Porównanie Paton MINI-R4 vs Paton VDI-MINI

Minimalne rzeczywiste napięcie wejściowe, przy którym spawarka pozostaje sprawna.

Takie informacje są przydatne przede wszystkim do pracy w niestabilnych sieciach, gdzie napięcie ma tendencję do silnego „zapadania się”, a także z autonomicznych źródeł zasilania (na przykład generatorów), które również mogą wytwarzać napięcie poniżej nominalnego.

Napięcie podawane przez spawarkę na elektrody. Jak sama nazwa wskazuje, mierzy się je bez obciążenia – tj. gdy elektrody są odłączone i nie płynie między nimi prąd. Wynika to z faktu, że przy dużym natężeniu prądu, charakterystycznego dla spawania elektrycznego, rzeczywiste napięcie na elektrodach gwałtownie spada, co nie pozwala na obiektywną ocenę charakterystyki spawarki.

W zależności od charakterystyki urządzenia (patrz "Typ") i rodzaju pracy (patrz "Typ spawania") stosowane jest różne napięcie obwodu otwartego. Dla przykładu, w przypadku transformatorów spawalniczych parametr ten wynosi około 45 - 55 V (choć czasem mogą to być również modele o wyższym napięciu), dla falowników może on dochodzić do 90 V, a dla spawania półautomatycznego MIG/MAG zwykle napięcie wyższe niż 40 V nie jest wymagane. Ponadto optymalne wartości zależą od rodzaju użytych elektrod. Bardziej szczegółowe informacje można znaleźć w specjalnych źródłach; tutaj zauważamy, że im wyższe napięcie w obwodzie otwartym, tym łatwiej zwykle zapalić łuk i tym bardziej stabilne jest samo wyładowanie.

Należy również pamiętać, że w przypadku urządzeń z funkcją VRD (patrz "Cechy dodatkowe") parametr ten określa napięcie standardowe bez redukcji przez VRD.

Częstotliwość przełączania dopuszczalna dla spawarki.

Prawie wszystkie nowoczesne spawarki wymagają przerw w pracy – na chłodzenie i ogólną „regenerację”. Częstotliwość przełączania wskazuje, jaki procent całkowitego cyklu pracy można wykorzystać bezpośrednio do pracy. W danym przypadku standardowy cykl trwa zwykle 10 minut. Na przykład urządzenie o częstotliwości przełączania30% będzie mogło pracować nieprzerwanie przez nie więcej niż 3 minuty, po czym będzie potrzebowało co najmniej 7 minut przerwy. Jednak niektóre modele używają cyklu 5-minutowego; te niuanse należy wyjaśnić sięgając do instrukcji.

Ogólnie rzecz biorąc, wysoka częstotliwość jest wymagana głównie do pracy zawodowej o dużej objętości; przy stosunkowo prostym używaniu parametr ten nie odgrywa decydującej roli, zwłaszcza że w trakcie pracy i tak trzeba robić przerwy. Pod względem konkretnych wartości, wspomniane 30% to bardzo skromna liczba, typowa głównie dla urządzeń klasy podstawowej. Niską jest również wartość 30-50%; najnowocześniejsze urządzenia mieszczą się w przedziale 50 - 70%, a najbardziej "wytrzymałe" modele zapewniają częstotliwość ponad 70%.

- Gorący start (Hot Start). Funkcja ułatwiająca zajarzenie łuku: gdy elektroda dotknie miejsca spawania, prąd spawania na krótko wzrasta, a po przejściu spawarki w tryb wraca do parametrów standardowych.

- Regulacja dynamiki łuku (Arc Force). Spawarki z tą funkcją są w stanie zwiększyć prąd spawania przy krytycznym zmniejszeniem odległości między elektrodą a spawanymi częściami. Zwiększa to szybkość topienia elektrody i głębokość jeziorka spawalniczego, co zapobiega przywieraniu.

- Ochrona przed przywieraniem (Anti-Stick). W danym przypadku chodzi o środek ochronny na wypadek, gdyby nie udało się uniknąć przywierania elektrody: automatyzacja spawarki znacznie zmniejsza prąd spawania (lub całkowicie go wyłącza), co ułatwia odłączenie elektrody, a poza tym - pozwala uniknąć niepotrzebnego zużycia energii i przegrzewania urządzenia.

- Zmniejszenie napięcia x. x. (VRD) . Funkcja ta służy do znacznego zmniejszenia napięcia obwodu otwartego aparatu. Gdy VRD jest włączone, na otwarte elektrody nie jest dostarczane standardowe napięcie kilkudziesięciu lub nawet setek woltów, lecz tylko 9 - 12 V. W takim przypadku parametry pracy są przywracane automatycznie - gdy elektroda dotyka przedmiotu obrabianego i występuje wysoki prąd; a po zgaszeniu łuku napięcie ponownie spada do wartości minimalnych. Ten rodzaj pracy ma...dwie główne zalety. Po pierwsze zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo: w szczególności zamknięcie styków dłonią lub inną częścią ciała nie prowadzi do poważnego porażenia prądem, a także zmniejsza się ryzyko takiego zranienia w warunkach dużej wilgotności. Po drugie, obniżone napięcie pomaga oszczędzać energię.

- Spawanie impulsowe. Przez to rozumie się spawanie łukowe w środowisku gazu osłonowego (MIG/MAG lub TIG), przeprowadzane w tzw. trybie impulsowym. Przy takim formacie pracy główny prąd spawania, stosunkowo niski, jest uzupełniany impulsami o dużej sile (7-10 razy wyższej niż prąd tła), które następują z częstotliwością kilkudziesięciu na sekundę. Istnieją również różne modyfikacje trybu impulsowego, z bardziej złożoną kontrolą prądu; jednak podstawowa zasada pozostaje taka sama. W każdym razie zalety spawania pulsacyjnego to równomierność samego łuku i powstałej spoiny, a także poprawa ogólnej jakości połączenia: impulsy przyczyniają się do mieszania metalu w jeziorku spawalniczym i eliminacji porów, tlenków i innych defektów. Wada tej funkcji jest tradycyjna - zwiększenie kosztu spawarek.

— Tryb 2/4-takt. Możliwość wyboru trybu sterowania urządzeniem - dwutaktowy lub czterotaktowy. Pozwala to dodatkowo dopasować sterowanie do specyfiki sytuacji. Przypomnijmy, że w trybie 2 takt urządzenie działa tak długo, jak przycisk jest wciśnięty, a po zwolnieniu wyłącza się; jest to szczególnie wygodne w przypadku krótkich szwów i innych podobnych zadań, gdy spawanie nie musi być włączone przez długi czas. Z kolei przy czterotaktowym formacie sterowania pierwsze naciśnięcie włącza spawanie, drugie go wyłącza. Ta metoda może być niezastąpiona przy długotrwałej pracy, kiedy przytrzymanie wciśniętego przycisku byłoby uciążliwe.

- Sterowanie synergiczne . Funkcja używana głównie podczas pracy w trybie impulsowym opisanym powyżej. Sterowanie synergiczne można również nazwać „inteligentnym”: odbywa się za pomocą wbudowanych mikrokontrolerów elektronicznych, które sterują większością ustawień i w razie potrzeby automatycznie je zmieniają. W praktyce wygląda to tak: wystarczy spawaczowi ustawić szereg danych wejściowych (rodzaj i grubość materiału, skład gazu osłonowego, grubość drutu itp.) i na tej podstawie urządzenie automatycznie dobierze optymalne parametry robocze (napięcie wyjściowe, konfiguracja impulsów, prędkość podawania drutu itp.). Ponadto, jeśli w trakcie pracy zmieni się jeden z parametrów wejściowych, odpowiednio zmienią się pozostałe wartości.
Sterowanie synergiczne znacznie upraszcza pracę z urządzeniem i jednocześnie poprawia jej jakość, zmniejszając prawdopodobieństwo przepalenia i inne poważne błędy. Jest to szczególnie przydatne dla niedoświadczonych spawaczy, którzy nie są przyzwyczajeni do całkowicie ręcznych ustawień parametrów; jednak nawet profesjonaliści doceniają prostotę i szybkość regulacji tkwiącą w modelach synergicznych. Główną wadą tej funkcji jest to, że znacząco wpływa ona na koszt.

- Cyfrowy wyświetlacz. Obecność własnego wyświetlacza w konstrukcji spawarki. Jest to z reguły najprostszy wyświetlacz segmentowy, przeznaczony do wyświetlania 2 - 3 cyfr i niektórych znaków specjalnych. Jednak nawet takie ekrany są bardziej informacyjne niż światło i inne podobne sygnały: mogą one wyświetlać różnorodne dane (napięcie wejściowe i robocze, czas przed wyłączeniem „na odpoczynek”, kody błędów itp.). A przewagą nad czujnikami zegarowymi są małe rozmiary i uniwersalność - ekran może wyświetlać różne rodzaje informacji. Dzięki temu funkcja ta może znacznie uprościć pracę ze spawarką.

- Złącze zdalnego sterowania . Złącze do podłączenia pilota do urządzenia. W zależności od modelu, może chodzi zarówno o tradycyjne piloty ręczne, jak i o pedałach nożnych. W każdym razie takie akcesorium zapewnia dodatkową wygodę w niektórych sytuacjach – w szczególności umożliwia włączanie i wyłączanie zasilania, a nawet zmianę poszczególnych parametrów pracy bez każdorazowego podchodzenia do urządzenia. Co prawda, ​​najczęściej spawarki są dostarczane bez pilota - daje to jednak pewne korzyści: możesz wybrać takie akcesorium według własnego uznania (najważniejsze jest upewnienie się o kompatybilności).

- Chłodzenie cieczą. Obecność układu chłodzenia cieczą w komplecie ze spawarką. Takie chłodzenie jest bardziej skuteczne niż chłodzenie powietrzem, intensywnie usuwa ciepło z "wnętrza” aparatu, palnika i pozwala osiągnąć bardzo wysoką częstotliwość przełączania (patrz wyżej) - do 100%, przy czym przy prądach 200 A i więcej. Jego wady to: złożoność, wysoki koszt, nieporęczność i znaczna waga. W świetle tych ostatnich, jednostki do chłodzenia cieczą są często wykonywane oddzielnie od samych spawarek i mogą być podłączane/odłączane w zależności od tego, co jest w danej chwili ważniejsze – efektywne chłodzenie lub mobilność. Zwracamy również uwagę, że w przypadku dużej liczby modeli producent zaleca stosowanie specjalistycznych płynów chłodzących, a często nie są one dostarczane w komplecie.

- Wbudowany kompresor . Kompresor dopływu powietrza wbudowany bezpośrednio w urządzenie. Funkcja ta występuje wyłącznie w modelach pracujących w trybie PLASMA. Przypomnijmy, że ten tryb polega na cięciu metalu silnym strumieniem mocno nagrzanego i zjonizowanego powietrza; do wytworzenia wymaganego ciśnienia potrzebny jest kompresor. Może być również zewnętrzny; jednak wbudowany kompresor pozwala nie tylko nosić przy sobie cały niezbędny sprzęt przez cały czas, lecz także zmniejszyć wymiary tego sprzętu. Dodatkowo przy takim sprzęcie nie trzeba martwić się o kompatybilność urządzenia i systemu nawiewu. Wady modeli z wbudowanymi kompresorami obejmują zwiększony koszt, a także wymiary i wagę całej obudowy.

- Rozruch silnika samochodu. Możliwość wykorzystania urządzenia do uruchomienia silnika samochodowego, czyli do zasilania rozrusznika. Innymi słowy, modele z tą funkcją mogą również pracować w trybie urządzenia rozruchowego. Taka możliwość przyda się, jeśli standardowy akumulator samochodowy jest rozładowany, zepsuty lub go brakuje, lecz w pobliżu znajduje się źródło zasilania (sieć lub generator), z którego można zasilić spawarkę. Należy zauważyć, że najczęściej w tym przypadku chodzi o uruchomienie samochodów z 12-woltowymi sieciami pokładowymi - samochodów osobowych, lekkich ciężarówek i autobusów; jednak technicznie nic nie stoi na przeszkodzie, aby zapewnić kompatybilność z ciężkimi pojazdami (ciężarówkami, autobusami) pracującymi pod napięciem 24 W. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno.

- Koła transportowe. Obecność w konstrukcji spawarki specjalnych kół, które ułatwiają transport. Waga niektórych nowoczesnych modeli może sięgać kilkudziesięciu kilogramów, a przenoszenie takiego urządzenia może być trudne nawet dla kilku osób. Obecność kół pozwala obejść się siłami jednej osoby, nawet przy znacznej wadze urządzenia.

Kable zasilające służą do podłączenia maszyny do sieci lub innego źródła zasilania. Jednocześnie niektóre modele nie są wyposażone w takie kable - ten punkt jest określony w tym punkcie. Oczywiście taka konfiguracja nie pozwala na korzystanie z urządzenia „po wyjęciu z pudełka” - przewody zasilające trzeba będzie dokupić osobno. Z drugiej strony użytkownik może wybrać markę i długość kabli według własnego uznania, nie zdając się na decyzję producenta – w tym wykorzystując te przewody, które są już „na farmie” (np. resztki starego zepsutego urządzenia ).