— Przekątna wyświetlacza. Rozmiar wyświetlacza czytnika e-booków mierzony po przekątnej w calach (1 cal to około 2,5 cm). Im większy ekran, tym ogólnie wyższa jego rozdzielczość (patrz „Rozdzielczość wyświetlacza”) i tym więcej tekstu można na nim wyświetlić na raz. Należy jednak pamiętać, że od rozmiaru ekranu bezpośrednio zależą również wymiary samego urządzenia. Są
książki o przekątnej 6 cali,
7 cali,
10 cali, a nawet
13 cali.
— Rozdzielczość wyświetlacza. Rozmiar wyświetlacza czytnika e-booków w pikselach w poziomie i pionie. Im wyższa rozdzielczość wyświetlacza (wśród popularnych
800x600,
1024x758,
1200x825), tym wyraźniejszy, bardziej szczegółowy obraz jest on w stanie pokazać; w szczególności na wyświetlaczach o wyższej rozdzielczości litery są gładsze, a linie na ogół są bardziej płynne.
Wysoka rozdzielczość jest szczególnie ważna w przypadku wyświetlaczy o dużej przekątnej.
— Technologia wykonania. Wyświetlacze czytników e-booków są wykonane w technologii e-papieru (
E Ink,
E Ink Carta,
E Ink Carta Mobius,
E Ink Carta Plus,
E Ink Kaleido i następne edycje Kaleido).
— E Ink. Historycznie pierwsza i obecnie najbardziej rozpowszechniona technologia. Każdy piksel takiego wyświetlacza to bąbelek wypełniony olejem, w którym znajdują się dwie grupy cząsteczek pigmentu – czarna i biała. Od góry i od dołu do każdego bąbelka są podłączone elektrody kontrolne. Cząstki o różnych kolorach mają różne ładunki; w ten sposób, przykładając określone impulsy do elektrod, można określić, który pigment będzie na wierzchu i odpowiednio, jaki będzie widoczny kolor piksela. Jednocześnie, stosując kombinacje białych i czarnych pigmentów w różnych proporcjach, można uzyskać nie tylko czystą biel lub czystą czerń, ale także różne odcienie szarości. Ekrany E Ink mają dobry współczynnik odbicia, ale są droższe.
— E Ink Carta. Odświeżona wersja klasycznego e-papieru E Ink (patrz powyżej), wprowadzona w 2013 roku. Przy tej samej energooszczędności zapewnia znacznie wyższy kontrast i refleksyjność – innymi słowy obraz na takim ekranie wygląda czyściej i przyjemniej dla oka. Ponadto Carta wykorzystuje zoptymalizowaną technologię odświeżania, która wygładza obraz i dodatkowo poprawia komfort użytkowania. W przypadku takich ekranów dopuszczalne jest stosowanie czujników i podświetlanych diod LED.
— E Ink Carta Mobius. Ekrany E Ink Carta Mobius oparte są nie na zwykłym szklanym podłożu, lecz na specjalnym elastycznym tworzywie sztucznym. Istnieją już prototypy czytników elektronicznych ze składanymi wyświetlaczami opartymi na tej technologii, które przypominają klasyczną książkę papierową. Ogólnie rzecz biorąc, wyświetlacze Mobius są bardziej wytrzymałe i niezawodne niż ekrany e-booków ze szklanym podłożem.
— E Ink Carta Plus. Zaawansowana wersja technologii E Ink Carta z wysoką gęstością pikseli około 300 ppi. Obrazy i tekst na takich wyświetlaczach są niezwykle płynne i szczegółowe, a liczba artefaktów podczas częściowego przerysowywania stron jest zminimalizowana. Ekrany E Ink Carta Plus często obsługują sterowanie dotykowe i są kompatybilne z systemami podświetlenia LED.
— E Ink Kaleido. Kolorowy papier elektroniczny do wygodnego czytania ilustrowanych książek, podręczników i elektronicznych wydań magazynów. Podobne ekrany zbudowane są na podłożu wykonanym z tradycyjnego czarno-białego panelu E Ink, na który nałożono szereg filtrów barwnych. E-papierowe wyświetlacze oparte na technologii Kaleido są w stanie wyświetlić 16 poziomów szarości i 4096 odcieni kolorów.
— E-Ink Kaleido Plus. Udoskonalenie oryginalnej technologii Kaleido, w wersji Plus zmniejszono odległość pomiędzy warstwami filtrów barwnych a atramentem monochromatycznym, a także unowocześniono system podświetlenia. Dzięki temu ekrany oparte na tej technologii dają jaśniejsze i bardziej nasycone kolory. E Ink Kaleido Plus umożliwia tworzenie kolorowych wyświetlaczy o przekątnej 7,8 cala i większej.
— E Ink Kaleido 3. Podłożem dla takich ekranów posłużyła czarno-biała folia E Ink Carta (patrz wyżej), na którą nałożono szereg filtrów barwnych E Ink Print Color ePaper. Optymalizacja struktury wyświetlacza pozwoliła zwiększyć nasycenie kolorów o jedną trzecią (w porównaniu z technologią Kaleido Plus). Jednocześnie ekrany trzeciej generacji Kaleido są teraz wyposażone w podświetlany z przodu moduł E Ink ComfortGaze, ułatwiający czytanie w warunkach słabego oświetlenia, a nawet w całkowitej ciemności. Czytniki z takimi wyświetlaczami dostępne są w standardowych rozmiarach o przekątnej 7,8, 10,3 i 13,3 cala.
— SiPix. Technologia, która pojawiła się stosunkowo niedawno. Na takich ekranach, w przeciwieństwie do E Ink, każdy piksel bąbelkowy zawiera nie dwa rodzaje pigmentów, ale tylko jeden – biały; rolę czarnego pigmentu odgrywa płyn wypełniający bąbelek. Wyświetlacze te są prostsze i tańsze w produkcji niż E Ink, ale mniej odbijają światło i w rezultacie mogą wydawać się bardziej szare.
— Głębia koloru. Liczba kolorów wyświetlanych na ekranie czytnika e-booków. Dla ekranów czarno-białych głębia kolorów wyrażona jest w liczbie odcieni szarości, dla kolorowych – w całkowitej liczbie wyświetlanych kolorów. Im większa jest ta liczba, tym bardziej realistyczny i zbliżony do oryginału obraz jest wyświetlany. Zwracamy jednak uwagę, że w praktyce głębia kolorów ma znaczenie tylko przy oglądaniu materiałów graficznych (rysunki, komiksy, strony internetowe itp.) – dla zwykłego tekstu w zdecydowanej większości przypadków wystarcza biała i czarna kolorystyka.
— Ekran dotykowy. Ekran dotykowy, który może służyć jako dodatkowe urządzenie do wprowadzania. Przy takim ekranie z głównych funkcji czytnika (nawigacji po menu, przewracania stron) można często korzystać bez użycia klawiszy sprzętowych. A czasami ekran dotykowy nawet rozszerza funkcjonalność urządzenia – np. na ekranie może wyświetlać się klawiatura do wpisywania tekstu, co jest szczególnie ważne dla czytelników, którzy nie są wyposażeni w sprzętową klawiaturę QWERTY (patrz „Klawiatura QWERTY”).
—
Wzmocniony ekran. Dla czytników e-book zwyczajowo stosuje się powłoki ze specjalnego hartowanego szkła, które chronią ekran przed zarysowaniami i uszkodzeniami mechanicznymi. Tym samym najbardziej wrażliwa część czytnika jest chroniona przed negatywnymi czynnikami środowiskowymi. Nieoczywistą zaletą wzmocnionego ekranu jest to, że nadaje on urządzeniu nowoczesnego wzornictwa, ponieważ czytniki e-book mają zazwyczaj wyświetlacze wpuszczone w obudowę, a przy zastosowaniu szkła ochronnego są one zlicowane z całą płaszczyzną przedniego panelu.
— Podświetlenie. Obecność systemu podświetlenia wyświetlacza w czytniku e-booków. Pozwala to na używanie czytnika w warunkach słabego oświetlenia lub w ciemności, jednak użytek podświetlenia znacząco wpływa na czas pracy na baterii (co jest szczególnie widoczne w urządzeniach opartych na papierze elektronicznym). Prawie wszystkie czytniki z ekranami TFT posiadają taką funkcję, ale nie zawsze występuje ona na ekranach wykonanych w technologii papieru elektronicznego – dlatego specjalnie do takich książek produkowane są systemy oświetlenia zewnętrznego (np. etui z wbudowaną żarówką).
Podstawowy materiał użyty do obudowy e-booka.
—
Tworzywo sztuczne. Plastikowe obudowy są niedrogie, lekkie i wystarczająco trwałe do codziennego użytku. Warto również zauważyć, że istnieje wiele gatunków tego materiału, a jakość tworzywa użytego do wykonania obudowy zazwyczaj bezpośrednio zależy od przedziału cenowego książki. Jedną z jednoznacznych wad tej opcji jest niska odporność na zarysowania; ponadto, jeśli tworzywo jest błyszczące, natychmiast pojawiają się na nim odciski i plamy.
—
Metal. Najczęściej w obudowach metal odnosi się do stopu aluminium. Jedną z kluczowych zalet tego materiału jest wytrzymałość. Ponadto metal doskonale chroni przed zarysowaniami i nadaje urządzeniu solidność — zarówno w wyglądzie, jak i w dotyku w rękach. Waży trochę więcej niż tworzywo sztuczne, ale często to właśnie ten szczegół zapewnia wspomnianą solidność. Zdecydowaną wadą obudów metalowych jest dość wysoki koszt.
—
Stop magnezu. Takie stopy mają wyższą wytrzymałość niż metal, a jednocześnie cechują się stosunkowo niewielką wagą i doskonałym odprowadzaniem ciepła. Jednak ten materiał nie jest tani. Dlatego jest używany dość rzadko i głównie w połączeniu z innymi, zwykle bardziej przystępnymi materiałami.
