Porównanie Artline Gaming G79 G79v51 vs Artline Gaming G77 G77v31Win

 

Pojemność własnej pamięci dostarczonej na dedykowanej karcie graficznej (patrz „Typ karty graficznej”).

Im większa jest ta pojemność, tym mocniejsza i bardziej zaawansowana jest karta VRAM, tym lepiej radzi sobie ze złożonymi zadaniami, a zatem więcej kosztuje. Obecnie pojemności 2 GB i 3 GB są uważane za dość skromne, 4 GB za niezłe, 6 GB i 8 GB są dość solidne, a ponad 8 GB oznacza, że mamy wyspecjalizowany komputer zaprojektowany z myślą o maksymalnej wydajności graficznej.

Obsługa technologii wirtualnej rzeczywistości przez kartę graficzną komputera, czyli możliwość korzystania z okularów i kasków VR z komputerem. Taki sprzęt daje potężny efekt zanurzenia się w tym, co się dzieje – obraz przed oczami zmienia się wraz z ruchem głowy, tak jakby użytkownik patrzył na niego na żywo. Jednak przetwarzanie takiej grafiki wymaga wysokiej wydajności, a także obsługi niektórych specjalnych technologii. Jeśli więc zamierzasz korzystać z VR, warto wybrać system, dla którego ta możliwość jest bezpośrednio podana.

Obsługa VR znajduje się głównie w profesjonalnych komputerach do gier, jednak może być również przydatna dla programistów VR.

Wynik pokazany przez kartę graficzną komputera w teście (benchmarku) 3DMark.

3DMark to specjalistyczny test przeznaczony przede wszystkim do testowania wydajności i stabilności karty graficznej w wymagających grach. Weryfikacja odbywa się poprzez uruchamianie filmów 3D stworzonych na różnych silnikach gier przy użyciu różnych technologii. Ostateczny wynik jest oceniany zarówno z uwzględnieniem liczby klatek na sekundę, jak i punktów warunkowych; w tym punkcie podana jest tylko liczba punktów. Im jest wyższa, tym mocniejsza i wydajniejsza jest karta graficzna.

Zwróć uwagę, że testowanie 3DMark można przeprowadzić dla dowolnego typu grafiki (patrz „Typ karty graficznej”). Jednocześnie (stan na 2020 r.) w rozwiązaniach zintegrowanych wynik końcowy rzadko przekracza 1 000 punktów; najniższa ocena dla adapterów dedykowanych wynosi około 1 700 punktów; a w niektórych kartach graficznych wysokiej klasy może przekroczyć 10 000 punktów.

Wynik pokazany przez kartę graficzną komputera w teście Passmark G3D Mark.

Passmark G3D Mark to kompleksowy test porównawczy do sprawdzania wydajności karty graficznej w różnych trybach. Tradycyjnie dla takich testów wyniki wyświetlane są w punktach, większa liczba punktów oznacza (proporcjonalnie) większą moc obliczeniową. Należy jednak pamiętać, że karta graficzna jest testowana w różnych trybach, a ostateczny wynik jest wyświetlany na podstawie kilku wyników w specjalistycznych testach. Dlatego adaptery o podobnym ogólnym wyniku mogą nieznacznie różnić się rzeczywistą wydajnością w niektórych określonych formatach pracy. Jeśli więc komputer stacjonarny kupowany jest do profesjonalnej pracy graficznej, a wysoka wydajność w niektórych specjalistycznych zadaniach jest krytyczna - te szczegóły warto wyjaśnić osobno.

Zwróć uwagę, że obecnie przy pomocy Passmark G3D Mark są testowane wszystkie typy kart graficznych (zobacz „Typ karty graficznej”). Jednocześnie dla rozwiązań zintegrowanych wynik powyżej 1 200 punktów jest uważany za bardzo dobry, a w modelach dedykowanych wskaźnik ten może wahać się od 2 200 - 2 300 punktów do 20 000 lub więcej.

Pojemność głównego dysku dostarczonego w zestawie z komputerem. W przypadku modeli z kombinowanymi pamięciami masowymi (na przykład HDD+SSD, patrz „Rodzaj pamięci masowej”) za główny w tym przypadku uważany jest większy dysk twardy; a jeśli w zestawie znajdują się dwa dyski HDD, to zwykle są one o takiej samej pojemności.

Z czysto praktycznego punktu widzenia im więcej danych może pomieścić dysk, tym lepiej. Tak więc wybór według tego wskaźnika zależy głównie od ceny: duża pojemność nieuchronnie oznacza wyższy koszt. Ponadto pamiętaj, że moduły SSD w przeliczeniu na gigabajt są znacznie droższe niż dyski twarde; tak więc pod względem pojemności i kosztów mogą być porównywane tylko dyski tego samego typu.

Jeśli chodzi o konkretną pojemność, to wskaźniki 250 GB lub mniej we współczesnych komputerach stacjonarnych można znaleźć głównie wśród dysków SSD. Dyski twarde tej wielkości prawie nigdy nie są używane, dla nich pojemności od 250 do 500 GB są nadal uważane za raczej skromne. 501 – 750 GB to całkiem dobra wartość jak na dysk SSD i jest najczęściej używana wśród nich. 751 GB – 1 TB to imponująca liczba jak na dysk SSD i średni poziom dla dysków twardych, 1,5 – 2 TB to bardzo solidna pojemność nawet jak na HDD. A bardzo dużą pojemność – ponad 2 TB – paradoksa...lnie można znaleźć nawet wśród czystych dysków SSD: takie dyski są instalowane w wysokiej klasy stacjach roboczych, gdzie prędkość jest nie mniej ważna niż pojemność.

W większości komputerów stacjonarnych asortyment ten obejmuje zarówno złącza na płycie głównej, jak i dedykowanej karcie graficznej, wśród których są VGA, DVI, wyjście HDMI (istnieją modele, w których HDMI 2 szt.), wejście HDMI, DisplayPort, miniDisplayPort. Więcej szczegółów na ich temat.

- VGA. Inaczej nazywa się D-Sub. Analogowe wyjście wideo o maksymalnej rozdzielczości do 1280x1024 bez obsługi dźwięku. Rzadko jest instalowane w nowoczesnych urządzeniach, jednak może być przydatne do podłączenia niektórych modeli projektorów i telewizorów, a także przestarzałego sprzętu wideo.

- DVI. Nowoczesne komputery stacjonarne mogą być wyposażone zarówno w czysto cyfrowe złącze DVI-D, jak i hybrydowe DVI-I; to ostatnie umożliwia również połączenie analogowe, w tym współpracę z urządzeniami VGA przez adapter, a w formacie analogowym ma rozdzielczość 1280x1024. W cyfrowym DVI parametr ten może osiągnąć 1920x1200 w trybie pojedynczego kanału (single link) i 2560x1600 w trybie podwójnego kanału (dual link). Dostępność trybu dwukanałowego należy wyjaśnić osobno.

- Wyjście HDMI. Wyjście cyfrowe pierwotnie przeznaczone dla treści HD — wideo o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku. Interfejs HDMI jest niemal obowiązko...wy w nowoczesnym sprzęcie multimedialnym z obsługą HD, jest też niezwykle popularny w monitorach komputerowych - więc dostępność takiego wyjścia w komputerze stacjonarnym daje bardzo szerokie możliwości podłączenia zewnętrznych ekranów, a nawet wysokiej klasy urządzeń audio. Niektóre urządzenia mogą mieć nawet 2 wyjścia HDMI.

- Wejście HDMI. Dostępność co najmniej jednego wejścia HDMI w komputerze. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat samego interfejsu, patrz powyżej; tutaj zauważamy, że to wejścia tego formatu znajdują się głównie w komputerach All-In-One (patrz „Rodzaj”). Pozwala to przynajmniej na użycie własnego ekranu komputera All-In-One jako ekranu dla innego urządzenia (na przykład jako zewnętrznego monitora laptopa). Możliwe są również inne, bardziej szczegółowe opcje korzystania z wejścia HDMI - na przykład nagrywanie przychodzącego sygnału wideo lub przesyłanie go (przełączanie) do jednego z wyjść wideo komputera.
Zarówno wejścia, jak i wyjścia HDMI we współczesnych komputerach mogą odpowiadać różnym wersjom:

• v 1.4. Najwcześniejszy standard w powszechnym użyciu. Obsługuje rozdzielczości do 4096x2160 i częstotliwość odświeżania do 120 kl./s (choć tylko w rozdzielczości 1920x1080 lub niższej), może być również używany do przesyłania sygnałów wideo 3D. Oprócz oryginalnej wersji 1.4, można znaleźć ulepszone v 1.4a i v 1.4b - w obu przypadkach usprawnienia wpłynęły głównie na pracę z 3D.
• v 2.0. Standard, znany również jako HDMI UHD, jako pierwszy zapewnił pełną obsługę UltraHD 4K, częstotliwość odświeżania do 60 kl./s, a także kompatybilność z proporcjami klatki 21:9. Ponadto liczba jednocześnie transmitowanych kanałów i strumieni audio wzrosła odpowiednio do 32 i 4. Warto również zauważyć, że początkowo wersja 2.0 nie zapewniała obsługi HDR, jednak pojawiła się ona w aktualizacji v 2.0a; jeśli funkcja ta jest dla Ciebie ważna, warto wyjaśnić, która wersja 2.0 jest dostępna na komputerze, oryginalna lub zaktualizowana.
• v 2.0b. Druga aktualizacja opisanej powyższej v 2.0. Główną aktualizacją było rozszerzenie możliwości HDR, w szczególności obsługa dwóch nowych formatów.
• v 2.1. Nazywana również HDMI Ultra High Speed: przepustowość została zwiększona do tego stopnia, że możliwe stało się przesyłanie wideo 10K z prędkością 120 kl./s (nie wspominając o skromniejszych rozdzielczościach) oraz praca z rozbudowanymi schematami kolorów do 16 bitów. To ostatnie może być przydatne do niektórych zadań zawodowych. Należy jednak pamiętać, że wszystkie funkcje HDMI v 2.1 są dostępne tylko przy użyciu kabli zaprojektowanych dla tego standardu.

- DisplayPort. Cyfrowy interfejs multimedialny, pod wieloma względami podobny do HDMI, jednak wykorzystywany głównie w sprzęcie komputerowym – w szczególności jest szeroko stosowany w komputerach i monitorach Apple. Jedną z ciekawych cech tego standardu jest możliwość pracy w formacie daisy chain – szeregowe podłączenie kilku ekranów do jednego portu, z transmisją własnego sygnału do każdego z nich (chociaż funkcja ta nie jest technicznie dostępna we wszystkich ekranach dla tego interfejsu). DisplayPort jest również dostępny na rynku w kilku wersjach, które są obecnie aktualne:

• v 1.2. Najwcześniejsza powszechnie używana wersja (2010 r.). Jednak już w tej wersji pojawiła się kompatybilność 3D i tryb daisy chain. Maksymalna w pełni obsługiwana rozdzielczość przy podłączeniu jednego monitora to 5K (30 kl./s), z pewnymi ograniczeniami możliwa jest transmisja do 8K; częstotliwość odświeżania 60 Hz jest obsługiwana do rozdzielczości 3840x2160, a 120 Hz - do 2560x1600. Korzystając z połączenia szeregowego, można jednocześnie podłączyć do 2 ekranów 2560x1600 przy 60 klatkach na sekundę lub do 4 ekranów 1920x1200. Oprócz oryginalnej wersji 1.2, istnieje ulepszona v 1.2a, której główną innowacją jest obsługa AMD FreeSync - technologii synchronizacji częstotliwości odświeżania monitora z sygnałem z karty graficznej AMD.
• v 1.3. Aktualizacja wprowadzona w 2014 roku. Zwiększona przepustowość pozwoliła zapewnić już pełną, bez ograniczeń obsługę 8K przy 30 kl./s, a także przesyłać obrazy 4K przy 120 kl./s, wystarczających do pracy z 3D. Rozdzielczości w trybie daisy chain również wzrosły - do 4K (3840x2160) przy 60 kl./s dla dwóch ekranów i 2560x1600 przy tej samej częstotliwości odświeżania dla czterech. Z konkretnych innowacji warto wspomnieć o trybie Dual Mode, który umożliwia podłączenie urządzeń HDMI i DVI do takiego złącza poprzez najprostsze pasywne adaptery.
• v 1.4. Najnowsza wersja szeroko stosowana w nowoczesnych komputerach stacjonarnych. Formalnie maksymalna prędkość połączenia nie wzrosła w porównaniu do poprzedniej wersji, jednak dzięki optymalizacji sygnału stała się możliwa praca z rozdzielczościami 4K i 5K przy 240 kl./s oraz z 8K - przy 120 kl./s. Co prawda, do tego podłączony ekran musi obsługiwać technologię kodowania DSC - w przeciwnym razie dostępne rozdzielczości nie będą się różnić od wskaźników wersji 1.3. Ponadto w wersji 1.4 dodano obsługę szeregu funkcji specjalnych, w tym HDR10, a maksymalna liczba jednocześnie przesyłanych kanałów audio wzrosła do 32.

- miniDisplayPort. Zmniejszona wersja pisanego powyżej złącza DisplayPort może również odpowiadać różnym wersjom (patrz wyżej). Zwróć uwagę, że to samo złącze sprzętowe jest używane w Thunderbolt w wersjach 1 i 2, a część graficzna tego interfejsu jest oparta na DisplayPort. Dlatego nawet niektóre monitory Thunderbolt można podłączyć bezpośrednio do miniDisplayPort (chociaż wskazane jest doprecyzowanie tej opcji osobno).

- COM (RS-232). Port szeregowy, pierwotnie używany do podłączania modemów telefonicznych i niektórych urządzeń peryferyjnych, w szczególności myszy. Jednak dziś ten interfejs jest używany jako interfejs serwisowy w różnych urządzeniach - telewizorach, projektorach, sprzęcie sieciowym (routerach i przełącznikach) itp. Połączenie z komputerem stacjonarnym przez RS-232 umożliwia sterowanie parametrami urządzenia zewnętrznego z poziomu komputera.

System operacyjny, z którym jest dostarczany komputer. Jego obecność jest opcjonalna - wiele konfiguracji jest sprzedawanych bez preinstalowanego systemu operacyjnego, z oczekiwaniem, że użytkownik będzie mógł wybrać system według własnego uznania. Jednak w wielu przypadkach łatwiej jest kupić komputer z systemem operacyjnym: pozwala to przynajmniej na korzystanie z niego zaraz po wyjęciu z pudełka (z kilkoma wyjątkami, patrz poniżej).

Najczęściej w naszych czasach komputery korzystają z systemu Windows 10, Windows 11, Linux lub macOS. Oto więcej szczegółów na ich temat i innych systemów operacyjnych:

- Windows 10. Wśród głównych innowacji jest wbudowany asystent głosowy Cortana, przeglądarka Edge, obsługa kilku pulpitów, zaktualizowane menu Start i centrum powiadomień, poważna aktualizacja standardowo preinstalowanych programów i wiele innych. Wydawany jest w kilku edycjach, w tym przypadku chodzi o wersję podstawową - Windows 10 Home, przeznaczoną do użytku domowego i małych organizacji.

- Windows 10 Pro. Profesjonalna edycja systemu Windows 10 opisanego powyżej, skierowana do profesjonalistów i entuzjastów biznesu i IT. Oprócz funkcjonalności systemu, Windows 10 Home oferuje szereg zaawansowanych funkcji – takich jak Active Directory, pulpit...zdalny, szyfrowanie BitLocker oraz narzędzie do pracy z maszynami wirtualnymi Hyper V. Należy pamiętać, że jeszcze bardziej zaawansowana edycja Pro For Workstations jest wydawana dla potężnych stacji roboczych, jednak praktycznie nie jest używana ona jako system preinstalowany - zakłada się, że wygodniej jest użytkownikowi wybrać, czy potrzebuje takiej wersji, czy nie.

- Windows 11. Pierwsza duża aktualizacja systemu Microsoft w ciągu ostatnich sześciu lat od wydania „dziesiątki”. W systemie operacyjnym została przerysowana większość ikon standardowych programów i kontrolek okien, lwiej części akcji towarzyszy nowa animacja. Najważniejszą rzeczą w przeprojektowaniu jest przycisk menu Start, który został przeniesiony na środek dolnej części ekranu. Wraz z systemem operacyjnym w Microsoft Store zadebiutowała aplikacja na Androida. Ogólnie rzecz biorąc, system można postrzegać jako dużą aktualizację systemu Windows 10 z poważnym przeprojektowaniem interfejsu, a nie radykalnie nowy system operacyjny.

Tak jak poprzednio, system operacyjny Windows 11 jest podzielony na dwa główne obozy: Home i Pro. Wydawane są również bardziej wyspecjalizowane wersje tego systemu operacyjnego (Education, Enterprise, Mixed Reality itp.).

- Windows 11 Home. Podstawowa wersja systemu do użytku na komputerze domowym lub laptopie. Obsługuje pracę tylko z jednym procesorem, który może mieć nie więcej niż 64 rdzenie, rozpoznaje do 128 GB pamięci RAM. Do początkowej konfiguracji systemu konieczne jest posiadanie aktywnego połączenia z Internetem.

- Windows 11 Pro. Wersja Pro systemu Windows 11 zawiera szereg zaawansowanych funkcji w porównaniu z wersją domową systemu operacyjnego. W szczególności posiada narzędzia do wirtualizacji sprzętu Hyper-V, izolowane środowisko do bezpiecznego wykonywania programów komputerowych Sandbox, zaawansowane funkcje ochrony cybernetycznej (BitLocker, WIP) oraz usługę Active Directory do integracji w jedną sieć z innymi urządzeniami (drukarkami, serwerami i inne komputerami). System można skonfigurować za pomocą konta lokalnego bezpośrednio na komputerze.

Osobno należy zauważyć, że wcześniejsze wersje Windows - Windows 8 (8.1) i Windows 7 - są uważane za całkowicie przestarzałe, są niezwykle rzadkie, a nawet w takich przypadkach zwykle zakładają możliwość bezpłatnej aktualizacji do najnowszych wersji systemu operacyjnego firmy Microsoft.

- Linux. System operacyjny opracowany i utrzymywany przez społeczność programistów na całym świecie. W przeciwieństwie do systemu Windows jest darmowy, podczas gdy w wielu funkcjach nie jest gorszy: ma własny interfejs graficzny i dość obszerny zestaw oprogramowania do rozwiązywania różnych zadań (w tym roboczych). Linux może być nieco trudny do opanowania dla nieprzyzwyczajonego i niedoświadczonego użytkownika, zwłaszcza dla takiego, który miał do czynienia głównie z systemem Windows; jednak wersje preinstalowane są zazwyczaj dość „przyjazne” i proste. Jednocześnie otwarty kod źródłowy daje doświadczonym entuzjastom szerokie możliwości dostosowania systemu i napisania własnego oprogramowania. Jednoznaczną wadą systemu operacyjnego Linux jest to, że dla niego jest dostępnych mniej gier i specjalistycznego oprogramowania niż dla Windows.

- macOS. Zastrzeżony system operacyjny Apple tylko dla komputerów Mac. Jest uważany za bardziej niezawodny i stabilny niż Windows, ale powód tego jest dość konkretny: macOS jest używany na stosunkowo ograniczonej liczbie urządzeń i znacznie łatwiej jest go zoptymalizować pod kątem konkretnego sprzętu. Warto również zauważyć, że aktualizacje systemu są publikowane regularnie i są dostępne bezpłatnie dla wszystkich komputerów Mac, które spełniają wymagania systemowe. MacOS doskonale nadaje się do „ogólnego profesjonalnego” użytku, w tym do zadań takich jak układ, projektowanie i edycja wideo. Ponadto w ostatnich latach system jest coraz bardziej integrowany z mobilnym systemem operacyjnym iOS, co w szczególności pozwala na łatwe przenoszenie zadań roboczych z komputera stacjonarnego na smartfon/tablet i odwrotnie. Istnieje jednak stosunkowo niewiele wysoce wyspecjalizowanego oprogramowania i gier dostępnych dla systemu macOS.

- DOS. System operacyjny z podstawową funkcjonalnością, bez interfejsu graficznego i sterowania z wiersza poleceń. W praktyce służy tylko do ogólnej kontroli wydajności komputera i uruchamiania instalatorów z pełnoprawnymi systemami operacyjnymi, w przypadku innych zadań używać DOS nie ma sensu.

Bardziej specyficzne opcje preinstalowanego systemu operacyjnego na nowoczesnych komputerach obejmują między innymi:

- Android. System pierwotnie zaprojektowany dla urządzeń mobilnych i zoptymalizowany przede wszystkim pod kątem sterowania za pomocą ekranu dotykowego. W związku z tym jest rzadko używany w komputerach stacjonarnych, a także w dość nietypowej odmianie urządzeń - komputerach All-In-One (patrz „Rodzaj”), które przypominają powiększone tablety (aż do możliwości trzymania takiego urządzenia na kolanach podczas pracy). Jednak głównym powodem niskiej popularności są nawet nie te cechy techniczne, ale fakt, że ogólnie Android jest przeznaczony bardziej do użytku rozrywkowego i raczej słabo nadaje się do zadań biznesowych, edukacyjnych i innych podobnych.

- Windows Embedded Standard 7E 32. Specjalistyczna edycja systemu Windows 7 (patrz niżej), używana w szczególności w cienkich klientach (patrz „Rodzaj”); nie jest przeznaczony dla tradycyjnych komputerów stacjonarnych.

- HP Smart Zero Technology. Kolejny system operacyjny dla cienkich klientów - w tym przypadku opracowany przez HP i instalowany głównie w komputerach tej marki.