Porównanie Panasonic DMC-TZ70 vs Canon PowerShot A1100 IS

- CCD. Skrótowiec od Charge-Coupled Device. W takich czujnikach informacja jest odczytywana z elementu światłoczułego zgodnie z zasadą „line at time” - sygnał elektroniczny przesyłany jest do procesora obrazu w postaci oddzielnych wierszy (jest też opcja „frame at time”). Generalnie takie matryce mają dobre właściwości, ale są droższe niż CMOS. Poza tym słabo sprawdzają się w niektórych specyficznych warunkach - na przykład fotografowanie z punktowymi źródłami światła w kadrze - dlatego też trzeba w aparacie stosować różne dodatkowe technologie, które również wpływają na koszt.

- CMOS. Główne zalety matryc CMOS to łatwość wykonania, niski koszt i pobór mocy, bardziej kompaktowe wymiary niż w przypadku CCD, a także możliwość przeniesienia szeregu funkcji (ogniskowania, pomiaru ekspozycji itp.) bezpośrednio na czujnik, zmniejszając w ten sposób wymiary aparatu. Dodatkowo procesor aparatu może odczytać od razu cały obraz z takiej matrycy (a nie wiersz po wierszu, jak w CCD); pozwala to uniknąć zniekształceń podczas fotografowania szybko poruszających się obiektów. Główną wadą CMOS jest zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia szumów, szczególnie przy wysokich wartościach ISO.

- CMOS BSI. BSI to skrót od angielskiego „Backside Illumination”. Tak nazywają się „odwrócone” matryce CMOS, na które światło przenika nie od strony fotodiod, a od tyłu matrycy (od strony podłoża). Dzięki tej realizacji fotodiody otrzymują więcej światła, ponieważ nie jest ono blokow...ane przez inne elementy przetwornika obrazu. W rezultacie matryce z podświetleniem wstecznym charakteryzują się wysoką światłoczułością, która pozwala tworzyć obrazy lepszej jakości z mniejszym hałasem podczas fotografowania w słabych warunkach oświetleniowych. Matryce BSI CMOS wymagają mniej światła do prawidłowego naświetlenia zdjęcia. Czujniki z podświetleniem tylnym są droższe w produkcji niż tradycyjne czujniki CMOS.

- LiveMOS. Rodzaj matryc wykonanych w technologii półprzewodników tlenków metali (MOS - Metal-Oxide Semiconductor). W porównaniu z matrycami CMOS ma uproszczoną konstrukcję, co zapewnia mniejszą skłonność do przegrzania, a co za tym idzie niższy poziom szumów. Świetnie nadaje się do podglądu „na żywo” (podglądu w czasie rzeczywistym) obrazu z matrycy na ekranie lub w wizjerze aparatu, dlatego w nazwie dostała słowo „Live”. Charakteryzuje się również dużą prędkością przesyłania danych.

Całkowita liczba pojedynczych punktów światłoczułych (pikseli) znajdujących się w matrycy aparatu. Wskazywana w megapikselach - milionach pikseli.

Całkowita liczba Mpx jest z reguły większa niż liczba megapikseli, z których bezpośrednio zbudowana jest klatka (więcej szczegółów można znaleźć w „Efektywna liczba Mpx”). Wynika to z obecności obszarów usługowych na matrycy. Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten jest bardziej odniesieniem niż praktycznie istotnym: większa całkowita liczba Mpx przy tym samym rozmiarze i efektywnej rozdzielczości oznacza nieco mniejszy rozmiar każdego piksela, a co za tym idzie, zwiększone prawdopodobieństwo szumu (szczególnie przy wysokich wartościach ISO).

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Możliwość wykonywania zdjęć w formacie RAW.

Ten format jest swego rodzaju „cyfrowym negatywem”: w przeciwieństwie do JPEG, plik RAW nie zawiera gotowego obrazu, ale oryginalne dane cyfrowe z matrycy. Te dane w takim pliku nie są poddawane żadnemu przetwarzaniu ani kompresji; dodatkowo zawierają szereg informacji serwisowych: model aparatu, warunki fotografowania, parametry przetwarzania, podglądy graficzne itp. Znaczenie tego formatu polega na tym, że dane RAW mogą być przetwarzane na różne sposoby i można uzyskać kilka zdjęć z jednego „negatywu” różniących się właściwościami.

Tak czy inaczej, możliwość wykonywania zdjęć w formacie RAW jest typowa dla dość zaawansowanych aparatów zaprojektowanych dla profesjonalistów i entuzjastów. Jednocześnie wiele modeli jest w stanie zapisać jeden obraz w dwóch formatach jednocześnie - zarówno gotowy JPEG, jak i „surowy” RAW.

Jasność obiektywu zainstalowanego w aparacie lub dostarczonego w zestawie z nim (dla modeli z wymienną optyką).

Upraszczając, parametr ten można opisać jako zdolność soczewki do przepuszczania światła - innymi słowy, o ile strumień świetlny słabnie przechodząc przez optykę. Uważa się, że na charakterystykę przepuszczania światła wpływają dwa główne wskaźniki: średnica otworu względnego obiektywu i jego ogniskowa. Wartość przysłony to stosunek pierwszego wskaźnika do drugiego; w tym przypadku średnica czynnego otworu jest traktowana jako jednostka i generalnie jest pomijana podczas oznaczania, w efekcie taki zapis wygląda np. tak: f/2.0. Odpowiednio, im większa liczba po znaku ułamka, tym niższa wartość przysłony, tym mniej światła przepuszcza soczewka.

Obiektywy o zmiennej ogniskowej (obiektywy zmiennoogniskowe) z reguły mają różne wartości przysłony dla różnych ogniskowych. Dla takiej optyki w specyfikacji wskazywane są dwie wartości tego parametru, dla minimalnej i maksymalnej ogniskowej, np. f/2,8-4,5. Są też obiektywy zmiennoogniskowe, które zachowują stałą przysłonę w całym zakresie ogniskowych, ale są znacznie droższe niż analogi ze zmienną przysłoną.

Wysoka przepuszczalność światła obiektywu jest ważna, jeśli aparat ma być używany do nagrywania i fotografowania w warunkach słabego oświetlenia lub do nagrywania szybko poruszających się obiektów: optyka o wysokiej liczbie przesłony umożliwia fotografowanie przy niskiej czułości matrycy (c...o zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia szumów) i przy niskich czasach otwarcia migawki (przy których poruszające się obiekty są mniej rozmyte). Również parametr ten określa głębię ostrości obrazowanej przestrzeni: im wyższa wartość przysłony, tym płytsza głębia ostrości. Dlatego do nagrywania z artystycznym rozmyciem tła („bokeh”) zaleca się używanie obiektywów o dużej przysłonie.

Ogniskowa obiektywu aparatu.

Ogniskowa to odległość między matrycą aparatu a optycznym środkiem obiektywu, ogniskowanym do nieskończoności, przy którym na matrycy uzyskuje się wyraźny i ostry obraz. W przypadku modeli z wymiennymi obiektywami (aparatów bezlusterkowych i MILC, patrz „Rodzaj aparatu”), parametr ten jest wskazywany, jeśli aparat jest wyposażony w obiektyw (wyposazenie "kit"); przypomnijmy sobie, że na własne życzenie w takim aparacie można zainstalować optykę o innych cechach.

Im dłuższa ogniskowa, tym mniejszy kąt widzenia obiektywu, tym większy stopień przybliżenia i większe obiekty widoczne w kadrze. Dlatego parametr ten jest jednym z kluczowych dla każdego obiektywu i w dużej mierze determinuje jego zastosowanie (konkretne przykłady podano poniżej).

We współczesnych aparatach cyfrowych najczęściej używane są obiektywy o zmiennej ogniskowej: takie obiektywy są w stanie zwiększać i zmniejszać obraz (więcej szczegółów w „Zoom optyczny”). W przypadku lustrzanek cyfrowych i MILC produkowane są specjalistyczne optyki o stałej ogniskowej (obiektywy stałoogniskowe). Ale w cyfrowych kompaktach te obiektywy są stosowane niezwykle rzadko, zwykle taki obiektyw jest oznaką high-endowego modelu o specyficznych właściwościach.

Należy pamiętać, że w specyfikacji aparatu zwykle podaje się rzeczywistą ogniskową obiektywu. A o kątach widzenia i ogólnym przeznaczeniu optyki decyduje nie tylko parametr...ten, ale także rozmiar matrycy, z którą używana jest optyka. Zależność wygląda następująco: przy tych samych kątach widzenia soczewka dla większego czujnika będzie miała większą ogniskową niż soczewka dla małego czujnika. W związku z tym tylko aparaty z tym samym rozmiarem matrycy można bezpośrednio porównywać ze sobą pod względem ogniskowej obiektywów. Jednak dla ułatwienia porównań w specyfikacji może być wskazywany tzw. ekwiwalent ogniskowej - ogniskowa w przeliczeniu na 35 mm: jest to ogniskowa, jaką miałby obiektyw dla matrycy pełnoklatkowej, przy tych samych kątach widzenia. Porównywać za pomocą tej wartości można obiektywy o dowolnej wielkości matrycy. Istnieją formuły, które pozwalają samodzielnie obliczyć ekwiwalent 35 mm, można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Jeśli chodzi o konkretną specjalizację, to ekwiwalent ogniskowej do 18 mm odpowiada ultraszerokokątnym obiektywom typu rybie oko. Za optykę szerokokątną uważa się „stałą” optykę z ekwiwalentem ogniskowej do 28 mm, a także obiektywy zmiennoogniskowe z minimalnym ekwiwalentem ogniskowej do 35 mm. Wskaźnik do 60 mm jest uważany za odpowiedni dla optyki „ogólnego przeznaczenia”, 50–135 mm jest uważany za optymalny do portretów, a większe ogniskowe można znaleźć w teleobiektywach. Bardziej szczegółowe informacje na temat specyfiki różnych ogniskowych można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Współczynnik powiększenia zapewniany przez aparat dzięki wykorzystaniu możliwości obiektywu (a mianowicie poprzez zmianę jego ogniskowej). W modelach z wymiennymi obiektywami (patrz „Rodzaj aparatu”) jest to wskazywane dla dostarczonego w zestawie obiektywu, jeśli jest dostępny.

Należy pamiętać, że w tym przypadku współczynnik powiększenia jest wskazywany nie w odniesieniu do obrazu widocznego gołym okiem, ale w odniesieniu do obrazu wyświetlanego przez obiektyw przy minimalnym powiększeniu. Na przykład, jeśli w specyfikacji wskazane jest powiększenie optyczne 3x, oznacza to, że przy maksymalnym powiększeniu obiekty w kadrze będą trzy razy większe niż przy minimalnym powiększeniu.

Stopień powiększenia optycznego jest bezpośrednio związany z zakresem ogniskowych (patrz powyżej). Można określić ten stopień, dzieląc maksymalną ogniskową obiektywu przez minimum, na przykład 360mm/36mm=powiększenie 10x.

Do tej pory zoom optyczny zapewnia najlepszą jakość obrazu w zbliżeniu i jest uważany za lepszy od cyfrowego (patrz poniżej). Wynika to z faktu, że przy tym formacie pracy cały obszar matrycy jest stale zaangażowany, co pozwala w pełni wykorzystać jej możliwości. Dlatego nawet wśród modeli niedrogich urządzenia bez zoomu optycznego są bardzo rzadkie.

Możliwość ręcznego ustawiania ostrości optyki aparatu. Z jednej strony, takie ogniskowanie jest trudniejsze niż ogniskowanie automatyczne, gdyż wymaga od użytkownika zbędnych działań, straty czasu i zwiększa ryzyko zrujnowania kadru lub przegapienia momentu. Z drugiej strony, funkcja ta pozwala fotografowi na samodzielne skupienie się na wybranym obiekcie, bez polegania na autofokusie (który przy całej niezawodności nowoczesnych technologii może nie działać zgodnie z oczekiwaniami).

Wśród cyfrowych aparatów kompaktowych (patrz "Rodzaj aparatu") ręczne ustawianie ostrości jest powszechnie stosowane w modelach średniej i wyższej półki, które są przeznaczone dla osób znających podstawy fotografii. W urządzeniach z wymienną optyką (lustrzanki i bezlusterkowce, patrz tamże), rodzaj ogniskowania zależy zasadniczo od specyfikacji obiektywu, a nie od samego aparatu. Ponieważ jednak obiektywów bez ręcznego ustawiania ostrości jest bardzo niewiele (częściej są to modele „tylko ręczne”, bez autofokusa), ogólnie przyjmuje się, że aparaty z wymiennymi obiektywami z definicji obsługują tę funkcję.

Minimalna odległość od obiektywu aparatu do fotografowanego obiektu, przy której obiektyw jest w stanie ustawić ostrość w normalnym trybie fotografowania (nie przy fotografowaniu w trybie makro, patrz „Makrofotografia, od”).