Porównanie MSI MAG B550 TOMAHAWK vs MSI B550-A PRO

Liczba faz zasilania procesora przewidzianych na płycie głównej.

W bardzo uproszczony sposób fazy można opisać jako bloki elektroniczne o specjalnej konstrukcji, przez które zasilanie jest dostarczane do procesora. Zadaniem takich bloków jest optymalizacja tego zasilania, w szczególności minimalizacja skoków mocy przy zmianie obciążenia procesora. Generalnie im więcej faz, tym mniejsze obciążenie każdego z nich, stabilniejsze zasilanie i bardziej wytrzymała elektronika płyty głównej. Im mocniejszy jest procesor i im więcej ma rdzeni, tym więcej faz wymaga; liczba ta bardziej wrośnie również, jeśli planowane jest podkręcenie procesora. Na przykład w przypadku zwykłego czterordzeniowego chipa często wystarczają tylko cztery fazy, a już dla podkręconego możesz ich potrzebować co najmniej ośmiu. Właśnie z tego powodu u wydajnych procesorów mogą wystąpić problemy, gdy są używane niedrogie płyty główne z małą liczbą faz.

Szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru liczby faz dla poszczególnych serii i modeli procesorów można znaleźć w specjalistycznych źródłach (w tym w dokumentacji samego procesora). Tutaj należy pamiętać, że przy dużej liczbie faz na płycie głównej (więcej niż 8) niektóre z nich mogą być wirtualne. W tym celu rzeczywiste bloki elektroniczne są uzupełniane podwójnymi lub nawet potrójnymi, co formalnie zwiększa liczbę faz: na przykład 12 zadeklarowanych faz może reprezentować 6 fizycznych bloków z podwajaczami. Jednak fazy wirtualne są znacznie gor...sze od rzeczywistych pod względem swoich możliwości - w praktyce są tylko dodatkami, które nieznacznie poprawiają charakterystykę faz realnych. Powiedzmy, że w naszym przypadku bardziej poprawne jest mówienie nie o dwunastu, ale tylko o sześciu (aczkolwiek ulepszonych) fazach. Na te detale należy zwrócić uwagę przy wyborze płyty głównej.

Obecność na płycie głównej własnego podświetlenia LED. Funkcja ta nie wpływa na funkcjonalność płyty głównej, ale nadaje jej niecodzienny wygląd. Dlatego nie ma sensu, aby zwykły użytkownik specjalnie szukał takiego modelu (potrzebuje płyty głównej bez podświetlenia), ale dla miłośników modowania podświetlenie może być bardzo przydatne.

Podświetlenie LED może mieć postać osobnych świateł lub pasków LED, wykonane w różnych kolorach (czasem z możliwością wyboru kolorów) i obsługiwać dodatkowe efekty - mruganie, migotanie, synchronizację z innymi komponentami (patrz „Synchronizacja podświetlenia”) itp. Specyficzne możliwości zależą od modelu płyty głównej.

Technologia synchronizacji przewidziana na płycie z podświetleniem LED (patrz wyżej).

Sama synchronizacja pozwala „dopasować” podświetlenie płyty głównej do podświetlenia innych elementów systemu - obudowy, karty graficznej, klawiatury, myszy itp. Dzięki tej koordynacji wszystkie elementy mogą synchronicznie zmieniać kolor, jednocześnie się włączać / wyłączać itp. Specyficzne cechy działania takiego podświetlenia zależą od zastosowanej technologii synchronizacji i z reguły każdy producent ma swoje własne (Mystic Light Sync od MSI, RGB Fusion od Gigabyte itp.). Od tego zależy również kompatybilność komponentów: wszystkie muszą obsługiwać tę samą technologię. Najłatwiej więc osiągnąć kompatybilność z podświetleniem, montując komponenty od jednego producenta.

Maksymalna częstotliwość taktowania pamięci RAM obsługiwana przez płytę główną. Rzeczywista częstotliwość taktowania zainstalowanych modułów pamięci RAM nie powinna przekraczać tego wskaźnika - w przeciwnym razie możliwe są awarie, a możliwości pamięci RAM nie będą mogły być w pełni wykorzystane.

W przypadku nowoczesnych komputerów PC częstotliwość pamięci RAM 1500 - 2000 MHz lub mniej jest uważana za bardzo niską, 2000 - 2500 MHz jest skromna, 2500 - 3000 MHz jest średnia, 3000 - 3500 MHz jest powyżej średniej, a w najbardziej zaawansowanych płytach obsługiwane mogą być 3500 - 4000 MHz, a nawet ponad 4000 MHz.

Złącze do podłączenia ozdobnych taśm LED i innych urządzeń z sygnalizacją LED. Pozwala kontrolować podświetlenie obudowy przez płytę główną i dostosować blask do swoich zadań, m.in. zsynchronizuj go z innymi komponentami.

Model układu audio (moduł do przetwarzania i wyprowadzenia dźwięku) zamontowanego na płycie głównej. Dokładna nazwa układu audio będzie przydatna przy poszukiwaniu szczegółowych informacji na jego temat.

Współczesne płyty główne mogą być wyposażone w dość zaawansowane układy audio, z wysoką jakością dźwięku i rozbudowanymi możliwościami, dzięki czemu nadają się nawet do gamingowych i multimedialnych komputerów (chociaż do profesjonalnej pracy z dźwiękiem nadal najprawdopodobniej będzie potrzebna osobna karta dźwiękowa). Oto najpopularniejsze obecnie układy audio wysokiej jakości: Realtek ALC887, Realtek ALC892, Realtek ALC1150, Realtek ALC1200, Realtek ALC1220, Realtek ALC4050, Realtek ALC4080, Supreme FX.

Wyjście do przesyłania dźwięku, w tym wielokanałowego, w postaci cyfrowej. Takie połączenie wyróżnia się całkowitą odpornością na zakłócenia elektryczne, ponieważ sygnał jest przesyłany za pomocą kabla optycznego, a nie elektrycznego. Główną wadą optycznego S/P-DIF w porównaniu z koncentrycznym jest pewna kruchość kabla - można go uszkodzić poprzez mocne zginanie lub nadepnięcie.

Rodzaj interfejsu LAN, przewidziany w konstrukcji płyty głównej. LAN (znany również jako RJ-45 Ethernet) - standardowe złącze do połączeń przewodowych z sieciami komputerowymi; może być używany zarówno do sieci lokalnej LAN, jak i internetu. Rodzaj takiego złącza oznaczany jest maksymalną prędkością, którą osiąga. Należy pamiętać, że w dzisiejszych czasach nawet niedrogie płyty główne są zwykle wyposażone w dość szybkie adaptery LAN - przynajmniej gigabitowe. Znaczenie takich cech to nie tylko (a często - i nie tylko) przyspieszenie przesyłania dużych ilości danych, ale także zmniejszenie opóźnień w połączeniu sieciowym. Może to być istotne w przypadku zadań wymagających dobrej szybkości reakcji lub dokładnej synchronizacji, takich jak gry online.

- 1 Gb/s. Standard stosowany w zdecydowanej większości płyt głównych stacjonarnego (nie serwerowego) przeznaczenia. Z jednej strony zapewnia więcej niż przyzwoitą prędkość połączenia, wystarczającą nawet do przesyłania dużych ilości informacji; z drugiej strony jest niedrogi i można go zainstalować nawet na najprostszych niedrogich płytach głównych.

— 2.5 Gb/s. Ulepszona wersja standardu gigabitowego, to też uproszczona i nieco tańsza wersja standardu 5-gigabitowego. Występuje w indywidualnych płytach głównych, służących do gier.

- 5 Gb/s. Swojego rodzaju jest to opcja przejściowa pomiędzy stosunko...wo prostą gigabitową siecią LAN (patrz wyżej) a zaawansowaną 10-gigabitową siecią LAN (patrz poniżej). Występuje w niektórych gamingowych płytach głównych. Ten standard kosztuje taniej 10-gigabitowego, podczas gdy prędkość połączenia jest nadal całkiem przyzwoita, a opóźnienia są niskie.

— 10 Gb/s. Taka prędkość transmisji danych jest niezbędna w przypadku dużych ilości informacji; ponadto zapewnia dużą szybkość przesyłania poszczególnych bloków danych, co jest ważne dla zmniejszenia opóźnień w grach online. Jednocześnie interfejs ten pojawił się stosunkowo niedawno i nie jest tani. Dlatego jest używany przede wszystkim w najlepszych płytach głównych, przeznaczonych do gier oraz serwerów (patrz „Rodzaj”).

- 100 Mb/s. Kiedyś bardzo popularny standard, dziś jest uważany za przestarzały w świetle rozprzestrzeniania się szybszych wersji LAN. Występuje bardzo rzadko, przede wszystkim w indywidualnych tańszych płytach głównych.

Liczba portów LAN przewidzianych w konstrukcji płyty głównej.

Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat samych złączy, zobacz «LAN (RJ-45)». Tutaj należy pamiętać, że do codziennego przewodowego dostępu do internetu lub sieci lokalnej wystarczy jedna sieć LAN. Istnieją jednak płyty główne wyposażone w dwa lub więcej takich portów. Zasadniczo są to rozwiązania wysokiej jakości - gamingowe, podkręcane, HEDT i serwerowe (patrz „Przeznaczenie”); w niektórych modelach liczba złączy tego typu osiąga 5. Podobne wyposażenie znacznie rozszerza możliwości sieciowe komputera. Na przykład umożliwia jednoczesne podłączenie komputera do kilku dostawców internetu; używać osobnych łączników do internetu i sieci lokalnej, rozdzielając ruch i zwiększając szybkość pracy; używać komputera w roli routera lub nawet zapory sieciowej na wejściu do sieci lokalnej, przepuszczając przez nią cały ruch przychodzący i wychodzący i kontrolując go; itp.