Porównanie Lenco Xemio-768BT vs HiBy R2

— Audio. Odtwarzacze MP3 w pierwotnym, najbardziej tradycyjnym znaczeniu to urządzenia przeznaczone do odtwarzania muzyki i innych plików audio. Istnieją modele bez wyświetlacza, lecz wiele odtwarzaczy audio jest wyposażonych w ekrany i może pracować z dodatkowymi formatami plików — takich jak TXT do wyświetlania tekstów piosenek lub JPG do przeglądania okładek albumów, a nawet zdjęć. Natomiast odtwarzacz w nich jest przeznaczony tylko do pracy z dźwiękiem i nie pozwala na odtwarzanie wideo.

— Odtwarzacz multimedialny. Ta odmiana obejmuje wszystkie odtwarzacze, które mogą odtwarzać wideo. Konkretna specyfikacja takich modeli może się znacznie różnić – od przenośnych gadżetów z wyświetlaczami 1,5”-2” i obsługą specyficznych formatów po duże urządzenia 4-5”, które mogą pracować z nieprzekonwertowanymi plikami. W każdym razie, jeśli potrzebujesz odtwarzacza kieszonkowego z możliwością nie tylko słuchania muzyki, ale i oglądania filmów – warto wybierać spośród takich modeli.

— Odtwarzacz Hi-Fi. Specyficzna odmiana odtwarzaczy audio (patrz wyżej), zaprojektowana w celu maksymalizacji jakości odtwarzanego dźwięku. Wykorzystuje wysokiej klasy komponenty i zaawansowane obwody przetwarzania sygnału; z tego powodu takie urządzenia są znacznie droższe od konwencjonalnych odtwarzaczy audio, ale pod względem jakości dźwięku dorównują s...tacjonarnym systemom klasy Hi-Fi. Dla takich modeli niemal obowiązkowa jest obsługa przynajmniej jednego formatu bezstratnego jak FLAC czy APE i tylko w takich urządzeniach możliwa jest praca w trybie DAC (patrz „Funkcje/możliwości”). Ponadto konstrukcja może przewidywać specjalizowane interfejsy – np. zbalansowany lub optyczny (patrz „Wyjścia”). Dzięki temu urządzenia tego typu mogą być przydatne zarówno dla wymagających audiofilów, jak i tych, którzy zawodowo zajmują się dźwiękiem.

System operacyjny, pod którym działa odtwarzacz.

Nie każda powłoka jest systemem operacyjnym; ta nazwa dotyczy najbardziej zaawansowanych platform. System operacyjny ma rozbudowane możliwości, które znacznie wykraczają poza tradycyjną funkcjonalność odtwarzaczy, co więcej, można je dodatkowo rozszerzyć, instalując dodatkowe aplikacje do różnych celów - od serwisów muzycznych online i bibliotek multimediów po gry, klientów sieci społecznościowych itp. obecność systemu operacyjnego zwykle oznacza, że urządzenie należy do odtwarzaczy multimedialnych (patrz „Typ”); jednak nie każdy odtwarzacz multimedialny ma pełny system operacyjny. Odtwarzacze Hi-Fi również mogą mieć takie oprogramowanie, jednak system operacyjny w nich często jest mocno zmodyfikowany i nie wszystkie takie urządzenia pozwalają na instalację aplikacji firm trzecich.

Konkretne opcje systemu operacyjnego mogą wyglądać następująco:

- Androida. System operacyjny opracowany przez Google, szeroko stosowany przez producentów przenośnych urządzeń elektronicznych; praktycznie wypchnął inne systemy z rynku, jedyną alternatywą jest iOS(patrz niżej). Oryginalny Android jest ściśle zintegrowany z usługami Google i korzysta ze sklepu Google Play; jednak na rynku jest wiele markowych skórek i modyfikacji, w tym niektóre z dość radykalnymi zmianami. A programy możesz instalować nie tylko ze sklepu z aplikacjami, ale także z dowolnych...innych źródeł - pobierając plik instalacyjny na swoje urządzenie. System posiada kod open source, każdy może napisać oprogramowanie dla tego systemu operacyjnego, dzięki czemu zestaw aplikacji na Androida jest niezwykle obszerny, ale wiele z nich nie różni się jakością.

-iOS. Własny system operacyjny Apple, nieużywany przez innych producentów. Wyróżnia się zamkniętym charakterem: dodatkowe aplikacje można instalować tylko z markowego App Store, a do muzyki i wideo trzeba korzystać z usługi iTunes. Dodatkowo, aby stworzyć oprogramowanie na iOS, trzeba uzyskać płatną licencję, co ogranicza krąg programistów. Z drugiej strony iOS jest dość wygodny w tym sensie, że użytkownik nie musi zagłębiać się w rozbudowany zestaw ustawień; a aplikacje w App Store przechodzą dość rygorystyczne kontrole jakości i bezpieczeństwa.

Ilość pamięci wbudowanej zainstalowanej w odtwarzaczu.

Parametr ten bezpośrednio zależy od tego, ile muzyki i innych treści można przechowywać w urządzeniu bez użycia kart pamięci (zwłaszcza, że niektóre modele w ogóle nie obsługują takich kart). Dla porównania: rozmiar jednego pliku MP3 zwykle nie przekracza 20 MB, ta sama kompozycja w formacie bezstratnym ma 3-4 razy większy rozmiar, film w standardowej jakości zajmuje średnio od 700 MB do 2,5 GB, w HD 720p - w górę do 5 - 6 GB. Zatem pod względem przechowywania danych im więcej wbudowanej pamięci, tym lepiej. Z drugiej strony cena odtwarzacza zależy bezpośrednio od pojemności pamięci. W związku z tym niektóre modele dostępne są w kilku modyfikacjach, różniących się ilością pamięci oraz ceną.

Przy wyborze należy pamiętać, że część pamięci nieuchronnie będzie zajęta przez oprogramowanie układowe i wstępnie zainstalowane aplikacje; czasami ta część okazuje się dość znacząca - na przykład w modelach z systemem operacyjnym na pokładzie (patrz wyżej) można zajmować kilka gigabajtów. Zauważamy również, że karty pamięci pod względem objętości gigabajtów są tańsze niż dyski wbudowane, a z praktycznego punktu widzenia w większości przypadków nie są im gorsze. Warto więc przede wszystkim poszukać odtwarzacza z dużą ilością pamięci wbudowanej, jeśli ten model nie współpracuje z kartami pamięci.

Teraz na rynku pojawiają się odtwarzacze z taką pojemnością pamięci: do 8 GB, 16 GB..., 32 GB, 64 GB i więcej. Istnieją jednak również modele bez wbudowanej pamięci, przeznaczone tylko do użytku z kartami pamięci.

Maksymalna ilość karty pamięci, której można użyć w odtwarzaczu. Parametr ten jest bezpośrednio związany z typem karty (patrz wyżej): każdy typ ma swoje własne ograniczenia dotyczące wolumenu. Jednocześnie możliwości pracy z pojemnymi nośnikami są ograniczone nie tylko rodzajem karty, ale także sprzętem odtwarzacza. Dlatego wiele modeli ma niższy limit pojemności niż wynika to z karty pamięci – na przykład 128 GB w modelu z obsługą SDXC (teoretyczne maksimum to 2 TB).

Zwróć uwagę, że występuje również sytuacja odwrotna – np. gdy urządzenie o maksymalnej pojemności 16 GB deklaruje obsługę tylko kart microSD (teoretycznie maksimum to 4 GB). Oznacza to zazwyczaj, że odtwarzacz może pracować z nowszymi formatami (w naszym przykładzie przynajmniej microSDHC), ale z jakiegoś powodu ten punkt nie jest wymieniony w oficjalnej specyfikacji (np. producent mógł pomylić się w dokumentacji).

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC jest jednym z kluczowych elementów każdego odtwarzacza: przetwarza dane cyfrowe zapisane w pliku dźwiękowym na analogowy sygnał audio, który jest podawany przez wzmacniacz do słuchawek. Jakość przetwornika DAC zależy bezpośrednio od tego, jak dokładnie dźwięk na wyjściu będzie odpowiadał oryginalnemu sygnałowi, a także od tego, czy odtwarzacz może pracować z zaawansowanymi cyfrowymi formatami sygnału: wiele z nich wymaga dużej mocy obliczeniowej, która nie jest dostępna w każdym DAC.

Zwróć uwagę, że model DAC jest wskazany tylko wtedy, gdy jest to wysokiej klasy konwerter o ponadprzeciętnej jakości dźwięku. Na współczesnym rynku istnieją w szczególności przetworniki cyfrowo-analogowe takich producentów: AKM, Cirrus Logic, ESS Sabre, Texas Instruments, Wolfson. A odtwarzacze z takim sprzętem są zwykle określane jako urządzenia Hi-Fi(patrz „Typ”).

Warto też wspomnieć, że liczba DAC-ów może być różna. Najprostszą opcją jest jeden moduł dla obu kanałów dźwiękowych, jednak są odtwarzacze wyposażone jednocześnie w dwa konwertery – po jednym na kanał. Ten „podział pracy” wpływa na koszty, ale zmniejsza obciążenie każdego przetwornika DAC z osobna, co ma pozyt...ywny wpływ na jakość i niezawodność dźwięku.

Częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Częstotliwość próbkowania i głębia bitowa to dwie kluczowe cechy cyfrowego sygnału audio; im są wyższe, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne znaczenie tego parametru można opisać następująco: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby częstotliwość próbkowania przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była niższa niż w odtwarzanym pliku. W przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe, nawet jeśli format audio jest natywnie obsługiwany przez odtwarzacz. (Swoistym wyjątkiem jest sygnał DSD, więcej szczegółów w rozdziale „Obsługa formatów audio”).

Zwróć uwagę, że większość popularnych formatów audio używa częstotliwości próbkowania 44,1 kHz i gwarantuje, że będzie obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze przenośne. Tak więc parametr ten dotyczy głównie modeli Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi formatami audio.

Szerokość bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego zainstalowanego w odtwarzaczu (patrz „DAC”).

Głębia bitowa wraz z częstotliwością próbkowania jest jedną z kluczowych cech cyfrowego sygnału audio; im wyższy, tym lepsza jakość dźwięku, przy pozostałych warunkach równych. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne, w tym przypadku znaczenie tego parametru można opisać w następujący sposób: do normalnego odtwarzania dźwięku konieczne jest, aby głębia bitowa przetwornika cyfrowo-analogowego odtwarzacza nie była mniejsza niż głębokość bitowa odtwarzanego dźwięku cyfrowego, w przeciwnym razie odtwarzanie będzie niemożliwe.

Warto zauważyć, że głębia bitowa używana w większości popularnych formatów muzycznych, takich jak MP3, jest obsługiwana przez wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Tak więc parametr ten dotyczy głównie odtwarzaczy Hi-Fi (patrz „Typ”), pracujących z zaawansowanymi cyfrowymi standardami dźwięku.

Im wyższa moc, tym głośniejszy dźwięk można uzyskać w słuchawkach, przy czym wszystkie inne rzeczy są takie same. Dodatkowo wyższa moc pozwala na podłączenie do urządzenia słuchawek o wyższej impedancji (choć nie ma tu sztywnej zależności, a modele o tej samej mocy wyjściowej mogą mieć różne ograniczenia impedancji słuchawek). Jednak w przypadku zwykłych (nie Hi-Fi) odtwarzaczy parametr ten ma raczej charakter referencyjny niż praktyczny: z reguły moc wzmacniacza w takich modelach wystarczy, by „wstrząsnąć” większością konsumentów. słuchawki klasy. Jednak w przypadku modeli urządzeń Hi-Fi (patrz „Rodzaj”) moc wyjściowa ma kluczowe znaczenie: decyduje o kompatybilności z „uszami” klasy studyjnej o wysokiej impedancji. Szczegółową pomoc w tej kwestii można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Impedancja nominalna (impedancja) słuchawek, z którymi odtwarzacz może normalnie pracować.

Większość słuchawek klasy konsumenckiej ma impedancję 16 lub 32 omów i jest obsługiwana przez prawie wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Dlatego na parametr ten należy zwracać uwagę tylko wtedy, gdy planujesz używać urządzenia z wysokiej jakości „uszami” studyjnymi lub audiofilskimi. Cechą charakterystyczną takich słuchawek jest wysoka impedancja, liczona już w setkach omów i nie każdy odtwarzacz się do nich nadaje.

Nie zaszkodzi również wyjaśnienie dopuszczalnej impedancji słuchawek, jeśli kupisz urządzenie klasy Hi-Fi (patrz „Typ”). Niektóre z tych modeli mają dość wysoką minimalną impedancję i nie są kompatybilne ze standardowymi 16-omowymi (a czasami 32-omowymi) „uszami”.