Porównanie TouYinger Q9W vs TouYinger Q9

— Smart TV (system własny). System operacyjny projektora jest reprezentowany przez markową powłokę oprogramowania producenta. Z reguły takie systemy operacyjne mają atrakcyjne i zrozumiałe menu, podobne do tradycyjnego Smart TV. Markowy system operacyjny jest opracowywany przez samego producenta dla zasobów sprzętowych konkretnego modelu projektora lub całej linii. Ale, jak pokazuje praktyka, w porównaniu z klasycznym Smart TV, funkcjonalność własnego systemu często ma znaczne ograniczenia, a sam system jest w rzeczywistości okrojoną wersją pełnowartościowego Smart TV.

— Smart TV (Android AOSP). System operacyjny tego typu to modyfikacja popularnego systemu operacyjnego Android, wyróżniająca się przede wszystkim otwartym kodem źródłowym. Jest to uniwersalny system operacyjny, który daje użytkownikowi znacznie większą swobodę działania w zakresie tworzenia zmian i ustawień w samym systemie. Jednocześnie instalacja i stabilność niektórych aplikacji na tej platformie nie są gwarantowane, a ogólne sterowanie systemem nie zostało specjalnie dostosowane do dużych ekranów, co może powodować pewne niedogodności. Przede wszystkim takie rozwiązania wzbudzą zainteresowanie użytkowników, którzy rozumieją funkcje systemu operacyjnego Android, lubią dostosowywać wszystko dla siebie i kontrolować, i mają na to czas.

— Android TV. Projektory tego typu mogą pochwalić...się pełnym oprogramowaniem Android TV specjalnie dostosowanym do dużych ekranów. Jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj systemu operacyjnego Android opracowany z myślą o projektorach/telewizorach itp. Oprócz wspólnych cech wszystkich „Androidów” (takich jak możliwość instalowania dodatkowych aplikacji, w tym nawet gier), posiada szereg funkcji specjalnych: zoptymalizowany interfejs, integracja ze smartfonami (w tym możliwość wykorzystania ich jako pilota), wyszukiwanie głosowe itp. Dzięki temu telewizory z tą funkcją znacznie przewyższają funkcjonalnością modele ze „zwykłym” Smart TV. Oczywiście do działania wielofunkcyjnego systemu operacyjnego przewidziany jest dedykowany procesor, podsystem graficzny i pamięć, a dostępność takich zasobów sprzętowych znajduje odzwierciedlenie w całkowitym koszcie projektora. Przy takiej samej konstrukcji optycznej modele telewizorów z systemem Android będą kosztować więcej niż klasyczne projektory z prostym, wielowierszowym menu.

Najkrótsza odległość od ekranu, przy której można używać projektora. Zazwyczaj jest to minimalna odległość, przy której obraz projektora pozostaje ostry.

Parametr ten jest szczególnie istotny, jeśli urządzenie ma być umieszczone w niewielkiej odległości od ekranu (np. w ograniczonej przestrzeni). Niektóre współczesne projektory są w stanie normalnie pracować już w odległości 10-20 cm. Należy również pamiętać, że odległości projekcyjne są określane przede wszystkim przez obiektyw, a jeśli początkowy zakres tych odległości nie odpowiada, być może sytuację można rozwiązać poprzez wymianę optyki.

Najdłuższa odległość od ekranu, przy której można używać projektora. Jest to maksymalna odległość, przy której obraz pozostaje ostry i zachowuje akceptowalną jasność – przynajmniej wystarczającą do oglądania w zaciemnionym pomieszczeniu na wysokiej jakości ekranie.

Wybierać według tego parametru należy z uwzględnieniem przewidywanych warunków pracy i odległości. Jednocześnie nie zaszkodzi mieć pewien margines na maksymalną odległość — skoro, jak już wspomniano, zwykle jest to wskazane dla idealnego ekranu i zaciemnionego pomieszczenia, a takie warunki nie zawsze są dostępne. Zwracamy również uwagę, że chociaż odległości projekcyjne zależą od obiektywu, nie każdy projektor z wymiennym obiektywem pozwala na instalację bardziej „dalekosiężnej” optyki niż standardowa – urządzenie może po prostu nie mieć wystarczającej jasności na większą odległość.

Przekątna obrazu wyświetlanego przez projektor. Z reguły jest wskazywana jako zakres — od najmniejszej, przy minimalnej odległości projekcyjnej, do największej, przy maksymalnej. Więcej informacji na temat odległości projekcyjnych można znaleźć powyżej; tutaj należy powiedzieć, że wybór według przekątnej zależy zarówno od odległości między ekranem a widzami, jak i od formatu projektora. Na przykład do oglądania wideo najlepszą opcją jest sytuacja, gdy odległość od widza do obrazu odpowiada 3 – 4 przekątnym, a do pracy z prezentacjami może przydać się również stosunkowo duży obraz. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące różnych sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach; tutaj tylko przypominamy, że obraz musi pasować do ekranu używanego z projektorem.

Wersja Bluetooth obsługiwana przez projektor.

Sama technologia Bluetooth jest przeznaczona do bezpośredniego połączenia bezprzewodowego między różnymi urządzeniami. W projektorach to połączenie jest najczęściej używane do przesyłania dźwięku do bezprzewodowych słuchawek lub głośników; możliwe są inne zastosowania Bluetooth (na przykład podłączenie pilota), ale są one rzadkie. W związku z tym można zignorować konkretną wersję Bluetooth obsługiwaną przez projektor – wszystkie wersje są ze sobą kompatybilne przynajmniej w podstawowej funkcjonalności (w tym transmisji dźwięku).

Projektor obsługuje technologię AirPlay. Tutaj może chodzić zarówno o oryginalną technologię (gdy obecność AirPlay jest po prostu wskazana, bez wyjaśnienia), jak i o wersję v.2 — kompatybilność z tą wersją jest bezpośrednio wskazywana w charakterystyce.

Ogólnie rzecz biorąc, AirPlay to markowa technologia Apple, zaprojektowana głównie do przesyłania sygnałów wideo i audio z iPhone'a, iPada i innych gadżetów Apple do zewnętrznych urządzeń odtwarzających. Warto więc specjalnie poszukać takiego projektora, głównie jeśli planujesz nadawać do niego treści z gadżetów Apple. Jednak sprzęt innej firmy może również działać jako źródło sygnału — na przykład laptop z zainstalowanym iTunes (lub innym kompatybilnym odtwarzaczem). W każdym razie transmisja odbywa się przez Wi-Fi, podczas gdy urządzenia muszą znajdować się w tej samej sieci. Przepustowość AirPlay wystarcza do pracy z wideo w rozdzielczościach HD, a gadżet nadawczy podczas takiej transmisji pełni również rolę pilota dla urządzenia odbiorczego.

Z kolei AirPlay v.2 to rozwinięcie i ulepszenie oryginalnego AirPlay. W przypadku projektorów główną innowacją jest możliwość sterowania odtwarzaniem poprzez asystenta głosowego Siri.

Technologia Miracast jest przeznaczona do przesyłania strumieniowego wideo przez łącze bezprzewodowe IEEE 802.11n. Technologia ta doskonale nadaje się do nadawania „ciężkich” treści o wysokiej jakości. Dzięki Miracast możesz wyświetlić wideo ze smartfona lub zdjęcie ekranu tabletu/laptopa na projektorze w ciągu kilku sekund. Miracast można uznać za opcjonalną aplikację Wi-Fi Direct.

Liczba wejść HDMI przewidziana w projektorze.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy, pierwotnie zaprojektowany do obsługi wideo w wysokiej rozdzielczości i dźwięku wielokanałowego. Dziś w rzeczywistości jest to ogólnie przyjęty standard, wyjścia tego typu są obecne w zdecydowanej większości urządzeń wideo z obsługą HD — centrach multimedialnych, odtwarzaczach Blu-ray, komputerowych, kartach graficznych itp. Obecność kilku wejść HDMI umożliwia jednoczesne podłączenie kilku źródeł sygnału do projektora i przełączanie się między nimi w ustawieniach projektora bez konieczności niepotrzebnego podłączania i odłączania kabli.

Złącza do podłączenia urządzeń sterujących, przewidziane w konstrukcji projektora. Konkretne możliwości sterowania w każdym przypadku mogą być różne, należy je doprecyzować osobno.

— COM (RS-232). Specjalistyczne złącze, oryginalnie stosowane w urządzeniach komputerowych. Ogólnie jest uważane za przestarzałe, jest stosunkowo rzadkie wśród komputerów, jednak jest bardzo popularne w różnych specjalistycznych urządzeniach.

— USB (slave). Złącze do podłączenia do portu USB komputera stacjonarnego lub laptopa. Podczas tego podłączenia projektor działa jako urządzenie peryferyjne i można nim sterować z komputera. Ponadto ostatnio pojawiły się przenośne projektory, przeznaczone do przewodowego połączenia z mobilnymi gadżetami, takimi jak smartfony czy tablety; dla nich wskazany jest również port USB (slave), chociaż konkretne złącze podłączenia może być inne (na przykład 8-stykowe w urządzeniach Apple).

— LAN (RJ45). Standardowe złącze do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi. Podłączony w ten sposób projektor pracuje jako urządzenie sieciowe, dostęp do niego (z odpowiednimi ustawieniami) można uzyskać z dowolnego komputera lokalnego. Jest to wygodniejsze niż używanie tylko jednego komputera sterującego. Ponadto przez sieć LAN mogą być realizowane inne funkcje — na przykład DLNA (patrz odpowiedni punkt).

— HDBaseT. Złożony interfejs używany głównie w urządzeniach profesjonalnych (patrz „Przeznaczenie podstawowe”). W rzeczywistości jest to rozszerzona i uzupełniona wersja złącza LAN opisanego powyżej, wykorzystuje te same złącza i kable, jednak ma bardziej rozbudowaną funkcjonalność. Oprócz dostępu do sieci lokalnych i Internetu, HDBaseT zapewnia wyspecjalizowane sygnały sterujące, strumieniowe przesyłanie dźwięku i obrazu, a nawet moc do 100 watów.

— 3D Sync. Port ten umożliwia podłączenie emitera 3D do projektora, który jest wymagany do tworzenia obrazu wolumetrycznego przy użyciu technologii aktywnej 3D (patrz odpowiedni punkt). W związku z tym, aby oglądać obraz stereofoniczny, należy używać aktywnych okularów 3D. Okulary są synchronizowane z emiterem 3D, co pozwala uzyskać wyraźny i zrozumiały obraz stereo.