Porównanie Trust Yuri 2.1 vs Gemix SB-80BT

Liczba poszczególnych pasm częstotliwości odtwarzanych przez głośnik. Dla każdej takiej drogi przydzielony jest co najmniej jeden dedykowany głośnik.

Celem korzystania z kilku dróg jest to, że optymalna konstrukcja głośnika będzie również różna dla różnych częstotliwości (na przykład lepiej, aby głośniki wysokotonowe były małe, a głośniki niskotonowe duże). W ten sposób podzielenie dźwięku na drogi poprawia dźwięk. Z kolei zalety głośników jednodrożnych to kompaktowość i niższy koszt.

Modele na 2(LF / HF) lub 3 drogi (LF/MF/HF) są uważane za klasyczne opcje wielodrożnych głośników komputerowych. Są też głośniki 2.5 - mają 2 oddzielne głośniki dla LF i HF oraz kombinację LF + MF.

Zakres częstotliwości dźwięku wspierany głośnikami. Im szerszy jest ten zakres – tym pełniejszy odtwarzany dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że niektóre z tych detali na niskich lub wysokich częstotliwościach pozostaną „nieusłyszane”. Jednocześnie ucho ludzkie jest w stanie słyszeć częstotliwości rzędu 16 – 22000 Hz, a wraz z wiekiem zakres ten zawęża się jeszcze bardziej. W nowoczesnym sprzęcie audio, zwłaszcza na najwyższym poziomie, zakresy mogą być szersze, ale z praktycznego punktu widzenia nie ma to większego sensu. Ponadto należy zauważyć, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku – wiele zależy też od reakcji na częstotliwość.

Opór elektryczny głośników na prąd przemienny. Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla normalnej kompatybilności ze wzmacniaczem: zbyt niska impedancja głośnika może prowadzić do zniekształceń, przeciążeń, a nawet uszkodzenia głośników, a zbyt wysoka - do zmniejszenia głośności dźwięku. Jednocześnie zdecydowana większość współczesnych głośników komputerowych ma własne wzmacniacze i jest podłączana za pomocą wejścia liniowego. Dlatego dane o impedancji są bardziej odniesieniem; w praktyce wskaźnik ten może być potrzebny tylko wtedy, gdy głośniki są podłączone do „nienatywnego” wzmacniacza mocy, z pominięciem standardowego.

— Bluetooth. Technologia używana do bezprzewodowego łączenia różnych urządzeń. Pozwala na przesyłanie sygnału audio, w tym celu najczęściej wykorzystywana jest w głośnikach komputerowych. Funkcja ta jest szczególnie wygodna w przypadku korzystania z głośników z urządzeniami, które posiadają własne moduły Bluetooth - przede wszystkim z laptopami i komputerami All-In-One; możliwe jest również podłączenie do kompaktowych gadżetów, takich jak smartfon czy tablet (choć z takimi urządzeniami zwykle wygodniej jest korzystać ze specjalistycznych głośników z własnym zasilaniem). A dla komputerów, które nie mają Bluetooth, dostępne są oddzielnie podłączane adaptery. Zasięg takiego połączenia wynosi co najmniej kilka metrów; wygoda wynikająca z braku zbędnych przewodów jest oczywista. Należy jednak pamiętać, że zwykłe połączenie Bluetooth dość mocno kompresuje dźwięk i może pogorszyć jego jakość. Dlatego jeśli ten szczegół jest dla Ciebie krytyczny, warto wybrać głośniki z obsługą jednej z opcji aptX lub z wyższą wersją Bluetooth. Każda kolejna „generacja” ma dodatkowe możliwości.

— Obsługa aptX. Funkcja występująca w głośnikach z Bluetooth (patrz wyżej). Kodek aptX służy do poprawy jakości dźwięku przesyłanego przez takie połączenie; według twórców pozwala to osiągnąć jakość porównywalną z Audio CD (16-bit/44,1kHz). Tak więc, jeśli zwykłe połączenie Bluetooth może zauważalnie pogorszyć dźwięk nawet plików MP...3 o przyzwoitej przepływności (nie wspominając o formatach bezstratnych), to przy użyciu tego kodeka jakość dźwięku jest często ograniczona nie właściwościami kanału, ale właściwościami pliku źródłowego i samych głośników. Oczywiście, aby aptX działał, musi być wspierany nie tylko przez głośniki, ale także przez źródło sygnału.

— Obsługa aptX HD. Głośniki obsługują kodek aptX HD - zaktualizowaną wersję oryginalnego aptX (patrz wyżej). Ten standard zapewnia czystość dźwięku porównywalną z dźwiękiem Hi-Res (24-bit/48kHz). Jego obsługa jednak jest droższa; a różnice w stosunku do oryginalnego aptX stają się zauważalne dopiero na bardzo wysokiej jakości materiałach audio, do których rzadko używa się głośników komputerowych. Dlatego funkcja ta nie otrzymała dużego rozpowszechnienia.

— Chip NFC. Z technicznego punktu widzenia NFC to wszechstronna technologia bezprzewodowa o zasięgu do 10 cm, pozwalająca na szeroką gamę zastosowań. Jednak w głośnikach komputerowych ta technologia służy głównie do przyspieszenia połączenia przez Bluetooth (patrz wyżej): wystarczy podnieść inne urządzenie NFC (na przykład smartfon) do układu głośnika, a chipy „rozpoznają” się nawzajem i automatycznie nawiążą połączenie, użytkownik będzie musiał tylko je potwierdzić.

— USB A. Port USB umożliwiający podłączenie do głośników zewnętrznych urządzeń peryferyjnych - przede wszystkim urządzeń pamięci masowej typu pendrive'a. Najczęściej takie połączenie służy do odtwarzania muzyki z dysków zewnętrznych – innymi słowy obecność USB A zamienia głośniki w autonomiczną wieżę stereo. Często możliwe jest również ładowanie przenośnych gadżetów (na przykład smartfonów) z tego portu. Należy jednak mieć na uwadze, że głośniki z tą cechą są znacznie droższe od podobnych modeli bez USB, a pod względem jakości dźwięku mogą im ustępować ze względu na obecność dodatkowej elektroniki, która może przeszkadzać.

— Czytnik kart pamięci. Zastrzeżony czytnik kart pamięci, najczęściej SD. Głośniki z czytnikiem kart mogą działać jak samodzielna wieża stereo: muzykę z karty pamięci można odtwarzać nawet bez komputera. Jednocześnie sam czytnik kart jest używany tylko przez głośniki, możliwość odczytu karty pamięci przez komputer zwykle nie jest w takich modelach zapewniona. Trzeba też mieć na uwadze, że gniazdo kart pamięci i „służąca” mu elektronika są potencjalnym źródłem zakłóceń, więc głośniki z tą funkcją mogą mieć gorszą jakość dźwięku od analogów bez czytnika kart (przy wyższym koszcie).

— Odbiornik FM. Wbudowany tuner FM umożliwia wykorzystanie zestawu głośnikowego jako odbiornika radiowego - do odbioru i odtwarzania audycji radiowych FM. Należy pamiętać, że do niezawodnego odbioru najprawdopodobniej wymagana będzie antena zewnętrzna; kabel do jego podłączenia jest czasami dołączony do zestawu, ale samą antenę należy kupić osobno.

— Regulacja wysokich częstotliwości. Możliwość oddzielnej zmiany głośności wysokich częstotliwości. W rzeczywistości jest to najbardziej uproszczona wersja korektora: pozwala dostosować ogólną barwę dźwięku, zmieniając poziom wysokich tonów w stosunku do reszty spektrum częstotliwości. Jest najczęściej używana w połączeniu z regulacją niskich częstotliwości (patrz poniżej), ale może być również zapewniona jako jedyna regulacja częstotliwości.

— Regulacja niskich tonów. Możliwość oddzielnej zmiany głośności niskich częstotliwości. Podobnie jak w przypadku opisanej powyżej regulacji niskich częstotliwości, służy ona do regulacji ogólnej barwy dźwięku. Jednocześnie sporo modeli z tą funkcją ma tylko regulację niskich częstotliwości (bez regulacji wysokich częstotliwości). Ale nie warto mylić tej funkcji z regulacją poziomu subwoofera. W tym przypadku chodzi właśnie o regulację niskich częstotliwości całego systemu.

— mini-Jack (3,5 mm). Złącze 3,5 mm jest używane jako standardowe analogowe wyjście audio w prawie wszystkich współczesnych komputerach i laptopach; ponadto jest instalowane w większości smartfonów, tabletów i odtwarzaczy kieszonkowych, a w wielu innych typach urządzeń jest bardzo powszechne. W związku z tym większość współczesnych głośników komputerowych (z wyjątkiem modeli Bluetooth) jest wyposażona we wtyczkę mini-Jack. Może to być wtyczka na nieodpinanym lub odpinanym kablu lub przejściówka z innego złącza - na przykład „2 RCA - mini-Jack”.

— RCA. Złącze RCA, zwane też potocznie „cinchem”, w tym przypadku służy jako wejście liniowe do odbioru analogowego sygnału audio – podobnie jak mini-Jack 3,5 mm. Różnice leżą w kilku ważnych punktach. Po pierwsze, RCA działa na zasadzie „jedno złącze na kanał”, a liczba takich złączy będzie zależeć od formatu audio. Na przykład głośniki stereo będą potrzebować zestawu dwóch takich złączy, system 5.1 będzie potrzebować sześciu itd. Po drugie, RCA jest dość popularne w tradycyjnym sprzęcie audio, jednak jest raczej słabo rozpowszechnione wśród komputerów. Dlatego w głośnikach komputerowych wejście to jest stosunkowo rzadkie – głównie w dość zaawansowanych modelach (w tym rozwiązaniach z zewnętrznym wzmacniaczem). Ponadto zwracamy uwagę, że w zestawach z subwooferem do podłączenia „suba” w głównym satelicie może również zapewniać się złącze RCA, które w tym prz...ypadku pełni rolę wyjścia.

— Wyjście na subwoofer. Obecność złącza do podłączenia subwoofera pozwala jeszcze bardziej nasycić dźwięk systemu niskimi częstotliwościami. Oczywiście subwoofer jest kupowany osobno. A samo wyjście służy jako opcja i pozwala w razie potrzeby rozszerzyć zestaw głośnikowy.

— Wyjście słuchawkowe. Wyjście słuchawkowe, umieszczone bezpośrednio na obudowie jednego z głośników. Takie złącze jest szczególnie wygodne podczas korzystania ze słuchawek z tradycyjnym komputerem stacjonarnym: znacznie wygodniej jest podłączyć słuchawki do obudowy głośnika na biurku niż ciągnąć przewód do jednostki systemowej. Z reguły rolę tego wyjścia pełni standardowe gniazdo mini-Jack 3,5 mm - to do niego powstają najnowocześniejsze słuchawki (zarówno komputerowe, jak i ogólnego przeznaczenia).

— Wejście mikrofonowe. Wejście do podłączenia zewnętrznego mikrofonu umieszczone bezpośrednio na obudowie głośnika. Znaczenie tej funkcji jest takie samo, jak opisanego powyżej wyjścia słuchawkowego: często wygodniej jest podłączyć mikrofon do głośnika stojącego na biurku niż bezpośrednio do jednostki systemowej. Same głośniki z tą funkcją z reguły mają dodatkową wtyczkę, która łączy się z wejściem mikrofonowym karty dźwiękowej.

— USB B. Interfejs umożliwiający podłączenie głośników do portu USB komputera, laptopa itp. jako zewnętrzne urządzenie peryferyjne. Takie połączenie może być przydatne na przykład w przypadkach, gdy standardowe wyjście audio jest zajęte lub znajduje się w trudno dostępnym miejscu; ponadto pozwala głośnikom pracować nawet wtedy, gdy w systemie nie ma karty dźwiękowej (choć dziś jest to bardzo rzadkie). Jednocześnie głośniki mogą być również zasilane przez USB, co przy niskiej mocy pozwala na obejście się bez oddzielnego źródła zasilania (więcej szczegółów w „Zasilanie z portu USB”). Dodatkowo złącze to może odpowiadać za dodatkowe funkcje - na przykład sterowanie funkcjami głośnika z komputera stacjonarnego, poprzez specjalne oprogramowanie.

— Wejście optyczne. Wejście cyfrowe do wysokiej jakości transmisji dźwięku, m.in. wielokanałowego. To połączenie jest niezwykłe ze względu na całkowitą odporność na zakłócenia elektryczne, jednak kabel światłowodowy nie toleruje załamań i silnego nacisku.

— Wejście koaksjalne. Wejście do przesyłania dźwięku w formacie cyfrowym. Zapewnia możliwość przesyłania dźwięku wielokanałowego. Wykorzystuje złącze RCA (potocznie określane jako „cinch”), jednak jest niekompatybilne z opisanym powyżej interfejsem RCA. Połączenie koaksjalne w przeciwieństwie do optycznego jest podatne na zakłócenia elektromagnetyczne, jednak nie wymaga szczególnej delikatności w obsłudze kabla.

Obecność odpinanych kabli uchroni Cię przed ewentualnym uszkodzeniem urządzenia związanym z gięciem przewodów. Jeśli zdarzy się podobny incydent, łatwa wymiana przewodu na nowy pozwala na dalsze korzystanie z głośników, a nie zanoszenie ich do centrum serwisowego. Takie rozwiązanie jest jednak stosowane głównie w modelach z wyższej półki, co wpływa na koszt. Jednocześnie odpinane mogą być nie tylko kable audio, do których przewidziano złącza (według klasyków jest to RCA), ale także kabel zasilający.

Obecność własnego wyświetlacza w konstrukcji głośników. Taki wyświetlacz zwykle znajduje się na przednim panelu jednego z głośników, subwoofera (jeśli jest dostępny) lub wzmacniacza (jeśli jest wykonany osobno). Z reguły jest to prosty czarno-biały ekran ze wskaźnikami segmentowymi, jednak nawet taki sprzęt pozwala na wyświetlanie bardzo zróżnicowanych informacji i znacznie ułatwia pracę z głośnikami. Zwróć uwagę, że wyświetlacz jest najczęściej oznaką modelu z rozbudowaną dodatkową funkcjonalnością – z reguły nie ma sensu montować ekranu w głośnikach o podstawowych możliwościach.

Rodzaj pilota dostarczanego w zestawie z głośnikami – oczywiście, o ile taki pilot w ogóle jest dostarczany w zestawie.

— Przewodowy. Pilot ma postać osobnego urządzenia, podłączanego osobnym przewodem do elementu sterującego systemu (głośnika „głównego”, subwoofera, wzmacniacza zewnętrznego). Taki pilot nie jest tak mobilny jak bezprzewodowy, a sam przewód może stwarzać pewne niedogodności. Choć te niedociągnięcia nie zawsze są naprawdę zauważalne: głośniki komputerowe najczęściej znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie słuchacza, a on nie ma potrzeby sterowania „dalekiego zasięgu”. Jednocześnie piloty przewodowe są niezawodne, niedrogie, nie wymagają baterii i działają nawet nie będąc w zasięgu wzroku głośników (w przeciwieństwie do bezprzewodowych, które często wykorzystują sterowanie podczerwienią). Co prawda, należy pamiętać, że na takim pilocie zwykle wykonywane są tylko najbardziej podstawowe funkcje - jak regulacja głośności i tonu.

— Bezprzewodowy. Piloty bezprzewodowe najczęściej działają poprzez kanał podczerwieni - podobnie jak piloty do telewizorów, klimatyzatorów itp. Główne zalety takiego sterowania to swoboda poruszania się w odległości co najmniej kilku metrów od głośników. Ponadto piloty bezprzewodowe często niosą ze sobą zaawansowane ustawienia. Jednocześnie między pilotem a odbiornikiem (jednym z głośników, subwooferem itp.) nie powinno być żadnych przeszkód; no i tak...ie akcesoria są znacznie droższe niż piloty przewodowe.

— Przewodowy i bezprzewodowy. Zestawy głośnikowe, wyposażone w dwa piloty jednocześnie - przewodowy i bezprzewodowy. Cechy obu opcji zostały szczegółowo opisane powyżej, a ich połączenie pozwala na wybór pilota w zależności od tego, czego w danej chwili wymagamy – mieć kontrolę pod ręką siedząc przy komputerze, czy też regulować dźwięk z odległości kilku metrów, poruszając się po pokoju. Ponadto piloty przewodowe i bezprzewodowe mogą różnić się funkcjonalnością. Należy jednak pamiętać, że taki sprzęt znacząco wpływa na koszt.

Lokalizacja własnej regulacji głośności głośników. We współczesnych głośnikach komputerowych regulatory montowane są z przodu, z tyłu, z boku, na górze, na kablu sygnałowym, na wzmacniaczu oraz na pilocie (ten ostatni może być albo jedynym regulatorem, albo dodatkiem do regulatora z inną lokalizacją; szczegóły poniżej). Oto cechy każdej opcji:

- Z przodu. Najpopularniejsza obecnie lokalizacja: przedni panel głośnika jest najłatwiej dostępny, regulator można bez problemu wyregulować w dowolnym momencie, a nawet jeśli głośniki są ciasno otoczone ciałami obcymi z tyłu i po bokach, przedni panel zwykle pozostaje dostępny. Z niedociągnięć można tylko zauważyć moment, w którym nie każdemu podobają się dodatkowe kontrolki na przednim panelu głośnika – jest to jednak niuans czysto estetyczny, który nie wpływa na wygodę.

- Z tyłu. Regulator znajdujący się na tylnym panelu głośnika nie jest szczególnie wygodny przy częstych zmianach głośności – zwykle trzeba go szukać dotykiem, a dostęp do niego wymaga trochę wolnej przestrzeni wokół głośnika. Tak więc na takich głośnikach najwygodniej jest początkowo wybrać pewien optymalny poziom dźwięku, a następnie, jeśli to konieczne, wyregulować głośność za pomocą ustawień oprogramowania komputera i nie sięgać ponownie po regulator. Dlatego ta opcja jest dość rz...adka. Taka niepozorność jednak ma swoje zalety: głośniki uzyskuje schludniejszy wygląd, bez zbędnych drobnych elementów na zewnątrz.

- Z boku. Swego rodzaju kompromis pomiędzy dwoma opisanymi powyżej opcjami: regulator nie jest tak zauważalny jak przedni, a jednocześnie łatwiej do niego dostać się niż do tylnego. Co prawda, po odpowiedniej stronie kolumny powinno być wystarczająco dużo wolnego miejsca, ale ta wada nie jest szczególnie krytyczna. Tak więc lokalizacja z boku spotyka się choć rzadziej niż z przodu, ale zauważalnie częściej niż z tyłu.

- Na górze. Całkiem specyficzna opcja. Generalnie jest ona podobna do opisanej powyżej lokalizacji bocznej, ale z wielu powodów jest niezwykle rzadka - w głośnikach o niestandardowym designie, a także w niektórych zestawach, w których sterowanie systemem jest na subwooferze (ten element jest często instalowany na podłodze, a górne położenie regulatora jest najwygodniejsze).

- Na kablu sygnałowym. Regulator umieszczony bezpośrednio na przewodzie, który przenosi sygnał audio. Stosowany jest głównie w niedrogich głośnikach kompaktowych: łatwiej i taniej jest zainstalować regulator w ten sposób niż wbudować go w obudowę, a wymiary samej obudowy można zmniejszyć ze względu na brak „niepotrzebnych” części wewnątrz.

- Na wzmacniaczu. Opcja stosowana w modelach z zewnętrznym wzmacniaczem (patrz wyżej). To parametry wzmacniacza określają głośność dźwięku, więc bardziej logiczne jest umieszczenie regulacji głośności na nim, a nie na którymś z głośników. Teoretycznie dokładna lokalizacja regulatora może się różnić; w praktyce kontrolka ta (podobnie jak inne regulatory) jest zwykle montowana na przednim panelu. Należy pamiętać, że taki sprzęt jest często uzupełniany regulatorem na pilocie (patrz poniżej) - wzmacniacz nie zawsze jest dogodnie zlokalizowany, w przypadku częstych regulacji wygodniej jest korzystać z pilota.

- Na pilocie. Regulator zainstalowany na pilocie może być akcesorium przewodowym lub bezprzewodowym (patrz "Pilot"). W rzeczywistości obecność pilota jest prawie gwarantowana, co oznacza obecność w nim regulacji głośności, wyjątki są niezwykle rzadkie; a jeśli są dwa takie piloty (przewodowy i bezprzewodowy), to często regulatory są montowane w obu. Zwróć też uwagę, że regulację głośności z pilota można uzupełnić regulatorem umieszczonym w dowolnym z wyżej opisanych miejsc (poza przewodem sygnałowym).