Pisuary: specyfikacje, typy, rodzaje

Pisuary, przeznaczone do użytku przez kilka osób jednocześnie.

Taki wyrób zazwyczaj wygląda jak charakterystyczny otwarty pojemnik o szerokości 2 m lub więcej, bez wyraźnie określonych „miejsc” dla użytkowników. Pisuary rynnowe przeznaczone są przede wszystkim do toalet publicznych. Taka konstrukcja jest często tańsza i bardziej praktyczna niż zestaw z kilku osobnych pisuarów - zwłaszcza, że modele rynnowe są często wandaloodporne.

Standardowy sposób montażu pisuaru.

- Zawieszony. Montaż na specjalnych uchwytach na ścianie. Oprócz tego, że takie pisuary nie zajmują miejsca na podłodze, mają inne zalety w stosunku do pisuarów stojących. Dzięki temu konstrukcja jest lżejsza, bardziej kompaktowa i tańsza, a wysokość montażu można wybrać według własnego uznania; te ostatnie mogą być przydatne na przykład w toaletach w kompleksach rozrywkowych, gdzie konieczne jest zapewnienie pisuarów „dziecięcych” wraz z „dorosłymi”. Oczywiście przy montażu konstrukcji podwieszanych należy najpierw zamontować wsporniki na ścianie, ale w przypadku pisuarów jest to również wymagane w przypadku modeli podłogowych. Dzięki temu montaż zwieszany stał się dziś najbardziej rozpowszechniony.

- Na zewnątrz. Instalacja z pisuarem stojącym na podłodze. Zwróć uwagę, że takie modele zwykle trzeba dodatkowo mocować za pomocą łączników do ściany - chociaż są mniej wymagające pod względem niezawodności takich zamocowań niż zawieszane (w końcu wystarczy zapobiec przewróceniu się, a nie zawiesić całej konstrukcji). Jednocześnie pisuary podłogowe są bardziej masywne, ciężkie i droższe, a wysokość miski w nich jest stała, nie można jej wybrać według własnego uznania. W rezultacie są one znacznie rzadsze niż zawieszane i są używane ze względów projektowych, a nie z praktycznej konieczności.

Funkcja ta jest wskazana w przypadku pisuarów oryginalnie zaprojektowanych do montażu narożnego. Zwykle mają tylną część o charakterystycznym kształcie - w formie kąta prostego. W niektórych przypadkach takie umieszczenie jest najlepszą opcją ze względów praktycznych (aby zaoszczędzić miejsce) lub z punktu widzenia designu. Jednocześnie rzadko pojawia się poważna potrzeba montażu narożnego, dlatego na rynku jest niewiele modeli tego typu.

Kształt miski do pisuaru. Parametr ten ma przede wszystkim znaczenie estetyczne, praktycznie nie wpływa na możliwości urządzenia. Właściwie jedynym istotnym punktem jest to, że miski z narożnikami ( prostokątne, prostokątne z łukiem, trójkątne, półokrągłe) mogą być nieco trudniejsze do czyszczenia niż okrągłe czy owalne – ze względu na obecność samych narożników. Jednak te rogi z reguły są zaokrąglone i nie powodują poważnych trudności, dlatego trudno uznać tę wadę za krytyczną. W związku z tym wybór kształtu misek wiąże się przede wszystkim z osobistymi preferencjami i wymaganiami projektowymi.

Konstrukcja dopływu wody przewidziana w konstrukcji pisuaru.

- Ukryty. Jak sama nazwa wskazuje, w takich modelach rura odgałęziona jest schowana wewnątrz obudowy i nie jest widoczna z zewnątrz podczas standardowej instalacji. Pozwala to na schludny wygląd bez zbędnych węży i orurowania. Z drugiej strony montaż podtynkowy jest generalnie trudniejszy niż montaż na zewnątrz.

- Na zewnątrz. Zewnętrzne przyłącze znacznie ułatwia podłączenie węża lub rury z wodą, ale same pisuary nie prezentują się tak estetycznie jak modele z ukrytym dopływem.

- Bezwodny. Specyficzny typ pisuaru, który w ogóle nie wymaga doprowadzenia wody. Otwór odpływowy w nich wyposażony jest w specjalne urządzenie (najczęściej uszczelkę powietrzną lub specjalny wkład) zapobiegające rozprzestrzenianiu się nieprzyjemnych zapachów, a misa z reguły posiada specjalną powłokę, która zapewnia higienę bez ciągłego spłukiwania wodą. Takie modele są niezwykle ekonomiczne w użyciu, ale same w sobie są dość drogie.

Lokalizacja odpływu / otworu pisuaru.

- Poziomy. Wylot umieszczony poziomo, zwykle z tyłu konstrukcji.

- Pionowy. Wylot odprowadzany pionowo w dół.

- uniwersalny. Zaprojektowany, aby zapewnić odpływ zarówno poziomy, jak i pionowy według uznania użytkownika. Zazwyczaj te pisuary mają dwa wyloty (dysze), z których jeden jest używany, a drugi jest zamknięty. Ta opcja jest najwygodniejsza, ale wpływa na koszt produktu.

Wybór w zależności od rodzaju odpływu zależy przede wszystkim od umiejscowienia rur odpływowych w łazience i najwygodniejszego sposobu podłączenia do nich pisuaru.

Obecność automatycznego systemu odprowadzania wody w konstrukcji pisuaru.

Jak sama nazwa wskazuje, taki system sam zapewnia odpływ, bez interwencji użytkownika. Jego działanie opiera się na czujniku, który rejestruje obecność osoby przed miską lub wejście do miski moczu; po uruchomieniu tego czujnika dopływ wody jest włączany (zwykle nie od razu, ale po pewnym czasie - w ten sposób osiąga się największą wydajność). Drenaż automatyczny jest uważany za nie tylko wygodniejszy, ale także bardziej higieniczny niż drenaż ręczny - zmniejsza prawie do zera prawdopodobieństwo pozostawienia miski nie spłukanej, a także eliminuje potrzebę dotykania uchwytów, kranów itp .; to ostatnie dotyczy zwłaszcza toalet publicznych. Główną wadą takich systemów jest wysoka cena; ponadto wymagają mocy i stają się bezużyteczne, gdy moc gaśnie.

Możliwość zamontowania osłony na pisuar.

Pokrywka zamykająca miskę poza godzinami pracy poprawia higienę i zapobiega rozprzestrzenianiu się nieprzyjemnych zapachów. Mimo, że może znajdować się w opakowaniu od początku (patrz niżej), możliwość zamontowania samej osłony nie gwarantuje jej dostępności w opakowaniu.

Obecność specjalnego znaku na dnie pisuaru - najczęściej w postaci narysowanej muchy, stąd nazwa. „Mucha” jest zaprojektowana tak, aby użytkownik próbował uderzyć ją strumieniem podczas oddawania moczu. Funkcja ta nie tylko zapewnia dodatkową rozrywkę podczas korzystania z toalety, ale także zwiększa higienę: przywieszka jest umieszczona tak, aby strumień, który uderza w ten punkt, tworzył minimalną ilość rozprysków. Ułatwia to kontrolę czystości nie tylko w samym pisuarze, ale także w łazience.

Minimalna ilość wody, zużywanej przez pisuar podczas spłukiwania.

Dodatkowe wyposażenie, dostarczane z pisuarem oprócz misy.

- Pokrywa. Pokrywa do przykrycia misy. Aby uzyskać więcej informacji na temat tej funkcji, patrz „Montaż pokrywy”, tutaj zauważamy, że zakup takiego zestawu jest zwykle wygodniejszy niż szukanie pokrywy osobno.

- Mechanizm spustowy. Przyrząd do spłukiwania wody. Zwykle obejmuje dyszę, odpowiedzialną za optymalne rozprowadzenie wody w misce, osprzęt do podłączenia do sieci wodociągowej oraz system kontroli spustu. System sterowania może być inny: najprostszy wariant przewiduje zawór, dźwignię lub przycisk do ręcznego otwierania i zamykania wody, a czujniki i obwody elektroniczne są stosowane w modelach z automatycznym spłukiwaniem (szczegóły powyżej).

- Syfon. Obecność syfonu w zestawie -charakterystycznej zakrzywionej rury do spustu. Taki wyposażenie eliminuje konieczność osobnego zakupu syfonu, zwłaszcza że kompletna rura optymalnie dopasowuje się rozmiarem do pisuaru. Jednak przed zakupem nie zaszkodzi wyjaśnić wymiary kompletnego syfonu i sprawdzić, jak dobrze pasuje do zamierzonego miejsca montażu.

Obecność specjalnej powłoki w pisuarze, która zapobiega rozwojowi bakterii. Ma to pozytywny wpływ na higienę; ponadto antybakteryjna powierzchnia dłużej zachowuje swój „wygląd handlowy” i zapobiega powstawaniu nieprzyjemnych zapachów.

Rodzaj zasilania stosowanego w pisuarze z elementami elektronicznymi – np. do automatycznego opróżniania.

- Baterie. Główną zaletą takich pisuarów jest łatwość montażu – nie wymagają zasilania z sieci, co eliminuje złożoność okablowania. Co prawda czas pracy na jednym zestawie baterii jest ograniczony, a baterie wymienne zazwyczaj trzeba dokupić osobno. Z drugiej strony, elementy elektroniczne pisuarów zwykle nie są szczególnie „żarłoczne” pod względem zużycia energii, więc żywotność baterii często jest liczona nawet nie w miesiącach, ale w latach.

- Sieć. Zasilanie sieciowe jest wygodne, ponieważ użytkownik nie musi monitorować stanu baterii i okresowo ich wymieniać - elektronika będzie działać tak długo, jak będzie napięcie. Minusem tych udogodnień jest przede wszystkim pewna trudność w instalacji: trzeba nie tylko zainstalować pisuar, ale także wykonać okablowanie. Drugim zastrzeżeniem jest to, że jeśli zasilanie zgaśnie, pisuar może stać się całkowicie bezużyteczny.
Ogólnie rzecz biorąc, ta opcja jest szczególnie wygodna w przypadku kanalizacji używanej w miejscach publicznych - na przykład toalety na dworcach kolejowych, centrach handlowych itp.

- Sieć / akumulatory. Pisuary zdolne do korzystania z obu rodzajów żywności opisanych powyżej. Zazwyczaj w takich urządzeniach głównym źródłem energii jest sieć, a akumulatory służą jako rezerwa na wypadek przerw w dostawie prądu.

- Akumulator / generator. Całkiem oryginalna opcja: poł...ączenie generatora napędzanego strumieniem wody i akumulatora. Bezpośrednim źródłem zasilania elektroniki pisuaru jest akumulator, natomiast generator służy do doładowania go w razie potrzeby. Dzięki temu zasilanie jest całkowicie autonomiczne, niezależne od sieci energetycznych; a dodatkowa konserwacja praktycznie nie jest wymagana dla takich urządzeń (w przeciwieństwie do tych samych modeli z bateriami - patrz wyżej).

Materiał, z którego wykonana jest miska pisuaru.

- Fajans sanitarny. Jeden z najpopularniejszych materiałów do nowoczesnych pisuarów, przy niskim koszcie, ma schludny wygląd, jest dość trwały i niezawodny. Żywotność fajansu może sięgać 40 lat. Jego główną wadą jest porowata struktura, która przyczynia się do gromadzenia brudu i zapachów (choć ostatnio stosuje się technologie eliminujące tę wadę), mimo że fajans sanitarny nie jest dużo tańsza od bardziej odpornej porcelany sanitarnej. W rezultacie, dany materiał spotyka się dość rzadko.

- Porcelana sanitarna. Podobnie jak opisany powyżej fajans sanitarny odnosi się do materiałów ceramicznych, jednak przy podobnej wytrzymałości i wyglądzie znacznie mniej wchłania wodę i brud, dzięki czemu ma dłuższą żywotność – teoretycznie nawet do 60 lat. Jej koszt jest nieco wyższy, jednak w przypadku pisuarów różnica w cenie jest niewielka. Dzięki temu ceramika sanitarna stała się szeroko rozpowszechniona.

— Ceramika (nieokreślony podtyp). Zdarzają się przypadki, kiedy producent nie ujawnia, jaki rodzaj materiału ceramicznego został użyty - fajans sanitarny lub porcelana sanitarna. Natomiast w każdym razie warto liczyć przynajmniej na właściwości fajansu sanitarnego.

— Stal nierdzewna. Materiał ten pozwala na tworzenie wyrobów, które mają oryginalny wygląd i dobrze wpasowują się w łazienki o nie...standardowym designie. Ponadto stal nierdzewna jest znacznie mocniejsza niż opisane powyżej porcelana i fajans sanitarne - rozbicie takiego pisuaru jest prawie niemożliwe - można go zmiażdżyć tylko specjalnym narzędziem. Z drugiej strony, przy regularnym użytkowaniu taka niezawodność najczęściej po prostu nie jest wymagana, a pisuary stalowe są znacznie droższe od pisuarów ceramicznych. Ze względu na opisane cechy materiał ten jest bardzo rzadko stosowany - głównie w modelach designerskich lub w produktach zaprojektowanych z myślą o podwyższonej odporności na akty wandalizmu.

Pisuary o szczególnie wytrzymałej konstrukcji, która jest w stanie skutecznie przeciwdziałać próbom uszkodzenia lub demontażu.

Główną cechą wyróżniającą większość pisuarów antywandalowych jest materiał: nie są wykonane z ceramiki, lecz ze stali nierdzewnej, która zapewnia niezbędną wytrzymałość. Oczywiście taka konstrukcja nie daje absolutnej gwarancji na uszkodzenia; jednak bardzo trudno jest zepsuć taką muszlę gołymi rękami lub „podręcznymi środkami”. Niektóre modele wykonane są z porcelany sanitarnej - w nich zapewniona jest zwiększona niezawodność dzięki cechom konstrukcyjnym, a także specjalnemu składowi ceramiki. W każdym razie modele antywandalowe są przeznaczone przede wszystkim do tych toalet publicznych, gdzie ryzyko wandalizmu jest wysokie - na stadionach, salach koncertowych, w niektórych barach i klubach itp. Jednak w mniej ekstremalnych warunkach ten wariant nie jest zalecany: technicznie nic nie stoi na przeszkodzie, jednak pisuary antywandalowe są kosztowne.

Kraj pochodzenia marki, pod którą wyrób jest sprzedawany. Obecnie w sprzedaży można znaleźć pisuary pod markami "rodem" z Białorusi, Belgii, Niemiec, Indii, Hiszpanii, Włoch, Chin, Polski, Portugalii, Turcji, Ukrainy, Czech, Francji, Szwajcarii, Szwecji, Japonii.

Oceniając „narodowość” produktów, warto zastanowić się nad dwoma szczegółami. Po pierwsze, w danym przypadku wskazuje się tylko kraj, w którym marka się pojawiła lub w którym znajduje się jej siedziba; zakłady produkcyjne są często zlokalizowane w innych krajach (jeden lub kilka naraz). Po drugie, istnieje wiele stereotypów dotyczących geografii – np. produkty z Europy Zachodniej uznawane są za wyższej jakości niż chińskie. Jednak w naszych czasach te stereotypy są prawie bezpodstawne, gdyż rzeczywista jakość produktów zależy przede wszystkim od cech organizacji produkcji w konkretnej firmie. Należy więc zwracać uwagę na kraj pochodzenia marki tylko wtedy, gdy zasadniczo chcesz (lub nie c...hcesz) wspierać firmę z określonego państwa. W pozostałych przypadkach warto skupić się przede wszystkim na ogólnej reputacji producenta, a nie na jego pochodzeniu.