Porównanie Dahua DH-NVR2104-P-S2 vs Dahua NVR1104-P

- Obsługa PTZ. Kompatybilność rejestratora z kamerami posiadającymi funkcję PTZ - „pan, tilt, zoom”, czyli możliwość obracania i pochylania obiektywu, a także powiększania/pomniejszania obrazu. Obsługa PTZ umożliwia sterowanie tymi funkcjami za pośrednictwem rejestratora DVR. W kamerach analogowych do ich obsługi wykorzystywany jest port RS-485 (patrz „Złącza dodatkowe”).

- Odpowiedź na ruch. Funkcja pozwalająca rejestratorowi na rozpoznanie ruchu w kadrze. Konkretne sposoby korzystania z tej funkcji mogą być różne: automatyczne rozpoczęcie nagrywania, ustawienie znacznika czasu (jeśli wideo jest nagrywane w sposób ciągły), przekazanie sygnału do wyjścia alarmowego, powiadomienie operatora itp. Należy pamiętać, że czujniki ruchu można zainstalować w same kamery monitorujące; jednak obecność tej funkcji w rejestratorze eliminuje potrzebę konkretnego wyszukiwania takich kamer (które zwykle są drogie).

- Rozpoznawanie twarzy. Termin ten oznacza zaawansowane możliwości pracy z twarzami osób w kadrze. Rejestratory z tą funkcją z reguły są w stanie nie tylko określić obecność twarzy w kadrze, jednak także rozpoznać jej charakterystyczne możliwości, zapisać powstałe „portrety” i porównać je z bazą zapisaną w pamięci. Ta ostatnia z kolei pozwala na identyfikację osób i otwiera całą gamę dodatkowych możliwości. Konkretny zestaw takich cech należy określić os...obno, oto kilka przykładów. Tak więc w wielu modelach system rozpoznawania twarzy pozwala na szybkie wyszukanie osoby w archiwum wideo, eliminując potrzebę osobistego przeglądania przez użytkownika dużej ilości materiałów wideo. Za pomocą takiego systemu można rejestrować czas przybycia i wyjścia pracowników do pracy, a także automatycznie zapisywać informacje o wizytach osób trzecich. Zamek na kartę-klucz można uzupełnić o rozpoznawanie twarzy – a napastnik nie będzie w stanie otworzyć takiego zamka, nawet jeśli zdobędzie kartę. Dostępne są również bardziej złożone i zaawansowane funkcje – na przykład tworzenie grup pracowników z różnymi uprawnieniami dostępu, z ograniczeniem dostępu i/lub sygnałem alarmowym, gdy osoba postronna pojawi się w zabronionym dla niego obszarze.

- PoC jedzenie. Analog do opisanej powyżej technologii PoE, stosowanej w tradycyjnych kamerach do monitoringu (tzw. AHD). Umożliwia zasilanie takiej kamery z rejestratora przez ten sam kabel koncentryczny, który służy do transmisji sygnału wideo; znacznie upraszcza to połączenie oraz zwiększa niezawodność i bezpieczeństwo całego systemu. Tak więc przy montażu kamery wystarczy położyć tylko jeden przewód, natomiast do jej działania nie są potrzebne akumulatorki/akumulatory, które mogą usiąść w najbardziej nieodpowiednim momencie.

- Wi-Fi. W rejestratorach wbudowany moduł Wi-Fi najczęściej wykorzystywany jest do dwóch zadań: do współpracy z kamerami IP obsługującymi takie połączenie oraz do podłączenia samego rejestratora do sieci lokalnej (lub nawet Internetu) poprzez router bezprzewodowy / punkt dostępu. A w modelach z aplikacją mobilną (patrz poniżej) Wi-Fi może być również używany do bezpośredniej komunikacji z gadżetem sterującym. W każdym razie takie połączenie pozwala obejść się bez majstrowania przy przewodach i złączach. Wady tej funkcji można przypisać jedynie niewielkiemu wzrostowi ceny w porównaniu z analogami bez Wi-Fi, jednak ten szczegół jest często prawie niezauważalny na tle całkowitego kosztu samych rejestratorów.
Ponadto charakterystyka może określać konkretny obsługiwany standard komunikacji — zwykle Wi-Fi 4 (802.11n) lub Wi-Fi 5 (802.11ac). W tym przypadku różnice między nimi często nie są fundamentalne: nowoczesne moduły Wi-Fi z reguły obsługują kilka standardów jednocześnie, więc nie ma problemów z kompatybilnością, a prędkość połączenia jest zwykle więcej niż wystarczająca do pracy zgodnie z przeznaczeniem .

- Wi-Fi gotowy. Oznaczenie to oznacza, że rejestrator nie posiada wbudowanego modułu Wi-Fi (patrz wyżej), jednak może korzystać z takiego połączenia, gdy podłączony jest adapter zewnętrzny (zwykle nie zawarty w standardowym pakiecie). Teoretycznie taka konfiguracja powinna zapewnić dodatkową wygodę: użytkownik może sam wybrać, czy potrzebuje funkcjonalności Wi-Fi w tym konkretnym rejestratorze, a w razie wątpliwości można kupić samo urządzenie bez przepłacania za możliwości bezprzewodowe, a adapter dokupić później jeśli zajdzie taka potrzeba... Jednak w praktyce modele z obsługą Wi-Fi są obecnie niezwykle rzadkie: większość kupujących, nawet planując system monitoringu, ustala, czy potrzebuje połączenia bezprzewodowego, a wbudowane moduły Wi-Fi nie są bardzo drogie, zwłaszcza w porównaniu do całkowity koszt rejestratorów.

- Mobilna aplikacja. Możliwość współpracy z rejestratorem poprzez aplikację mobilną zainstalowaną na smartfonie, tablecie lub innym podobnym gadżecie. W takim przypadku określone formaty połączenia z gadżetem sterującym mogą być różne: bezpośrednie połączenie przez Wi-Fi, praca przez sieć lokalną lub nawet zdalny dostęp przez Internet z dowolnego miejsca na świecie; dość często obsługiwanych jest kilka opcji jednocześnie. Wszystkie te szczegóły należy doprecyzować osobno, podobnie jak konkretną funkcjonalność zastosowania mobilnej. Jednak z reguły ta funkcjonalność jest dość rozbudowana, zapewnia dostęp, jeśli nie do wszystkich, to przynajmniej do najważniejszych funkcji rejestratora. Tak więc ze smartfona / tabletu można oglądać nagrania i transmisje na żywo z kamer, kopiować (a czasem usuwać) nagrania, zmieniać wiele ustawień itp. Aplikacje sterujące są zwykle wydawane zarówno na iOS, jak i na Androida, więc można je zainstalować na prawie dowolny nowoczesny gadżet mobilny klasy konsumenckiej.

- Obsługa dla modemów USB. Możliwość wykorzystania modemu zewnętrznego podłączonego przez USB do przesyłania danych w standardzie mobilnym 3G lub 4G. Daje to niezależność od przewodów i pozwala na użytkowanie rejestratora nawet tam, gdzie nie ma przewodowych sieci komputerowych - oczywiście, jeśli jest zasięg. Modele z tą funkcją zazwyczaj posiadają interfejsy przewodowe, a wsparcie dla modemu 3G/4G pełni rolę failover – opcja backupu w przypadku problemów z połączeniem głównym. Należy pamiętać, że konkretny typ obsługiwanej sieci komórkowej zależy głównie od używanego modemu (zgodność rejestratora z różnymi modelami nie zaszkodzi wyjaśnić osobno, jednak najczęściej nie ma z tym problemów).

- Zdalne sterowanie. Obecność pilota w zestawie z rejestratorem. Często wygodniej jest sterować urządzeniem z pilota niż z komputera przez sieć lub z własnego panelu sterowania.

Maksymalna rozdzielczość HDMI.

Maksymalna rozdzielczość obrazu, który można wyświetlić za pośrednictwem interfejsu HDMI na ekranie podłączonego sprzętu wideo (monitor, telewizor itp.). Wyjście HDMI w rejestratorze pozwala na nadawanie obrazu w formatach Full HD, 2K lub 4K, co zapewnia wysokiej jakości obraz wieloekranowy.

Najwyższa liczba klatek na sekundę w nagranym wideo, którą DVR może obsługiwać podczas jednoczesnego nagrywania ze wszystkich dostępnych kanałów. Jeśli nie wszystkie kanały są zajęte przez kamery, wskaźnik ten może być wyższa.

Minimalny wskaźnik wymagany do wygodnego oglądania to 24 kl./s. A w najnowocześniejszych standardach wideo liczba klatek na sekundę może być znacznie wyższa - 50-60 kl./s. Wyższe wartości pozwalają uzyskać lepsze i płynniejsze wideo, na którym wyraźnie widać szybki ruch; jednak takie wideo zajmuje więcej miejsca i wymaga wydajnego sprzętu, co wpływa na cenę rejestratorów.

Standardy (kodeki) używane przez rejestrator do kompresji nagranego wideo.

Parametr ten ma znaczenie podczas przeglądania zarejestrowanych materiałów na innym urządzeniu – np. media center, do którego włożony jest „pamięć flash” z plikami z rejestratora. Do normalnego oglądania konieczne jest, aby odtwarzacz obsługiwał odpowiedni kodek - w przeciwnym razie wideo będzie wyświetlane ze zniekształceniami lub w ogóle nie będzie działać. Szczegóły techniczne dla różnych standardów można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Pamiętaj, że jeśli planujesz przeglądać materiały na komputerze, możesz zignorować parametr ten: większość nowoczesnych systemów operacyjnych ma rozbudowane wbudowane zestawy kodeków, a w przypadku braku wymaganego kodeka możesz go łatwo znaleźć w Internecie.

Najwyższa rozdzielczość wideo, z jaką rejestrator jest technicznie zdolny pracować (przede wszystkim chodzi o nagrywanie). Jeżeli wartość ta będzie większa od rozdzielczości przy nagrywaniu ze wszystkich kanałów naraz (patrz wyżej), oznacza to, że rejestrator może nagrywać w maksymalnej rozdzielczości tylko wtedy, gdy część kanałów wideo nie są zajęte przez kamery (w różnych modelach niezbędna liczba wolnych kanałów może być również inna). Istnieją jednak modele, w których maksymalną rozdzielczość można osiągnąć nawet przy pełnym obciążeniu kanałów.

Ilość złączy eSATA przewidziana w konstrukcji rejestratora.

Interfejs eSATA jest modyfikacją SATA, ale nie jest z nim kompatybilny i służy wyłącznie do podłączania dysków zewnętrznych. Zapewnia dość wysoką prędkość połączenia (do 2,4 Gb/s); ponadto użycie mediów pod tym złączem pozostawia wolne porty USB, które mogą być potrzebne dla innych urządzeń peryferyjnych. Obecność odpowiednio kilku portów eSATA pozwala na jednoczesne podłączenie wielu dysków.

Największa łączna pojemność pamięci, z jaką rejestrator jest w stanie prawidłowo pracować. Domyślnie jest to wskazane tylko dla nośników wewnętrznych z interfejsem SATA (patrz wyżej), jednak w niektórych modelach dane podawane są również osobno dla urządzeń zewnętrznych z połączeniem eSATA.

Należy zauważyć, że ograniczenie całkowitej pojemności wynika z faktu, że każdy port ma swoje własne ograniczenie pojemności magazynowej. W takim przypadku maksymalna pojemność jest dzielona równo między porty. Należy to wziąć pod uwagę przy wyborze dysków do rejestratora: na przykład w modelu 32 TB z 8 złączami SATA limit dla każdego złącza będzie wynosił 32/8 = 4 TB. Oznacza to, że zainstalowanie w takim rejestratorze dwóch wewnętrznych dysków o pojemności 8 TB nie zadziała, chociaż ich łączna pojemność będzie mniejsza niż maksymalna.

Standardowe wyjścia PoE używane w rejestratorze.

Sama technologia PoE (Power over Ethernet) umożliwia przesyłanie przez sieć kablem Ethernet nie tylko danych, ale także energii do zasilania urządzeń sieciowych. A obecność wyjścia (wyjść) PoE umożliwia zasilanie takich urządzeń ze złączy sieciowych rejestratora. Eliminuje to konieczność układania dodatkowych przewodów lub stosowania niezależnych zasilaczy, co jest szczególnie ważne w przypadku niektórych urządzeń – np. zewnętrznych kamer IP do monitoringu. A przy wykorzystaniu tzw. splitterów – urządzeń, które rozdzielają sygnał z kabla PoE na czysto sieciowe dane i dostarczają prąd – za pomocą takich wyjść można również zasilać sprzęt, który początkowo nie obsługuje PoE (najważniejsze, że ich charakterystyka mocy odpowiada możliwościom przełącznika).

Jeśli chodzi o standardy PoE, określają one nie tylko całkowite zasilanie, ale także kompatybilność z konkretnymi urządzeniami: konsument musi obsługiwać ten sam standard co rejestrator, inaczej normalna praca będzie niemożliwa. Obecnie także w złączach „przełącznikowych” można spotkać dwa rodzaje takich standardów – aktywny (802.3af, 802.3at, 802.3bt) i pasywny (jeden tak się nazywa). Główna różnica między tymi typami polega na tym, że aktywne PoE zapewnia dopasowanie zasilania i obciążenia pod względem napięcia i prądu, w pasywnym nie ma takich funkcji, a energia jest dostarczana „tak jak jest”, bez regulacji. A oto bardziej szczegółowy opis poszczególny...ch standardów:

- 802.3af. Najstarszy obecnie używany format aktywnego zasilania PoE. Zapewnia moc wyjściową do 15 W (na wejściu odbiornika - do 13 W), napięcie wyjściowe 44 - 57 V (na wejściu - 37 - 57 V) i prąd w parze przewodów zasilających do 350 mA. Pomimo swojego „czcigodnego wieku”, nadal jest szeroko stosowany; więc wciąż jest sporo rejestratorów, którzy pracują tylko z 802.3af w sprzedaży (stan na koniec 2021). Należy jednak zauważyć, że norma ta obejmuje od razu 4 tak zwane klasy mocy (od 0 do 3), różniące się maksymalną liczbą watów na wyjściu i wejściu. Dlatego podczas korzystania z 802.3af nie zaszkodzi upewnić się, że moc wyjściowa jest wystarczająca dla wybranego obciążenia.

- 802.3af / h. Połączenie dwóch standardów jednocześnie - 802.3af opisanego powyżej i nowszego 802.3at. Ta ostatnia pozwala na dostarczenie mocy do 30 W na wyjście (do 25,5 W na wejściu zasilanego urządzenia), wykorzystuje napięcie 50 - 57 V (42,5 - 57 V na wejściu), natomiast prąd w para przewodów nie przekracza 600 mA. Ta kombinacja jest stosunkowo niedroga, ale umożliwia zasilanie szerokiej gamy urządzeń zewnętrznych; więc pod koniec 2021 roku to właśnie tego typu wyjścia PoE są najbardziej popularne w rejestratorach.

- 802.3af / at, bt. Połączenie 802.3af / at opisane powyżej ze standardem 802.3bt (PoE++, PoE Type 3 lub Type 4). 802.3bt to najnowszy format zasilania PoE; w przeciwieństwie do wcześniejszych, wykorzystuje nie 2, a 4 przewody zasilające, co pozwala na dostarczanie bardzo solidnego zasilania do urządzeń zewnętrznych - do 71 V (przy 90 W na wyjściu). Takie możliwości są niezbędne przy zasilaniu urządzeń o zwiększonym poborze mocy – np. zewnętrznych kamer dozorowych, uzupełnionych systemami grzewczymi. Z drugiej strony obsługa standardu 802.3bt znacząco wpływa na koszt rejestratora, a takie połączenie stawia specjalne wymagania co do jakości kabli. Ponadto należy mieć na uwadze, że standard ten obejmuje również format UPoE stworzony przez firmę Cisco i wykorzystywany w jej sprzęcie; a ten standard (to on jest znany jako PoE typ 3) ma skromniejszą moc - do 60 W na wyjściu (do 51 W na wejściu konsumenta). Tak, a ogólny standard 802.3bt obejmuje dwie klasy mocy - klasę 8, w której osiąga się maksymalną wydajność, oraz klasę 7, gdzie na wyjście dostarczane jest 75 W, a do konsumenta około 62 W. Jeśli więc planujesz korzystać ze sprzętu 802.3bt, wybierając rejestrator z tej kategorii, musisz upewnić się, że zasilanie jest wystarczające do normalnej pracy podłączonych urządzeń.

- Bierny. Jak już wspomniano, kluczową różnicą między pasywnym PoE a opisanymi powyżej standardami aktywnymi jest to, że w tym przypadku moc wyjściowa dostarcza ściśle ustaloną moc, bez żadnych automatycznych regulacji i regulacji dla konkretnego urządzenia. Główną zaletą tego standardu jest jego niski koszt: jego implementacja jest znacznie tańsza niż aktywne PoE, więc takie porty można znaleźć nawet w rejestratorach klasy podstawowej. Z drugiej strony wspomniany brak autotuningu zauważalnie komplikuje koordynację urządzeń ze sobą - zwłaszcza w świetle faktu, że różne urządzenia mogą znacząco różnić się pod względem wyjściowego/poboru napięcia i prądu (mocy). Z tego powodu podczas korzystania z pasywnego PoE należy zwrócić szczególną uwagę na kompatybilność źródła i obciążenia w tych parametrach. Jeśli nie ma zbiegu okoliczności, to w najlepszym przypadku (jeśli napięcie/moc na wyjściu jest niższe od wymaganego) moc po prostu nie zadziała, a w najgorszym przypadku (przy nadmiarze napięcia/mocy) występuje prawdopodobieństwo przeciążeń, przegrzania, a nawet awarii z pożarami - a takie kłopoty mogą nie wystąpić natychmiast i po dość długim czasie. I zdecydowanie nie można podłączyć urządzeń z aktywnymi wejściami do pasywnych wyjść PoE – z tych samych powodów.

Maksymalna moc, jaką rejestrator może dostarczyć do jednego wyjścia PoE.

Takie dane wyjściowe zostały szczegółowo opisane powyżej; Przypomnę tylko krótko, że są to porty sieciowe Ethernet, uzupełnione o możliwość zasilania podłączonych urządzeń bezpośrednio przez kabel LAN, bez dodatkowych przewodów. Jeśli chodzi o moc takiego zasilacza, musi on odpowiadać charakterystyce podłączonego sprzętu; jednak termin „zgodny” ma różne znaczenia w zależności od użytego standardu PoE (patrz „PoE (wyjście)”).

Jeśli więc rejestrator i sprzęt pracują zgodnie z jednym z aktywnych standardów (802.3af, 802.3at, 802.3bt) – moc na wyjściu przełącznika nie może być mniejsza niż pobór mocy podłączonego sprzętu. Jednocześnie przekroczenie mocy wyjściowej nie jest straszne – opisane standardy przewidują automatyczną regulację, dzięki której zasilane urządzenie otrzymuje dokładnie tyle energii, ile jest potrzebne, bez przeciążania. Ale jeśli wyjście nie jest wystarczająco mocne, oczywiste jest, że po prostu nie będzie w stanie zapewnić efektywnej pracy.

Z kolei przy wykorzystaniu pasywnego PoE moc wyjściowa zasilacza powinna idealnie odpowiadać poborowi mocy obciążenia, jak to możliwe. Wynika to z faktu, że w takich przypadkach moc wyjściowa dostarcza ściśle określoną moc, praktycznie bez jakiejkolwiek koordynacji i regulacji. A jeśli nadmiar kilku watów, większość zasilanych urządzeń jest w stanie przesyłać mniej lub bardziej „spokojnie”, to większy nadmiar jest o...barczony przeciążeniami, przegrzaniem i awarią sprzętu.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przypadku obecności kilku portów PoE i ich jednoczesnego wykorzystania, dostępne zasilanie na port może być zauważalnie mniejsze niż przy zasilaniu PoE tylko w jednym złączu. Ten punkt można wyjaśnić za pomocą informacji o całkowitej mocy PoE (patrz poniżej) - moc ta jest podzielona przez wszystkie zaangażowane porty. Na przykład, jeśli przełącznik ma trzy wyjścia PoE, a moc na wyjście wynosi 60 W, to łączną moc można również zadeklarować na poziomie 60 W. W związku z tym, podczas korzystania z PoE na wszystkich trzech wyjściach jednocześnie, moc na każdym z nich nie będzie większa niż 60/3 = 20 watów. Technicznie możliwe są bardziej zaawansowane metody zarządzania energią - z „inteligentną” dystrybucją mocy w zależności od potrzeb konkretnych urządzeń (relatywnie 30 W, 20 W i 10 W przy tej samej łącznej wartości 60 W); ale dla całkowitej gwarancji warto wyjść z faktu, że cała energia jest podzielona równo.