Porównanie Energizer 1HR Charger + 4xAA 2300 mAh vs Duracell CEF14 + 2xAA 1300 mAh + 2xAAA 750mAh

Technologia baterii, z którą ładowarka jest kompatybilna. Nowoczesne akumulatory mogą być produkowane przy użyciu różnych technologii, z których każda ma swoją własną charakterystykę i wymagania dotyczące procedury ładowania; dlatego do konkretnego akumulatora warto wybrać ładowarkę, której zgodność z odpowiednią technologią jest wyraźnie określona.

- Ni-Cd. Akumulatory niklowo-kadmowe to jedne z najstarszych typów ładowalnych ogniw. Mimo to nadal są powszechnie stosowane – w szczególności akumulatory Ni-Cd są uważane za optymalne dla urządzeń o stosunkowo wysokich prądach poboru i podwyższonych wymaganiach dotyczących niezawodności. Akumulatory te są odporne na niskie temperatury, łatwe do przechowywania, niezawodne i bezpieczne. Jedną z głównych wad tej technologii jest „efekt pamięci”: pojemność akumulatora zmniejsza się po naładowaniu bez całkowitego rozładowania. Jednak ten punkt wiąże się bardziej z funkcjami kontrolerów ładowania, a nie z samą technologią, a zastosowanie zaawansowanych kontrolerów może zredukować go prawie do zera. Ale jednym z jednoznacznych niedociągnięć można wymienić „nieprzyjazność dla środowiska” zarówno samych akumulatorów, jak i ich produkcji.

- Ni-Mh. Ogniwa niklowo-metalowo-wodorkowe powstały w celu ulepszenia opisanego powyżej niklowo-kadmowego. Twórcom udało się osiągnąć wyższą pojemność (przy tym samym rozmiarze baterii), dodatkowo ogniwa Ni-Mh są przyjazne dla środowiska i całkowicie pozbawione efektu pamięci, nawet pr...zy zastosowaniu najprostszych kontrolerów ładowania. Wadami tej opcji, w porównaniu z Ni-Cd, są stosunkowo niska odporność na mróz, krótsza żywotność oraz trudniejsze warunki przechowywania, zwłaszcza długoterminowego.

- Ni-Zn. Technologia, która jest w tym samym wieku co Ni-Cd i również przetrwała do dziś. Ogniwa niklowo-cynkowe charakteryzują się większą pojemnością niż inne akumulatory „niklowe”, a także wyższym napięciem, które ponadto utrzymuje się na poziomie roboczym prawie do wyczerpania ładunku. Ta ostatnia jest szczególnie wygodna w przypadku aparatów cyfrowych - ta technika jest dość wymagająca pod względem napięcia. Niemniej jednak z wielu powodów technologia Ni-Zn nie zyskała dużej popularności. Głównym z tych powodów jest krótki okres użytkowania (około 300 - 400 cykli ładowania-rozładowania).

- Litowo-jonowy. Rodzaj baterii, powszechnie znany przede wszystkim z przenośnych urządzeń elektronicznych takich jak smartfony czy odtwarzacze muzyki, ale ostatnio z powodzeniem wykorzystywany w innych rodzajach technologii. Akumulatory litowo-jonowe łączą dobrą pojemność z kompaktowością, ładują się dość szybko i nie mają „efektu pamięci”. Ich główne wady to wysoki koszt, słaba przydatność do pracy w niskich temperaturach oraz pewne prawdopodobieństwo pożaru podczas przeciążeń i awarii.

- LiFePO4. Odmiana opisanych powyżej akumulatorów Li-Ion, tzw. „Fosforan litowo-żelazowy”. Przewagi takich ogniw nad klasycznymi litowo-jonowymi to przede wszystkim stabilne napięcie rozładowania (aż do wyczerpania energii), wysoka moc szczytowa, długa żywotność, odporność na niskie temperatury, stabilność i bezpieczeństwo. Ponadto, dzięki zastosowaniu żelaza zamiast kobaltu, takie akumulatory są również bezpieczniejsze w produkcji i łatwiejsze w utylizacji. Jednocześnie są zauważalnie gorsze od litowo-jonowych pod względem pojemności.

- IMR. Skrót ten jest używany dla akumulatorów litowo-jonowo-manganowo-tlenkowych, innej odmiany technologii litowo-jonowej; znaleziono również oznaczenie LiMn. Udoskonalenia wprowadzone w tej wersji to między innymi stabilność temperaturowa (zmniejszone ryzyko zapłonu w przypadku awarii), trwałość i niskie współczynniki samorozładowania (to drugie upraszcza długoterminowe przechowywanie). Jednocześnie dla wielu akumulatorów IMR deklaruje się kompatybilność ze standardowymi „ładowarkami” do ogniw litowo-jonowych, jednak nadal najlepiej jest używać specjalistycznych urządzeń (zwłaszcza ze względu na niską rezystancję wewnętrzną i zwiększone ryzyko nadmiernego rozładowania).

Liczba niezależnych kanałów ładowania przewidziana w konstrukcji ładowarki.

Jeżeli napięcie, prąd ładowania i inne parametry w tym modelu są regulowane na wszystkich gniazdach baterii jednocześnie, oznacza to, że urządzenie ma tylko jeden kanał. Obecność kilku kanałów ładowania pozwala ustawić własne parametry pracy na osobnych gniazdach i odpowiednio jednocześnie ładować różne typy akumulatorów w jednym urządzeniu. W takim przypadku kanał może obejmować zarówno jedno gniazdo, jak i kilka: na przykład wiele modeli na 4 baterie ma tylko 2 kanały (jeden na każde 2 gniazda).

Obfitość kanałów rozszerza możliwości „ładowarki” i będzie szczególnie przydatna w przypadkach, gdy często trzeba ładować różne rodzaje akumulatorów; z drugiej strony znacząco wpływa na koszt urządzenia.

Najwyższy prąd, który urządzenie może zapewnić podczas ładowania akumulatora (lub nominalna wartość prądu ładowania, jeśli nie jest regulowany).

Prąd ładowania jest jednym z najważniejszych parametrów każdej ładowarki: decyduje o szybkości procesu i kompatybilności z określonymi bateriami. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy prąd, tym szybciej przebiega proces, tym mniej czasu zajmuje ładowanie. Jednocześnie niektóre baterie mogą mieć zalecenia dotyczące optymalnego natężenia prądu i ograniczenia jego maksymalnych wartości. Dlatego bezmyślne gnanie za mocną ładowarką nie jest tego warte: na początku nie zaszkodzi ustalić, jak uzasadniona będzie taka moc.

Należy pamiętać, że w wielokanałowych urządzeniach (patrz „Liczba niezależnych kanałów”) maksymalne natężenie prądu można osiągnąć, gdy działa tylko część kanałów. Wskaźniki, zapewniane gdy wszystkie kanały działają jednocześnie, dla takich modeli podaje się osobno (patrz „Prąd ładowania (wszystkie kanały)”).

Najwyższe natężenie prądu zapewniane przez ładowarkę wielokanałową (patrz „Kanały niezależne”) przy pełnym obciążeniu, przy działających wszystkich gniazdach (i odpowiednio kanałach). W rzeczywistości jest to gwarantowany maksymalny prąd zapewniany przez pamięć wielokanałową, niezależnie od liczby zaangażowanych kanałów.

Całkowity prąd ładowania, patrz „Maks. Prąd ładowania ". Tutaj zauważamy, że pełne obciążenie jest dość trudnym trybem, w którym aktualna siła może się zmniejszyć. Dlatego parametr ten jest określany osobno.

System, który określa umiejscowienie „plusa” i „minusa” podłączonego akumulatora i określa, czy te styki odpowiadają stykom samej ładowarki. Możliwości takich systemów mogą być różne: niektóre w przypadku wystąpienia błędu wydają sygnał ostrzegawczy i blokują zasilanie, inne potrafią automatycznie przełączać polaryzację na stykach, w zależności od tego, po której stronie bateria jest zainstalowana. W każdym razie sprawdzenie polaryzacji minimalizuje możliwość błędów przy podłączeniu i odpowiednie konsekwencje.

System diagnostyczny, zdolny do wykrywania uszkodzonych akumulatorów, odłączania ich od zasilania i powiadamiania użytkownika. Funkcja ta jest przydatna nie tylko do sprawdzania wydajności jako takiej: usterka akumulatora, którą nie wykryto na czas, jest obarczona uszkodzeniem sprzętu, a w niektórych przypadkach nawet pożarem.

Funkcja zapobiegająca krytycznemu nagrzewaniu się akumulatorów, zainstalowanych w ładowarce. Samo w sobie mocne nagrzewanie się jest zwykle oznaką usterki lub nieprawidłowego działania, a podwyższenie temperatury może spowodować pożar lub nawet wybuch baterii. Systemy ochrony przed przegrzaniem zwykle wykorzystują specjalne czujniki, które monitorują stan akumulatora i w razie potrzeby wyłączają nagrzewanie.

Pomimo podstawowej ładowarki w opakowaniu mogą znajdować się akumulatory, adapter zapalniczki, adapter na inny typ akumulatora oraz torba (pokrowiec). Więcej o nich:

— Akumulator. Niektóre współczesne ładowarki mogą być wyposażone w akumulatory – oczywiście te ostatnie najlepiej nadają się do danego modelu. Kupno takiego zestawu jest często wygodniejsze niż nabycie ładowarki i akumulatorów osobno.

— Adapter zapalniczki 12 V. Obecność adaptera ładowarki do podłączenia do gniazda zapalniczki samochodowej w zestawie. Więcej informacji na temat tego podłączenia można znaleźć w „Ładowanie z zapalniczki”; tutaj zauważamy, że nie wszystkie modele z możliwością takiego ładowania są początkowo wyposażone w adaptery samochodowe. Dlatego jeśli zależy Ci na możliwości podłączenia ładowarki do zapalniczki po wyjęciu z pudełka, warto zwrócić uwagę na modele z odpowiednim wyposażeniem.

— Adaptery akumulatora. Takie adaptery umożliwiają korzystanie z ładowarki z bateriami o rozmiarach „nierodzimych” (patrz wyżej) i z reguły większych niż standardowe. Na przykład model na baterie AA i AAA można wyposażyć w adaptery na C lub nawet D. Jest to wygodniejsze niż używanie ładowarki, która została pierwotnie zaprojektowana do dużych rozmiarów: urządzenie okazuje się bardziej kompaktowe, a w razie potrzeby, duża bateria jest be...zproblemowo podłączana przez adapter.

— Torba do przechowywania. Torba pełni rolę pokrowca ochronnego i może służyć nie tylko do przechowywania, lecz też do transportu ładowarki. Przy tym często posiada ona dodatkowe przegródki na różne przedmioty – zarówno dołączone, takie jak zewnętrzny zasilacz, jak i dodatkowe, takie jak akumulatory. Dołączona torba do przechowywania jest znacznie wygodniejsza niż improwizowane pokrowce.

Obecność w ładowarce wbudowanej wtyczki do podłączenia do gniazdka elektrycznego.

W tym przypadku chodzi o wtyczkę wystającą z obudowy - w ten sposób, przy podłączeniu ładowarka faktycznie „wisi” bezpośrednio na gniazdku (lub leży bezpośrednio na nim, jeśli gniazdko jest zamontowane poziomo). Takie urządzenia nie mają przewodów, które mogą się zaplątać i stworzyć inne niedogodności. Z drugiej strony ich podłączenie wymaga dość dużej wolnej przestrzeni wokół gniazdka, która nie zawsze jest dostępna.