Porównanie TP-LINK TL-SX3206HPP vs TP-LINK TL-SG2210MP

Przepustowość przełącznika to maksymalna ilość ruchu, jaką może obsłużyć. Wskazany w gigabitach na sekundę.

Parametr ten bezpośrednio zależy od liczby portów sieciowych w urządzeniu (z wyłączeniem Uplink). W rzeczywistości, nawet jeśli przepustowość nie jest wymieniona w charakterystyce, nadal można ją obliczyć za pomocą następującego wzoru: liczba portów pomnożona przez przepustowość pojedynczego portu i pomnożona przez dwa (ponieważ uwzględniany jest zarówno ruch przychodzący, jak i wychodzący ). Na przykład model z 8 gniazdami Gigabit Ethernet i 2 portami SFP będzie miał przepustowość (8 * 1 + 2 * 1) * 2 = 20 Gb/s.

Wybór tego wskaźnika jest dość oczywisty: należy oszacować szacunkowe wielkości ruchu w obsługiwanym segmencie sieci i upewnić się, że przepustowość przełącznika będzie się na niego nakładać z marginesem co najmniej 10-15% (da to dodatkową gwarancję w przypadku sytuacji awaryjnych). Jednocześnie, jeśli planujesz często pracować przy wysokich, zbliżonych do maksymalnych obciążeniach, nie zaszkodzi wyjaśnienie innej cechy, takiej jak wewnętrzna przepustowość przełącznika. Jest to zwykle podane w szczegółowym opisie technicznym, a jeśli ta wartość jest mniejsza niż całkowita przepustowość, mogą pojawić się poważne problemy podczas pracy przy znacznych obciążeniach.

Maksymalna liczba adresów MAC, które mogą być jednocześnie przechowywane w pamięci przełącznika. Jest wskazany w tysiącach, na przykład 8K - 8 tys.

Przypomnijmy, że adres MAC jest unikalnym adresem każdego urządzenia sieciowego używanego w routingu fizycznym (w warstwie 2 modelu sieci OSI). Z takimi adresami współpracują wszystkie typy przełączników. A przełącznik warto dobierać według wielkości tabeli biorąc pod uwagę maksymalną liczbę urządzeń, które mają z nim współpracować (w tym licząc na możliwą rozbudowę sieci). Jeśli tabela nie wystarczy, przełącznik nadpisze nowe adresy na stare, co może znacznie spowolnić pracę.

Liczba standardowych złączy RJ-45 formatu Gigabit Ethernet, przewidziana w konstrukcji urządzenia.

Jak sama nazwa wskazuje, złącza te zapewniają transfer danych z prędkością do 1 GB/s. Początkowo Gigabit Ethernet był uważany za standard profesjonalny, a nawet dziś realna potrzeba takich prędkości występuje głównie przy wykonywaniu zadań specjalnych. Niemniej jednak nawet stosunkowo niedrogie komputery są obecnie wyposażone w gigabitowe karty sieciowe, nie mówiąc już o bardziej zaawansowanym sprzęcie.

Jeśli chodzi o liczbę złączy, odpowiada ona liczbie urządzeń sieciowych, które można podłączyć bezpośrednio do „przełącznika”, bez użycia dodatkowego sprzętu. W przypadku Gigabit Ethernet liczba złączy do 10 włącznie jest uważana za stosunkowo niewielką, od 10 do 25 - średnią, a obecność ponad 25 portów tego typu jest typowa dla modeli poziomu profesjonalnego. Warto zaznaczyć, że w niektórych „przełącznikach” poszczególne złącza tego typu łączone są ze złączem optycznym SFP lub SFP+ (patrz poniżej). Złącza te są oznaczone jako „combo” i są uwzględniane zarówno przy podliczaniu RJ-45, jak i SFP/SFP+.

Liczba standardowych złączy sieciowych 10Gigabit Ethernet LAN przewidzianych w konstrukcji przełącznika.

Ten format jest profesjonalny: zapewnia prędkości do 10 Gbit/s (co znajduje odzwierciedlenie w nazwie) i jest przeznaczony głównie do zadań związanych z przetwarzaniem dużych ilości ruchu. Niemniej jednak wsparcie dla Gigabit Ethernet znajduje się obecnie nawet w kontrolerach sieciowych komputerów PC i laptopów, nie mówiąc już o bardziej specjalistycznym sprzęcie. A liczba złączy odpowiada liczbie urządzeń, które można jednocześnie bezpośrednio podłączyć do przełącznika za pośrednictwem tego interfejsu. Należy pamiętać, że w niektórych „przełącznikach” osobne złącza tego typu są łączone z optycznym SFP lub SFP+ (patrz niżej). Złącza te są oznaczone jako „combo” i liczą się zarówno do sieci LAN, jak i SFP / SFP +.

Liczba portów optycznych w standardzie SFP przewidziana w konstrukcji przełącznika.

Transmisja danych za pomocą kabla światłowodowego jest wygodna, ponieważ taki kabel nie jest podatny na zakłócenia elektromagnetyczne; a prędkość połączenia przez SFP może osiągnąć 2,7 Gb/s. Jednocześnie czyste włókno jest rzadko używane, więc nawet zaawansowane przełączniki zapewniają niewielką liczbę portów SFP - znacznie mniej niż Ethernet jednego lub drugiego typu (patrz wyżej). Tak więc najbardziej rozpowszechnione są rozwiązania na 2 złącza lub 4 złącza tego typu, chociaż jest ich więcej - 6, 8, a nawet 10 i więcej. Należy pamiętać, że przełączniki mogą używać tak zwanych złączy combo, które łączą SFP i Ethernet; obecność takich portów jest określona w uwagach, są one brane pod uwagę zarówno przy obliczaniu sieci LAN, jak i przy obliczaniu SFP. W każdym razie połączenie światłowodowe jest często używane jako łącze w górę (patrz poniżej).

Zauważ również, że w tym przypadku mówimy o oryginalnym standardzie SFP; dane dotyczące złączy w formacie SFP + są wskazane osobno (patrz poniżej).

Liczba portów optycznych portów SFP+, przewidziana w konstrukcji przełącznika. Należy zaznaczyć, że chodzi o zwykłe porty sieciowe; wejścia Uplink również mogą używać tego interfejsu, jednak ich liczba jest podawana osobno nawet w tym przypadku (patrz poniżej).

Ogólne zalety włókna optycznego w porównaniu z konwencjonalnym kablem Ethernet to większy zasięg i niewrażliwość na zakłócenia elektromagnetyczne. A konkretniej SFP+ jest rozwinięciem oryginalnego standardu SFP; w przełącznikach takie złącza zwykle działają z prędkością 10 GB/s. Jeśli chodzi o liczbę takich portów, pomimo wszystkich swoich zalet, włókno optyczne w sprzęcie sieciowym jest używane dość rzadko. Dlatego największą popularnością cieszą się przełączniki na 1 - 2, rzadziej 4 złącza SFP+, choć może być ich więcej. Warto również wziąć pod uwagę, że w przełącznikach mogą być używane tzw. złącza combo, łączące SFP+ i RJ-45; obecność takich portów jest określana w uwagach, są one uwzględniane zarówno przy obliczaniu RJ-45, jak i przy obliczaniu SFP+.

Typ złącza (złączy) używanego przez przełącznik jako interfejs Uplink.

Więcej szczegółów na temat takiego interfejsu można znaleźć powyżej; tutaj zauważamy, że te same porty sieciowe są zwykle używane jako Uplink, co do podłączania poszczególnych urządzeń do przełącznika. Oto główne opcje takich złączy:

- Fast Ethernet - Złącze sieciowe LAN (na „skrętkę”) z obsługą prędkości do 100 Mbit/s. Taka prędkość jest uważana przez współczesne standardy za niską, natomiast port Uplink stawia zwiększone wymagania dotyczące przepustowości – w końcu przez niego przechodzi ruch ze wszystkich obsługiwanych przez przełącznik urządzeń. Dlatego w tej roli porty Fast Ethernet są używane głównie w niedrogich i starszych modelach.

- Gigabit Ethernet - złącze LAN z obsługą prędkości do 1 Gb/s. Ta prędkość jest często wystarczająca nawet dla dość rozbudowanej sieci, podczas gdy same złącza są stosunkowo niedrogie.

- 10Gigabit Ethernet - złącze LAN z obsługą prędkości do 10 Gb/s. Takie możliwości pozwalają na komfortową pracę nawet przy bardzo dużym natężeniu ruchu, jednak znacząco wpływają na cenę przełącznika. Dlatego ta opcja jest rzadkością, głównie w modelach z wyższej półki.

- SFP. Złącze do kabla światłowodowego obsługujące prędkości rzędu 2,7 Gb/s. Wyższe prędkości występują również wśród standardów Ethernet, ale światłowód ma ważną zaletę: jest całkowicie niewrażliwy na zakłócenia elektromagnetyczne.

- SFP+. Ewolucja opisanego powy...żej standardu SFP, w którym teoretyczna maksymalna prędkość wzrosła do 16 Gb/s. Najbardziej zaawansowany dostępny obecnie interfejs sieciowy ogólnego przeznaczenia - ale także najdroższy. Obecność takich złączy Uplink jest więc typowa głównie dla modeli z wyższej półki z dużą liczbą portów.

Należy pamiętać, że projekt może przewidywać kilka typów łączy nadrzędnych jednocześnie, w którym to przypadku są one rejestrowane przez ukośną linię - na przykład SFP / Gigabit Ethernet. W tym przypadku możemy mówić zarówno o pojedynczych portach, jak i połączonych złączach zdolnych do pracy w jednym z dwóch trybów – w zależności od podłączonego kabla. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno.

Obecność portu konsoli w przełączniku. Złącze to służy do sterowania ustawieniami urządzenia z osobnego komputera, który pełni rolę panelu sterowania - konsoli. Zaletą tego typu operacji jest to, że dostęp do funkcji przełącznika jest niezależny od warunków sieciowych; ponadto możesz użyć specjalnych narzędzi na konsoli, które zapewniają bardziej rozbudowane możliwości niż zwykły interfejs sieciowy lub protokoły sieciowe (patrz „Sterowanie”). Najczęściej port konsoli wykorzystuje złącze RS-232.

Przełącznik obsługuje funkcję Power over Ethernet.

Funkcja ta umożliwia dostarczanie zasilania z przełącznika do urządzeń sieciowych za pośrednictwem tego samego kabla Ethernet, który przenosi dane. Zmniejsza to liczbę przewodów i upraszcza organizację zasilania, co jest szczególnie wygodne, jeśli urządzenie jest zainstalowane w trudno dostępnym miejscu, w którym nie ma gniazdka w pobliżu i trudno jest wyciągnąć dodatkowy kabel. Przykładem jest montowana na suficie kamera do monitoringu IP.

Liczba wyjść obsługujących PoE może się różnić. Należy również pamiętać, że w przypadku jednoczesnego podłączenia kilku odbiorców obowiązują określone ograniczenia mocy; zobacz Całkowita moc PoE, aby uzyskać szczegółowe informacje.

W związku z tym takie urządzenia są znacznie droższe niż przełączniki bez PoE.