Porównanie TrendVision Drive 700 Signature vs TrendVision Drive 900

Rodzaje sygnałów impulsowych, które wykrywacz radarowy jest w stanie wykryć. Współczesne radary policyjne z reguły nie stosują stałego trybu naświetlania, ale krótkie (ułamki sekundy) impulsy i nawet wsparcie detektora o odpowiednim zasięgu nie oznacza, że będzie on w stanie wykryć sygnał impulsowy w tym zakresie.

Oto główne rodzaje takich sygnałów, które są istotne dla nowoczesnych detektorów radarowych:

- Natychmiastowe włączenie. Nazwa ogólnego trybu działania stosowanego w większości nowoczesnych radarów policyjnych. Radar pracujący w tym trybie emituje fale radiowe tylko bezpośrednio podczas pomiaru prędkości, przez bardzo krótki czas (mniej niż sekundę).

- POP. Tryb pracy stosowany głównie w radarach dla pasm K i Ka (patrz wyżej). Zapewnia pojedynczy impuls o niezwykle krótkiej długości - około 0,07 s.

- Ultra-K (K-Puls). Standardowa praca impulsowa radaru mieści się w zakresie K. W przeciwieństwie do POP umożliwia pomiar kilkoma impulsami i długim całkowitym czasem pomiaru - do 0,4 s. Tak więc wymagania dla detektorów pod Ultra-K są nieco łagodniejsze niż te pod POP, jednak dla prawidłowego rozpoznania, wsparcie dla tego trybu musi być podane bezpośrednio.

- Ultra-ka. Standardowy radar impulsowy w paśmie Ka. Pod względem głównych cech jest całkowicie podobny do opisanego powyżej Ultra-K, róż...niąc się jedynie częstotliwościami pracy.

- Ultra-Ku. Standardowy radar impulsowy w paśmie Ku. Pod względem głównych cech jest całkowicie podobny do opisanego powyżej Ultra-K, różniąc się jedynie częstotliwościami pracy. Jest to bardzo rzadkie, ze względu na stopniowe wycofywanie samego pasma Ku z użycia (więcej szczegółów w rozdziale „Zakresy pracy”).

- Ultra-X. Standardowy impulsowy tryb pracy radaru w paśmie X. Podobnie jak sam pasmo X, ten tryb jest uważany za przestarzały i jest dostarczany bardziej „na wszelki wypadek” i jako hołd dla tradycji, a nie ze względów praktycznych.

Modele radarów policyjnych, które gwarantują rozpoznanie detektora.

Oprócz ogólnych charakterystyk (zasięg, długość impulsu i konfiguracja itp.), różne modele radarów mogą mieć różne specyficzne cechy, które utrudniają wykrywanie. Dodatkowo producenci wskazują parametr ten ze względów marketingowych: wybór detektora radarowego pod kątem kompatybilności z konkretnymi radarami jest łatwiejszy niż zagłębianie się w szczegóły zasięgów i trybów impulsowych.

Niektóre z najpopularniejszych modeli nowoczesnych radarów policyjnych to:

- Awtoragan. Zautomatyzowany system, którego głównym elementem są kamery wideo - według danych z nich "Avtouragan" może nawet rozpoznać prędkość i zarejestrować naruszenia ograniczenia prędkości. Sam radar w systemach Avtouragan jest używany opcjonalnie, dlatego nawet deklarowana kompatybilność dla detektora nie jest gwarancją wykrycia (kompleks może działać bez radaru). Niektóre modele mogą mieć bazę danych ze współrzędnymi „Hurricane” i automatycznym ostrzeżeniem na podstawie danych GPS (patrz poniżej), ale ta metoda również nie jest idealna.

- strzałka. Dość zaawansowany zautomatyzowany kompleks o zasięgu wykrywania około 1 km. To właśnie ten kompleks często kojarzy się z „listami szczęścia” – pisemnymi powiadomieniami o naruszeniach i mandatach, które zaczęły być wysyłane do kierowców w niektórych krajach. Strelka może działać na częstotliwościac...h innych niż standardowe, co utrudnia detekcję tradycyjnymi wykrywaczami radarowymi; aby zagwarantować reakcję na Strelkę, taka możliwość musi być wyraźnie podana w charakterystyce.

- Robot. Zautomatyzowane urządzenia pierwotnie wprowadzone w UE. W mowie potocznej nazywa się je „ptaszarni” ze względu na charakterystyczny kształt i instalację głównie na słupach. Podobnie jak opisany powyżej „Strzałka”, radar „Robot” działa we własnym zakresie, co nie jest związane ze standardem.

- Awtodorię. Zintegrowany system pozyskiwania informacji o ruchu drogowym, zapewniający m.in. kontrolę prędkości. Podczas pomiaru prędkości samochód jest ustalany przez kamery dwóch czujników - na początku i na końcu odcinka kontrolnego; prędkość ruchu jest obliczana na podstawie czasu potrzebnego na przejście tej sekcji, a wideo pozwala na rozpoznanie tablic rejestracyjnych. System Avtodoria nie wykorzystuje radarów, więc jedynym sposobem „przeciwstawienia się” jest wykorzystanie baz danych ze współrzędnymi miejsc kontroli. W niektórych detektorach takie bazy danych mogą być aktualizowane automatycznie, m.in. według danych z tagów umieszczonych na mapie przez innych kierowców.

- LISD. Radary pracujące w zakresie laserowym ("laserowe mierniki prędkości i zasięgu"), o długości fali w zakresie 800 - 1100 nm. Można je uzupełnić o klocki fotofiksacyjne. Zauważ, że wiele detektorów, które twierdzi się, że są kompatybilne z LISD, ma węższy rozpoznawalny zakres długości fal; dlatego nawet takie urządzenia nie dają absolutnej gwarancji od miernika laserowego.

- sokół. Złożone systemy (zwykle stacjonarne) łączące kamerę wideo i radar w paśmie K. Z reguły są montowane na słupach lub innych podobnych wspornikach, na wysokości kilku metrów.

- Krzysie. System fotoradarowy z radarem w paśmie K. Zwykle używany ze statywem zamontowanym na poboczu drogi.

- Arena. Kompleks fotoradarowy, używany zarówno stacjonarnie, jak i mobilnie - ze statywu lub nawet z rąk. Działa w paśmie K. Montaż możliwy jest w odległości do 1,5 km od słupa głównego, z transmisją danych w kanale bezprzewodowym.

- Wezyr. Jeden z najpopularniejszych kompleksów do pomiaru prędkości i fotografowania w krajach byłego ZSRR. Wykorzystuje radar w paśmie K.

- Iskra. Ręczny radar o charakterystycznym kształcie („suszarka do włosów”), działający w trybie pulsacyjnym w paśmie K; jeden z nielicznych modeli w CIS, które działają w trybie POP (patrz „Obsługa sygnału impulsowego”). Zasięg działania wynosi około 800 m, ale w praktyce jest on ograniczony dokładnością wskazywania urządzenia.

- Sokół. Przestarzały ręczny radar na pasmo X, wycofany z produkcji w 2008 r., ale nadal używany w niektórych krajach. Zasięg - do 600 m.

- Berkut, Radis. Popularne ręczne radary w paśmie K o zasięgu do 800 m.

- Binarny. Ręczne urządzenie łączące radar z fotofiksatorem dla dwóch kamer – szerokokątnej i „dalekiego zasięgu”. Moduł radarowy działa w paśmie K.

- Rapier. Urządzenie stacjonarne używane zarówno samodzielnie, jak i jako element innych systemów. Wyposażony w kamerę i radar wąskopasmowy w paśmie K.

- Amato. Laserowy miernik prędkości z fotofiksatorem, podobny do opisanego powyżej LISD, ale lepszy w „zasięgu” (do 700 m).

- Ochrona przed VG-2. VG-2 to nazwa urządzenia namierzającego, które określa obecność detektora radarowego w samochodzie na podstawie towarzyszącego promieniowania superheterodynowego (patrz „Rodzaj odbiornika”). Takie urządzenia są używane przez policję w krajach, w których wykrywacze radarów są prawnie zabronione. W związku z tym ochrona przed VG-2 pozwala określić obecność tego urządzenia na drodze (poprzez własne promieniowanie z celownika) i automatycznie wyłączyć superheterodynę, aby uniknąć wykrycia detektora i nieprzyjemnej komunikacji między kierowcą a inspektora. Ogólnie funkcja ta jest bardzo niejednoznaczna: tam, gdzie ma to znaczenie, same detektory radarowe są nielegalne, a w krajach, w których nie ma zakazu takich urządzeń, lepiej wyłączyć ochronę przed VG-2, aby uniknąć fałszywych alarmów przed zakłóceniami.

- Ochrona przed Widmem. Zabezpieczenie przed wykryciem detektora radarowego przez dalmierz typu Spectre. Te celowniki są całkowicie podobne do opisanych powyżej VG-2, ale mają jedną nieprzyjemną cechę: brak stałej częstotliwości roboczej. W praktyce oznacza to, że nie da się wcześniej wykryć Widma, a można się przed nim uchronić jedynie poprzez ekranowanie lokalnego oscylatora i inne metody mające na celu zmniejszenie natężenia promieniowania z detektora radarowego.

- Filtr fałszywych alarmów. System uniemożliwiający działanie detektora rada...rowego przed obcymi zakłóceniami, które nie są związane z radarami policyjnymi. Z reguły takie zakłócenia są filtrowane poprzez zmniejszenie czułości odbiornika, a także przez filtry elektroniczne, które odróżniają zakłócenia od impulsu radarowego ze względu na charakterystykę sygnału. Niektóre modele mogą również przewidywać utrzymywanie bazy fałszywych alarmów przez współrzędne GPS: przy pierwszym wyzwoleniu kierowca wprowadza punkt do bazy ręcznie, a jeśli po tej ingerencji w tym miejscu zarejestrowana zostanie jeszcze kilka razy, detektor radarowy w końcu” zapamiętuje" punkt ingerencji i nie reaguje na nią.

- Rozpoznawanie podpisów. Urządzenie obsługuje rozpoznawanie sygnatur sygnałów radarowych. Jego zasadą jest to, że urządzenie nie tylko reaguje na obecność promieniowania w określonym zakresie (jak w konwencjonalnym rozpoznaniu), ale analizuje to promieniowanie i określa, czy odpowiada ono charakterystycznym cechom (sygnaturze) radaru. W ten sposób znacznie zmniejsza się liczba fałszywych alarmów: urządzenie daje sygnał tylko wtedy, gdy wykryje charakterystyczne promieniowanie radaru. Ponadto technologia ta umożliwia nawet rozpoznawanie i zgłaszanie kierowcy określonych modeli radarów. Wśród wad rozpoznawania sygnatur, oprócz zwiększonego kosztu radarów, można zauważyć zmniejszony (średnio 10 – 20%) wskaźnik odpowiedzi. Ponadto pamięć sygnatur jest ograniczona, zwykle przechowuje dane tylko z radarów określonego regionu. Kupując więc urządzenie z tą funkcją, warto zastanowić się, do jakiego rejonu pierwotnie przeznaczony jest wykrywacz radarów.

- Funkcja antysenna. System bezpieczeństwa zapobiegający zaśnięciu kierowcy podczas jazdy. Gdy funkcja antysenna jest włączona, czujnik radarowy od czasu do czasu wydaje sygnał dźwiękowy, na który kierowca musi zareagować – zwykle poprzez naciśnięcie przycisku. Jeśli przycisk nie zostanie wciśnięty, uruchamia się alarm, który pełni również rolę budzika.

- Tryb SWS. Możliwość obsługi radaru w celu odbierania sygnałów SWS - systemu ostrzegającego kierowcę o zbliżaniu się do strefy zagrożenia, zwężeniu drogi, miejscu wypadku drogowego lub robót drogowych itp. Do takich powiadomień wykorzystywane są specjalne radiolatarnie instalowane przez służby drogowe. Należy pamiętać, że system SWS nie został jeszcze rozpowszechniony w krajach WNP.

- Tryb automatyczny. Obecność w detektorze radarowym trybu automatycznego, w którym urządzenie samodzielnie rejestruje poziom hałasu otoczenia i określa środki niezbędne do ich skompensowania (spadek czułości, zastosowanie filtrów). Praca w trybie Auto jest wygodniejsza dla kierowcy niż ręczne przełączanie między trybem City a Highway (patrz poniżej). Z drugiej strony tryb ten jest mniej niezawodny: nawet najwyższej jakości automatyka nie zawsze jest w stanie rozpoznać zmiany warunków środowiskowych, a pełną gwarancję może dać tylko udział człowieka.

- Tryb śledzenia. Obecność oddzielnego trybu „Track” w detektorze radarowym. Ten tryb jest przeznaczony do jazdy po drogach poza osiedlami; w takich miejscach nie ma obcych zakłóceń, a czułość odbiornika można zwiększyć, aby nie przegapić sygnału radaru policyjnego

- Tryb miejski Obecność w detektorze radaru oddzielnego trybu „Miasto”, przeznaczonego do jazdy w obrębie dużych osiedli. W dużych miastach istnieje wiele źródeł zakłóceń elektromagnetycznych, które mogą prowadzić do fałszywych alarmów; w celu uniknięcia takich alarmów w trybie „Miasto” zmniejsza się czułość odbiornika i włączane są filtry przeciwzakłóceniowe.

- Ustawienie ograniczenia prędkości. Możliwość ustawienia ograniczenia prędkości na czujniku radarowym. Znaczenie tej funkcji jest takie, że podczas jazdy z prędkością nieprzekraczającą określonej, urządzenie nie emituje sygnałów dźwiękowych i nie rozprasza po raz kolejny kierowcy (chociaż sygnały świetlne lub komunikat na wyświetlaczu są nadal wyświetlane). Jeśli limit zostanie przekroczony, czujnik radarowy po uruchomieniu będzie „głośno krzyczeć”. Najlepszym sposobem korzystania z tej funkcji jest ustawienie ograniczenia prędkości zgodnie z aktualnym ograniczeniem ruchu. Zazwyczaj do śledzenia prędkości używany jest moduł GPS (patrz poniżej).

- Regulacja jasności wyświetlacza. Możliwość zmiany jasności wyświetlacza radaru. Funkcja ta umożliwia optymalne dostosowanie ekranu do otoczenia. Na przykład w pogodny słoneczny dzień jasność powinna być maksymalna, w przeciwnym razie obraz na ekranie nie będzie normalnie widoczny; a o zmierzchu można go opuścić, aby nie męczyć oczu i nie pogarszać widoczności drogi.

- Wycisz dźwięk. Możliwość wyłączenia alarmów dźwiękowych detektora radaru. Funkcja ta będzie bardzo przydatna w sytuacjach, w których głośne, szorstkie dźwięki (a sygnały współczesnych detektorów są zazwyczaj właśnie takie) są niepożądane – np. gdy w kabinie śpi małe dziecko.

- Powiadomienie głosowe. Możliwość „dźwiękowych” powiadomień dźwiękowych wydawanych przez detektor radarowy za pomocą głosu. Takie powiadomienia są wygodniejsze niż tradycyjne sygnały dźwiękowe (pisk, brzęczyk itp.), zwykle dostarczają rozbudowanych informacji – np. urządzenie może powiedzieć „na głos” rodzaj lub zasięg radaru. Takie dane mogą być również wyświetlane na wyświetlaczu / wskaźnikach; jednak wskazówki głosowe pozwalają kierowcy skupić się na urządzeniu z drogi.

- Wyłącz zakresy. Możliwość wyłączenia poszczególnych zakresów działania detektora radarowego na życzenie użytkownika. Funkcja ta pozwala optymalnie dostosować urządzenie do sytuacji w danym kraju: jeśli zasięg nie jest wykorzystywany przez lokalną policję, lepiej go wyłączyć, aby uniknąć fałszywych alarmów i przyspieszyć pracę czujki.

Obecność własnego kompasu w detektorze radarowym umożliwia wykorzystanie urządzenia do orientacji w punktach kardynalnych. Może to być przydatne zarówno do celów nawigacyjnych, jak i do niektórych konkretnych zadań (na przykład w nocy należy określić, która strona ulicy będzie rano oświetlona słońcem, aby wcześniej postawić samochód w cieniu).

Prąd nominalny pobierany przez detektor radarowy podczas pracy. Z reguły przy standardowym podłączeniu do gniazda zapalniczki przy pracującym silniku parametr ten nie odgrywa szczególnej roli – nawet najbardziej zaawansowane modele nie „jedzą” dość, aby odczuwalnie wpłynęło to na pracę zapalniczki. sieć zarządu. W praktyce dane o poborze prądu mogą być przydatne tylko w określonych sytuacjach – np. przy zasilaniu bateryjnym.