Porównanie Kingston MobileLite Plus microSD vs Transcend TS-RDF9

- SD(z Secure Digital). Jeden z najbardziej rozpowszechnionych współczesnych standardów kart pamięci, szeroko stosowany w sprzęcie fotograficznym i wideo, laptopach, tabletach itp. Nośnik ma rozmiar 32x24x2,1 mm. Cechą konstrukcyjną jest mechaniczne zabezpieczenie przed zapisem w postaci suwaka (jednak jego poprawne działanie zależy od funkcji czytnika kart, a nie samej karty). Obsługuje ochronę hasłem i technologię DRM. Obecnie istnieją trzy generacje kart tego standardu: oryginalne SD (do 4 GB), SD HC (do 32 GB) i SD XC (teoretycznie - do 2 TB). Ich rozmiar fizyczny jest identyczny, a czytniki kart obsługują wcześniejsze generacje poza główną. Tak więc urządzenie dla SD HC „zrozumie” i oryginalne SD, a czytnik dla SD XC odczyta wszystkie trzy generacje. Jednocześnie „późniejsza” karta nie będzie mogła zostać poprawnie odczytana przez „wcześniejszy” czytnik kart.

- miniSD. Mniejsza wersja kart SD (patrz wyżej). Jest identyczny z nimi w prawie wszystkim, poza rozmiarem (22x20x1,4) i zabezpieczeniem przed zapisem, dzięki czemu można go odczytać w czytnikach kart SD za pomocą specjalnego adaptera.

- microSD. Kolejna mniejsza wersja standardu SD o wymiarach 15x11x1 mm. Niemal całkowicie identyczny z oryginałem, poza wymiarami i ochroną przed zapisem. Ze względu na swoją kompaktowość jest szeroko stosowany w technologii przenośnej, zwłaszcza w telefonach komórkow...ych. Może być również używany w czytnikach kart SD przy zastosowaniu adaptera, a w niektórych modelach - bez niego. - CompactFlash. Ten standard był jednym z pierwszych, który się pojawił i przetrwał do dziś w nieco zmodyfikowanej formie ze względu na dobrą pojemność (do 512 GB) i dużą prędkość zapisu - co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii cyfrowej i wideografii, gdzie te karty są nadal dość szeroko stosowane. Wadą są spore wymiary: 42x36 mm przy grubości 5 mm (CompactFlash Rodzaj I) lub 3,3 mm (CompactFlash Rodzaj II). W praktyce kompatybilność obu typów jest bezpośrednio związana z rozmiarem: karta typu II po prostu nie będzie pasować do czytnika typu I, ale jest odwrotnie. Ponadto Rodzaj I i Rodzaj II różnią się prędkością roboczą.

- XQD. Format opracowany przez Stowarzyszenie CompactFlash jako potencjalny zamiennik CompаctFlash i przeznaczony dla urządzeń o zwiększonych wymaganiach dotyczących prędkości odczytu i zapisu. W rzeczywistości prędkość wymiany danych, w zależności od wersji, może sięgać 1 GB / sw oryginalnym XQD i 2 GB / sw kartach obsługujących standard CFexpress, z perspektywą dalszego wzrostu do 8 GB/s, a nawet więcej. Jednocześnie same karty okazały się bardziej miniaturowe niż CompactFlash, choć nadal są dość duże - 39 x 30 mm przy grubości 3,8 mm.

- MemoryStick. Zastrzeżony format karty pamięci firmy Sony jest używany głównie w jej urządzeniach, takich jak kamery i konsole przenośne. Takie karty mają rozmiar 50x21,5x2,8 mm (wersja oryginalna) lub 31x20x1,6 (różne modyfikacje Duo), a pojemność może osiągnąć 32 GB. Chociaż karty są nie tylko produkowane przez Sony, standard jest oficjalnie zamknięty, a zatem tylko karty oryginalnej produkcji mogą być z nim zgodne.

- MemoryStick Micro (M2). Zmniejszona wersja karty Memory Stick (patrz wyżej), ma wymiary 15x12,5x1,2 mm i pojemność do 32 GB. Kompatybilny z czytnikami oryginalnych kart Memory Stick przy użyciu specjalnych adapterów.

- xD-Picture. Specjalistyczny format opracowany wspólnie przez Olympus i Fujifilm dla ich własnych cyfrowych aparatów fotograficznych. Wyróżnia je brak własnego kontrolera pamięci, co z jednej strony zapewnia zwartość i niezawodność, a z drugiej obniża wydajność. Dodatkowo Olympus twierdzi, że użycie tej karty pozwala na niektóre efekty własne aparatów. Teoretyczna pojemność takich kart to do 8 GB. Kolejną wadą jest wysoka cena. Z tego powodu xD-Pictures są rzadko używane, a nawet sami producenci przekładają swoje produkty na inne standardy.

- MMC. Uniwersalne karty pamięci, zbliżone rozmiarem do SD - o ile są kompatybilne z czytnikami SD, a na niektórych nowoczesnych urządzeniach (aparaty, kamery, laptopy ...) „SD / MMC” jest bezpośrednio wskazane. Jednocześnie karty SD po prostu nie pasują do czytników kart MMC. MMC mają niskie zużycie energii, ale są drogie i niezbyt szybkie w użyciu. Ich maksymalny rozmiar to 4 GB.

- MMCmicro. Zmniejszona wersja standardowych kart MMC (patrz wyżej) - mają wymiary 12x14x1,1 mm, poza tym są prawie identyczne.

- CFexpress. Niewiarygodnie szybka, duża pamięć masowa z myślą o długotrwałym, ciągłym nagrywaniu w trybie dużej głośności. To one najlepiej nadają się do nagrywania filmów w rozdzielczości 4K i wyższej z szybkością 120 kl./s. Nadal nie są tak często spotykane w fotografii i sprzęcie wideo. Istnieją dwa typy napędów CFexpress: Rodzaj A o wymiarach 20x28x2,8 mm i Rodzaj B o wymiarach 38,5x29,8x3,8 mm.

- karty SIM. Możliwość wykorzystania czytnika kart do współpracy z kartami SIM używanymi w telefonach komórkowych. We współczesnych telefonach komórkowych karta SIM odpowiada nie tylko za numer w sieci - może przechowywać wiele różnych informacji, takich jak kontakty, wiadomości, profile ustawień itp.; w rezultacie utrata karty SIM w wyniku zgubienia lub kradzieży może spowodować poważne komplikacje. Czytnik kart z czytnikiem kart SIM przeznaczony jest przede wszystkim do takich sytuacji: za jego pomocą można zapisać kopię zapasową danych z karty SIM na komputerze lub nośniku zewnętrznym, a później, w razie potrzeby, bezproblemowo je przywrócić.

Możliwość odpięcia kabla od urządzenia, przez które jest ono podłączone do portu USB komputera (patrz „Interfejs”). Daje to pewną wygodę przy transportowaniu — odpinany kabel jest nieco łatwiejszy do ułożenia niż nieodpinany, można go nosić osobno itp. Dodatkowo możliwa staje się wymiana kabla - na przykład, jeśli standardowy kabel nie jest wystarczająco długi lub jest uszkodzony.

Długość kabla dostarczonego z urządzeniem. Dotyczy to głównie modeli z niewymiennym kablem, którego nie można wymienić.

Główny materiał użyty na korpus urządzenia.

- Plastikowy. Plastik jest lekki, tani, całkiem praktyczny, m.in. ma dobre właściwości wytrzymałościowe. Ponadto pozwala na tworzenie etui o skomplikowanym kształcie i niemal dowolnym kolorze.

— Metal. Z reguły do obudów metalowych stosuje się stopy na bazie aluminium. Takie etui są znacznie mocniejsze niż plastikowe, a także mają stylowy wygląd. Z drugiej strony pod względem ochrony przed uderzeniami materiał ten nie ma przewagi nad plastikiem, ale kosztuje więcej i może ważyć znacznie więcej.