Defibrylatory

Defibrylatory

— urządzenia stosowane w nagłych wypadkach w ostrych zaburzeniach rytmu serca - przede wszystkim w migotaniu komór, w niektórych innych typach zaburzeń rytmu serca, a także w zatrzymaniu krążenia.

Migotanie to chaotyczny, nieskoordynowany skurcz komór („trzepotanie”), który powoduje, że serce przestaje pompować krew. Stan ten stanowi bezpośrednie zagrożenie życia (śmierć kliniczna następuje w ciągu około 2 minut). Defibrylatory opierają się na zastosowaniu krótkotrwałego porażenia prądem o wysokim napięciu: taki wstrząs całkowicie zatrzymuje serce i „resetuje” rytm, po czym można w naturalny sposób przywrócić normalne tętno.

Defibrylatory były pierwotnie specjalistycznymi urządzeniami medycznymi przeznaczonymi dla lekarzy. Jednak obecnie produkowane są w pełni zautomatyzowane urządzenia (zwane AED), które mogą być bezpiecznie używane przez każdego, kto ma minimalne umiejętności udzielania pierwszej pomocy. Takie urządzenia są w stanie samodzielnie pobierać dane dotyczące tętna, określać, czy defibrylacja jest w ogóle potrzebna (jeśli nie jest potrzebna, wyładowanie po prostu nie nastąpi), a także automatycznie ustawić wymaganą moc. W związku z tym użytkownik musi jedynie przyłożyć elektrody, kontrolować bezpieczeństwo (aby nikt nie dotykał ofiary) i nacisnąć przycisk rozładowania. Większość zaawansowanych automatycznych defibrylatorów posiada nawet system podpowiedzi wizualnych lub głosowych. Dzięki temu defibrylatory AED są obecnie wykorzystywane m.in. jako urządzenia ratownicze do użytku publicznego – na lotniskach, dworcach kolejowych, stacjach metra, w popularnych miejscach turystycznych itp.