Porównanie Kalipso Navigator Pro 270-80 vs Flagman Magnum Black Feeder 360

- Wirowanie. Choć tak naprawdę tego typu wędziska należą do najbardziej uniwersalnych, to ich głównym przeznaczeniem jest w dalszym ciągu spinningowa metoda łowienia: przynęta jest rzucana na dużą odległość i wyciągana za pomocą kołowrotka. Jednocześnie symulowany jest ruch żywej ofiary, co pozwala na łowienie różnego rodzaju ryb drapieżnych. Wędki spinningowe mają stosunkowo krótką długość – zwykle nie większą niż 3 m – i są zaprojektowane tak, aby charakteryzowały się dobrą wytrzymałością na szarpnięcia; jednocześnie elastyczność wędki może zapewnić (przy właściwym doborze ciężaru sprzętu) zasięg rzutów do 100 m. Zwykle mają konstrukcję wtykową (patrz poniżej).

- Karp. Wędki specjalnie zaprojektowane do połowu karpi. Ryba ta wyróżnia się znaczną siłą nawet przy stosunkowo niewielkiej masie ciała, a rzeczywista waga może sięgać kilkudziesięciu kilogramów. Dzięki temu wędki karpiowe charakteryzują się zwiększoną wytrzymałością i odpornością na naprężenia. Ponadto takie modele mają dość wyraźny standard długości - w granicach 300 - 400 cm.

— Podajnik/zbieracz. Wędki przeznaczone do połowu ryb żyjących na dnie lub w jego pobliżu. Podczas łowienia w ten sposób specjalny podajnik (koszyk) z haczykami wrzuca się do wody i opuszcza na samo dno. Nie ma spławika, do sygnalizacji brania wykorzystywana jest specjalna, cienka i miękka szczytówka samej wędki (tzw. qu...ivertip), która ma charakterystyczny kolor i zauważalnie ugina się przy drganiu żyłki. Właściwie obecność drgającej szczytówki jest jedną z charakterystycznych cech wędzisk Feederowych. Takie blaty mogą być trwałe lub wymienne; w tym drugim przypadku proces doboru kołczanu do oczekiwanej wielkości ofiary jest uproszczony. Koszyczki charakteryzują się także dużą ilością przelotek i konstrukcją sprzyjającą celności rzutów (jest to istotne przy połowach dennych). Długość - zwykle w przedziale 200 - 400 cm.
Wędkę typu picker można nazwać lekką klasą wędzisk Feederowych. Pickery są również przeznaczone do połowu dennego, jednak mają znacznie krótszą długość i wagę niż klasyczne koszyczki zanętowe, a także można je stosować z lżejszym sprzętem. Daje to szereg korzyści: krótka długość zapewnia zwrotność w ciasnych warunkach (np. na zarośniętych brzegach, gdzie dłuższa wędka przy huśtaniu wczepiałaby się w roślinność), a lekki koszyczek zmniejsza wielkość plusku i mniej płoszy ryby niż konwencjonalny podajnik, szczególnie na małych głębokościach. Kolejną zaletą jest wysoka czułość (ze względu na niewielką wagę). Jednocześnie zbieracze są przeznaczone głównie do połowu małych ryb, takich jak płocie; Słabo nadają się do polowania na dużą ofiarę, chociaż takie użycie, przy pewnych umiejętnościach, nadal nie jest wykluczone.

- Boloński. Różnorodne wędziska do połowu spławikowego, jedne z najbardziej uniwersalnych - odpowiednie na różne odległości i różne rodzaje zbiorników. Jednocześnie „pętle” są konstrukcyjnie zaprojektowane do rzutów na duże odległości i ułatwiają kontrolę sprzętu podczas prądów. Dlatego za optymalną opcję ich stosowania uważa się łowienie na rzekach o średnich i słabych prądach przy zastosowaniu techniki okablowania - w innych przypadkach nie mają one wyraźnych przewag nad modelami pływakowymi (patrz poniżej). Jednocześnie użytek kołowrotków przewidzianych w modelach Bolognese z założenia ułatwia łowienie dużych ryb – zmniejsza ryzyko zerwania żyłki. Ponadto takie pręty są koniecznie wyposażone w pierścienie (patrz poniżej). Długość psów kolanowych wynosi zwykle od 400 do 700 cm.

- Mecz. Pręt do tzw łowienie meczów. Technikę tę nazywa się także „długim rzucaniem”, co w pełni opisuje jej cechy – sprzęt wymaga dalekiego i dokładnego rzutu. Metoda ta jest przeznaczona dla dużych ryb, które zwykle znajdują się daleko od brzegu. W związku z tym wędki meczowe są początkowo projektowane z myślą o dużym zasięgu i łatwości zamachu, mają długość około 400 cm (plus lub minus) i konstrukcję wtykową (patrz „Projekt”).

- Surfować. Specjalistyczne wędki do połowów morskich. Łowiąc w ten sposób trzeba się liczyć z silnymi falami, przeciwnym wiatrem i koniecznością dość dalekiego rzucania sprzętem, a ofiara potrafi mieć bardzo dużą wagę i siłę. Wędki surfingowe tworzone są z uwzględnieniem wszystkich tych czynników: charakteryzują się dużą wytrzymałością połączoną z elastycznością, wytrzymują obciążenia rzędu kilkudziesięciu kilogramów i pozwalają na pracę z ciężkim sprzętem m.in. rzucaj obiema rękami; ich pierścienie (patrz poniżej) są wyposażone w specjalne rolki do grubej, wytrzymałej żyłki.

- Koło zamachowe. Jedna z odmian wędek przeznaczona do łowienia na spławik. Modele muchowe mają najprostszą konstrukcję: żyłka jest przymocowana do końca wędki, a kołowrotek i pierścienie są całkowicie nieobecne w konstrukcji. Dzięki temu wędki tego typu wyróżniają się dobrą czułością, jednak ich zasięg rzutu jest bardzo krótki (zależy to bezpośrednio od długości wędki). Modele muchowe przeznaczone są głównie do amatorskiego łowienia w prostych warunkach, uważane są również za dobrą opcję dla początkujących, dopiero uczących się podstaw wędkarstwa.

- Uniwersalny. Wędki o uniwersalnej konstrukcji spełniają wiele z przypisanych im funkcji, niezależnie od warunków, wyposażenia i wybranego rodzaju łowienia. Dobrze radzą sobie z różnymi zadaniami, jednak ich wielofunkcyjność zmusza je do kompromisów i tego typu wędki wciąż ustępują wyspecjalizowanym modelom. Można je jednak stosować do wędkarstwa spinningowego, trollingowego, jako wędka boczna itp. Kluczową zaletą opcji uniwersalnych jest to, że rybak nie musi nosić ze sobą wędek o różnych parametrach, a jedynie zabrać ze sobą jedno wielofunkcyjne narzędzie wędkarskie. Wędki uniwersalne są chętnie wybierane przez amatorów i weekendowych wędkarzy.

- Odlew. Wędki podobne w konstrukcji i przeznaczeniu do modeli spinningowych (patrz wyżej), jednak różniące się szeregiem cech. Są więc przeznaczone do stosowania nie z bezwładnością, jednak z tzw. kołowrotek multiplikujący, który jest również instalowany nie od dołu, jednak od góry wędki (a także pierścienie pod żyłką). Uchwyt prętów odlewniczych ma specjalny występ na palec wskazujący, podobny do spustu pistoletu - w potocznym języku „spust” lub „spust”. Zapewnia wygodniejszy chwyt, lepszy ruch i responsywność wędki oraz zmniejsza zmęczenie. Zaletami modeli rzutowych jest ergonomia, a także wysoka dokładność rzutów (w rzeczywistości takie wędki początkowo pojawiały się na zawodach w dokładności rzucania przynęty).

- Wędkarstwo muchowe. Wędki przeznaczone do wędkarstwa muchowego. W tego rodzaju połowach wykorzystuje się przynętę przypominającą owada („muchę”), a rybak używa sprzętu imitującego jego charakterystyczne ruchy. Kluczową różnicą pomiędzy wędkarstwem muchowym a większością innych technik wędkarskich jest zasada rzutu: ponieważ mucha ma znikomy ciężar i nie jest w stanie zapewnić wystarczającej bezwładności, do zarzucania używa się specjalnego, ciężkiego sznurka, na którego końcu przyczepiona jest przynęta. Zasada działania tego systemu przypomina działanie bicza – stąd nazwa. Wszystko to determinowało cechy wędek muchowych. Charakteryzują się w szczególności dość małą wagą, obecnością przelotek oraz umiejscowieniem kołowrotka w tylnej części wędki, za rękojeścią, niemal na samym końcu.

- Zima. Rodzaj wędki przeznaczony do łowienia pod lodem zimą. Mają najkrótszą długość ze wszystkich typów – zwykle do kilkudziesięciu centymetrów – bo. Łowiąc zimą, rybak siedzi niemal tuż nad przerębem, a nadmierna długość tylko komplikuje sprawę. Wędki zimowe ze względu na swoją krótką długość mają zwykle tylko jedno kółko na żyłkę - u góry; Cewka może być wyjmowana lub wbudowana. Niektóre modele wyposażone są w wymienne bicze o różnej długości i sztywności, co pozwala wybrać najlepszą opcję, biorąc pod uwagę warunki łowienia i używany sprzęt. Należy pamiętać, że tę odmianę można stosować także w ciepłym sezonie – na przykład do łowienia z łodzi.

- Marker. Wędki te pod wieloma względami przypominają opisane powyżej wędziska karpiowe i można nimi łowić także karpie. Ich głównym przeznaczeniem jest jednak rozpoznanie dna zbiornika, w szczególności pomiar głębokości za pomocą specjalnych pływaków znacznikowych oraz określenie cech powierzchni dna za pomocą odważników. Główne różnice między wędziskami markerowymi a klasycznymi wędziskami karpiowymi to bardziej miękki blank (w celu ułatwienia pracy z ładunkiem) i test niskiej linki (patrz poniżej), zwykle do 2,5 - 3 funtów.

- Spode. Kolejny rodzaj wędziska stosowany w połowach karpi. Jednak modele spodów nie są używane podczas samego łowienia (chociaż jest to technicznie możliwe), jednak podczas rzucania „pocisków” - specjalnego sprzętu do przynęty. Takie wędki mają zwykle dość dużą wytrzymałość, a próba linki wynosi co najmniej 4 - 5 funtów.

- Łódź. Jak sama nazwa wskazuje, wędki te przeznaczone są do łowienia z łodzi. Do tej kategorii nie zaliczają się jednak wszystkie modele, które można stosować z łodzi (tak naprawdę takie użytek można zastosować w przypadku każdego rodzaju wędki), a jedynie specjalistyczne produkty do połowu trollingowego. Metodę tę stosuje się do ryb drapieżnych słodkowodnych i morskich: podczas trollingu przynętę ciągnie za sobą motorówka, kuter lub inna jednostka pływająca, do której przyczepione są wędki. Główną cechą wędek do tego rodzaju połowów jest ich niewielka długość (około 2 m) w połączeniu z dużą wytrzymałością: szarpnięcia ofiary mogą być dość mocne, krótkie wędki lepiej je wytrzymują, a dłuższa długość nie jest wymagana, ponieważ przynęty nie trzeba rzucać daleko.

- Podłącz. Wędki o specjalnej konstrukcji, różniącej się od tradycyjnych opcji. Początkowo pojawiały się jako sprzęt do wędkarstwa sportowego, stamtąd zostały „przyjęte” przez rybaków-amatorów. Na zewnątrz różnią się ogromną długością w porównaniu z innymi typami: w najkrótszych modelach jest to około 9 m, w najdłuższym może przekraczać 18 m. Należy pamiętać, że konstrukcja (patrz poniżej) takich prętów może być wtykowa lub i częściowo teleskopowy (częściowo „teleskop”, częściowo wtyczka); obie opcje umożliwiają regulację długości wędki poprzez usunięcie lub dodanie sekcji pośrednich. Takie modele służą do łowienia na spławik, w którym sprzęt jest przymocowany do końcówki wędki, a w konstrukcji nie ma pierścieni do żyłki. Wszystkie te funkcje zapewniają szereg korzyści. Dzięki temu za pomocą wędki wtykowej można dokładnie określić głębokość i cechy dna, a także dotrzeć do miejsc niedostępnych krótszymi wędkami. Taka wędka nie wymaga dużego rzutu, co pozwala na łowienie w ciasnych przestrzeniach (na przykład pod niskimi gałęziami drzew), a także przy złej pogodzie. A sprzęt jest krótki, co przyczynia się do dokładności i czułości. Głównymi wadami wędzisk są ich wysoki koszt, nieporęczność i długi czas przygotowania do łowienia.

Ogólny konstrukcja wędki. Najczęściej jest to składane – wtykowe lub teleskopowe – jednak zdarzają się też modele solidne. Oto główne cechy każdej opcji:

- Podłącz. Takie wędki składają się z kilku sekcji, które w stanie złożonym są całkowicie odłączone, a przed użyciem są połączone ze sobą za pomocą tulejek. Z jednej strony stwarza to pewne niedogodności: na przykład w celu niezawodnego transportu konieczne jest umieszczenie wędki w etui lub w inny sposób niezawodne połączenie części składowych wędki. A sam proces rozkładania/składania może być dość kłopotliwy. Jednocześnie ta konstrukcja jest uważana za optymalną dla wędek zaprojektowanych z myślą o maksymalnej dokładności i / lub odległości rzutu - na przykład wędzisk spinningowych, matchowych i feederowych (patrz "Typ wędek"). Prawie wszystkie te modele są typu plug-in. Należy również pamiętać, że nie należy mylić wtyku z rodzajem pręta (patrz ibid.) W przypadku tej opcji projektowej: modele z wtyczką mogą formalnie odnosić się do modeli teleskopowych (oznacza to, że część pręta wygląda jak „teleskop”, ponieważ więcej szczegółów patrz "Typ pręta" ) ..

- Teleskopowy. Jest „chowalna”. Konstrukcja, w której sekcje mają różną grubość i w pozycji złożonej są wkładane w siebie, a po rozłożeniu są wyciągane naprzemiennie. Taki schemat zapewnia maksymalną wygodę podczas transportu – wędka jest „samodzielną wa...lizką” i nie wymaga dodatkowych etui ani opasek, w przeciwieństwie do konstrukcji wtykowej. Jednocześnie "teleskop" znacznie zmniejsza dokładność odlewania, dlatego jest używany głównie tam, gdzie parametr ten nie jest decydujący - w szczególności w modelach bolońskich i kołowych (patrz "Typ pręta").

- Solidny. Solidne wędki są mocniejsze i bardziej niezawodne niż kompozytowe, ale mają jedną poważną wadę: nie można ich złożyć do transportu i przechowywania. Dlatego taka konstrukcja jest stosowana stosunkowo rzadko - w szczególności w niektórych modelach spinningowych o stosunkowo krótkiej długości, a także w wędkach zimowych, które w zasadzie nie muszą być długie.

Akcja, której odpowiada wędka. Parametr ten jest często kojarzony z modelami spinningowymi (patrz „Typ”), ale może być wskazany również w innych odmianach.

Akcja charakteryzuje ogólną sztywność i elastyczność blanku wędziska - głównej części roboczej znajdującej się pomiędzy rękojeścią a górnym końcem. W praktyce cechy zginania i prostowania podczas odlewania zależą od tego wskaźnika. Im „szybsza” akcja wędki, im jest twardsza, tym mniej jej część (licząc od górnego końca) ugina się podczas rzutu i tym szybciej konstrukcja wraca do stanu pierwotnego. Z drugiej strony, akcja wolna oznacza, że wędka wygina się prawie na całej swojej długości i wraca ze stosunkowo małą prędkością.

Jeśli mówimy o konkretnych liczbach, to do szybkich zaliczamy modele, w których 1/3 długości i mniej wyginają się, do wolnych - 2/3 długości i więcej. Pomiędzy tymi liczbami znajdują się wskaźniki pośrednie: strojenie średnio-szybkie, średnie i średnio-wolne.

Wybór wędki w kolejności zależy przede wszystkim od zamierzonych warunków połowu. Szybkie modele świetnie sprawdzają się więc w sytuacjach, w których nie ma miejsca na huśtawkę - pozwalają rzucić przynętę dość daleko za pomocą jednego ruchu ręki. Takie produkty są uważane za dokładniejsze, szybszym prętem łatwie...j wrzucić przynętę do „okna” wśród wodorostów lub innego małego miejsca. Ponadto sztywność zapewnia dobrą czułość podczas drutu i gry. Z kolei powolna akcja wymaga miejsca na zamach, ale pozwala osiągnąć większą odległość rzutu i zmniejsza prawdopodobieństwo zerwania linki podczas nagłych szarpnięć ofiary. Nie zapominajmy też o osobistych upodobaniach wędkarza – w końcu skuteczność rzutowa w dużej mierze zależy od ogólnego komfortu wędki.

Minimalna waga zestawu (przynęty, ciężarki, haki, spławiki itp.), z którą wędzisko będzie efektywnie pracować. Zgodność z tym parametrem jest ważna przede wszystkim w przypadku połowów wymagających dużej dokładności, na przykład mecz lub spinning (więcej szczegółów w rozdziale „Typ wędek”) - zbyt lekki sprzęt nie pozwoli na wystarczająco dalekie i dokładne zarzucenie wędki.

Liczba odcinków przewidziana w konstrukcji składanego pręta (patrz „Budowa”). Spośród dwóch wędek o tej samej długości, model z większą liczbą sekcji będzie miał krótszą długość dla każdej sekcji, a zatem będzie bardziej kompaktowy i łatwiejszy w transporcie. Z drugiej strony duża liczba przekrojów negatywnie wpływa na ogólną wytrzymałość konstrukcji. Dlatego przy wyborze pożądane jest, aby zdecydować, co jest dla Ciebie ważniejsze - łatwość transportu lub wysoka wytrzymałość.

Długość wędki w pozycji rozłożonej (roboczej). W przypadku różnych rodzajów połowów różne długości są uważane za optymalne; patrz Typ pręta, aby uzyskać szczegółowe informacje. Jeśli rodzaj wędki, której potrzebujesz, ma dużą liczbę wariantów długości, przy wyborze należy wziąć pod uwagę warunki, w których musisz łowić. Z jednej strony dłuższe modele mają zwykle większy zasięg rzutu (dotyczy to zwłaszcza wędkarstwa spławikowego); z drugiej strony w ograniczonych warunkach (na przykład przy gęstej roślinności na brzegu lub podczas łowienia z łodzi) sensowne może być zabranie krótszej wędki.

Długość pręta po złożeniu. Parametr ten wpływa przede wszystkim na wygodę transportu: im krótszy złożony pręt, tym łatwiej go przenosić/transportować.

- Włókno szklane. Jeden z najwcześniejszych materiałów syntetycznych stosowanych we współczesnych wędziskach pochodzi z połowy XX wieku. Jest to substancja składająca się z cienkich, wydłużonych włókien zwykłego szkła. Jednak w przeciwieństwie do zwykłej formy szkła (na przykład szkła okiennego), włókno szklane jest materiałem miękkim i raczej odpornym na uderzenia - na przykład wykonane z niego wędki są znacznie bardziej bezpretensjonalne niż grafitowe i węglowe (patrz poniżej), są mniej wrażliwe na uderzenia i upadki, a jednocześnie są znacznie tańsze. Główną wadą jest znaczna waga, która stwarza niedogodności, gdy konieczne jest częste rzucanie przynęty (na przykład podczas łowienia łyżką z brzegu). Ponadto włókna szklane są mniej elastyczne i odporne na zginanie niż wspomniane wcześniej materiały „węglowe”.

- Kompozyt. Najczęściej wędki kompozytowe wykonane są z mieszanki włókna węglowego i włókna szklanego. Pierwszy materiał charakteryzuje się dobrą sztywnością i odpornością na zginanie, ale jest raczej kruchy; drugi nie jest tak twardy, ale jednocześnie mniej wrażliwy na wstrząsy, upadki itp. Połączona konstrukcja pozwala połączyć zalety obu materiałów i zrekompensować wady. Zwróć uwagę, że proporcje tej mieszanki są różne, a zatem kompozytowe wędki mogą się bardzo różnić od siebie pod względem właściwości; pożądane jest wyjaśnienie tego punktu osobno przed zak...upem.

- Węgiel (grafit). Rodzaj włókna węglowego, syntetycznego materiału składającego się z cienkich pasm węgla. Główną zaletą karbonu jest jego wysoka odporność na zginanie, co jest bardzo ważne przy ciągnięciu dużej zdobyczy. Ponadto materiał ten jest dość lekki i odporny na złą pogodę, ekstremalne temperatury itp. Z drugiej strony takie wędki nie wytrzymują uderzeń, upadków na twardą powierzchnię itp. i wymagają ostrożnego obchodzenia się - w szczególności podczas transportu bardzo pożądane jest stosowanie osłon. Jednak zalety węgla znacznie przewyższają jego wady, dlatego jest to jeden z najpopularniejszych materiałów do nowoczesnych wędzisk różnego typu.

Ta pozycja obejmuje również wędki grafitowe. Jest to jedna z odmian włókna węglowego, nieco uproszczona w porównaniu z włóknem węglowym i w związku z tym tańsza. Grafit gorzej znosi duże obciążenia zginające, dlatego jest używany głównie w Bolonii i spławikach. Dodatkowo ze względu na swoją plastyczność i „gryzienie” materiał ten nadaje się również na modele meczowe.

- korek. Uchwyty z naturalnego korka. Materiał ten ma wiele zalet: ze względu na swoją porowatość jest lekki i słabo przewodzi ciepło („ogrzewa dłoń” na zimno), jednocześnie nie przemaka, a korkowe uchwyty prezentują się dość elegancko. Główną wadą jest stosunkowo wysoki koszt, w wyniku którego korkowe rękojeści znajdują się głównie w wędziskach ze średniej i wyższej półki cenowej (choć zdarzają się niedrogie modele z takimi rękojeściami).

- Pianka (EVA). Rękojeści wykonane z syntetycznego materiału EVA o drobnych porach. EVA była pierwotnie stosowana w wędkach morskich - materiał ten jest znacznie bardziej odporny na słoną wodę, promieniowanie UV i inne negatywne wpływy niż korek. Jednak obecnie jest bardzo powszechny we wszystkich rodzajach wędek. Zaletami EVA, oprócz powyższych, są niski koszt, a także różnorodność wzorów - w przeciwieństwie do korka materiałowi temu można nadać prawie dowolny kolor. Z drugiej strony EVA jest znacznie cięższa, co może mieć kluczowe znaczenie dla profesjonalnych wędkarzy, którzy dostrajają balans wędki do grama (szczególnie przy użyciu ultralekkich wędek). Dlatego takie długopisy są głównie typowe dla niedrogich modeli amatorskich.

- korek/pianka. Połączone uchwyty, które łączą oba powyższe materiały w konstrukcji. W ten sposób łączy się zalety korka i gumy piankowej, a wady są częściowo kompensowane (więcej szczegółów na temat zalet i wad znajduje się...powyżej). Jednocześnie ta opcja jest dość rzadka, ponieważ z wielu powodów uważa się za bardziej uzasadnione użycie jednego konkretnego materiału.

- Pianka. Uchwyty styropianowe - tworzywo "spienione" (najczęściej na bazie polistyrenu). Składa się z pojedynczych mikroskopijnych komórek wypełnionych gazem, przy czym objętość gazu może wynosić nawet 98% objętości całego materiału. To określiło główne właściwości pianki: jest bardzo lekka, odporna na wilgoć, dodatkowo słabo przewodzi ciepło i nie „chłodzi” dłoni. Dzięki temu uchwyty piankowe doskonale nadają się w szczególności do wędek zimowych (patrz „Typ wędek”). Z drugiej strony wytrzymałość i trwałość pianki jest nieco mniejsza niż korka i pianki.

- Plastikowy. Klasyczny tworzywo sztuczne jest niedrogi, poza tym często jest zauważalnie mocniejszy niż opisany powyżej korek, guma piankowa czy polistyren. Z drugiej strony materiał ten jest zauważalnie cięższy i ma stosunkowo wysoką przewodność cieplną (czyli może chłodzić dłonie w chłodne dni). W związku z tym plastikowe uchwyty są używane głównie w ultrakompaktowych wędkach do użytku zimowego. Waga takiego sprzętu jest niewielka nawet biorąc pod uwagę rękojeść, nie wymaga idealnego wyważenia, duża wytrzymałość rękojeści jest ważna ze względów technicznych, a mimo to ma łowić w ciepłych rękawiczkach, które niezawodnie izolują dłonie od zimno.

- Włókno węglowe. Wariant znaleziony w prętach z tego samego materiału (patrz wyżej). Uchwyt w takich modelach to zwykle specjalnie ukształtowane pogrubienie na korpusie. Ta konstrukcja zmniejsza wagę i maksymalizuje responsywność wędki, ale ma swoją cenę. W konsekwencji znajduje się głównie wśród modeli odlewniczych z wyższej półki (patrz Typ pręta). Podobnie jak same wędki, karbonowe uchwyty są bardzo odporne na zginanie, ale wrażliwe na silne uderzenia (mogą pękać).