Porównanie C-Media CMI8738-LX vs Asus Xonar HDAV 1.3 Slim

Najbardziej zaawansowany wielokanałowy format audio, jaki może odtwarzać karta dźwiękowa.

- 2. Standardowy dźwięk stereo z dwoma kanałami - lewym i prawym. Ten format pozwala zapewnić poczucie głośności dźwięku (zwłaszcza podczas korzystania ze słuchawek), co wystarcza w przypadku większości prostych zadań. Jednak wyraźnie przegrywa z dźwiękiem wielokanałowym pod względem efektu „imersyjnego”, co może mieć kluczowe znaczenie dla wymagających graczy i audiofilów.

- 5.1. Klasyczny i najpopularniejszy obecnie wielokanałowy format dźwięku przestrzennego: kanał środkowy, dwa kanały przednie i dwa tylne pozwalają osiągnąć pełnoprawny „efekt przestrzenny”, a osobny kanał dla subwoofera zapewnia bogaty dźwięk basowy.

- 7.1. Format 7.1 różni się od 5.1 obecnością dwóch dodatkowych kanałów. Istnieje kilka opcji lokalizacji tych kanałów - na przykład para głośników bocznych, para dodatkowych głośników nad przednimi itp. W każdym razie format 7.1 zapewnia bardziej niezawodną transmisję dźwięku przestrzennego niż 5.1, ale takie karty są droższe, a dla 7.1 jest mniej wyspecjalizowanej zawartości.

Wybierając kartę dźwiękową według ilości kanałów, warto wziąć pod uwagę takie punkty. Po pierwsze, wersje wielokanałowe są w stanie generować dźwięk w prostszych formatach (na przykład karta 7.1 może być używana do akustyki 5.1), a wyjście dźwięku stereo jes...t obsługiwane przez wszystkie modele. Po drugie, nowoczesne oprogramowanie multimedialne (w szczególności kodeki) pozwala na wyjście dźwięku wielokanałowego przez kartę z mniejszą liczbą kanałów - na przykład odtwarzanie dźwięku 5.1 przez kartę dwukanałową z głośnikami stereo bez utraty jakości. Po trzecie, do pełnowartościowego działania dźwięku wielokanałowego potrzebna będzie nie tylko karta, ale także odpowiednia głośniki; dlatego nie ma sensu szukać konkretnego modelu wielokanałowego, jeśli planujesz używać wyłącznie głośników stereo.

Marka układu audio zainstalowanego w karcie dźwiękowej.

Układ audio jest jedną z najważniejszych części karty dźwiękowej, swego rodzaju „sercem” całego układu i to od jego specyfikacji w dużej mierze zależy jakość dźwięku i inne możliwości konkretnego modelu. Znając markę układu, możesz łatwo znaleźć na nim różne informacje - oficjalną specyfikację, wyniki testów, recenzje itp. - i na tej podstawie wyciągnąć wniosek, na ile ta karta dźwiękowa jest w stanie spełnić Twoje wymagania. Oczywiście w przypadku zwykłych kart dźwiękowych (patrz „Rodzaj”) nie ma potrzeby zagłębiać się w takie szczegóły, lecz przy wyborze modelu gamingowego lub audiofilskiego mogą być one bardzo przydatne.

Różne standardy i specjalne technologie dźwięku cyfrowego, z którymi karta dźwiękowa jest oficjalnie kompatybilna. Na przykład Dolby i DTS w różnych odmianach są używane głównie do wielokanałowych ścieżek audio w filmach, podczas gdy DirectSound i EAX zapewniają wysokiej jakości dźwięk przestrzenny w grach. W praktyce zdolność do pracy z określonym standardem jest w dużej mierze zdeterminowana przez część oprogramowania systemu, a nie przez charakterystykę karty dźwiękowej; jednak oficjalna zgodność oznacza co najmniej pełną zgodność karty z wymaganiami normy oraz minimalne ryzyko konfliktów na poziomie sprzętowym.

Rozdzielczość bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego (DAC) karty dźwiękowej. Przez DAC w danym przypadku rozumie się część obwodu, która przetwarza cyfrowe dane o dźwięku (kod maszynowy) na analogowe impulsy przesyłane bezpośrednio do urządzenia zewnętrznego – głośników, słuchawek itp. Rozdzielczość bitowa to jeden z głównych parametrów (wraz z częstotliwością próbkowania) opisujących jakość DAC-a: im jest wyższa, tym lepiej odtwarzany jest dźwięk, tym mniej zniekształceń zostanie do niego wprowadzonych przy konwersji.

16-bitowe przetworniki cyfrowo-analogowe zwykle znajdują się w kartach dźwiękowych klasy podstawowej – to wystarczy, aby uzyskać dobrą jakość dźwięku. W innych przypadkach najczęściej występują przetworniki 24-bitowe, a dla zaawansowanych modeli, w szczególności gier (patrz „Rodzaj”), są one prawie obowiązkowe.

Najwyższa częstotliwość próbkowania zapewniana przez przetwornik cyfrowo-analogowy (DAC) karty dźwiękowej. Aby uzyskać więcej informacji na temat roli przetwornika cyfrowo-analogowego, patrz „Rozdzielczość bitowa” powyżej. Tutaj zauważamy, że jakość jego pracy zależy bezpośrednio od częstotliwości próbkowania: im wyższa, tym mniej zniekształceń występuje przy konwersji dźwięku.

Zwykle w kartach dźwiękowych obowiązują standardowe wartości maksymalnej częstotliwości próbkowania:

44.1 kHz - odpowiada jakości dźwięku płyty Audio CD;
48 kHz - DVD;
96 kHz — DVD-Audio 5.1;
192 kHz - DVD-Audio 2.0 (z wielu powodów dźwięk dwukanałowy ma wyższą częstotliwość próbkowania niż wielokanałowy); 384 kHz.

Inną specyficzną kwestią jest to, że jakość dźwięku odtwarzanego na komputerze nie może być wyższa niż możliwości karty dźwiękowej. Innymi słowy, jeśli plik audio został nagrany z wyższą częstotliwością próbkowania niż może zapewnić karta dźwiękowa, jego jakość dźwięku ulegnie pogorszeniu: na przykład na karcie 44.1 kHz nawet dźwięk DVD-Audio będzie brzmiał jak płyta Audio CD. Dlatego jeśli chcesz w pełni cieszyć się dźwiękiem wysokiej jakości, warto wybrać model o wysokiej częstotliwości próbkowania.

Szerokość bitowa przetwornika analogowo-cyfrowego (ADC) karty dźwiękowej. ADC to moduł, który koduje analogowy sygnał audio do formatu cyfrowego; to on jest odpowiedzialny za przesyłanie dźwięku „do komputera” – na przykład przez mikrofon podczas komunikacji przez Skype lub z przystawki gitarowej podczas nagrywania utworu. Głębia bitowa jest jednym z głównych parametrów opisujących jakość działania przetwornika ADC: im wyższa, tym mniej zniekształceń zostanie wprowadzonych do zdigitalizowanego dźwięku i tym wyższa będzie maksymalna możliwa jakość jego nagrania. Oczywiście właściwości faktycznie nagranego dźwięku będą zależeć od wielu innych punktów (używany sprzęt, oprogramowanie, ustawienia, format pliku itp.), ale do nagrywania wysokiej jakości na pewno potrzebny będzie dobry przetwornik ADC.

Pojemność 16-bitowa jest uważana za całkiem wystarczającą do codziennego użytku, jednak nawet dość proste modele kart dźwiękowych coraz częściej zdobywają 24-bitowe przetworniki ADC.

Najwyższa częstotliwość próbkowania, jaką może zapewnić przetwornik analogowo-cyfrowy (ADC) karty dźwiękowej przy digitalizacji dźwięku. Nie wchodząc w szczegóły można powiedzieć, że rola tego parametru jest niemal całkowicie analogiczna do rozdzielczości bitowej opisanej w powyżej. A jego standardowe wartości występujące we współczesnych kartach dźwiękowych odpowiadają następującym wskaźnikom jakości dźwięku:

44,1 kHz — płyta audio CD;
48 kHz — DVD
96 kHz — DVD-Audio 5.1
192 kHz - DVD-Audio 2.0 (z wielu powodów dźwięk dwukanałowy ma wyższą częstotliwość próbkowania niż wielokanałowy), najwyższa częstotliwość we współczesnych kartach dźwiękowych klasy konsumenckiej.

- Wzmacniacz słuchawkowy. Obecność oddzielnego wzmacniacza słuchawkowego w konstrukcji karty dźwiękowej. Taki sprzęt pozwala przynajmniej poprawić ogólny dźwięk słuchawek, a także zaimplementować różne dodatkowe ustawienia takiego dźwięku (np. osobna regulacja głośności). A niektóre słuchawki – przede wszystkim modele Hi-Fi o wysokiej impedancji – w zasadzie nie mogą być używane bez specjalnych wzmacniaczy.

- Zewnętrzny moduł sterujący. Obecność zewnętrznego modułu sterującego w konstrukcji karty dźwiękowej. Taki moduł to w rzeczywistości przewodowy panel sterowania; nie zapewnia takiej swobody ruchów jak pilot bezprzewodowy (patrz niżej), ale jest tańszy i często wygodniejszy. Tak więc moduł sterujący nie musi znajdować się w bezpośredniej linii wzroku względem karty dźwiękowej, a długość przewodu jest często wystarczająca, aby umieścić urządzenie na wyciągnięcie ręki użytkownika. Co prawda zestaw regulacji dokonanych w jednostce zewnętrznej jest zwykle ograniczony do najbardziej podstawowych ustawień; jednak nawet to zwykle wystarcza do wygodnego użytkowania. Ponadto na jednostce sterującej często znajdują się dodatkowe złącza do podłączenia słuchawek i mikrofonu. Między innymi funkcja ta jest szczególnie wygodna w grach - pozwala dostosować dźwięk bez odrywania się od samej gry. Jednak inne typy kart dźwiękowych mogą być również wyposażone w moduły zewnętrzne (patrz „Widok”).

- Pilot. O...becność pilota w zestawie dostawy karty dźwiękowej. Nie myl tej funkcji z opisanym powyżej zewnętrznym modułem sterującym: w tym przypadku oznacza to klasyczny bezprzewodowy pilot na podczerwień, taki jak te stosowane w telewizorach. Takie urządzenie niekoniecznie obejmuje wszystkie możliwości adaptera audio, ale zakres funkcji konsoli może być dość obszerny. Z drugiej strony potrzeba sterowania kartą dźwiękową na odległość jest niezwykle rzadka, a w większości przypadków wystarczy do tego wspomniany moduł zewnętrzny. Tak więc modele z pilotem nie dostały dużego rozpowszechnienia.

- Wyjście na panel przedni. Możliwość podłączenia wewnętrznej karty dźwiękowej (patrz „Typ”) do złączy na przednim panelu komputera. W tym celu na płycie znajduje się specjalne złącze (lub kilka złączy), które jest połączone z odpowiednim złączem (złączami) za pomocą przewodu. Wygoda tej funkcji jest oczywista: w komputerach stacjonarnych panel przedni znajduje się najbliżej użytkownika i to do tego panelu najłatwiej podłączyć urządzenia peryferyjne wymagające częstego podłączania i odłączania, takie jak słuchawki i mikrofony. Właściwie złącza do takich urządzeń są najczęściej wyświetlane na panelu przednim.

Liczba wejść w konstrukcji karty dźwiękowej, wykorzystujących złącza mini-Jack 3,5 mm. Złącze to, zwykle używane do przesyłania sygnału analogowego, jest jednym z najpopularniejszych we współczesnym sprzęcie audio. Mówiąc o wejściach, warto zauważyć, że większość mikrofonów komputerowych jest zaprojektowana do podłączenia właśnie do gniazda 3.5 mm; dotyczy to również poszczególnych wtyczek mikrofonowych w zestawach słuchawkowych. Jednocześnie konkretne przeznaczenie mini-jack w różnych kartach dźwiękowych może być inne; ponadto w niektórych modelach to samo gniazdo można przekonfigurować, a nawet zmienić jego przeznaczenie (z wejścia na wyjście i odwrotnie). Szczegóły te z reguły są określone w specyfikacji.

Za pomocą prostego adaptera można również podłączyć wtyk 6.35 mm (Jack) do gniazda 3.5 mm.