Zagęszczarki: specyfikacje, typy, rodzaje

- Płyta wibracyjna. Tradycyjne płyty wibracyjne to jednostki o dość szerokich podstawach, o znacznej wadze - od 60 kg lub więcej. Jest to dość wszechstronny rodzaj narzędzia do ubijania; na rynku prezentowana jest w różnorodnych modelach, co ułatwia wybór najlepszej opcji do różnego rodzaju zadań – od „toczenia” nieutwardzonych ścieżek w terenie po profesjonalną pracę na budowach i drogach. Jednocześnie duża podstawa zapewnia dobrą jednorodność obrabianego materiału.

- Wibrostopa. Inną używaną nazwą jest ubijak wibracyjny. Charakterystyczną cechą takich narzędzi jest pionowy układ, na który składa się dość długa „noga” oraz stosunkowo niewielka podeszwa robocza znajdująca się u jej podstawy. Ze względu na mniejszą powierzchnię stopy wibrujące stopki lepiej nadają się do pracy w ciasnych warunkach niż klasyczne wibratory (patrz wyżej); a nacisk na podłoże takiego narzędzia przy tej samej masie okazuje się większy, co ma pozytywny wpływ na wydajność. Minusem małej stopy jest niska wydajność, ubijaki wibracyjne słabo nadają się do pracy na dużych powierzchniach.

- jastrych wibracyjny. Szyny wibracyjne to agregaty o stosunkowo niewielkiej masie, posiadające stopę w postaci długiej szyny usytuowanej w poprzek ruchu (stąd nazwa). Takie narzędzia służą przede wszystkim do układania betonu - w szczególności dobrze zagęszczają zaprawę i pomagają usuwać z niej pęcherzyki. Jednocześnie do cięższych z...adań (takich jak zagęszczanie żwiru, tłucznia, płyt chodnikowych) nie nadają się jastrychy wibracyjne.

Format pracy przewidziany w konstrukcji płyty wibracyjnej (patrz "Typ").

- Bezpośredni. Płyty wibracyjne tylko do ruchu do przodu. Aby powtórzyć przejście wzdłuż tego samego odcinka, płyta wibracyjna musi być odwrócona lub biegnąca po okręgu; oba mogą stanowić problem w ograniczonych przestrzeniach. Jednocześnie w praktyce takie warunki nie są zbyt częste, a konstrukcja takich jednostek jest dość prosta, co ma pozytywny wpływ na koszty.

- Odwracalny. Płyty wibracyjne zdolne do zmiany kierunku jazdy i poruszania się zarówno do przodu, jak i do tyłu. Taka możliwość jest niezbędna podczas pracy w wąskich przestrzeniach, gdzie nie ma miejsca na zakręt; z drugiej strony zauważalnie wpływa na koszt jednostki i dlatego jest rzadko dostarczany, głównie w modelach na poziomie profesjonalnym.

Siła każdego uderzenia zapewniana przez płytę wibracyjną podczas pracy. Intensywność uderzenia zależy bezpośrednio od tego wskaźnika, a w konsekwencji od gęstości i grubości materiału, który płyta wibracyjna może skutecznie zagęszczać. Jednocześnie w niektórych przypadkach (na przykład podczas pracy z płytami chodnikowymi) duża siła uderzenia może być niepożądana. Zalecenia dotyczące optymalnej wartości tego wskaźnika dla różnych przypadków można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Amplituda ruchu stopy narzędzia - czyli odległość między dwoma skrajnymi punktami suwu stopy; w rzeczywistości minimalna wysokość każdego odbicia. Duża amplituda uderzenia (przy tej samej wadze narzędzia) pozwala na większą siłę uderzenia, ale wymaga mocniejszego silnika - w przeciwnym razie częstotliwość wibracji wyraźnie się zmniejszy. Wskaźnik ten dotyczy przede wszystkim ubijaków wibracyjnych (patrz „Rodzaj”), ponieważ klasyczne płyty wibracyjne nie muszą skakać wysoko - w nich zapewniona jest wymagana intensywność ze względu na wagę i wysoką częstotliwość wibracji.

Częstotliwość ruchów wykonywanych przez podeszwę instrumentu podczas normalnej pracy. W przypadku różnych materiałów optymalna częstotliwość drgań również może być różna; konkretne zalecenia można znaleźć w dedykowanych źródłach. Należy pamiętać, że klasyczne wibratory (patrz „Rodzaj”) charakteryzują się dość wysoką częstotliwością pracy - od 3700 bpm i więcej, ale w ubijakach wibracyjnych wskaźnik ten jest znacznie niższy i rzadko przekracza 700 bpm; takie różnice wynikają z różnic w sposobie ich działania.

Długość stopy - powierzchnia robocza stopy. Powierzchnia stopy zależy od długości i szerokości (patrz niżej) - czyli przestrzeni zajmowanej przez wibrującą płytę bez przemieszczania się z miejsca. Większe stopy są wygodne w przypadku dużych nakładów pracy na dużych powierzchniach, podczas gdy bardziej zwarte stopy sprawdzają się lepiej w ciasnych warunkach i wywierają większy nacisk (wszystkie inne czynniki są takie same).

Szerokość powierzchni roboczej płyty wibracyjnej. Powierzchnia stopy zależy odpowiednio od długości i szerokości, jej przydatności do obróbki dużych przestrzeni. W szczególności szerokość określa z jednej strony wielkość taśmy uchwyconej w jednym przejściu, a z drugiej przepuszczalność jednostki. Tak więc na otwartych przestrzeniach szerokie stopy będą wygodne, pozwolą Ci poradzić sobie z obróbką w mniejszej liczbie przejść; ale podczas pracy w wąskich miejscach szerokość powinna być mała, w przeciwnym razie płyta wibracyjna może po prostu nie pasować we właściwym miejscu.

Innymi słowy, głębokość zagęszczenia zapewniana przez płytę wibracyjną to maksymalna grubość warstwy materiału, którą urządzenie jest w stanie ubić z zachowaniem wysokiej jakości. Parametr ten jest bezpośrednio związany z masą (patrz niżej), jednak modele o podobnej masie mogą nadal różnić się głębokością zagęszczania - zwłaszcza jeśli są różnych typów (patrz wyżej).

W każdym razie duża głębokość zagęszczania jest wygodna przy pracy z grubymi warstwami materiału, jednak znacząco wpływa na wagę, zużycie paliwa, a co najważniejsze na cenę zagęszczarki. Ponadto w wielu przypadkach możliwe jest zagęszczanie materiału warstwami, w kilku przejściach. Biorąc to wszystko pod uwagę, warto poszukać konkretnie modelu o dużej głębokości zagęszczania tylko wtedy, gdy umiejętność radzenia sobie z grubą warstwą materiału w jednym przejściu jest krytyczna.

Prędkość zagęszczarki podczas normalnej pracy. Parametr ten wraz z rozmiarem stopy decyduje o wydajności jednostki. Duża prędkość pozwala szybko poradzić sobie z dużym nakładem pracy, wymaga jednak odpowiedniej mocy silnika, co wpływa na „obżarstwo” i cenę zagęszczarki.

Powierzchnia, którą płyta wibracyjna może obrobić w ciągu godziny podczas normalnej pracy. Wysoka wydajność wymaga dużej powierzchni podeszwy i/lub dużej prędkości jazdy; oba wymagają dużej mocy silnika, co w efekcie znacząco wpływa na cenę (a duża płyta może też pogorszyć przepuszczalność). Dlatego sensowne jest szukanie modelu produktywnego tylko w przypadku dużych ilości pracy, z którymi trzeba szybko się uporać.

Największa długość szyny, z którą listwa wibracyjna (patrz „Rodzaj”) może normalnie pracować. Wraz ze wzrostem długości stojaka zwiększa się jego powierzchnia, a amplituda uderzenia maleje, co negatywnie wpływa na wydajność: jeśli długość stojaka jest zbyt długa, urządzenie po prostu nie może zapewnić wystarczającego ciśnienia do skutecznego ubijania. Dlatego nie należy przekraczać tego parametru.

Obecność stopy roboczej - listew - jest zawarta w zestawie dostawy listwy wibracyjnej (patrz "Typ"). Zestaw ten eliminuje konieczność zakupu szyny osobno. Z drugiej strony cechy kompletnej stopy mogą różnić się od pożądanych, więc ta opcja zakupu nie zawsze jest optymalna.

Obecność szyny teleskopowej w zestawie dostawy listwy wibracyjnej (patrz "Typ"). Teleskopowa konstrukcja umożliwia regulację długości roboczej szyny, dostosowując ją do konkretnej sytuacji, a także złożenie narzędzia w celu łatwego przechowywania i transportu. Ten ostatni punkt jest szczególnie istotny w świetle faktu, że wymiary nowoczesnych szyn wibracyjnych mogą sięgać kilku metrów, a bez składania do transportu takiego narzędzia potrzebny byłby samochód ciężarowy lub inny ciężki sprzęt.

Rodzaj silnika zastosowanego w płycie wibracyjnej.

- benzyna. Benzynowe silniki spalinowe są najpopularniejszą opcją wśród nowoczesnych zagęszczarek wszystkich typów (patrz wyżej). Wynika to z faktu, że takie silniki spalinowe nie są uzależnione od źródeł zasilania (w przeciwieństwie do elektrycznych), natomiast są stosunkowo niedrogie i łatwe w utrzymaniu (w przeciwieństwie do diesla), a generowana przez nie moc może być dość duża - wystarczająca nawet dla najcięższych profesjonalnych modeli. To prawda, silniki benzynowe (jak wszystkie ICE) wyróżniają się wysokim poziomem hałasu i wytwarzają spaliny; jednak biorąc pod uwagę specyfikę aplikacji, te niedociągnięcia trudno nazwać krytycznymi.

- olej napędowy. Silniki spalinowe Diesla wypadają korzystnie w porównaniu z silnikami benzynowymi o większej mocy przy niższym koszcie paliwa. Co prawda są cięższe, ale w tym przypadku trudno to przypisać wadom - zwykle pożądana jest duża waga płyty wibracyjnej. Ale jednoznaczną wadą jest wysoki koszt samych silników, złożoność ich działania i słaba przydatność do pracy w temperaturach ujemnych. W efekcie silniki wysokoprężne montowane są głównie w ciężkich, profesjonalnych zagęszczarkach, dla których decydującym czynnikiem jest duża moc.

- Elektryczny. Silniki elektryczne mają szereg zalet w zakresie łatwości użytkowania: są proste i niedrogie (zarówno same,...jak i podczas eksploatacji), wytwarzają zauważalnie mniej hałasu niż silnik spalinowy, nie generują spalin. Jednocześnie do obsługi płyty wibracyjnej z takim silnikiem wymagane jest zewnętrzne źródło zasilania, a swoboda ruchu jest ograniczona długością przewodu zasilającego (można ją zwiększyć za pomocą przedłużaczy, ale praca nadal nie jest zbyt wygodne). W związku z tym silniki elektryczne są rzadko używane, głównie wśród ubijaków wibracyjnych (patrz "Typ").

Napięcie znamionowe sieci jest w rzeczywistości formatem zasilania, dla którego zwykle projektowana jest elektryczna płyta wibracyjna (patrz „Typ silnika”).

- 42 V. Specyficzny format zasilania - trójfazowy, o obniżonym napięciu - stosowany w sprzęcie budowlanym. 42 V jest uważane za maksymalne napięcie bezpieczne dla człowieka, to właśnie ten rodzaj mocy jest zalecany do stosowania podczas pracy ze zwiększonym ryzykiem porażenia prądem. Z drugiej strony niskie napięcie oznacza niskie zasilanie, dlatego opcja ta nie znajduje zastosowania w mocnych jednostkach i znajduje się głównie wśród szyn wibracyjnych (patrz "Typ").

- 230 V. Zasilane ze standardowego gniazdka elektrycznego 230 V. Takie gniazda są dostępne wszędzie, ale słabo nadają się do długotrwałego zasilania mocnych urządzeń (2 kW i więcej). Dlatego ta opcja nie została rozłożona na płyty wibracyjne.

- 400 V. Zasilanie z sieci trójfazowych 400 V. „Trzy fazy” są uważane za przemysłowy standard zasilania, pozwalają dostarczać energię nawet dość mocnym urządzeniom i przez długi czas. Co prawda znalezienie połączenia 400 V jest znacznie trudniejsze niż gniazdka 230 V; jednak zagęszczarki elektryczne są najczęściej używane w określonych miejscach, takich jak place budowy, gdzie połączenie trójfazowe jest prawie z definicji. Dlatego większość jednostek z silnikami elektrycznymi korzysta z tej konkretnej opcji zasilania.

Typ silnika spalinowego zamontowanego w odpowiedniej płycie wibracyjnej (patrz "Silnik"). Należy pamiętać, że diesle są tylko czterosuwowe, więc w tym przypadku mówimy wyłącznie o różnicy między typami silników benzynowych.

- 2-suwowy. Silniki dwusuwowe są prostsze w konstrukcji niż silniki czterosuwowe, dzięki czemu są łatwiejsze w utrzymaniu i tańsze. Jednocześnie takie jednostki o tej samej objętości mają dużą moc i mogą również pracować pod prawie każdym kątem nachylenia (co jest szczególnie ważne w przypadku ubijaków wibracyjnych, patrz "Typ"). Wadami tej opcji są wysoki poziom hałasu, „obżarstwo” w zużyciu paliwa, a także konieczność przygotowania mieszanki benzyny z olejem do tankowania. Jednak niektóre zaawansowane płyty wibracyjne są wyposażone w automatyczne systemy mieszania, a pozostałe niedociągnięcia nie są znaczące.

- 4 suwowy. Główne zalety silników czterosuwowych to mniejsze zużycie paliwa i poziom hałasu niż silników dwusuwowych. Ponadto benzyna i olej są początkowo wlewane do takich jednostek osobno, co upraszcza tankowanie; a stosunkowo duża waga w przypadku płyt wibracyjnych nie jest wadą (a czasami może być nawet zaletą). Jednocześnie są bardziej złożone w konstrukcji i droższe.

Model silnika zamontowanego w płycie wibracyjnej. Dysponując tymi danymi, można doprecyzować szczegółową charakterystykę silnika, co jest ważne przy niektórych konkretnych zadaniach. Ponadto informacje o modelu mogą być przydatne podczas naprawy lub wyszukiwania części.

Objętość robocza silnika spalinowego zainstalowanego w płycie wibracyjnej. Moc jednostki i zużycie paliwa zależą bezpośrednio od tego wskaźnika. Jednocześnie producenci zazwyczaj dobierają głośność w taki sposób, aby zapewnić wymaganą moc; dlatego w praktyce parametr ten ma drugorzędne znaczenie, a przy wyborze warto skupić się na mocy, a nie na głośności.

Moc silnika płyty wibracyjnej w koniach mechanicznych. Konie mechaniczne są tradycyjnie używane do oznaczenia mocy silników spalinowych (patrz „Silnik”); 1 km jest w przybliżeniu równa 735 watów.

Większa moc, przy wszystkich innych parametrach, ułatwia obsługę narzędzia i zmniejsza wysiłek wymagany do jego obsługi. Z drugiej strony wskaźnik ten znacząco wpływa na koszt i zużycie energii elektrycznej lub paliwa (w zależności od typu silnika, patrz wyżej). Zwracamy również uwagę, że silnik płyty wibracyjnej musi być wystarczająco mocny, aby po pierwsze przesunąć go do przodu, a po drugie, aby zapewnić wymaganą częstotliwość wibracji i nie pozwolić mu „zagrzebać się” w obrabianym materiale. Jednocześnie w niedrogich modelach koszt jest czasami redukowany właśnie dzięki zastosowaniu silników o małej mocy. Dlatego jeśli moc wydaje się zbyt mała dla takiej wagi, lepiej wyjaśnić ten stosunek (są na to specjalne tabele) i, jeśli to konieczne, powstrzymać się od zakupu.

Moc silnika płyty wibracyjnej w kilowatach. Wat (kilowat) to uniwersalna jednostka mocy; w przeciwieństwie do koni mechanicznych oznaczenie to stosuje się do wszystkich typów silników.

Większa moc, przy wszystkich innych parametrach, ułatwia obsługę narzędzia i zmniejsza wysiłek wymagany do jego obsługi. Z drugiej strony wskaźnik ten znacząco wpływa na koszt i zużycie energii elektrycznej lub paliwa (w zależności od typu silnika, patrz wyżej). Zwracamy również uwagę, że silnik płyty wibracyjnej musi być wystarczająco mocny, aby po pierwsze przesunąć go do przodu, a po drugie, aby zapewnić wymaganą częstotliwość wibracji i nie pozwolić mu „zagrzebać się” w obrabianym materiale. Jednocześnie w niedrogich modelach koszt jest czasami redukowany właśnie dzięki zastosowaniu silników o małej mocy. Dlatego jeśli moc wydaje się zbyt mała dla takiej wagi, lepiej wyjaśnić ten stosunek (są na to specjalne tabele) i, jeśli to konieczne, powstrzymać się od zakupu.

Nominalna pojemność zbiornika paliwa płyty wibracyjnej z silnikiem spalinowym (patrz "Typ silnika"), innymi słowy - ilość paliwa, którą urządzenie może przewieźć "ze sobą". Znając wskaźnik ten, a także zużycie paliwa (patrz niżej), można wyznaczyć czas ciągłej pracy na jednym tankowaniu - dzieląc pojemność zbiornika przez zużycie. Jednocześnie zauważamy, że regularne tankowanie stosunkowo małego zbiornika jest zwykle wygodniejsze niż noszenie ze sobą dużego (i odpowiednio ciężkiego) zapasu paliwa. Przy takiej kalkulacji producenci dobierają pojemność zbiornika paliwa - tak, aby płyta wibracyjna nie musiała być zbyt często uzupełniana i jednocześnie, aby zbiornik z paliwem nie wpłynął znacząco na gabaryty i wagę.

Nominalne zużycie paliwa płyty wibracyjnej z silnikiem spalinowym (patrz „Typ silnika”). Parametr ten pozwala oszacować, ile paliwa będzie potrzebne do określonych prac (biorąc pod uwagę prędkość jazdy, patrz wyżej). Dodatkowo, znając pojemność zbiornika paliwa (patrz wyżej), zużycie paliwa można wykorzystać do obliczenia czasu pracy na stacji benzynowej. Zwróć uwagę, że potężne, wydajne silniki nieuchronnie mają dość wysokie zużycie.

Ilość oleju, która musi znajdować się w skrzyni korbowej silnika do normalnej pracy wibratora.

Skrzynia korbowa to zewnętrzna obudowa silnika, która między innymi pełni rolę zbiornika smaru do czterosuwowych silników spalinowych (patrz typ ICE). Jeśli poziom oleju jest zbyt niski, nie będzie mógł normalnie płynąć do części trących, co jest obarczone przegrzaniem silnika i odpowiednimi konsekwencjami. Parametr ten pozwala oszacować, ile smaru jest potrzebne do pierwszego napełnienia lub całkowitej wymiany oleju.

Standardowa metoda rozruchu zapewniona w płycie wibracyjnej z silnikiem spalinowym (patrz "Typ silnika"). Każdy silnik spalinowy wymaga wstępnego impulsu do rozpoczęcia pracy - obracanie wału; różne rodzaje wyzwalania różnią się tym, z grubsza mówiąc, skąd bierze się ten impuls.

- Podręcznik. Start z siłą mięśni użytkownika; zwykle w tym celu trzeba pociągnąć linkę rozrusznika, uprzednio napompowując trochę pompę paliwa. Ręczny rozruch wymaga pewnych umiejętności i wysiłku, ale takie systemy są niezwykle proste, kompaktowe i niedrogie. Dlatego większość nowoczesnych płyt wibracyjnych wykorzystuje tę konkretną opcję.

- Rozrusznik elektryczny. Układy rozruchowe, w których wał jest obracany przez silnik elektryczny zasilany własnym akumulatorem. Ta metoda jest znacznie prostsza i wygodniejsza niż ręczna, zwykle ogranicza się do wciśnięcia przycisku start. Rozruszniki elektryczne wpływają na wagę narzędzia, ale nie można tego nazwać jednoznaczną wadą; ale takie systemy nie są tanie, ponadto nieco komplikują konserwację urządzenia; a gdy akumulator jest rozładowany, rozrusznik staje się bezużyteczny. W rezultacie ta opcja znajduje się głównie wśród zaawansowanych ciężkich płyt wibracyjnych, dla których ręczne uruchomienie byłoby trudne; a nawet w takiej technice rozrusznik elektryczny jest zwykle uzupełniany ręcznym „wyrzutnikiem”, w przypadku awarii.

Obecność systemu nawadniającego w konstrukcji płyty wibracyjnej

Niektóre rodzaje prac (w szczególności przy mieszankach asfaltowo-bitumicznych) wymagają stałego zwilżania stopy płyty wibracyjnej, aby ubijany materiał nie przywierał do niej. W takich przypadkach dostarczane są systemy nawadniające składające się ze zbiornika na wodę i systemu dostarczania go do stopy.

Pojemność zbiornika na wodę zainstalowanego w wibracyjnym systemie nawadniania płytowego (patrz wyżej). Większy zbiornik pozwala na dłuższą pracę bez tankowania; jednocześnie należy pamiętać, że zużycie wody może być różne (w szczególności silnie zależy od wielkości stopy). Dlatego za pomocą tego parametru można porównywać tylko modele o podobnych właściwościach.

Obecność kół w konstrukcji płyty wibracyjnej.

Do transportu poza godzinami pracy używa się kół: płyta wibracyjna nie może wszędzie dotrzeć samodzielnie, a przenoszenie takich jednostek na wadze jest bardzo trudne - nawet „lekkie” modele ważą już około 50 - 70 kg. Koła z reguły są składane i otwierane / rozkładane tylko w razie potrzeby.

Obecność gumowej maty w zestawie dostawy płyty wibracyjnej (najczęściej mówimy o tradycyjnej płycie wibracyjnej, patrz "Typ").

Takie maty kładzie się na podeszwie płyty wibracyjnej, dzięki czemu zmniejsza się intensywność obciążenia ułożonego materiału, efekt jest bardziej miękki, a prawdopodobieństwo śladów na powierzchni maleje. Taki sprzęt jest niezbędny podczas pracy na płytach chodnikowych, kostce brukowej i innych materiałach wrażliwych na pojawienie się śladów w kontakcie z metalem i/lub podatnych na pęknięcia od silnych uderzeń. Gumowe maty są sprzedawane osobno, ale czasami wygodniej jest kupić jednostkę początkowo wyposażoną w takie urządzenie - zwłaszcza, że jest ona optymalna dla "rodzimej" stopy.

Poziom hałasu generowanego przez płytę wibracyjną podczas pracy.

Parametr ten jest raczej przybliżony, ponieważ rzeczywista „głośność” pracy może się różnić w zależności od materiału pod podeszwą i innych czynników. Jednocześnie w pełni pozwala ocenić cechy urządzenia: im niższy poziom hałasu, tym wygodniej będzie pracować z płytą wibracyjną.

Decybel jest jednostką nieliniową, więc rzeczywistą charakterystykę hałasu najłatwiej oszacować za pomocą specjalnych tabel porównawczych. Szczegółowe tabele korespondencji można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że wibrujące płyty są dość hałaśliwą techniką, wśród nich wskaźniki poniżej 85 dB są niezwykle rzadkie (jest to porównywalne z głośnym krzykiem). A najbardziej „głośne” modele dają około 105 - 108 dB - ta głośność odpowiada warsztatowi przemysłowemu z ciężkim sprzętem lub centrum muzycznym przy pełnej głośności; przy tych poziomach hałasu wysoce pożądane są ochronniki słuchu.

Całkowita waga zagęszczarki płytowej. W przypadku modeli z silnikami spalinowymi (patrz „Typ silnika”) jest to wskazane bez uwzględniania paliwa w zbiorniku; jednak waga paliwa w porównaniu z wagą samej jednostki jest zwykle bardzo mała i tę różnicę można pominąć.

Ciężar ma bezpośredni wpływ na siłę uderzenia, jaką może zapewnić urządzenie, a co za tym idzie na przeznaczenie i użytkowanie narzędzia. Tak więc w przypadku klasycznych płyt wibracyjnych (patrz „Rodzaj”) wskaźnik do 75 kg odpowiada niewielkiej wadze, takie narzędzie jest przeznaczone głównie do materiałów sypkich (piasek, ziemia, drobny żwir) i małego zagęszczenia głębokość (do 15 cm). Wskaźnik 75 - 90 kg pozwala osiągnąć głębokość do 25 cm, takie modele można już stosować nie tylko w pracach krajobrazowych, ale także podczas układania asfaltu. Waga 90 - 140 kg odpowiada przeciętnemu poziomowi, przeznaczeniem większości tych modeli są roboty drogowe i ogólnobudowlane. Profesjonalny sprzęt waży 150 kg i więcej, może być używany do prawie każdego materiału, a nawet może być używany jako zamiennik walców drogowych, ale odpowiednio kosztuje.

Z kolei waga ubijaków wibracyjnych zwykle mieści się w przedziale 60 - 90 kg, a listwy wibracyjne ważą jeszcze mniej - zwykle nie więcej niż 25 kg.