Na półkach sklepów z akcesoriami samochodowymi płyny chłodzące prezentowane są w postaci płynów niezamarzających(od angielskiego płynu niezamarzającego - niezamarzającego) i płynu niezamarzającego. Jest między nimi kilka różnic, ale one istnieją.

Środek przeciw zamarzaniu czy środek przeciw zamarzaniu?

Tosol wzięła swoją nazwę od skrótu radzieckiego Instytutu Technologii Syntezy Organicznej. Inżynierowie tej instytucji opracowali płyn zawierający alkohol do stosowania w układach chłodzenia produkcji samochodowej. Głównym składnikiem płynu niezamarzającego jest glikol etylenowy, aromatyzowany różnego rodzaju dodatkami (gliceryna, fosforany, glikol itp.) w celu zapewnienia odporności na niskie temperatury i pracy w ekstremalnych temperaturach.

Środki przeciw zamarzaniu we współczesnym znaczeniu niewiele różnią się składem od środków przeciw zamarzaniu. Zwyczajowo określa się ten popularny termin jako „nie zamarzanie” dla Żiguli, Moskali i innego dziedzictwa sowieckiego przemysłu samochodowego.

Granica między płynem niezamarzającym a płynem niezamarzającym jest teraz prawie zatarta. Sama nazwa „przeciw zamarzaniu” pochodzi z czasów sowieckich, kiedy pod nią produkowano jeden konkretny płyn chłodzący.

W latach 90. na rynek krajowy pojawiły się płyny przeciw zamarzaniu, w połączeniu z rozprzestrzenianiem się samochodów zagranicznych. Podstawą ich składu jest glikol monoetylenowy – kluczowa postać w formulacji płynów chłodzących. W zależności od proporcji składnik ten zapewnia niezbędne właściwości niskotemperaturowe i ochronę antykorozyjną układu chłodzenia pojazdu. A ponieważ jego konstrukcja składa się z różnych materiałów (stal, żeliwo, aluminium, miedź, guma), środki przeciw zamarzaniu wykorzystują różne pakiety dodatków, które określają przydatność środka przeciw zamarzaniu do niektórych marek samochodów i ich warunków pracy. Środek przeciw zamarzaniu chroni układ chłodzenia przed zamarzaniem, korozją i osadzaniem się kamienia, chroni węże gumowe, uszczelki i części z tworzyw sztucznych przed wysychaniem i pękaniem

Marki środków przeciw zamarzaniu

Powszechnie przyjętą klasyfikację płynów niezamarzających wprowadził koncern VAG (Volkswagen Audi Gruppe) około lat 90. XX wieku. Cenione oznaczenia G11 i G12 zostały przechwycone przez zewnętrznych producentów chłodziw i teraz można je znaleźć wszędzie. Jednak nie jest konieczne skupianie się na nich jako na ostatecznej prawdzie. Systematyzacja od VAG, choć stała się najbardziej powszechna, często nie ma nic wspólnego z silnikami innych marek samochodów.

Najbardziej rozpowszechnionym jest oznaczenie G środków przeciw zamarzaniu koncernu VAG.

Klasyfikacja według VAG obejmuje podział środków przeciw zamarzaniu na kilka grup G:

Płyny grupy G11 to hybrydowe mieszaniny wody destylowanej i glikolu etylenowego z dodatkiem małego opakowania dodatków antykorozyjnych pochodzenia organicznego lub nieorganicznego. Płyny przeciw zamarzaniu G11 zapewniają łączną ochronę układu chłodzenia. Przeznaczone są do starych samochodów do około 1998 roku, żywotność takich płynów wynosi do 3 lat.

Płyny przeciw zamarzaniu G12 to płyny karboksylanowe na bazie glikolu wodno-etylenowego z dodatkiem dodatków organicznych. Ich kluczową cechą jest oddziaływanie bezpośrednio na ogniska korozji. Takie płyny niezamarzające nadają się do silników aluminiowych, nie tworzą kamienia ani osadów w układzie chłodzenia. Od wymiany do wymiany płyn niezamarzający G12 pielęgnowany do 5 lat. Oryginalne płyny niezamarzające z tej grupy przestały być produkowane w 2004 roku i zostały zastąpione przez „plus” modyfikacje płynów G12.

Płyny chłodzące marki G12 + nie tylko tworzą film ochronny w ogniskach korozji, ale także podejmują środki zapobiegawcze, aby zapobiec ich występowaniu. Osiąga się to dzięki zaawansowanemu pakietowi dodatków z inhibitorami korozji na bazie kwasów karboksylowych. Konieczna jest wymiana płynów grupy G12 + po 5 latach lub 200 tys. km.

W skład lobridowego środka przeciw zamarzaniu standardu G12 ++ wchodzi baza organiczna i inhibitory mineralne. Ta kombinacja łączy zalety dodatków organicznych i nieorganicznych w jednej butelce, zapewniając skuteczną ochronę punktową ścianek silnika przed korozją. Żywotność chłodziw lobrid G12++ została wydłużona do 10 lat.

W płynach z grupy G13 glikol etylenowy został zastąpiony mniej toksycznym glikolem propylenowym, który po użyciu ulega rozkładowi znacznie szybciej. Dodatkowo właściwości płynu niezamarzającego G13 pozwalają na stosowanie odpowiednich płynów w mocnych silnikach wymuszonych, w tym w samochodach sportowych. Okres wymiany międzyserwisowej płynów przeciw zamarzaniu G13 został wydłużony do tych samych 10 lat.


Grupy G przeciw zamarzaniu z certyfikatem Volkswagena często nie mają nic wspólnego z innymi silnikami. W 100% nadają się do użytku w samochodach Volkswagen, Audi, Skoda, Seat, Porche, Bentley, Bugatti, Lamborghini i Ducati. Orientacja na standardy VAG'ovskie może zniszczyć umowny silnik japońskich lub amerykańskich „samochodów”. Lepiej więc skupić się na tolerancjach płynów chłodzących bezpośrednio w instrukcji obsługi konkretnego samochodu.

Popularne płyny przeciw zamarzaniu

Co mówi kolor płynu niezamarzającego?

Wśród kierowców panuje błędne przekonanie, że środki przeciw zamarzaniu można mieszać według koloru. Jednak kolor nie ma zasadniczego wpływu na wydajność: chłodziwa o tej samej pigmentacji często różnią się w zależności od norm produkcyjnych i tolerancji producenta.

Kolor płynu niezamarzającego w żadnym wypadku nie jest wskaźnikiem jego kasty przynależności do tej lub innej grupy chłodziw.

Klasyfikacja środków przeciw zamarzaniu według koloru została przyjęta przez tę samą grupę VAG dla wygody określania „na oko” jednej lub drugiej grupy chłodziw. Najczęściej płyny przeciw zamarzaniu z oznaczeniem G są malowane w następujących kolorach:

  • G11 - niebieski lub zielony;
  • G12 - czerwony;
  • G12+ i G12++ - różowy;
  • G13 - żółty lub fioletowy.

Barwniki w płynie niezamarzającym służą do wykrywania wad w połączeniu rur i węży układu chłodzenia. Jasny pigment jest wyraźnie widoczny w świetle ultrafioletowym przy przeglądu serwisowego komory silnika pojazdu.

Płyny tego samego koloru nie mogą być w żaden sposób kojarzone ze sobą na podstawie tożsamości. W końcu, jeśli producent „chłodziarki” z jakiegoś powodu uzna za konieczne dodanie określonego koloru do płynu niezamarzającego, ma do tego prawo. Kolor płynu chłodzącego stał się teraz zwykłą konwencją: podczas gdy płyn przeciw zamarzaniu jednej marki może być czerwony, jego pełny odpowiednik innej marki jest często zielony, fioletowy itp.

Jaki płyn niezamarzający można mieszać?

Nie zaleca się mieszania różnych grup chłodziw. Konieczne jest dodanie płynu niezamarzającego do zbiornika wyrównawczego tej samej grupy, która była pierwotnie napełniona.

W bardzo ekstremalnym przypadku dozwolona jest możliwość wymuszonego mieszania chłodziw według następującego schematu:

Tabela kompatybilności różnych grup środków przeciw zamarzaniu, gdy konieczne jest ich zmieszanie

Kompatybilność ze środkami przeciw zamarzaniu

Środek przeciw zamarzaniu w układzie chłodzenia

G11

G12

G12+

G12++

G13

Środek przeciw zamarzaniu do uzupełniania

G11

+

-

-

-

-

G12

-

+

-

-

-

G12+

+

+

+

-

-

G12++

+

+

+

+

-

G13

+

+

+

+

+

Mieszanie środków przeciw zamarzaniu o różnym składzie obiecuje szereg problemów w przewidywalnej przyszłości: korozja układu chłodzenia, pękanie rur, tworzenie się osadów i żużla, zatykanie grzejnika pieca itp. Wszystko dzięki temu, że różnego rodzaju dodatki w niezamarzaniu reagują ze sobą w nieprzewidywalny sposób. W przypadku wymuszonego mieszania różnych grup płynów niezamarzających najlepiej od razu przepłukać układ i zmienić płyn na zalecany przez producenta.

Płyny i koncentraty gotowe do użycia

W sprzedaży środki przeciw zamarzaniu znajdują się w postaci gotowych płynów i koncentratów do mieszania z wodą. Środek przeciw zamarzaniu pierwszej formy uwalniania można wlać bezpośrednio do zbiornika wyrównawczego samochodu bez dodatkowych manipulacji. Receptura koncentratów zakłada rozcieńczenie zawartości wodą destylowaną w określonych proporcjach, które producent zawsze wskazuje na opakowaniu.

Koncentraty przeciw zamarzaniu należy mieszać z wodą destylowaną w proporcjach wskazanych na opakowaniu.

Eksperymenty w kwestii mieszania koncentratu z wodą nie są mile widziane, ale dozwolone z pewnymi zastrzeżeniami. Na przykład, jeśli rozcieńczysz płyn niezamarzający większą ilością wody, temperatura zamarzania płynu niezamarzającego zmniejszy się. Podczas eksploatacji maszyny w łagodną i stosunkowo ciepłą zimę nie jest to krytyczne, nie wspominając o ciepłym sezonie.

Woda jako chłodziwo

U zarania motoryzacji wszędzie używano wody w układach chłodzenia jednostki napędowej samochodu. Dziś należy go napełniać tylko w sytuacjach awaryjnych, kiedy nie ma możliwości uzyskania płynu niezamarzającego, a droga do serwisu będzie blisko. Preferowana powinna być woda destylowana, w bardzo nagłych przypadkach można wlać do zbiornika zwykłą wodę (nie mineralną). Należy pamiętać, że woda ma niski punkt wrzenia i pozostawia kamień. W przypadku stosowania jako chłodziwo zaleca się jak najszybsze przepłukanie systemu zgodnie z zaleceniami producenta maszyny.

_____

Podsumowując, głównym kryterium wyboru płynu chłodzącego do samochodu jest standard, według którego wytwarzany jest płyn niezamarzający. Nie skupiaj się na kolorze płynu niezamarzającego i wybierz go, koncentrując się na tolerancjach producenta konkretnego samochodu.