Porównanie Razer BlackWidow V3 TKL Green Switch vs Razer BlackWidow Elite Green Switch

Tradycyjne klawiatury występują w trzech głównych odmianach - standardowe, kompaktowej i ultrakompaktowej. Główną różnicą między nimi jest to, że standardowe modeli są pełnowymiarowymi oraz mają Num - dodatkowy blok z klawiszami numerycznymi i znakami operacji arytmetycznych. Modele kompaktowe odpowiednio bloku numerycznego nie mają, a w modelach ultrakompaktowych nawet blok strzałek umieszczony jest pod klawiszem Enter w postaci bardzo małych klawiszy.

Pełnowymiarowe, kompaktowe i ultrakompaktowe klawiatury mogą mieć różne typy układów. Jednocześnie położenie liter i cyfr nad literami we wszystkich typach układów jest takie samo, różnice dotyczą kształtu i położenia dodatkowych klawiszy (znaki specjalne, takie jak ukośnik odwrotny, sterowanie systemem, modyfikatory, takie jak Shift i Alt itp.). Najpopularniejsze opcje to:

- ANSI. „Amerykański” format układu, którego charakterystycznymi cechami są w szczególności taka sama szerokość obu klawiszy Shift, to samo oznaczenie i przeznaczenie klawiszy Alt, jednorzędowy klawisz Enter i umieszczony nad nim ukośnik odwrotny (który często jest nieco dłuższy niż standardowy klawisz).

- ISO. „Europejski” format układu. Klawisz Enter zajmuje dwa rzędy, podczas gdy góra jest nieco dłuższa niż dół; lewy Shift jest krótszy niż prawy, obok niego...znajduje się ukośnik odwrotny; u dołu klawisza Enter może znajdować się drugi ukośnik odwrotny lub inny klawisz znaku specjalnego; prawy Alt jest oznaczony jako Alt Gr i służy do wprowadzania dodatkowych znaków w językach europejskich.

- KS. „Koreański” układ klawiatury zapewnia dwurzędowy klawisz Enter, jak w opisanym powyżej ISO, ale w tym przypadku dłuższa jest dolna część klawisza Enter, a nie górna. Ukośnik odwrotny znajduje się nad klawiszem Enter, obok klawisza Backspace, a sam Backspace ma taką samą długość jak klawisze standardowe (to znaczy jest zauważalnie krótszy niż w innych układach).

- JIS. Klawiatury z „japońskim” układem mają dwurzędowy klawisz Enter ze zwiększoną długością górnej połowy - podobnie jak opisane powyżej ISO. Jednak w tym przypadku ukośnik odwrotny znajduje się nie po lewej stronie klawiatury, ale po prawej stronie, obok Enter (gdzie w ISO można umieścić dodatkowy klawisz znaku). Mogą być stosowane dodatkowe klawisze z symbolami - obok Backspace (jak w KS) i/lub po lewej stronie prawego Shift. Ponadto prawy Alt może być w formacie Alt Gr.

Oprócz kompaktowych i pełnowymiarowych, istnieją również nietradycyjne formaty klawiatur:

- Blok numeryczny. Oddzielnie wykonywany blok klawiszy numerycznych. Przy pomocy takiego urządzenia można w szczególności przekształcić klawiaturę kompaktową w pełnowymiarową. Kombinacja ta może być przydatna między innymi w podróży: spakowanie bloku numerycznego oddzielnie od klawiatury jest łatwiejsze niż znalezienie miejsca na pełnowymiarową klawiaturę. Inną opcją użycia bloku numerycznego jest podłączenie do kasy fiskalnej, terminala itp. w celu pracy jako klawiatura kalkulatora lub podobnym.

- Klawiatura pomocnicza (Keypad). Specjalistyczne urządzenie w postaci małej (około 15 - 20 klawiszy) klawiatury na jedną rękę; uzupełnieniem jest z reguły podstawka pod rękę, a często także boczne guziki pod kciuk. Takie urządzenia są szczególnie wygodne w grach i są głównie w nich używane - można przypisać określone akcje gry do przycisków klawiatury (w tym te, które są zwykle realizowane przez menu lub kombinację klawiszy na standardowej klawiaturze). Klawiatura pomocnicza (Keypad) może uzupełniać klawiaturę główną lub służyć jako całkowicie oddzielny pad do gier.

- Niestandardowa. Klawiatury niestandardowe, które nie należą do żadnej z powyższych odmian. Konkretna konstrukcja i zastosowanie takich urządzeń może się różnić. Mogą to być więc modele do gier w postaci lewej połowy standardowej klawiatury (ta część jest używana głównie w grach); ultrakompaktowe modele do tabletów (patrz „Przeznaczenie”); klawiatury do telewizorów, uzupełnione specjalnymi przyciskami i przystosowane do trzymania w dwóch rękach na kształt gamepada itp.

Trwałość przełącznika klawiatury mierzy się liczbą naciśnięć, jakie klawisze mogą wytrzymać, zanim zaczną wykazywać oznaki zużycia lub nieprawidłowego działania. Przełączniki mogą mieć żywotność od kilku milionów do dziesiątek milionów kliknięć. W warunkach laboratoryjnych parametr ten sprawdza się za pomocą specjalnych maszyn testujących, które sumiennie naciskają klawisze wymaganą liczbę razy, na podstawie czego ocenia się przybliżoną żywotność przełączników.

Liczba dodatkowych klawiszy przewidzianych w konstrukcji klawiatury.

Takie klawisze nie należą do standardowego układu i są przeznaczone do szybkiego dostępu do określonych funkcji lub poszczególnych aplikacji - na przykład do sterowania odtwarzaczem multimedialnym lub otwierania poczty za naciśnięciem jednego przycisku. Funkcja ta jest wygodna, ponieważ polecenia z dodatkowych klawiszy są zwykle rozpoznawane przez system niezależnie od tego, co jest na ekranie - dzięki temu np. nie trzeba zamykać edytora tekstu, aby przełączać ścieżki w odtwarzaczu.

Zwróć uwagę, że w tym przypadku mówimy o pojedynczych klawiszach, które mają ściśle określony cel i odpowiednie oznaczenie. W tym punkcie nie uwzględniono przycisków programowalnych, klawisza Fn (patrz poniżej) ani funkcji głównych klawiszy dostępnych za pośrednictwem klawisza Fn.

Parametr określający maksymalną liczbę jednocześnie wciskanych klawiszy, sygnał, z którego klawiatura może przetwarzać i przesyłać do komputera. Skrót KRO zamiast symbolu krzyżyka zawiera liczbę oznaczającą liczbę klawiszy, które można nacisnąć jednocześnie. Większość klawiatur membranowych jest dostępna w klasie 2KRO i 3KRO, modele mechaniczne zwykle zaczynają się od 6KRO. Oznaczenie NKRO oznacza, że możliwe jest wydanie sygnału z nieograniczonej liczby kluczy w jednym posiedzeniu.

Kolor liter cyrylicy nadrukowanych na klawiaturze.

Ten kolor jest zwykle wybierany tak, aby litery były dobrze widoczne. Ten szczegół nie wpływa na funkcjonalność klawiatury, a wybór w tym przypadku zależy głównie od osobistych preferencji. Jest jednak również praktyczny moment: dla niedoświadczonych użytkowników, którzy nie opanowali pisania na ślepo, pożądane jest, aby litery wyróżniały się jak najbardziej na tle klawiszy.

Szczególny przypadek stanowią litery przezroczyste - stosuje się je w klawiaturach wyposażonych w podświetlenie (patrz poniżej), dzięki czemu takie znaki są widoczne nawet w ciemności przy włączonym podświetleniu.

Sposób regulacji głośności w klawiaturze (o ile w ogóle istnieje taka możliwość).

- Za pomocą Fn. Regulacja za pomocą klawisza Fn (patrz wyżej): zwiększanie i zmniejszanie głośności odbywa się poprzez jednoczesne naciśnięcie Fn i jednego z głównych klawiszy klawiatury (najczęściej z serii F1 - F12). Główną zaletą takiego sterowania jest to, że pozwala nie przeciążać klawiatury dodatkowymi organami sterującymi - to z kolei ma pozytywny wpływ na wielkość i koszt. Wadą jest konieczność jednoczesnego naciśnięcia dwóch klawiszy, co nie zawsze jest wygodne.

- Dodatkowe klawisze. Sterowanie za pomocą dodatkowych klawiszy specjalnie zaprojektowanych do pracy z głośnością. Bardzo wygodna i praktyczna opcja: dodatkowe klawisze mają przeważnie dość jednoznaczne oznaczenia, natomiast zajmują mniej miejsca i są tańsze od kółka czy suwaka dotykowego (patrz poniżej).

- Kółko. Sterowanie za pomocą mechanicznego kółka, którego obrót góra-dół lub lewo-prawo zapewnia zmianę głośności. Dość wygodna z punktu widzenia użytkownika opcja - jest przejrzysta, intuicyjna i dostępna nawet na ślepo. Jednocześnie kółko może zajmować dużo miejsca i znacząco wpływa na koszt klawiatury.

- Suwak dotykowy. Sterowanie za pomocą powierzchni dotykowej, poruszając palcem w jednym lub drugim kierunku. Czujnik zajmuje niewiele miejsca, wyg...ląda schludnie i ogólnie dobrze pasuje do ogólnego projektu klawiatury, ale jest drogi. Dlatego ta opcja jest niezwykle rzadka, głównie w high-endowych klawiaturach gamingowych lub multimedialnych.

Obecność dodatkowej podpórki pod nadgarstek w konstrukcji klawiatury. Podpórka taka znajduje się w dolnej (najbliżej użytkownika) części urządzenia i stanowi swoistą kontynuację „deski”, zapewniając dodatkowe podparcie i zwiększając komfort użytkowania. Jednak wygoda jest w dużej mierze kwestią osobistych preferencji i nie wszyscy użytkownicy lubią podpórki; dlatego najczęściej są one zdejmowane.

Liczba natywnych portów USB w konstrukcji klawiatury.

Obecność tych portów faktycznie umożliwia wykorzystanie klawiatury jako huba USB - do podłączenia różnych urządzeń peryferyjnych do komputera. Takie podłączenie jest wygodne, ponieważ złącza są dosłownie pod ręką, nie ma potrzeby sięgania po jednostkę systemową. Liczba portów odpowiada liczbie urządzeń USB, które można jednocześnie podłączyć do klawiatury bez stosowania rozgałęźników lub innego dodatkowego wyposażenia.

Rodzaj złącza audio przewidzianego w konstrukcji klawiatury (jeśli w ogóle ma taką funkcję).

Złącze audio na klawiaturze jest często wygodniejsze niż gniazdo w obudowie komputera: jest bezpośrednio na wyciągnięcie ręki użytkownika; aby podłączyć urządzenia audio (słuchawki, mikrofony itp.), nie ma potrzeby sięgania po jednostkę systemową. Konkretne typy złączy mogą być następujące:

- Mini-Jack (2x3,5 mm). Zestaw dwóch gniazd mini-Jack 3,5 mm. To do takich złączy wykonuje się wtyczki w większości współczesnych słuchawek, a także w specjalistycznych głośnikach komputerowych i mikrofonach. Zwróć uwagę, że każde z gniazd ma swoją własną specjalizację: jedno (zwykle zielone) to wyjście słuchawkowe/głośnikowe, drugie (czerwone) to wejście mikrofonu (lub wtyczki mikrofonu zestawu słuchawkowego). Ta sama zasada podłączania urządzeń audio jest stosowana w większości współczesnych kart dźwiękowych, więc ta opcja jest również najbardziej popularna w klawiaturach.

- Mini-Jack (4-pin 3,5 mm). Specyficzny rodzaj złącza mini-Jack 3,5 mm z 4 pinami (zamiast standardowych 3). Przeznaczony jest głównie do podłączenia przenośnych zestawów słuchawkowych: takie zestawy słuchawkowe, w przeciwieństwie do komputerowych, mają jedną wtyczkę, przez którą pracują zarówno słuchawki, jak i mikrofon. Jednak zwykłe słuchawki można też podłączyć do gniazda 4-pinowego - taką możliwość pozwala konstrukcja. Złącza tego typu występują głównie w klawiaturach do tabletów, a także w niektórych modelach gamingowych.