Multi-Device
Obsługa technologii
Multi-Device spotyka się wyłącznie w modelach z łącznością Bluetooth. Klawiatury z tą technologią są w stanie jednocześnie sparować przez Bluetooth z kilkoma urządzeniami i przełączać się między nimi dosłownie „za naciśnięciem przycisku”, bez kłopotów z ustawieniami. W związku z tym, funkcja ta będzie bardzo wygodna, jeśli klawiatura jest używana z kilkoma urządzeniami jednocześnie - na przykład do pracy na komputerze stacjonarnym/laptopie oraz wyszukiwania filmów i programów telewizyjnych na telewizorze Smart TV.
Zauważ, że konkretne cechy pracy Multi-device nie zaszkodzi doprecyzować osobno. Przede wszystkim dotyczy to liczby urządzeń, z którymi możesz połączyć się jednocześnie.
Układ
Tradycyjne klawiatury występują w trzech głównych odmianach -
standardowe,
kompaktowej i
ultrakompaktowej. Główną różnicą między nimi jest to, że standardowe modeli są pełnowymiarowymi oraz mają Num - dodatkowy blok z klawiszami numerycznymi i znakami operacji arytmetycznych. Modele kompaktowe odpowiednio bloku numerycznego nie mają, a w modelach ultrakompaktowych nawet blok strzałek umieszczony jest pod klawiszem Enter w postaci bardzo małych klawiszy.
Pełnowymiarowe, kompaktowe i ultrakompaktowe klawiatury mogą mieć różne typy układów. Jednocześnie położenie liter i cyfr nad literami we wszystkich typach układów jest takie samo, różnice dotyczą kształtu i położenia dodatkowych klawiszy (znaki specjalne, takie jak ukośnik odwrotny, sterowanie systemem, modyfikatory, takie jak Shift i Alt itp.). Najpopularniejsze opcje to:
-
ANSI. „Amerykański” format układu, którego charakterystycznymi cechami są w szczególności taka sama szerokość obu klawiszy Shift, to samo oznaczenie i przeznaczenie klawiszy Alt, jednorzędowy klawisz Enter i umieszczony nad nim ukośnik odwrotny (który często jest nieco dłuższy niż standardowy klawisz).
-
ISO. „Europejski” format układu. Klawisz Enter zajmuje dwa rzędy, podczas gdy góra jest nieco dłuższa niż dół; lewy Shift jest krótszy niż prawy, obok niego
...znajduje się ukośnik odwrotny; u dołu klawisza Enter może znajdować się drugi ukośnik odwrotny lub inny klawisz znaku specjalnego; prawy Alt jest oznaczony jako Alt Gr i służy do wprowadzania dodatkowych znaków w językach europejskich.
- KS. „Koreański” układ klawiatury zapewnia dwurzędowy klawisz Enter, jak w opisanym powyżej ISO, ale w tym przypadku dłuższa jest dolna część klawisza Enter, a nie górna. Ukośnik odwrotny znajduje się nad klawiszem Enter, obok klawisza Backspace, a sam Backspace ma taką samą długość jak klawisze standardowe (to znaczy jest zauważalnie krótszy niż w innych układach).
- JIS. Klawiatury z „japońskim” układem mają dwurzędowy klawisz Enter ze zwiększoną długością górnej połowy - podobnie jak opisane powyżej ISO. Jednak w tym przypadku ukośnik odwrotny znajduje się nie po lewej stronie klawiatury, ale po prawej stronie, obok Enter (gdzie w ISO można umieścić dodatkowy klawisz znaku). Mogą być stosowane dodatkowe klawisze z symbolami - obok Backspace (jak w KS) i/lub po lewej stronie prawego Shift. Ponadto prawy Alt może być w formacie Alt Gr.
Oprócz kompaktowych i pełnowymiarowych, istnieją również nietradycyjne formaty klawiatur:
- Blok numeryczny. Oddzielnie wykonywany blok klawiszy numerycznych. Przy pomocy takiego urządzenia można w szczególności przekształcić klawiaturę kompaktową w pełnowymiarową. Kombinacja ta może być przydatna między innymi w podróży: spakowanie bloku numerycznego oddzielnie od klawiatury jest łatwiejsze niż znalezienie miejsca na pełnowymiarową klawiaturę. Inną opcją użycia bloku numerycznego jest podłączenie do kasy fiskalnej, terminala itp. w celu pracy jako klawiatura kalkulatora lub podobnym.
- Klawiatura pomocnicza (Keypad). Specjalistyczne urządzenie w postaci małej (około 15 - 20 klawiszy) klawiatury na jedną rękę; uzupełnieniem jest z reguły podstawka pod rękę, a często także boczne guziki pod kciuk. Takie urządzenia są szczególnie wygodne w grach i są głównie w nich używane - można przypisać określone akcje gry do przycisków klawiatury (w tym te, które są zwykle realizowane przez menu lub kombinację klawiszy na standardowej klawiaturze). Klawiatura pomocnicza (Keypad) może uzupełniać klawiaturę główną lub służyć jako całkowicie oddzielny pad do gier.
- Niestandardowa. Klawiatury niestandardowe, które nie należą do żadnej z powyższych odmian. Konkretna konstrukcja i zastosowanie takich urządzeń może się różnić. Mogą to być więc modele do gier w postaci lewej połowy standardowej klawiatury (ta część jest używana głównie w grach); ultrakompaktowe modele do tabletów (patrz „Przeznaczenie”); klawiatury do telewizorów, uzupełnione specjalnymi przyciskami i przystosowane do trzymania w dwóch rękach na kształt gamepada itp.Dodatkowe klawisze
Liczba
dodatkowych klawiszy przewidzianych w konstrukcji klawiatury.
Takie klawisze nie należą do standardowego układu i są przeznaczone do szybkiego dostępu do określonych funkcji lub poszczególnych aplikacji - na przykład do sterowania odtwarzaczem multimedialnym lub otwierania poczty za naciśnięciem jednego przycisku. Funkcja ta jest wygodna, ponieważ polecenia z dodatkowych klawiszy są zwykle rozpoznawane przez system niezależnie od tego, co jest na ekranie - dzięki temu np. nie trzeba zamykać edytora tekstu, aby przełączać ścieżki w odtwarzaczu.
Zwróć uwagę, że w tym przypadku mówimy o pojedynczych klawiszach, które mają ściśle określony cel i odpowiednie oznaczenie. W tym punkcie nie uwzględniono przycisków programowalnych, klawisza Fn (patrz poniżej) ani funkcji głównych klawiszy dostępnych za pośrednictwem klawisza Fn.
Regulacja głośności
Sposób
regulacji głośności w klawiaturze (o ile w ogóle istnieje taka możliwość).
-
Za pomocą Fn. Regulacja za pomocą klawisza Fn (patrz wyżej): zwiększanie i zmniejszanie głośności odbywa się poprzez jednoczesne naciśnięcie Fn i jednego z głównych klawiszy klawiatury (najczęściej z serii F1 - F12). Główną zaletą takiego sterowania jest to, że pozwala nie przeciążać klawiatury dodatkowymi organami sterującymi - to z kolei ma pozytywny wpływ na wielkość i koszt. Wadą jest konieczność jednoczesnego naciśnięcia dwóch klawiszy, co nie zawsze jest wygodne.
- Dodatkowe klawisze.
Sterowanie za pomocą dodatkowych klawiszy specjalnie zaprojektowanych do pracy z głośnością. Bardzo wygodna i praktyczna opcja: dodatkowe klawisze mają przeważnie dość jednoznaczne oznaczenia, natomiast zajmują mniej miejsca i są tańsze od kółka czy suwaka dotykowego (patrz poniżej).
- Kółko.
Sterowanie za pomocą mechanicznego kółka, którego obrót góra-dół lub lewo-prawo zapewnia zmianę głośności. Dość wygodna z punktu widzenia użytkownika opcja - jest przejrzysta, intuicyjna i dostępna nawet na ślepo. Jednocześnie kółko może zajmować dużo miejsca i znacząco wpływa na koszt klawiatury.
- Suwak dotykowy. Sterowanie za pomocą powierzchni dotykowej, poruszając palcem w jednym lub drugim kierunku. Czujnik zajmuje niewiele miejsca, wyg
...ląda schludnie i ogólnie dobrze pasuje do ogólnego projektu klawiatury, ale jest drogi. Dlatego ta opcja jest niezwykle rzadka, głównie w high-endowych klawiaturach gamingowych lub multimedialnych.Wodoodporność
Ochrona klawiatury przed rozlaniem na nią płynów. Większość
klawiatur wodoodpornych nie ma pełnowartościowej, szczelnej obudowy i jest tak zaprojektowana, aby działała nawet w przypadku przypadkowego rozlania stosunkowo niewielkiej ilości płynu (do 200 ml) - na przykład w klasycznym przypadku rozlania kawy na klawiaturę.
Przycisk zmiany DPI
Obecność przycisku przełączania DPI w konstrukcji myszy.
Ten przycisk umożliwia zmianę rzeczywistej rozdzielczości czujnika - innymi słowy szybkości ruchu kursora po ekranie - „w locie” bez wchodzenia do ustawień oprogramowania komputera. Funkcja ta jest przydatna przede wszystkim w przypadkach, gdy różne wartości DPI są wymagane do różnych zadań - na przykład, jeśli w niektórych sytuacjach w grach potrzebujesz zwiększonej dokładności ruchów, dla której możesz poświęcić szybkość, lub jeśli czułości myszy w grze nie można regulować, a opcja domyślna nie jest zadowalająca.
Rozdzielczość sensora
Rozdzielczość sensora optycznego zastosowanego w myszy z zestawu. Podobnie jak matryca aparatu, taki sensor składa się z wielu pojedynczych punktów światłoczułych; parametr ten wskazuje, ile punktów sensora przypada na każdy cal powierzchni, po której porusza się mysz.
Chociaż wysokie wartości DPI są często uważane za wskaźnik dobrej dokładności myszy, w praktyce ten szczegół wpływa tylko na szybkość przesuwania kursora po ekranie (przy czym nie na rzeczywistą, ale na maksymalną możliwą — „robocza” wartość DPI w ustawieniach jest często zmniejszana, w przeciwnym razie korzystanie z myszy byłoby niewygodne). Dlatego wysokie rozdzielczości sensorów są ważne głównie przy pracy na dużych monitorach, a nawet w takich przypadkach wskaźniki 1000 – 3000 DPI są uważane za całkiem wystarczające, wyższe wartości są bardziej chwytem reklamowym niż naprawdę uzasadnioną koniecznością.