Porównanie Blaupunkt 24HBG5000 24 " vs Kivi 24H750NW 24 "

- Smart TV (system własny). System operacyjny telewizora jest reprezentowany przez markowe oprogramowanie producenta. Z reguły takie systemy operacyjne mają atrakcyjne i zrozumiałe menu, podobnie jak tradycyjne telewizory Smart TV. Zastrzeżony system operacyjny jest opracowywany przez samego producenta dla zasobów sprzętowych konkretnego modelu telewizora lub całej serii. Ale, jak pokazuje praktyka, w porównaniu z klasycznym Smart TV, funkcjonalność systemu własnego często ma znaczące ograniczenia, a sam system jest w rzeczywistości okrojoną wersją pełnowartościowego Smart TV.

- Smart TV (Android AOSP). Ten typ systemu operacyjnego jest modyfikacją popularnego systemu operacyjnego Android, wyróżniającego się głównie otwartym kodem źródłowym. Jest to wszechstronny system operacyjny, który daje użytkownikowi znacznie większą swobodę w tworzeniu zmian i ustawień w samym systemie. Jednocześnie nie gwarantuje się instalacji i stabilności niektórych aplikacji na tej platformie, a ogólne sterowanie systemem nie zostało specjalnie „zaostrzone” dla dużych ekranów, co może powodować pewne niedogodności. Przede wszystkim takie rozwiązania wzbudzają zainteresowanie użytkowników, którzy znają się na cechach systemu operacyjnego Android, lubią wszystko dostosowywać i sterować i mają na to czas.

- Android TV. Telewizory tego typu oferują pełne oprogramowanie Andro...id TV, specjalnie przystosowane do pracy na dużych ekranach. Jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj systemu operacyjnego Android specjalnie „wyostrzonego” dla telewizorów/projektorów itp. Oprócz wspólnych cech wszystkich Androidów (np. Możliwość instalowania dodatkowych aplikacji, w tym nawet gier), posiada szereg funkcji specjalnych: zoptymalizowany interfejs, łączenie się ze smartfonami (w tym możliwość używania ich jako pilota), wyszukiwanie głosowe itp. Dzięki temu telewizory z tą funkcją mają znacznie lepszą funkcjonalność niż modele ze „zwykłym” Smart TV. Oczywiście dedykowany procesor, podsystem graficzny i pamięć są przeznaczone do działania wielofunkcyjnego systemu operacyjnego, a obecność takich zasobów sprzętowych wpływa na ogólny koszt telewizora. Zapewniając tę samą konstrukcję optyczną, modele Android TV będą kosztować więcej niż klasyczne urządzenia z prostym wieloliniowym menu.

— Google TV. Rebranding platformy Android TV dla telewizorów i smart konsoli, a raczej - nowa powłoka na szczycie systemu operacyjnego pod znakiem „zielonego droida”, wprowadzona od 2021 roku. Wśród innowacji znajduje się przeprojektowany interfejs użytkownika, ulepszona baza wiedzy, która efektywniej dystrybuuje treści według gatunku i zbiera informacje o wyszukiwaniu z całej listy zainstalowanych aplikacji i subskrypcji. Asystent głosowy teraz lepiej rozumie potrzeby słuchaczy i przedstawia szczegółową listę znalezionych informacji. Oddzielna zakładka w interfejsie zawiera transmisje na żywo z bieżących wydarzeń, czy to wydarzeń sportowych, czy startu rakiety na Marsa. W systemie poprawiono m.in. aspekty związane z wykorzystaniem telewizora jako stanowiska dowodzenia do sterowania jedynym ekosystemem „inteligentnego” domu.

Rodzaj matrycy zastosowanej w telewizorze. Wśród nich na największą uwagę zasługują OLED, QLED i NanoCell, które można znaleźć w telewizorach z odpowiedniego przedziału cenowego. Teraz bardziej szczegółowo o każdym z nich i o innych, bardziej klasycznych opcjach:

— OLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi organiczne diody elektroluminescencyjne. Takie diody LED mogą służyć zarówno do podświetlania tradycyjnej matrycy LCD, jak i jako elementy, z których zbudowany jest ekran. W pierwszym przypadku przewagą OLED nad tradycyjnym podświetleniem LED jest kompaktowość, wyjątkowo niski pobór mocy, równomierność podświetlenia, a także doskonała jasność i kontrast. A w matrycach w całości składających się z OLED zalety te są jeszcze wyraźniejsze. Głównymi wadami telewizorów OLED są wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy długotrwałej transmisji statycznych obrazów lub obrazów ze statycznymi elementami (logo kanału telewizyjnego, panel informacyjny itp.).

— QLED. Telewizory z ekranami wykorzystującymi technologię kropek kwantowych - QLED. Takie ekrany różnią się od zwykłych matryc LED konstrukcją podświetlenia: wielowarstwowe filtry barwne w takim podświetleniu zastępowane są powłoką cienkowarstwową, przepuszczającą światło na bazie nanocząstek, a tradycy...jne białe diody LED - niebieskimi. Pozwala to osiągnąć znaczny wzrost jasności i nasycenia kolorów przy jednoczesnej poprawie jakości odwzorowania kolorów, dodatkowo zmniejsza grubość i zmniejsza pobór mocy ekranu. Wadą matryc QLED jest tradycyjna - wysoka cena.

— QD-OLED. Modyfikacja technologii "kropek kwantowych" (QLED) zaprezentowana przez firmę Samsung pod koniec 2021 roku jako odpowiedź na zaawansowane matryce OLED firmy LG. Z zasady działania ta technologia jest całkowicie podobna do oryginalnej QLED: niebieskie diody LED, samoświecące piksele (zamiast oświetlenia zewnętrznego) oraz „kropki kwantowe”, które pełnią rolę filtrów barwnych, lecz jednocześnie praktycznie nie osłabiają światła (w przeciwieństwie do tradycyjnych filtrów). Jednocześnie dzięki zastosowaniu szeregu zaawansowanych rozwiązań twórcom udało się osiągnąć całkiem imponującą specyfikację, znacząco przewyższającą wiele innych matryc OLED. Specyfikacja ta obejmuje szczytową jasność 1000 nitów (cd/m²), doskonały kontrast i głębię czerni, a także pokrycie kolorów w 90% zgodnie ze standardem BT.2020 i w 120% zgodnie z DCI-P3. — TN+Film. Najstarszy z typów matryc stosowanych w nowoczesnych telewizorach, jest też najprostszy i najtańszy. Oprócz niskiego kosztu zaletą TN-Film jest dobry czas reakcji. Jednocześnie jakość obrazu i oddawanie barw są stosunkowo skromne, kąty widzenia niewielkie, a rezerwa jasności niska. Dlatego opcja ta jest używana głównie w modelach niedrogich z małymi ekranami.

— IPS. Typ matrycy pierwotnie opracowany w oparciu o wysoką jakość odwzorowania kolorów. Rzeczywiście, ekrany IPS dają jasne, nasycone kolory, mają dobrą przestrzeń kolorów, wysoką jasność i szerokie kąty widzenia. Początkową wadą tej technologii był krótki czas reakcji, ale w nowoczesnych modyfikacjach IPS moment ten został praktycznie wyeliminowany. To samo dotyczy kosztów: same ekrany IPS są droższe niż TN-film, ale w nowoczesnych telewizorach różnica ta jest stosunkowo niewielka, prawie niezauważalna na tle całkowitego kosztu telewizorów. Dzięki temu matryce tego typu cieszą się sporą popularnością.

— *VA. W tym przypadku chodzi o jedną z odmian matryc, takich jak VA - MVA, PVA, Super PVA itp. Poszczególne odmiany mogą się nieco różnić właściwościami użytkowymi, ale wszystkie mają wspólne cechy. W rzeczywistości matryce *VA są opcją przejściową między klasy wysoką IPS a niedrogą TN-Film: są stosunkowo niedrogie, zapewniają dość dobre odwzorowanie kolorów i kąty widzenia do 178°. Główną wadą takich ekranów jest długi czas reakcji, ale jest on stopniowo eliminowany wraz z rozwojem i ulepszaniem technologii. Matryce *VA stosowane są w szczególności w telewizorach pozycjonowanych jako funkcjonalne i jednocześnie niedrogie modele.

— PLS. W rzeczywistości - jedna z opisanych powyżej odmian matryc IPS, opracowana przez firmę Samsung. Według producenta w takich matrycach udało się osiągnąć wyższą jasność i kontrast niż w tradycyjnych IPS, a także nieco obniżyć koszty.

— NanoCell. Matryca oparta na kropkach kwantowych. Ten rodzaj matryc jest stosowany w telewizorach LG i został po raz pierwszy zaprezentowany w 2017 roku. Matryce NanoCell wykorzystują strukturę klasycznych wyświetlaczy LCD. Ale w przeciwieństwie do tych ostatnich, używają tak zwanych kropek kwantowych zamiast klasycznego ogólnego podświetlenia tła, które zapewniają światło monochromatyczne. Technologia NanoCell pozwala zmniejszyć zużycie energii, jednocześnie zwiększając zasięg kolorów i kąt widzenia. Warto zauważyć, że matryce NanoCell nie są jedynymi, które wykorzystują technologię kropek kwantowych. Podobne rozwiązania oferują: Samsung (matryca QLED), Sony (Matryca Triluminos), Hisense (ULED).

Rodzaj powłoki ekranu telewizora.

- Matowa. W przeszłości była pierwszym rodzajem powierzchni ekranów LCD, często spotykana jest i obecnie. Ekrany z taką powłoką mają średnią charakterystykę jasności, nasycenia i jakości kolorów, są gorsze od błyszczących odpowiedników pod tym względem. Jednak matowe wykończenie ma jedną ważną zaletę: praktycznie nie ma odblasków z oświetlenia zewnętrznego. W niektórych sytuacjach może to być ważną zaletą - na przykład, jeśli telewizor jest zainstalowany naprzeciwko okna. A dla niektórych użytkowników przyjemniejsze jest patrzenie na ekran bez odblasków, chociaż obraz jest mniej wyraźny.

- Błyszcząca. Powłoka zaprojektowana w celu poprawy jasności i jakości kolorów widocznego obrazu w porównaniu do ekranów matowych. Twórcom udało się osiągnąć dany cel: „błyszczące” ekrany naprawdę zapewniają bogate kolory i jaśniejszy obraz. Główną wadą takich ekranów jest pojawianie się na nich odblasków od oświetlenia zewnętrznego - może to zepsuć całe wrażenie wizualne. W związku z tym klasyczna błyszcząca powłoka praktycznie nie jest używana w czasach teraźniejszych, jej miejsce zajęły rozwiązania antyodblaskowe (patrz poniżej).

- Błyszcząca (antyodblaskowa). Modyfikacja błyszczącego wykończenia, stworzona zgodnie z nazwą, w celu wyeliminowania głównej wady klasycznego połysku - olśnienia z zewnętrznego oświetlenia. Nie oz...nacza to, że takie ekrany w ogóle nie olśnią, ale odbicia na nich są znacznie mniejsze niż na zwykłych błyszczących. Jeśli chodzi o jakość obrazu, jest co najmniej nie gorsza, a często nawet lepsza (zwłaszcza, że takie powłoki są ciągle ulepszane). Dzięki temu najnowocześniejsze telewizory wszystkich kategorii cenowych wyposażone są w ekrany antyodblaskowe.

Maksymalna jasność obrazu, zapewniana przez ekran telewizora.

Obraz na ekranie powinien być wystarczająco jasny, aby nie trzeba było niepotrzebnie obciążać oczu, żeby go zobaczyć. Jednak zbyt duża jasność jest niepożądana — również prowadzi do zmęczenia. Jednocześnie optymalny poziom jasności zależy od warunków otoczenia: im intensywniejsze światło otoczenia, tym jaśniejszy powinien być ekran telewizora. Tak więc w słoneczny dzień ekran może wymagać maksymalnego „przekręcenia”, a wieczorem, przy słabym świetle, stosunkowo ciemny obraz będzie wygodniejszy. Ponadto zauważamy, że większe ekrany wymagają wyższej jasności, ponieważ są zaprojektowane z myślą o większej odległości od widza.

Zatem im wyższa liczba w danym punkcie, tym większą rezerwę jasności posiada ten model i tym lepiej będzie działać w intensywnym świetle zewnętrznym. Za najmniejszy wskaźnik wystarczający do mniej lub bardziej komfortowego oglądania w każdych warunkach uważa się 300 cd/m² dla modeli o przekątnej do 32 cale, 400 cd/m² dla modeli w zakresie 32 - 55 cali i 600 cd/m² dla dużych ekranów o przekątnej 60 cali i większych. W takim przypadku rezerwa jasności i tak nie będzie zbyteczną. Ale przy mniejszych wskaźnikach, być może dla wygodnego oglądania, będziesz musiał nieco przyciemnić pokój.

Poziom kontrastu statycznego, zapewniany przez ekran telewizora.

Kontrast, w znaczeniu ogólnym, jest to stosunek jasności między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może uzyskać ekran. Przy wszystkich pozostałych parametrach im wyższy jest kontrast ekranu, tym lepsza jest jakość odwzorowania kolorów i szczegółów i tym mniejsze prawdopodobieństwo, że nie będzie można zobaczyć szczegółów w zbyt jasnych lub zbyt ciemnych obszarach obrazu. Kontrast statyczny opisuje maksymalną różnicę jasności osiągalną w obrębie jednej klatki bez zmiany jasności obrazu — na tym polega jej różnica w stosunku do kontrastu dynamicznego (patrz poniżej).

Wartości kontrastu statycznego są znacznie niższe niż dynamiczne, ale cecha ta jest najbardziej „uczciwa”. Od tego zależą właściwości obrazu widocznego na ekranie w danym momencie, właśnie to ona opisuje podstawowe właściwości ekranu, bez uwzględnienia sztuczek programowych przewidzianych przez producenta we wnętrzu telewizora.

Poziom kontrastu dynamicznego zapewnianego przez ekran telewizora.

Kontrast w sensie ogólnym to stosunek jasności między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może uzyskać ekran. Przy wszystkich pozostałych parametrach im wyższy jest kontrast ekranu, tym lepsza jakość odwzorowania kolorów i szczegółów, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że nie będzie można zobaczyć szczegółów w zbyt jasnych lub zbyt ciemnych obszarach obrazu. Formalnie kontrast statyczny jest uważany za główną cechę ekranów (patrz wyżej), ale nawet w zaawansowanych matrycach jest on stosunkowo niski. Dlatego producenci zastanowili się nie wspominać o tym, wprowadzając taką cechę jak „kontrast dynamiczny”.

Dynamiczny współczynnik kontrastu to różnica między najjaśniejszą bielą przy maksymalnej jasności ekranu a najciemniejszą czernią przy minimalnej. Takie współczynniki kontrastu mogą być dość imponujące - znacznie wyższe niż kontrast statyczny - jednak takich liczb nie da się osiągnąć w ramach jednej klatki, a kontrast dynamiczny jest wskazywany bardziej w celach reklamowych niż do opisania faktycznych cech ekranu. Nie można jednak powiedzieć, że wskaźnik ten jest całkowicie niezwiązany z rzeczywistością. Faktem jest to, że wiele telewizorów korzysta się z automatycznej kontroli jasności, która zmienia ustawienia w zależności od charakterystyki obrazu. Sterowanie to polega na tym, że przy wyświetlaniu jasnych scen nie ma potrzeby zapewniania głębokiego poziomu czerni, a w ciem...nych scenach nie ma potrzeby stosowania dużej jasności obszarów jasnych - takie są cechy ludzkiego oka. Oznacza to, że w jasnych scenach można zwiększyć ogólną jasność, a w ciemnych - zmniejszyć; maksymalna różnica jasności osiągalna w tym trybie pracy jest dokładnie opisana przez kontrast dynamiczny.

Czas reakcji można opisać jako maksymalny czas, potrzebny dla każdego piksela ekranu na zmianę jasności, innymi słowy - najdłuższy czas od przybycia sygnału sterującego na piksel do przełączenia go w określony tryb. Rzeczywisty czas przełączania może być krótszy - jeśli jasność zmieni się nieznacznie, można go obliczyć w mikrosekundach. Liczy się jednak najdłuższy czas - jest to gwarantowany wskaźnik reakcji każdego piksela.

Czas reakcji jest bezpośrednio związany przede wszystkim z liczbą klatek na sekundę (patrz odpowiedni punkt): im krótszy czas reakcji, tym większa liczba klatek na sekundę może być zapewniona na danej matrycy. Jednak rzeczywista liczba klatek na sekundę może być mniejsza niż teoretyczne maksimum, wszystko zależy od „wnętrza” telewizora. Należy również pamiętać, że ogólna jakość obrazu w dynamicznych scenach zależy przede wszystkim od liczby klatek na sekundę. Dlatego możemy powiedzieć, że czas reakcji jest parametrem pomocniczym: zwykły użytkownik rzadko potrzebuje tych danych, a w szczegółach podaje się głównie w celach reklamowych.

Obecność technologii w celu poprawy jasności / kontrastu w telewizorze.

Z reguły w tym przypadku oznacza to programowe przetwarzanie obrazu, w taki sposób, aby poprawić jasność i / lub kontrast (w razie potrzeby). Poszczególne metody przetwarzania mogą być różne - w szczególności w niektórych przypadkach chodzi w rzeczywistości o konwersję treści zwykłej do HDR (patrz wyżej), a niektórzy producenci w ogóle nie określają szczegółów technicznych. Skuteczność różnych technologii też może się różnić, ponadto silnie zależy od konkretnej treści: w niektórych przypadkach poprawa będzie oczywista, w innych prawie niewidoczna. Należy również pamiętać, że funkcja ta nie zawsze jest przydatna, więc w większości modeli jest wyłączona.

Nominalna moc dźwięku systemu głośników telewizora.

Im większy ekran i im większa szacowana odległość od widza, tym silniejsza musi być akustyka, aby być normalnie słyszanym. Producenci biorą to pod uwagę, co więcej, coraz częściej zapewniają też solidny zapas. Jeśli więc kupisz telewizor do oglądania w domu w cichym, spokojnym otoczeniu, możesz zignorować moc dźwięku: z pewnością wystarczy do takiego zastosowania. Sensowne jest szukanie modeli z głośnikami o dużej mocy do hałaśliwego otoczenia - na przykład kawiarni lub innej instytucji publicznej. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie można znaleźć w specjalnych źródłach, ale tutaj zwracamy uwagę, że nawet w takich przypadkach podłączenie zewnętrznych głośników może być dobrą alternatywą.