Porównanie Sony A6700 body vs Fujifilm X-T4 body

Maksymalna rozdzielczość zdjęć, wykonywanych przez aparat w trybie normalnym (nie panoramicznym). W rzeczywistości w tym punkcie podaje się najwyższą rozdzielczość zdjęcia - w pikselach w pionie i poziomie, na przykład 3000x4000. Wskaźnik ten zależy bezpośrednio od rozdzielczości matrycy: liczba pikseli nie może przekroczyć efektywnej liczby megapikseli (patrz wyżej). Na przykład dla 3000x4000 matryca musi mieć efektywną rozdzielczość co najmniej 3000*4000 = 12 milionów punktów, czyli 12 Mpx.

Teoretycznie im większa rozdzielczość zdjęcia, tym bardziej szczegółowy obraz, tym więcej zawiera on drobnych szczegółów. Jednocześnie ogólna jakość zdjęcia (w tym widoczność drobnych szczegółów) zależy nie tylko od rozdzielczości, lecz także od szeregu innych czynników technicznych i programowych; aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Efektywna liczba megapikseli”.

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Obecność w aparacie specjalnego mechanizmu do czyszczenia matrycy z kurzu i innych zanieczyszczeń.

Funkcja ta jest dostępna wyłącznie w modelach z wymiennymi obiektywami - lustrzankach i MILC (patrz „Rodzaj aparatu”). Podczas wymiany obiektywu w takich aparatach czujnik okazuje się otwarty i prawdopodobieństwo jego zanieczyszczenia jest dość wysokie; a obce cząstki na matrycy w najlepszym przypadku prowadzą do pojawienia się obcych artefaktów, w najgorszym - do uszkodzenia czujnika. Aby tego uniknąć, dostarczane są systemy czyszczące. Zwykle działają na zasadzie ultradźwięków: wibracje o wysokiej częstotliwości „wyrzucają” zanieczyszczenia z powierzchni czujnika.

Należy pamiętać, że żaden system czyszczenia nie jest idealny - w szczególności takie systemy nie radzą sobie z kondensatem, osadami soli i innymi podobnymi zanieczyszczeniami. Dlatego matryca może nadal wymagać ręcznego czyszczenia (najlepiej w serwisie). Niemniej jednak funkcja ta pozwala skutecznie radzić sobie chociażby z kurzem, co znacznie ułatwia życie użytkownikowi.

Rodzaj bagnetu - mocowania do wymiennych obiektywów - zapewnionego w lustrzance lub aparacie MILC (patrz „Rodzaj aparatu”). Bagnety są dostępne w różnych rozmiarach, a specyfikacje wymiennych obiektywów zwykle wskazują, do którego mocowania są przeznaczone. Najczęściej bagnety różnych typów nie są ze sobą kompatybilne, ale zdarzają się wyjątki (czasami bezpośrednio, czasami - za pomocą adapterów).

Należy również pamiętać, że jedna marka może używać różnych mocowań do różnych klas aparatów - i odwrotnie, jeden bagnet może być używany przez kilku producentów. Na przykład Canon produkuje aparaty z bagnetami EF-M, EF-S, EF i Canon RF. Firma Leica ma Leica M, Leica SL, Leica TL. Nikon ma w swoim arsenale Nikon 1, Nikon F i Nikon Z. Pentax - Pentax 645, Pentax K, Pentax Q. Samsung oferuje mocowania w formacie NX i NX-M. Aparaty Sony zawierają Sony A i Sony E, Fuji ma Fujifilm G i Fujifilm X. Przykładem b...agnetu obiektywu używanego przez różne marki jest Micro 4/3, szeroko stosowany w aparatach Olympus i Panasonic.

Aparat posiada dwa pokrętła sterujące w konstrukcji.

Ta cecha konstrukcyjna ułatwia sterowanie aparatem i zmianę ustawień „w locie”: za dodatkowe parametry pracy odpowiada drugie pokrętło, a jego obrócenie do żądanej pozycji jest łatwiejsze i szybsze niż „przekopywanie” się przez pozycje menu ekranu. Taka możliwość występuje głównie w aparatach półprofesjonalnych i profesjonalnych, które zakładają częste korzystanie z ręcznego trybu fotografowania.

Możliwość ręcznej (lub automatycznej, według zadanych parametrów) zmiany parametrów ekspozycji podczas fotografowania, czyli ilości światła wpadającego do matrycy. Stosuje się wtedy, gdy automatycznie dobrane parametry ekspozycji nie dają zadowalającego wyniku - na przykład w trudnych warunkach, kiedy oświetlenie głównego obiektu i tła są bardzo różne. Możliwości kompensacji ekspozycji aparatu są rejestrowane w formacie „± x EV, w odstępach EV”, na przykład „± 3 EV, w odstępach co 1/2 EV”. Pierwsza cyfra wskazuje maksymalną wartość, o jaką można zmienić ekspozycję w stosunku do pierwotnej wartości podczas korekty; drugi to krok (skok), w którym następuje zmiana. EV to specyficzna jednostka miary ekspozycji; zmiana ekspozycji o 1 EV oznacza dwukrotną zmianę ilości światła padającego na czujnik. Wzrost EV oznacza wzrost ilości światła z powodu otwarcia przysłony lub wolniejszego czasu otwarcia migawki, a zmniejszenie - odwrotnie. Wszystkie współczesne aparaty z funkcją kompensacji ekspozycji potrafią to robić „w obu kierunkach”.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość Full HD w tym przypadku to 1920x1080; inne opcje są bardziej szczegółowe i praktycznie nie występują we współczesnych aparatach. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Ultra HD (4K).

Do UHD 4K odnoszą się rozdzielczości z rozmiarem klatki około 4000 px w poziomie. W szczególności w przypadku aparatów do nagrywania wideo najczęściej używane są rozdzielczości 3840x2160 i 4096x2160. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.