Porównanie Philips NeoPix 120 vs LG PF50KS

Podstawowe przeznaczenie projektora.

Parametr ten jest dość umowny, w dużej mierze zależy od tego, jak urządzenie jest pozycjonowane przez producenta; niemniej jednak, aby zapewnić jak najwygodniejsze użytkowanie, najlepiej jest dokładnie przestrzegać deklarowanego przeznaczenia. Opcje tutaj mogą być następujące: uniwersalny, do prezentacji, do kina domowego, profesjonalny, przenośny, do gier. Oto bardziej szczegółowy opis każdej opcji:

— Uniwersalny. Najprostsza odmiana projektorów, z grubsza mówiąc — wszystkie modele, które nie należą do żadnej z opisanych poniżej specjalizacji. Większość z nich ma stałą optykę, odległość projekcyjną w granicach 1 — 12 m, przekątną obrazu rzędu 1 — 7 m (patrz niżej), a także stosunkowo niski koszt.

— Do prezentacji. Projektory przeznaczone głównie do zastosowań biznesowych, w szczególności do prezentacji. Z reguły mają niewielką odległość projekcyjną przy dość dużej przekątnej, co pozwala na stosowanie ich w małych pomieszczeniach; są w stanie pracować zarówno z szerokoekranowymi, jak i zwykłymi formatami obrazu (patrz poniżej), a także obsługują rozdzielczości typowe dla kart graficznych komputera — na przykład 1280x800. W takim przypadku sama rzeczywista rozdzielczość (patrz poniżej) może być raczej niska. Ponadt...o niemal obowiązkową cechą tego typu projektorów (z nielicznymi wyjątkami) jest obecność 15-pinowego wejścia D-Sub (patrz „Złącza”).

— Do kina domowego. Projektory przeznaczone głównie do oglądania filmów. Głównym kryterium klasyfikacji konkretnego modelu w tej kategorii jest to, jak projektor jest pozycjonowany przez samego producenta (innymi słowy, czy to przeznaczenie jest wskazane w oficjalnej dokumentacji). Istnieje jednak kilka wspólnych cech: modele kinowe zazwyczaj obsługują formaty obrazu panoramicznego, mają wysoką rzeczywistą rozdzielczość (patrz poniżej), co pozwala na pracę z wideo HD, i są wyposażone w odpowiednie interfejsy (patrz „Złącza”).

— Profesjonalny. Wysokiej jakości projektory o zaawansowanej specyfikacji, z mnóstwem funkcji, co z kolei wiąże się z wysoką ceną. Charakteryzują się wysokim kontrastem obrazu, obsługują wideo o wysokiej rozdzielczości (w tym formaty obrazu kinowego), posiadają zoom optyczny umożliwiający skalowanie obrazu bez utraty jakości, umożliwiają podłączenie wielokanałowych systemów dźwiękowych i wiele więcej. Konkretny zestaw opcji na pokładzie profesjonalnych projektorów może się różnić w zależności od modelu, ale w każdym przypadku są to najbardziej wypasione urządzenia z topową specyfikacją.

— Przenośny projektor. Niezwykle kompaktowa odmiana projektorów: większość modeli można nosić w kieszeni. Takie urządzenia są przeznaczone przede wszystkim do robienia improwizowanych prezentacji. Format pracy i zasilania może być różny. Tak więc niektóre modele są tworzone jako oddzielne urządzenia z własnymi wbudowanymi napędami i akumulatorami (a czasami nawet z pełnoprawnym mobilnym systemem operacyjnym, takim jak Android). Inne są zbliżone konstrukcją do obudów zewnętrznych lub dekoderów i podczas pracy są umieszczane bezpośrednio na telefonie komórkowym, wykorzystując go jako źródło sygnału i zasilania. Jednak w każdym razie przenośne projektory, ze względu na swoje małe wymiary, mają raczej skromne parametry techniczne — nie różnią się więc ani jasnością, ani kontrastem obrazu. Czas pracy na baterii (w modelach z własnymi akumulatorami) z reguły waha się od 40 minut do półtorej godziny. Również ta odmiana charakteryzuje się oszczędnymi lampami LED (patrz poniżej).

— Do gier. Specjalistyczne projektory przeznaczone do użytku w grach wideo. Zewnętrznie często wyróżniają się charakterystycznym „agresywnym” wyglądem, podczas gdy design może być wykonany w stylu pewnej linii komputerów do gier lub laptopów. Jeśli chodzi o cechy praktyczne, zgodnie z nazwą mają one na celu przede wszystkim zapewnienie wysokiej jakości obrazu gry. W tym celu takie projektory zapewniają m.in. wysoką rozdzielczość rzeczywistą (nie mniejszą niż 1920×720, a częściej 1920×1080 i więcej), odwzorowanie barw na poziomie 1 miliarda kolorów, obsługę szybkości klatek (patrz poniżej) do 120 Hz włącznie, a także co najmniej jedno wejście HDMI do odbioru sygnału cyfrowego z karty graficznej komputera. Ponadto w takich modelach często zapewniana jest obsługa 3D. Maksymalna przekątna obrazu może wynosić do 7,5 m lub więcej; jednocześnie w tej kategorii znajdują się również urządzenia ultraszerokokątne, które mogą zapewnić obraz o przekątnej około 3 m z odległości około pół metra.

Jasność obrazu wyświetlanego przez projektor przy maksymalnej jasności podświetlenia. Zazwyczaj podawana jest średnia jasność ekranu, wyliczana za pomocą specjalnego wzoru. Im jest wyższa, tym mniej obraz zależy od światła otoczenia: jasny projektor może zapewnić wyraźny obraz nawet w świetle dziennym, ale przyciemniony projektor będzie wymagał przyciemnienia. Z drugiej strony zwiększenie jasności zmniejsza kontrast i wierność odwzorowania barw.

W związku z tym, wybierając według tego parametru, musisz wziąć pod uwagę warunki, w których planujesz korzystać z projektora. Tak więc w przypadku zastosowań biurowych lub szkolnych/uniwersyteckich pożądana jest jasność co najmniej 3000 lumenów — pozwala to uzyskać normalną widoczność bez zacieniania pomieszczenia. Z kolei wśród topowych modeli jest też bardzo niska jasność, bo takie projektory są zwykle instalowane w specjalnie zaprojektowanych pomieszczeniach o dobrej ciemności. Natomiast w ultrakompaktowych urządzeniach nie da się osiągnąć wysokiej jasności ze względów technicznych.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej jasności w określonych warunkach można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że w każdym razie warto wybierać według tego wskaźnika z pewnym marginesem. Jak wspomniano powyżej, zwiększenie jasności powoduje zmniejszenie kontrastu i jakości odwzorowania barw i może być konieczne użycie projektora o niższej jasności, aby uzyskać żądaną jakość obrazu.

Parametr ten w dużej mierze determinuje zdolność projektora do pracy w jasnym pomieszczeniu. W ciemnym pokoju wystarczy 1000 lumenów, aby wyświetlany obraz był jasny, nasycony, wyraźny i zrozumiały. Ale podczas pracy w oświetlonym pomieszczeniu projektor będzie potrzebował co najmniej 3500-4000 lumenów. Nie należy mylić wartości ANSI lumenów z lumenami szczytowymi (Peak lumens). To są dwa różne standardy jasności. Aby zamienić jeden rodzaj jasności na inny, musisz pomnożyć wartość lumenów szczytowych (Peak lumens) przez 10-12. To daje przybliżoną wartość ANSI lumenów.

Jednak eksperci nie zalecają gonienia za wysokimi wartościami ANSI lumenów. Istnieje wiele profesjonalnych projektorów o jasności do 3500 lumenów. Im niższa jasność, tym niższe zużycie energii, a jednocześnie dłuższa żywotność lampy. Oczywiście, jeśli projektor będzie zainstalowany w biurze lub sali na uczelni, gdzie wymagane jest dobre oświetlenie, zaleca się zakup modelu o jasności ANSI lumen wynoszącej 4000 lm i więcej.

Kontrast statyczny obrazu wyświetlanego przez projektor.

Kontrast statyczny to maksymalna różnica między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką projektor może zapewnić w pojedynczej klatce. W przeciwieństwie do kontrastu dynamicznego (patrz niżej), parametr ten opisuje nie warunkowe, ale całkiem realne możliwości urządzenia, osiągalne bez użycia dodatkowych funkcji, takich jak automatyczna regulacja jasności. Przypomnijmy, że jakość odwzorowania barw i szczegółowości zależy od kontrastu — im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach.

Kontrast dynamiczny obrazu zapewniany przez projektor.

Kontrast dynamiczny to stosunek między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może zapewnić projektor. Przypomnijmy, że od kontrastu zależy jakość odwzorowania barw i szczegółowość, im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach. Kontrast dynamiczny to jednak dość specyficzny parametr. Chodzi o to, że przy jego obliczaniu bierze się pod uwagę najjaśniejszą biel przy maksymalnych ustawieniach jasności i najciemniejszą czerń przy minimalnych. W rezultacie uzyskane liczby mogą być imponujące, ale nie da się osiągnąć takiego kontrastu w ramach jednej klatki.

Wprowadzając parametr ten, producenci użyli pewnej chytrości. Nie oznacza to jednak, że kontrast dynamiczny nie ma w ogóle nic wspólnego z jakością obrazu. W projektorach może się stosować automatyczna kontrola jasności, która potrafi zwiększać lub zmniejszać ogólną jasność w zależności od obrazu na ekranie. Ten format pracy opiera się na tym, że oko ludzkie nie potrzebuje zbyt jasnych obszarów na ogólnie ciemnym tle i bardzo ciemnych obszarów na jasnym, obraz jest normalnie odbierany bez tego. Maksymalna różnica jasności osiągalna w tym trybie pracy właściwie jest dokładnie opisywana przez kontrast dynamiczny.

Technologia, według której zbudowana jest matryca projektora.

— DLP. Technologia ta oparta jest na chipie z tysiącami obrotowych miniaturowych luster. Każde takie lusterko odpowiada jednemu pikselowi i ma dwie stałe pozycje – „świeci się” i „przyciemnione”. W większości projektorów DLP matryca jest jedna, a wyjście kolorowego obrazu zapewnia się przez tzw. koło kolorów, które umożliwia projektorowi przełączanie między obrazami czerwonym, zielonym i niebieskim; są one wymieniane tak szybko, że widz postrzega nie oddzielne klatki, ale integralny kolorowy obraz. W porównaniu z modelami LCD (patrz odpowiedni punkt), takie projektory z jedną matrycą są bardziej kompaktowe, dają ostrzejszy obraz z głębszymi poziomami czerni (co ma pozytywny wpływ na jakość obrazu czarno-białego). Jednak jasność obrazu kolorowego w urządzeniach DLP jest stosunkowo niska, dodatkowo podlegają one „efektowi tęczy”: w scenach dynamicznych artefakty kolorów mogą być zauważalne z powodu niedopasowania składowych czerwonej, zielonej i niebieskiej obrazu. Tych wad są pozbawione projektory DLP z trzema matrycami; jednak taka konstrukcja jest bardzo droga, więc nie jest często spotykana, głównie wśród urządzeń premium.

— 3LCD. Technologia oparta na wykorzystaniu półprzezroczystych matryc LCD. Istnieją trzy takie matryce, każda z nich prześwituje własnym kolorem podstawowym (czerwonym, zielonym lub niebieskim), a ostateczny...obraz barwny składa się z trzech obrazów, jednocześnie nałożonych na siebie. Dzięki temu formatowi pracy można uzyskać jaśniejsze, bardziej nasycone kolory niż w projektorach DLP z pojedynczą matrycą (patrz odpowiedni punkt); ponadto technologia ta jest całkowicie pozbawiona „efektu tęczy”. Wśród jej wad jest stosunkowo niski kontrast (w szczególności ze względu na skromną głębię czerni) oraz większe rozmiary projektorów.

— LCD (Liquid Crystal Display). Technologia odwzorowania barw oparta na modulacji światła przez ciekłe kryształy. Nie należy mylić matryc LCD i 3LCD. Technologia 3LCD tworzy obraz z trzech oddzielnych wiązek światła, a w matrycy LCD obraz płynie natychmiast z pojedynczej wiązki światła. Matryce tego typu zapewniają stabilny, kontrastowy i bogaty w kolory obraz. Wśród wad tej technologii można zauważyć „przeglądanie” kratki świetlnej, jeśli spojrzeć na obraz z bliskiej odległości. Ponadto podłoże matryc LCD jest podatne na blaknięcie, dlatego niebieski kolor z biegiem czasu może zacząć żółknąć (zwróć uwagę, że może się to zdarzyć po długim czasie aktywnego użytkowania). Matryce LCD wymagają okresowej konserwacji, serwis sprowadza się do czyszczenia filtra powietrza. Projektory LCD są na ogół kompaktowe i lekkie, narażone na wysoką temperaturę i ponadprzeciętny poziom szumów.

— LCoS. Technologia łącząca właściwości DLP i LCD. Podobnie jak LCD, zapewnia trzy oddzielne matryce dla trzech podstawowych kolorów (czerwony, zielony, niebieski), a ostateczny kolorowy obraz jest tworzony przez jednoczesne nałożenie tych trzech składników. Różnica polega na tym, że w projektorach LCoS matryce nie są przezroczyste, ale odblaskowe. Pozwala to na uzyskanie doskonałego kontrastu (jak w DLP) w połączeniu z jasnymi, wysokiej jakości kolorami bez „efektu tęczy” (jak w LCD). Główną wadą tej technologii jest jej wysoki koszt, dlatego stosuje się ją głównie w projektorach premium.

Natywna rozdzielczość obrazu wyświetlanego przez matrycę projektora.

Minimum dla współczesnych projektorów jest tak naprawdę standard VGA, który zakłada rozdzielczość 800x600 lub podobną. Najskromniejszym ze współczesnych standardów wysokiej rozdzielczości jest HD (720); klasyczny rozmiar takiej klatki to 1280x720, ale są też inne rozdzielczości (aż po 1920x720). Bardziej zaawansowanym formatem HD jest Full HD (1080), który również ma kilka odmian (najpopularniejszy to 1920x1080). Projektory wysokiej klasy obejmują modele Quad HD, Ultra HD (4K), a nawet Ultra HD (8K).

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz może wyświetlić projektor. Wartość ta jednak bezpośrednio wpływa na koszt; ponadto wszystkie zalety wysokiej rozdzielczości można docenić tylko wtedy, gdy odtwarzana treść również jej odpowiada. Należy pamiętać, że współczesne projektory mogą pracować w wyższych rozdzielczościach niż tylko natywna — więcej szczegółów na ten temat można znaleźć w rozdziale „Maksymalna rozdzielczość wideo”.

Maksymalna rozdzielczość jest ściśle związana zarówno z ogólną jakością obrazu, jak i przekątną ekranu. Im wyższa rozdzielczość projektora, tym wyraźniejsze stają się szczegóły obrazu, szczególnie podczas oglądania obrazu na dużym ekranie.

W przypadku większości zadań zwykle wystarczająca jest rozdzielczość od HD (1280 x 720) do Full HD (1920 x 1080). Jeśli projektor będzie służył do grania w nowoczesne gry, to warto wybrać model o rozdzielczości od Quad HD (2560 x 1440) do 4K (3840 × 2160), a nawet 8K (7680 x 4320).

Oczywiście należy wziąć pod uwagę sam rozmiar ekranu. Faktem jest, że na powierzchni projekcyjnej 40-50″ nie będzie dużej różnicy między formatami Quad HD i 4K. Obraz o wysokiej rozdzielczości może pokazać się na naprawdę dużym ekranie.

Formaty obrazu obsługiwane przez projektor.

Format w tym przypadku oznacza współczynnik proporcji obrazu. Ogólna zasada jest taka, że projektor musi obsługiwać ten sam format, co oryginalna treść. W przeciwnym razie obraz zostanie rozciągnięty na wysokość lub szerokość lub z czarnymi paskami po bokach lub od góry do dołu. W szczególności formaty można podzielić na trzy główne kategorie:

— Tradycyjne, inaczej prostokątne. Klasyczne formaty, w których wysokość obrazu jest niewiele mniejsza od szerokości. Najpopularniejsze opcje to 4:3, który jest szeroko stosowany w telewizji analogowej, i 5:4, który jest powszechny w sprzęcie komputerowym. Tradycyjne formaty dobrze nadają się do prezentacji, pracy z dokumentami i grafiką oraz innych podobnych zadań.

— Panoramiczne. Formaty, w których szerokość obbrazu jest znacznie (ponad 1,5 razy) większa niż wysokość. Najpopularniejsze z tych standardów to 16:9 i 16:10. Te proporcje dobrze sprawdzają się w grach i filmach; w szczególności większość treści w wysokiej rozdzielczości (HD 720p i wyższe) jest nagrywana w formacie szerokoekranowym.

— Ultrapanoramiczne. Formaty są jeszcze szersze niż panoramiczne opisane powyżej – na przykład 21:9. Stosowane głównie w kinematografii.

Należy zauważyć, że wiele współczesnych projektorów jest w stanie pracować jednocześnie z kilkoma rodzajami form...atów — na przykład z klasycznym 4:3 i panoramicznym 16:9.