Porównanie Cooper&Hunter Vital CH-S12FTXF-NG 32 m² vs Cooper&Hunter Veritas NG CH-S12FTXQ-NG 35 m²

Bardzo umowny parametr, który w niewielkim stopniu charakteryzuje przeznaczenie po wielkości pomieszczenia. W zależności od wysokości sufitów, projektu, konstrukcji budynku i wyposażenia rzeczywiste wartości mogą się znacznie różnić. Niemniej jednak dany rozdział opisuje maksymalną zalecaną powierzchnię pomieszczenia do używania klimatyzatora w trybie chłodzenia.

Najczęściej parametr ten jest podawany według uproszczonego wzoru: na 1 m2 powierzchni pomieszczenia potrzeba około 100 W efektywnej mocy klimatyzatora. Na przykład, dla modelu o mocy chłodniczej 2200 W zalecana powierzchnia wynosiłaby 2200/100 = 22 m2. Jednak wyniki te mają znaczenie tylko dla standardowych warunków w pomieszczeniach mieszkalnych i biurowych: wysokość sufitu wynosi około 2,5 - 3 m, brak silnego przepływu ciepła itp. W przypadku bardziej specyficznych sytuacji istnieją bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, można je znaleźć w specjalnych źródłach. Cóż, w każdym razie, wybierając klimatyzator zgodnie z zalecaną powierzchnią, nie zaszkodzi uwzględnić zapas co najmniej 15-20%: da to dodatkową gwarancję w sytuacjach awaryjnych.

Zalecana powierzchnia do 15m2 dla współczesnego klimatyzatora uważana jest za bardzo małą, jednostki takie przeznaczone są do obsługi pojedynczych pomieszczeń o niewielkiej powierzchni. W przypadku przeciętnego pomieszczenia mieszkalnego, takiego jak sypialnia lub pokój dzienny, lepiej sprawdzi się model dla 20 m2 lub nawet 25 m2. Modele obsługujące powierzchnię większą niż30 m2 przeznaczone są co najmniej do mieszkań typu studio, a częściej do pomieszczeń biurowych i przemysłowych. A w najpotężniejszych nowoczesnych jednostkach zalecana powierzchnia może wynosić od 150 do 175 m2, a nawet więcej.

Należy zauważyć, że w przypadku trybu ogrzewania stosowany jest ten sam ogólny wzór - „100 W na 1 m2”. Przy tym efektywna moc większości klimatyzatorów w tym trybie jest zauważalnie wyższa niż w trybie chłodzenia. Zatem ten punkt może być również użyty do wyboru urządzenia z funkcją ogrzewania: klimatyzator zdolny do chłodzenia pomieszczenia o określonej powierzchni prawie na pewno będzie w stanie je ogrzać (z zastrzeżeniem odpowiednich ograniczeń użytkowania - patrz „Tryby pracy ”).

Rodzaje dodatkowych filtrów, w które klimatyzator jest standardowo wyposażony (oprócz najprostszych filtrów czyszczenia mechanicznego, które są dostępne we wszystkich modelach).

Podkreślamy, że chodzi konkretnie o filtry dostarczane w zestawie; niektóre modele pozwalają na osobny zakup dodatkowych elementów do oczyszczania powietrza, jednak ta możliwość nie jest w danym przypadku brana pod uwagę. Jeśli chodzi o konkretne odmiany, to w nowoczesnych klimatyzatorach największą popularnością cieszą się różnego rodzaju filtry antybakteryjne(m.in. elementy katechinowe i lampy UV), urządzenia do dokładnego czyszczenia (m.in. filtry HEPA), filtry przeciwgrzybicze, antyalergiczne, dezodoryzujące i formaldehydowe, a także elementy, które łączą w sobie kilka funkcji jednocześnie - plazmowe (elektrostatyczne) i katalityczne. Oto szczegółowy opis każdego z nich:

- Plazmowy (elektrostatyczny). Działanie tego typu filtrów opiera się na nasyceniu powietrza ujemnie naładowanymi jonami. Tak więc, taki element działa również jako jonizator (patrz „Funkcje”), nawet jeśli w konstrukcji nie ma pełnowartościowego jonizatora.... Jeśli chodzi o oczyszczanie powietrza, filtry plazmowe są w stanie dość skutecznie niszczyć szkodliwe mikroorganizmy, niszczyć niektóre szkodliwe substancje, a także zatrzymywać cząstki kurzu, dymu, sadzy itp. - cząstki te pod wpływem zjonizowanego powietrza ładują się i są przyciągane do płytek filtracyjnych.

- Dokładnego czyszczenia. Termin ten zwykle odnosi się do zaawansowanych filtrów mechanicznych, które filtrują powietrze na poziomie mikroskopowym. Konkretna skuteczność takich urządzeń może się różnić; należy to określić osobno. Należy również zauważyć, że opisane poniżej filtry HEPA są w rzeczywistości filtrami dokładnego czyszczenia; jednak wykorzystują specyficzną zasadę działania i początkowo są bardzo wydajne. Dlatego obecność filtrów HEPA wskazuje się osobno.

- Filtr HEPA. Specjalny rodzaj mechanicznych filtrów dokładnego czyszczenia. Dzięki specjalnej konstrukcji mikrokanalików, przez które przechodzi powietrze w takim filtrze, takie urządzenia mogą zatrzymywać cząstki znacznie mniejsze niż średnica mikrokanalików. Dla porównania: skuteczność filtra HEPA ocenia się na podstawie jego zdolności do wychwytywania zanieczyszczeń o wielkości 0,1 - 0,3 mikrona (przy takich cząsteczkach taki filtr jest najmniej skuteczny), podczas gdy wielkość większości bakterii zaczyna się od 0,5 mikrona. Takie filtry są podzielone na klasy według wydajności; obecnie aktualne są klasy HEPA od 10 (zachowuje co najmniej 85% wspomnianych cząstek) do 14 (skuteczność filtracji sięga 99,995%).

- Katechin. W rzeczywistości - rodzaj opisanych poniżej filtrów antybakteryjnych, stworzonych na bazie katechin - naturalnych substancji organicznych o silnym działaniu antyoksydacyjnym. Takie filtry są bardzo skuteczne przeciwko bakteriom i wirusom, jednak nie są tanie; w świetle tych cech wyodrębnia się je do odrębnej kategorii.

- Katalityczny. Najczęściej pod tym pojęciem rozumie się filtry fotokatalityczne, czyli „zeolitowe” - urządzenia, które działają dzięki specjalnej substancji (fotokatalizatorowi) i promieniowaniu UV. Pod wpływem takiego promieniowania katalizator rozkłada trafiającą na niego materię organiczną na prostsze substancje - najczęściej wodę i dwutlenek węgla. Technologia ta pozwala nie tylko usunąć szkodliwe zanieczyszczenia z powietrza (również na poziomie pojedynczych cząsteczek), jednak również zapewnia dobre działanie bakteriobójcze i przeciwwirusowe. Jednocześnie taki filtr prawie nie wymaga konserwacji: fotokatalizator nie jest zużywany podczas pracy, a produkty reakcji swobodnie ulatniają się na zewnątrz. Z drugiej strony cena takich elementów jest dość wysoka.

- Antybakteryjny. Różne filtry przeznaczone do niszczenia bakterii i innych szkodliwych organizmów - wirusów, grzybów itp. Konkretna zasada działania, poziom wydajności i zasady konserwacji takich filtrów mogą być różne, szczegóły te należy określić w dokumentacji klimatyzatora. Jeśli jednak dezynfekcja powietrza ma dla Ciebie fundamentalne znaczenie, taki filtr na pewno nie będzie zbędny. W związku z tym, należy wyróżnić tylko dwa niuanse. Po pierwsze, elementy katecholowe zwykle nie są zaliczane do tej kategorii, chociaż mają takie same przeznaczenie (patrz wyżej); po drugie, nie każdy filtr antybakteryjny jest w stanie skutecznie zwalczać wirusy - ten kwestię nie zaszkodzi doprecyzować osobno.
Należy również pamiętać, że bez względu na to, jak skuteczne są filtry klimatyzatora, dokładna dezynfekcja powietrza nie jest jego głównym zadaniem, do tych celów warto zastosować specjalistyczne urządzenia.

- Przeciwgrzybicze. Specjalistyczny filtr do usuwania z powietrza szkodliwych grzybów - np. pleśni. Opisane powyżej urządzenia antybakteryjne również pełnią tę funkcję w takim czy innym stopniu; jednak ten rodzaj filtra jest pod tym względem znacznie bardziej skuteczny. Z drugiej strony potrzeba intensywnej walki z grzybami nie występuje się tak często, a w innych przypadkach te same filtry antybakteryjne zwykle w zupełności wystarczą. Dlatego elementy przeciwgrzybicze są rzadko stosowane w nowoczesnych klimatyzatorach.

- Antyalergiczny. Filtry przeznaczone przede wszystkim do usuwania z powietrza zanieczyszczeń powodujących alergie: pyłków (w tym z roślin domowych), roztoczy, cząstek sierści zwierząt itp. Konkretna zasada działania takich filtrów może być inna, należy to doprecyzować osobno. Tak więc w stosunkowo niedrogich klimatyzatorach zwykle stosuje się najprostsze czyszczenie mechaniczne, a określenie „antyalergiczny” jest bardziej chwytem marketingowym niż rzeczywistym opisem specjalizacji filtra. W bardziej zaawansowanych modelach często dostarczane są bardziej zaawansowane technologie - na przykład filtr enzymatyczny, który rozkłada alergeny na najprostsze nieszkodliwe substancje, takie jak woda i dwutlenek węgla.

- Lampa ultrafioletowa. Lampa, która naświetla powietrze przechodzące przez klimatyzator promieniowaniem UV. Zapewnia to działanie bakteriobójcze: światło ultrafioletowe neutralizuje większość bakterii, wirusów i grzybów. Co prawda ogólna sprawność takich lamp nie jest szczególnie wysoka; są one jednak doskonałym dodatkiem do filtra antybakteryjnego. I nawet bez takiego filtra jakość oczyszczania powietrza klimatyzatora z lampą UV będzie wyższa niż w podobnego modelu bez takiej lampy.
Należy podkreślić, że tej funkcji nie należy mylić z opisanym powyżej filtrem katalitycznym (fotokatalitycznym) – lampy UV mają znacznie prostszą konstrukcję i zasadę działania.

- Dezodoryzujący (węglowy). Specjalistyczny filtr przeznaczony m.in. do zwalczania nieprzyjemnych zapachów. Działa na poziomie molekularnym, przepuszczając zwykłe powietrze i pochłaniając cząsteczki substancji, które wytwarzają nieprzyjemne zapachy; oczywiście jest również w stanie zatrzymywać większe cząstki, takie jak dym. Jako element filtrujący najczęściej stosowany jest węgiel aktywny – stąd jeden z wariantów nazwy; istnieją filtry na bazie innych substancji, jednak mają one podobne właściwości. Należy pamiętać, że w każdym filtrze dezodoryzującym element roboczy musi być okresowo wymieniany – gdy zasób się wyczerpie, staje się bezużyteczny, a nawet sam może emitować szkodliwe substancje.

- Formaldehyd. Specjalistyczny filtr do usuwania z powietrza formaldehydu i niektórych innych szkodliwych związków organicznych (np. amoniaku, benzenu i/lub siarkowodoru). Źródłem takich substancji mogą być zarówno zanieczyszczenia zewnętrzne (na przykład emisje przemysłowe), jak i niektóre przedmioty znajdujące się w samym pomieszczeniu: nowe meble lub zasłony, niektóre rodzaje wykładzin podłogowych i ściennych (bezpośrednio po nałożeniu), zepsute jedzenie, dym papierosowy, itp. Konkretna zasada działania tego typu filtrów może być inna. Najczęściej stosuje się tzw. element kriokatalityczny, w którym katalizator rozkłada materię organiczną na prostsze, nieszkodliwe składniki, a następnie przywraca swoje właściwości pod wpływem zimna, gdy klimatyzator pracuje w trybie chłodzenia. Ponadto wiele filtrów katalitycznych (fotokatalitycznych) (patrz wyżej) ma podobne możliwości, więc jeden taki element może być deklarowany w charakterystyce jako dwa rodzaje filtrów jednocześnie – zarówno katalityczny, jak i formaldehydowy.

Oprócz odmian opisanych powyżej, w nowoczesnych klimatyzatorach mogą występować inne rodzaje filtrów, a w szczególności:

- Oczyszczający powietrze. Ogólna nazwa używana dla różnych typów filtrów. Termin ten często oznacza najprostsze elementy zgrubnego czyszczenia (w celach reklamowych - tak, aby lista filtrów w charakterystyce była większa). Jest jednak inny wariant - urządzenia stworzone w oparciu o konkretne autorskie technologie i nie pasujące do żadnej z opisanych powyżej odmian; takie urządzenia mogą łączyć kilka funkcji jednocześnie (na przykład dokładna filtracja i działanie antybakteryjne).

- Łapiący kurz. Najczęściej chodzi o najprostszy filtr mechaniczny, który zatrzymuje kurz i inne stosunkowo duże cząstki. Prawie wszystkie nowoczesne klimatyzatory są wyposażone w takie przyrządy, jednak w niektórych modelach obecność filtrów „kurzu” jest określana osobno - głównie w celach reklamowych.

- Z witaminą C. Filtr nasycający powietrze witaminą C. Uważa się, że ten suplement korzystnie wpływa na układ odpornościowy i stan skóry; Nie ma na to jednoznacznych dowodów, jednak w warunkach niedoboru witamin taki przyrząd na pewno nie będzie zbyteczny.

- Wstępny. Mechaniczny filtr zgrubny, montowany przed głównym zestawem filtrów. Zatrzymuje stosunkowo duże zanieczyszczenia, uniemożliwiając im dotarcie do innych elementów filtrujących i usuwając z nich część „obciążenia”. Jednocześnie konstrukcja filtra wstępnego z reguły jest możliwie najprostsza, a jego konserwacja ogranicza się do okresowego wytrząsania lub mycia.

- „Jonowy” (na przykład Smart Ion itp.). Z reguły jest to wspomniany filtr elektrostatyczny (patrz wyżej), przedstawiony pod taką lub inną marką.

Pobór mocy przez klimatyzator w trybie chłodzenia i ogrzewania; dla modeli bez funkcji ogrzewania, jest podawany tylko jeden numer. Tego parametru nie należy mylić z efektywną wydajnością klimatyzatora. Efektywna moc to ilość ciepła, jaką urządzenie jest w stanie „przepompować” do otoczenia lub do pomieszczenia (więcej informacji można znaleźć w rozdziale „Moc w trybie chłodzenia”, „Moc w trybie ogrzewania”). W tym rozdziale wskazywana jest ilość energii elektrycznej zużywanej przez urządzenie z sieci.

We wszystkich klimatyzatorach pobór mocy jest kilkakrotnie niższy niż mocy efektywny - wynika to ze specyfiki działania takich jednostek. Przy tym urządzenia o tej samej wydajności mogą różnić się zużyciem energii. W takich przypadkach bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz przy ciągłym użytkowaniu różnica może szybko się zwrócić ze względu na mniejsze pobór mocy elektrycznej.

Również od tego niuansu zależą dwa punkty związane z elektrotechniką. Po pierwsze, pobór mocy wpływa na zapotrzebowanie na moc: modele do 3 - 3,5 kW można podłączać do zwykłego gniazdka, a przy wyższym zużyciu energii wymagane jest albo zasilanie bezpośrednio z panelu, albo połączenie trójfazowe (patrz poniżej). Po drugie, pobór mocy jest potrzebny do obliczenia obciążenia sieci i niezbędnych parametrów wyposażenia dodatkowego: stabilizatorów, generatorów awaryjnych, zasilaczy awaryjnych itp.

Moc cieplna klimatyzatora podczas pracy w trybie chłodzenia, czyli ilość energii cieplnej, którą urządzenie jest w stanie przekazać z pomieszczenia na zewnątrz podczas pracy w tym trybie.

Ogólnie moc chłodnicza do 2 kW dla nowoczesnych klimatyzatorów jest uważana za bardzo skromną, 2 - 3 kW - niską, 3 - 4 kW - średnią, 4 - 6 kW - powyżej średniej, a w najcięższych i najbardziej wydajnych modelach liczba ta może wynosić 6 - 8 kW , a nawet więcej . Co więcej, konwencjonalna jednostka BTU, pochodząca z Wielkiej Brytanii, może być używana do oznaczania mocy; w naszym katalogu 1 BTU odpowiada około 293 W, jednak dla wygody wyboru dopuszczane są pewne odstępstwa - np. kategoria 7000 BTU obejmuje jednostki o mocy od 1,8 do 2,3 kW. Również sprzedawane są klimatyzatory 9000, 12000 , 18000, 24000 BTU i więcej.

Jeśli chodzi o wybór według tego wskaźnika, najprostsza formuła jest następująca: co najmniej 100 W lub 1/3 BTU mocy cieplnej powinno przypadać na 1 m2 powierzchni pomieszczenia. Tak więc, aby oszacować maksymalną powierzchnię użytkową, moc w watac...h należy podzielić przez 100, a pojemność BTU należy pomnożyć przez trzy. Jednak wszystkie te obliczenia dotyczą tylko standardowych pomieszczeń mieszkalnych/biurowych o wysokości sufitu około 2,5 - 3 m. W przypadku innych warunków należy użyć bardziej złożonego wzoru, który jest sumą trzech parametrów: 1) Q1 - zysk ciepła samego pomieszczenia, obliczony przez pomnożenie powierzchni pomieszczenia przez wysokość sufitów i współczynnik przenikania ciepła (w zależności od warunków waha się od 30 do 40 W); 2) Q2 - zysk ciepła z pracujących urządzeń (średnio jedna trzecia całkowitej mocy wszystkich urządzeń elektrycznych); 3) Q3 - przyrost ciepła od każdej osoby (od 100 W podczas pracy siedzącej do 300 W podczas dużego wysiłku fizycznego). Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące takich obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.

Szczególnym przypadkiem są sprzedawane oddzielnie jednostki zewnętrzne klimatyzatorów (patrz „Wyposażenie”). W tym przypadku moc w trybie chłodzenia to maksymalna moc cieplna jednostki wewnętrznej (oczywiście w tym samym trybie), którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej. W przypadku systemów typu multisplit brany jest pod uwagę całkowity wskaźnik wszystkich jednostek wewnętrznych.

Moc dostarczana przez klimatyzator w trybie grzania. Jest wskazywana wedle ilości energii cieplnej, jaką klimatyzator jest w stanie „przepompować” ze środowiska zewnętrznego do pomieszczenia podczas pracy w tym trybie. Najskromniejsze nowoczesne jednostki mają moc grzewczą 2 - 3 kW a nawet mniej , w najbardziej wydajnych osiąga ona 6 - 8 kW i więcej .

Przy ocenie tej mocy stosuje się te same wzory, które są używane do obliczania mocy ogrzewania tradycyjnego. Tak więc do pełnego ogrzewania zwykłego pomieszczenia mieszkalnego lub biurowego (z sufitami o długości 2,5 - 3 m i normalnej izolacji termicznej) wymagana jest moc cieplna co najmniej 100 W. Istnieją również bardziej szczegółowe zasady obliczeń, które pozwalają wyliczyć charakterystyki niezbędne dla innych warunków. A jeśli chodzi o sprzedawanej osobno jednostce zewnętrznej (patrz „Wyposażenie”), to znaczenie tego parametru jest nieco inne - oznacza się nim maksymalną moc jednostki wewnętrznej, którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej do pracy w trybie ogrzewania. W przypadku systemów typu multisplit brana jest pod uwagę całkowita moc wszystkich jednostek wewnętrznych.

Przypomnijmy, że większość klimatyzatorów nie jest przeznaczona do użytku jako pełnowartościowe systemy grzewcze. Jednak taka jednostka może być dobrym dodatkiem do głównego sys...temu grzewczego; może się również przydać w sezonie przejściowym, kiedy ogrzewanie już nie działa, lecz na zewnątrz jeszcze jest dość chłodno. Jednocześnie klimatyzatory są tańsze od grzejników elektrycznych: efektywna moc grzejnika jest równa zużyciu energii, a klimatyzator zużywa znacznie mniej energii niż „dostarcza” do ogrzewanego pomieszczenia.

Należy również pamiętać, że jednostka BTU (dokładniej BTU/godzina) może być również używana do oznaczania mocy skutecznej (w tym w trybie ogrzewania). To oznaczenie pochodzi z Wielkiej Brytanii, 1 BTU (BTU/h) początkowo odpowiada 0,293 W, a liczby w charakterystyce klimatyzatorów odpowiadają tysiącom BTU/h. Na przykład klimatyzator 7 BTU zapewni efektywną wydajność 7000 BTU/h., czyli około 2 kW. W praktyce takie oznaczenie jest wygodne, ponieważ za pomocą BTU można łatwo określić zalecaną powierzchnię standardowego pomieszczenia (w m2): wystarczy pomnożyć liczbę wskazaną w charakterystyce przez 3. Tak więc w naszym przykładzie mocy 7 BTU będzie odpowiadała powierzchnia 7 * 3 = 21 m2.

Ilość powietrza, które klimatyzator może przejść przez siebie w ciągu godziny.

Wskaźnik ten zależy od mocy i ogólnego poziomu urządzenia, lecz nie ma tutaj ścisłej zależności: modele o tej samej mocy skutecznej mogą różnić się prędkością cyrkulacji powietrza. W takich przypadkach należy przyjąć, że większa prędkość przyczynia się do równomiernego chłodzenia/ogrzewania powietrza i skraca czas potrzebny do wytworzenia danego mikroklimatu; z drugiej strony bardziej wydajne klimatyzatory zużywają więcej energii, są większe i/lub droższe.

Maksymalna temperatura powietrza zewnętrznego, przy której możliwa jest normalna praca klimatyzatora w standardowym trybie chłodzenia.

Należy pamiętać, że w przypadku podstawowych modeli urządzeń HVAC do użytku domowego górna granica temperatury powietrza zewnętrznego do chłodzenia wynosi zwykle +43 °C. Zaawansowane klimatyzatory działają w temperaturze +50 °C, a nawet +55 °C (co prawie osiąga absolutną maksymalną temperaturę powietrza na naszej planecie).

Marka sprężarki zainstalowanej w klimatyzatorze. Marka w tym przypadku oznacza markę ogólną, a nie konkretny model.

Sprężarka jest „sercem” urządzenia, od jej specyfikacji zależą przede wszystkim możliwości klimatyzatora i specyfika jego działania.. Marka tej części jest określana głównie w przypadkach, w których w konstrukcji zastosowano zaawansowaną sprężarkę, która jest zauważalnie lepsza od konwencjonalnych wariantów pod względem właściwości i ogólnej jakości. Więc ta cecha ma raczej znaczenie reklamowe niż praktyczne. Jednak w razie potrzeby można znaleźć dane dotyczące ogólnych cech i „reputacji” określonej marki i wykorzystać te informacje przy ostatecznym wyborze.

Należy pamiętać, że nawet w klimatyzatorach tej samej marki mogą być instalowane sprężarki różnych marek. Wynika to z faktu, że wielu producentów takich części nie produkuje gotowych klimatyzatorów, a jedynie sprzedaje komponenty firmom zewnętrznym. Są jednak wyjątki - zwykle są to duże korporacje, takie jak Panasonic czy Mitsubishi Heavy, albo czołowi producenci, jak Daikin.

Wymiary jednostki wewnętrznej klimatyzatora w wysokości, szerokości i głębokości.

Ten rozmiar pozwala ocenić, ile miejsca będzie potrzebne, aby zmieścić urządzenie. Przy tym szerokość jednostki wewnętrznej ma szczególne znaczenie - głównie w przypadku systemów typu split i multisplit z montażem naściennym. Faktem jest, że pod względem wysokości i głębokości jednostek wewnętrznych większość takich systemów jest do siebie bardzo podobna, lecz różnice w szerokości są znacznie bardziej zauważalne. Tak więc najwęższe modele mają szerokość 76 - 80 cm lub mniej, a największe 91 - 95 cm, a często więcej. Co więcej, im mocniejszy klimatyzator, tym z reguły jest szerszy, ale tutaj nie ma ścisłej zależności.