-
Membranowa. Nazwa tego typu zawdzięcza temu, że styki pod każdym klawiszem wykonane są w postaci dwóch membran - przewodzących krążków na elastycznej folii. Powrót klawiszy do ich pierwotnego położenia po wciśnięciu jest zapewniony dzięki elastyczności membran. Ta konstrukcja wyróżnia się niskim kosztem i niskim poziomem hałasu; ponadto takie klawiatury są dość odporne na zalanie (choć nadal nie jest to zalecane). Wśród niedociągnięć warto zwrócić uwagę na stosunkowo niską trwałość - 3-4 razy mniejszą niż mechanicznych. Dodatkowo, w miarę zużywania się klawiszy tego typu, zmniejsza się siła potrzebna do naciśnięcia, zaczynają one „wpadać” pod palce („efekt zmęczenia”).
-
Mechaniczna. Ta konstrukcja wykorzystuje sprężyny, aby przywrócić klawisz do pierwotnego położenia po naciśnięciu. Klawiatury mechaniczne są uważane za bardziej zaawansowane niż membranowe: są bardziej niezawodne i trwałe, prawie nie tracą swoich właściwości wraz ze zużyciem i dają wyraźną reakcję dotykową. Ogólny poziom hałasu jest często wyższy niż w przypadku membranowych, jednak wiele osób przypisuje charakterystyczne kliknięcie przy każdym naciśnięciu zaletom takich modeli; dodatkowo dostępne są całkowicie ciche przełączniki mechaniczne. Ale jednym z jednoznacznych niedociągnięć można nazwać wysoki koszt i wrażliwość na wycieki płynów (chociaż klawiatura mechaniczna może być również wodoodporna).
-
Optyczno-mechaniczna. Odmiana opisanych powyżej klawiatur mechanicznych, w której każdy klawisz jest wyposażony nie w tradycyjną parę styków, ale w przełącznik optyczny w postaci czujnika, który odbiera wiązkę podczerwieni; po naciśnięciu klawisza wiązka ta jest blokowana, co służy jako sygnał do zadziałania. Jedną z kluczowych zalet takich przełączników jest bardzo duża szybkość reakcji (ułamki milisekundy); ten punkt nie jest krytyczny w codziennym użytkowaniu, ale może się okazać fundamentalny dla entuzjastów gier oraz e-sportowców. Ponadto brak styków elektrycznych, które mają tendencję do zużywania się i utleniania, ma pozytywny wpływ na trwałość. I choć początkowo „optyka” jest bardziej skomplikowana niż klasyczne układy ze stykami, to jednak w klawiaturach do gier przełączniki optyczno-mechaniczne są często nawet tańsze niż czysta „mechanika”. A to, że ta opcja jest stosunkowo rzadka, wynika przede wszystkim z faktu, że technologia optyczna pojawiła się nie tak dawno temu i dopiero zyskuje na popularności.
-
Membranowa + mechaniczna. Układ, w którym większość klawiszy ma konstrukcję membranową, a niektóre, najbardziej „odpowiedzialne” - mechaniczną. Aby zapoznać się z funkcjami obu opcji, zobacz powyżej, a podobną kombinację można znaleźć głównie w klawiaturach do gier. Przy tym „mechanika” jest zwykle używana w tradycyjnej kombinacji WASD i otaczających klawiszach Q, E, R i F.
- Mechaniczno-membranowa. Konstrukcja hybrydowa, która łączy w sobie elementy klawiatury mechanicznej i membranowej (więcej szczegółów na temat obu podano powyżej). W takim przypadku funkcje te są połączone w każdym klawiszu. Z reguły pod każdym przyciskiem w takich klawiaturach znajduje się membrana, ale wewnątrz tej membrany znajduje się nie tylko para styków, ale mechaniczny system sprężynowy. Tak więc ta konstrukcja łączy zalety obu opcji. Jednocześnie mechaniczne systemy membranowe są bardzo drogie. Dlatego głównym obszarem ich zastosowania są wysokiej klasy klawiatury do gier, a nawet wśród takich urządzeń opcja ta jest dość rzadka.
- Nożycowa. Nieco zmodyfikowana wersja klawiatur membranowych (patrz odpowiedni punkt), w której elastyczna membrana na każdym klawiszu jest uzupełniona mechanizmem z dwóch części, zapinanych w postaci nożyczek. Jedną z głównych cech klawiatur nożycowych jest niski skok klawiszy (zauważalnie mniejszy niż w przypadku klawiatur membranowych). Ponadto ta konstrukcja jest mniej wymagająca pod względem dokładności, pozwala uzyskać wyraźne naciśnięcie niezależnie od tego, czy palec znajduje się w środku, czy na krawędzi klawisza. Żywotność „nożyczek” jest długa; są trudniejsze do czyszczenia, jednak brudzą się znacznie wolniej niż „membrany”. Wśród wad tej opcji możemy zauważyć nieco zwiększony poziom hałasu podczas pracy - z powodu kliknięcia mechanizmów nożycowych.
Liczba
dodatkowych klawiszy przewidzianych w konstrukcji klawiatury.
Takie klawisze nie należą do standardowego układu i są przeznaczone do szybkiego dostępu do określonych funkcji lub poszczególnych aplikacji - na przykład do sterowania odtwarzaczem multimedialnym lub otwierania poczty za naciśnięciem jednego przycisku. Funkcja ta jest wygodna, ponieważ polecenia z dodatkowych klawiszy są zwykle rozpoznawane przez system niezależnie od tego, co jest na ekranie - dzięki temu np. nie trzeba zamykać edytora tekstu, aby przełączać ścieżki w odtwarzaczu.
Zwróć uwagę, że w tym przypadku mówimy o pojedynczych klawiszach, które mają ściśle określony cel i odpowiednie oznaczenie. W tym punkcie nie uwzględniono przycisków programowalnych, klawisza Fn (patrz poniżej) ani funkcji głównych klawiszy dostępnych za pośrednictwem klawisza Fn.
Kolor liter cyrylicy nadrukowanych na klawiaturze.
Ten kolor jest zwykle wybierany tak, aby litery były dobrze widoczne. Ten szczegół nie wpływa na funkcjonalność klawiatury, a wybór w tym przypadku zależy głównie od osobistych preferencji. Jest jednak również praktyczny moment: dla niedoświadczonych użytkowników, którzy nie opanowali pisania na ślepo, pożądane jest, aby litery wyróżniały się jak najbardziej na tle klawiszy.
Szczególny przypadek stanowią
litery przezroczyste - stosuje się je w klawiaturach wyposażonych w podświetlenie (patrz poniżej), dzięki czemu takie znaki są widoczne nawet w ciemności przy włączonym podświetleniu.
Obecność dodatkowej
podpórki pod nadgarstek w konstrukcji klawiatury. Podpórka taka znajduje się w dolnej (najbliżej użytkownika) części urządzenia i stanowi swoistą kontynuację „deski”, zapewniając dodatkowe podparcie i zwiększając komfort użytkowania. Jednak wygoda jest w dużej mierze kwestią osobistych preferencji i nie wszyscy użytkownicy lubią podpórki; dlatego najczęściej są one zdejmowane.
