biegania.

- Douszne. Nazywane również potocznie „tabletkami”. Podobnie jak dokanałowe, takie słuchawki są małe i umieszczone są w małżowinie usznej - jednak nie głęboko w kanale słuchowym, a na samym jego początku prawie na zewnątrz. To sprawia, że słuchawki douszne są nieco prostsze w konstrukcji i tańsze, ale trudniej jest uzyskać bogaty dźwięk i zaawansowane parametry akustyczne. Takie modele zapewniają raczej niską izolację akustyczną, ale w zależności od sytuacji może to być zarówno wadą, jak i zaletą. A niektóre słuchawki tego typu mają wydłużony kształt, dzięki czemu siedzą głębiej w uszach i swoimi właściwościami mogą zbliżać się do modeli dokanałowych.

Osobno należy zaznaczyć, że w modelach dokanałowych i dousznych nie używa opasek - słuchawki są wykonane albo całkowicie osobno, albo połączone za pomocą urządzenia takiego jak sztywny pałąk lub uchwyt na szyję. Dzięki temu te słuchawki można bez problemu nosić z prawie każdą fryzurą lub nakryciem głowy.

- Słuchawki douszne ze sztywnym pałąkiem. Słuchawki douszne są po prostu wkładane do kanału słuchowego bez głębokiego wnikania. Nie jest to najbardziej niezawodny sposób mocowania słuchawek, ale ze względu na obecność sztywnego pałąka słuchawki douszne są dobrze i bezpiecznie dopasowane. Same słuchawki mają konstrukcję otwartej ścieżki dźwiękowej, dzięki czemu odtwarzają dźwięk z zauważalnymi zniekształceniami oryginalnego sygnału dźwiękowego. Ale jednocześnie otwarty obwód akustyczny pozwala wyraźnie usłyszeć, co dzieje się w otaczającej przestrzeni.

Jeśli chodzi o dodatkowe cechy konstrukcyjne, mogą one wyglądać następująco:

- Pełnowymiarowe słuchawki nauszne Over-Ear. Słuchawki nauszne (patrz wyżej), w których każda muszla całkowicie zakrywa ucho i ściśle przylega do głowy. Same muszle w takich modelach są dość duże i wyposażone są w charakterystyczne miękkie krawędzie na obwodzie wewnętrznej strony - krawędzie te przylegają do głowy, tak że małżowina uszna faktycznie znajduje się wewnątrz muszli. Główną zaletą te konstrukcji jest to, że słuchawki (o odpowiednim rozmiarze) praktycznie nie dotykają uszu użytkownika i nie cisną na nie - jest to szczególnie wygodne podczas długotrwałego użytkowania. Ponadto w modelach Over-Ear łatwiej jest uzyskać dobrą izolację akustyczną (chociaż wśród nich można znaleźć modele o półotwartej, a nawet całkowicie otwartej konstrukcji akustycznej). Główną wadą takich urządzeń jest ich nieporęczność oraz uciążliwość w transporcie i użytkowaniu „w biegu”. Ponadto podczas noszenia okularów muszle Over-Ear zwykle cisną na zauszniki z boków - może to powodować dyskomfort.

- Pałąk z automatyczną regulacją. Pałąk automatycznie dopasowuje się do wielkości głowy użytkownika. Taki pałąk zwykle składa się z dwóch części - twardej, najczęściej metalowej podstawy, oraz miękkiej części wewnętrznej, która przylega bezpośrednio do głowy. To wewnętrzna część jest w stanie się rozciągać, a użytkownik musi jedynie założyć muszle na uszy, aby było wygodnie, a sam pałąk powiększy się do pożądanego rozmiaru.

- Sztywny pałąk. Sztywny pałąk, który łączy obie słuchawki i jest noszony z tyłu głowy; w niektórych modelach może również pełnić funkcję uchwytu na szyję (patrz poniżej). Zaletą takiego urządzenia nad klasyczną opaską jest to, że pałąk można zakładać do niemal każdej fryzury i nakrycia głowy. Z drugiej strony w modelach dokanałowych i dousznych (patrz powyżej) funkcja ta sprawia, że słuchawki są bardziej nieporęczne, a w modelach nausznych sensowne jest używanie jej tylko z konwencjonalnymi modelami, które nie należą do pełnowymiarowych słuchawek Over Ear. Dlatego, a także z wielu innych powodów, pałak nie jest obecnie zbyt popularny.

- Zaczep zauszny. Zaczep umożliwiający zamocowanie każdej słuchawki bezpośrednio na małżowinie usznej; z reguły wygląda jak charakterystyczny pałąk. Ta cecha występuje we wszystkich typach współczesnych słuchawek, z wyjątkiem Over Ear (patrz wyżej), a jej specyficzne znaczenie zależy przede wszystkim od głównego sposobu umieszczenia słuchawki na uchu. Tak więc w przypadku modeli dokanałowych i dousznych zaczep zauszny zapewnia dodatkową niezawodność trzymania: prawdopodobieństwo, że słuchawka wypadnie z ucha, jest praktycznie zmniejszone do zera dzięki takiemu ustalaczowi. W słuchawkach nausznych ta cecha jest znacznie mniej powszechna, a jej główną ideą jest obejście się bez opaski lub sztywnego pałąka - w niektórych przypadkach te elementy konstrukcyjne są zbędne.

- Uchwyt na szyję. Funkcja, która występuje wyłącznie w modelach bezprzewodowych i kombinowanych (patrz „Typ połączenia”) - i tylko w słuchawkach dokanałowych i dousznych (patrz powyżej). Obydwie słuchawki w takich modelach łączą się ze sobą albo zwykłym kablem, albo specjalną obręczą w kształcie podkowy (każda słuchawka łączy się z każdym końcem takiej obręczy za pomocą kabla). W każdym razie taki kabel lub obręcz podczas noszenia znajduje się z tyłu szyi użytkownika, co zapewnia dodatkową wygodę: słuchawki wyjęte z uszu (lub wypadłe) nie spadają na ziemię, tylko pozostają zawieszone na uchwycie. A w niektórych modelach są też specjalne magnesy, za pomocą których można „przykleić” wyjęte z uszu słuchawki do siebie, zamieniając całą konstrukcję w pierścień - to dodatkowo zmniejsza ryzyko upuszczenia urządzenia.

- Możliwość składania. Słuchawki można złożyć do niewielkich rozmiarów w celu przechowywania i transportu. Warto zaznaczyć, że funkcja ta jest wskazana tylko w modelach nausznych (patrz wyżej) - słuchawki dokanałowe i douszne są dość przenośne, nie ma potrzeby stosowania specjalnej konstrukcji składanej.

- Obrotowe muszle. Cecha konstrukcyjna występująca w słuchawkach nausznych (patrz powyżej). W tym przypadku obrotowe oznaczają muszle, które w trybie roboczym mogą obracać o pewien kąt wokół osi pionowej. Pozwala to na dalsze dopasowanie słuchawek do rozmiaru i kształtu głowy użytkownika - co z kolei poprawia komfort, zwłaszcza podczas noszenia przez dłuższy czas. Z drugiej strony obrotowe mocowanie nieco komplikuje konstrukcję słuchawek, zwiększa ich koszt i nieco zmniejsza niezawodność.

- Okulary. Słuchawki w postaci okularów. Dźwięk takich modeli jest przekazywany albo przez głośniki kierunkowe wbudowane w skronie, albo bezpośrednio do ucha poprzez przewodzenie przez kości czaszki. Oprócz muzyki okulary na przewodnictwo kostne zapewniają słyszalność tego, co dzieje się wokół.

- Opaska na głowę. Opaski na głowę z wbudowanymi słuchawkami. W podobnym formacie produkowane są dziecięce modele opasek z jasnymi nadrukami postaci z kreskówek i postaci z bajek, a także opaski dla fanów sportowego stylu życia. Słuchawki w takich modelach są zwykle zdejmowane, co pozwala na wypranie opaski.

Zasięg słuchawek bezprzewodowych (patrz „Typ połączenia”).

Oceniając zasięg należy pamiętać, że parametr ten jest raczej umowny i faktyczny zasięg może nieznacznie różnić się od zadeklarowanego (najczęściej w dół). Tak więc przy połączeniu przez kanał radiowy wskazany jest zasięg dla idealnych warunków - bez zakłóceń i przeszkód na ścieżce sygnału. W przypadku modeli Bluetooth zasięg zależy również od mocy modułu Bluetooth w urządzeniu, do którego podłączone są słuchawki. A wydajność kanału podczerwieni może spaść w czasie upałów lub w jasnym świetle słonecznym. Więc wybierając ze względu na wskaźnik ten, warto wziąć pewien zapas.

Z drugiej strony warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, ogólnie wskazany zasięg dość trafnie opisuje możliwości słuchawek i na jego podstawie całkiem da się ocenić i porównać ze sobą różne modele. Po drugie, nawet w najskromniejszych słuchawkach bezprzewodowych zasięg komunikacji wynosi około 8-10 m, 11-20 m jest uważany za średni wskaźnik, a dość duża liczba urządzeń może działać na odległości kilkudziesięciu, a nawet setek metrów. Dlatego warto zwracać uwagę na zasięg głównie w tych przypadkach, gdy planuje się oddalić się od źródła sygnału na znaczną odległość - od 5 m lub więcej - lub słuchać dźwięku przez ściany.

Impedancja to nominalna rezystancja słuchawek na przepływ prądu przemiennego, takiego jak sygnał audio.

Przy niezmienności wszystkich pozostałych parametrów, wyższa impedancja zmniejsza zniekształcenia, ale wymaga mocniejszego wzmacniacza - inaczej słuchawki po prostu nie będą w stanie wytworzyć wystarczającej głośności. W związku z tym wybór rezystancji zależy przede wszystkim od tego, do którego źródła sygnału planuje się podłączać słuchawki. Tak więc w przypadku przenośnego gadżetu (smartfona, odtwarzacza kieszonkowego) optymalny wskaźnik to 16 omów lub mniej, niezły - 17-32 omy. Wyższe wartości - 33 - 64 omy i 65 - 96 omów - będą wymagały dość mocnych wzmacniaczy, takich jak te stosowane w komputerach i telewizorach. Modele o impedancji 96 - 250 omów i większej są przeznaczone głównie do sprzętów audio o klasie Hi-End i do użytku profesjonalnego; w takich przypadkach szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

Średnica głośnika słuchawkowego; w modelach z kilkoma przetwornikami (patrz „Liczba przetworników”) z reguły brany jest pod uwagę rozmiar największego głośnika, inne rozmiary mogą się określać w uwagach.

Ogólnie parametr ten ma znaczenie przede wszystkim w przypadku słuchawek nausznych (patrz „Konstrukcja”). W nich przetworniki mogą mieć różne rozmiary; im większy, tym bardziej nasycony dźwięk i tym lepiej głośnik odtwarza basy, jednak duże przetworniki mają odpowiedni wpływ na wymiary, wagę i cenę słuchawek. Natomiast słuchawki dokanałowe i douszne z definicji mają bardzo małe głośniki, a bogaty bas osiągany jest dzięki innym cechom konstrukcyjnym.

Rodzaj przetworników dźwięku zainstalowanych w słuchawkach. Rodzaj określa zasadę działania przetworników i niektóre cechy ich konstrukcji.

- Dynamiczne. Najprostszy typ przetworników działających na zasadzie elektromagnesu. Ze względu na połączenie niskiego kosztu z całkiem przyzwoitą wydajnością jest również najczęściej spotykany, szczególnie wśród słuchawek klasy podstawowej i średniej. Taki przetwornik składa się z magnesu, cewki umieszczonej w jego polu i membrany przymocowanej do cewki. Kiedy prąd przemienny (sygnał) płynie przez cewkę, ona zaczyna wibrować, przenosząc wibracje do membrany i wytwarzając dźwięk. Z akustycznego punktu widzenia głównymi zaletami dynamicznych przetworników jest szeroki zakres częstotliwości i dobra głośność, wadą jest stosunkowo duże prawdopodobieństwo zniekształceń, zwłaszcza gdy przetwornik jest zużyta.

- Armaturowe. Rodzaj modyfikacji dynamicznych przetworników (patrz odpowiedni punkt), stosowany głównie w wysokiej jakości słuchawkach dokanałowych. Konstrukcja takiego przetwornika oparta jest na metalowej płytce w kształcie litery U. Jeden koniec jest nieruchomy, drugi, ruchomy, znajduje się między biegunami magnesu trwałego, a wokół niego (bliżej poprzeczki) nawinięta jest cewka, przez którą przepływa prąd sygnałowy. Wibrując pod wpływem tego prądu, ruchoma część płytki przenosi drgania na sztywną membranę, do której jest połączona cienką igłą. T...echnologia ta pozwala uzyskać dobrą głośność i niskie zniekształcenia przy bardzo małych rozmiarach samej słuchawki. Wady armaturowych przetworników, oprócz ich wysokich kosztów, to nierównomierna charakterystyka częstotliwościowa i stosunkowo wąski zakres częstotliwości. Jednak w drogich słuchawkach tego typu można dostarczyć jednocześnie kilka przetworników, m.in. na zasadzie hybrydowej (patrz odpowiedni punkt).

- Hybrydowe. Hybrydowymi nazywano zwykle urządzenia, łączące dynamiczne i armaturowe przetworniki. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat tych odmian, patrz powyżej; ich kombinacja służy do łączenia zalet i kompensowania wad. Z reguły w takich słuchawkach jest tylko jeden przetwornik dynamiczny, odpowiada on za niskie częstotliwości, a armaturowych może być kilka, dzielą one między siebie niską i wysoką częstotliwości. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie bardziej jednolitej odpowiedzi częstotliwościowej niż w modelach czysto armaturowych, jednak znacząco wpływa to na cenę.

- Planarne. Konstrukcja przetworników tego rodzaju obejmuje dwa silne magnesy trwałe, pomiędzy którymi znajduje się cienkowarstwowa przetwornik. Kształt samych słuchawek może być okrągły (przetworniki ortodynamiczne) lub prostokątny (izodynamiczne). Według zasady działania takie układy są podobne do dynamicznych, z tą poprawką, że w konstrukcji nie ma cewki - jej rolę pełni sama przetwornik z zastosowanymi ścieżkami przewodzącymi, do których doprowadzany jest sygnał audio. Z tego powodu praktycznie nie występują zniekształcenia związane z nierównomiernymi wibracjami membrany; ponadto dźwięk jako całość jest czysty i niezawodny, a charakterystyka częstotliwościowa jest równomierna. Główne wady słuchawek magnetyczno-planarnych to ich wysoki koszt, zwiększone wymagania dotyczące jakości sygnału i dość duże wymiary. Ponadto są one nieco gorsze od dynamicznych pod względem głośności i ogólnego zakresu częstotliwości.

- Elektrostatyczne. Podobnie do magnetyczno-planarnych (patrz odpowiedni punkt), takie przetworniki są zaprojektowane zgodnie z zasadą „kanapki”. Jednak przetwornik w nich znajduje się nie między magnesami, ale między metalowymi siatkami i jest wykonana z bardzo cienkiej metalizowanej folii. Sygnał dźwiękowy jest podłączony do takiego systemu w specjalny sposób, a przetwornik zaczyna wibrować w wyniku przyciągania i odpychania od sieci, tworząc dźwięk. Przetworniki elektrostatyczne zapewniają bardzo wysoką jakość dźwięku, niskie zniekształcenia i wysoką wiarygodność, ale są nieporęczne, skomplikowane i drogie w użyciu. I chodzi nie tylko o wysoki koszt samych słuchawek - do ich działania potrzebne są dodatkowe, dopasowujące się wzmacniacze o wahaniu napięcia o setki, a nawet tysiące woltów, a takie urządzenia kosztują dużo i mają odpowiednie wymiary.

Deklarowana żywotność baterii słuchawek (patrz wyżej) przy słuchaniu muzyki na jednym naładowaniu akumulatora lub komplecie baterii.

Z reguły w specyfikacji podawany jest pewien średni czas pracy w trybie słuchania muzyki, dla standardowych warunków; w praktyce będzie to zależeć od intensywności użytkowania, poziomu głośności i innych parametrów pracy, a w modelach z wymiennymi bateriami również od jakości ogniw zasilających. Niemniej jednak, na podstawie deklarowanego czasu można dość wiarygodnie ocenić czas pracy wybranych słuchawek i porównać je z innymi modelami. Jeśli chodzi o konkretne wartości, stosunkowo „krótkotrwałe” urządzenia mają autonomię do 8 godzin, wskaźnik 8 – 12 godzin można nazwać całkiem dobrym, 12 – 20 godzin – bardzo dobrym, a w najbardziej długogrających słuchawkach czas pracy może przekroczyć 20 godzin.

Główny materiał użyty do wykonania obudowy słuchawek.

Większość współczesnych słuchawek jest wykonana z tworzywa sztucznego: jest niedrogie, a jednocześnie praktyczne, łatwe w obróbce i dobrze nadaje się nawet do skomplikowanych części. W przypadku takich modeli materiał obudowy nie jest w ogóle wskazany. Istnieją jednak bardziej szczegółowe opcje, mogą to być następujące:

- Metal. Głównymi zaletami obudów metalowych jest wysoka niezawodność i solidny wygląd - który również utrzymuje się przez długi czas dzięki odporności tego materiału na zarysowania. Ponadto metal może być również najlepszą opcją pod względem akustyki. Jednocześnie kosztuje znacznie więcej niż plastik, dlatego znajduje się głównie wśród dość zaawansowanych modeli, m.in. klasy Hi-Fi.

- Drewno. Drewno dzięki charakterystycznej kolorystyce i fakturze nadaje słuchawkom przyjemny i stylowy wygląd. Dodatkowo jest też przyjemne w dotyku, a wielu użytkownikom drewnianą powierzchnię kojarzy się z „ciepłym” i „miękkim” dźwiękiem, co może znacząco wpłynąć na subiektywne postrzeganie brzmienia słuchawek. Jednocześnie w rzeczywistości taka obudowa ma niewielki wpływ na jakość dźwięku, a rzeczywiste parametry akustyczne takich modeli mogą być różne. Co więcej, drewno jest rzadko używane w czystej postaci, zwykle łączy się je z innymi materiałami - w tym przypadku mówimy o plastiku, połączenie drewna i metalu opisano w...osobnym punkcie (patrz poniżej).

- Drewno / metal. Zwykle w tym przypadku mają się na myśli metalowe obudowy z drewnianymi wstawkami. Szczegółowe informacje na temat cech tych materiałów można znaleźć powyżej. Tutaj zauważmy, że ta opcja jest uważana za bardziej zaawansowaną niż „zwykłe” drzewo (drewno z plastikiem), ale kosztuje odpowiednio.

- Ceramika. W słuchawkach zwykle wykorzystuje się wysokiej jakości ceramikę, która jest trwała, niezawodna i ma zaawansowane parametry akustyczne. Jednocześnie ten materiał jest bardzo drogi. Dlatego występuje w pojedynczych modelach, głównie w słuchawkach dokanałowych najwyższej klasy - do dużych obudów ceramika słabo się nadaje, bo takie urządzenia byłyby zbyt delikatne.