Porównanie Teac UD-505 vs RME ADI-2 DAC

Obecność transformatora toroidalnego w konstrukcji urządzenia.

Taki transformator ma rdzeń toroidalny (pierścieniowy). Uważa się, że ta konstrukcja zmniejsza poziom zewnętrznego promieniowania elektromagnetycznego i minimalizuje prawdopodobieństwo zakłóceń z transformatora.

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC oznacza w tym przypadku „serce” urządzenia, główny układ, który bezpośrednio przetwarza dźwięk cyfrowy na analogowy. Nazwa modelu DAC podawana jest głównie w celach reklamowych – jako ilustracja faktu, że w urządzeniu zastosowano wysokiej jakości podzespoły. Ponadto, znając model, można znaleźć szczegółowe informacje o konkretnym DAC-u; chociaż w praktyce taka potrzeba pojawia się rzadko, może jednak pojawić się w niektórych szczególnych przypadkach.

Częstotliwość próbkowania zastosowanego w urządzeniu przetwornika cyfrowo-analogowego.

DAC oznacza w tym przypadku „serce” urządzenia, główny układ, który bezpośrednio przetwarza dźwięk cyfrowy na analogowy. Częstotliwość próbkowania jest oryginalnie jedną z cech charakterystycznych dźwięku cyfrowego. W tym przypadku jego znaczenie jest następujące: częstotliwość próbkowania DAC nie może być niższa niż odpowiedni wskaźnik w przychodzącym sygnale audio, w przeciwnym razie urządzenie nie będzie w stanie skutecznie poradzić sobie z przetwarzaniem.

Zakres częstotliwości dźwięku obsługiwany przez urządzenie. Najczęściej mówimy o zakresie częstotliwości, jaki urządzenie może wyprowadzić w analogowym sygnale audio na wyjściu.

Ogólnie rzecz biorąc, im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że przetwornik „obtnie” wysokie lub niskie częstotliwości. Należy jednak pamiętać, że ucho ludzkie jest w stanie słyszeć dźwięki o częstotliwościach od 16 do 22 000 Hz, a górna granica zmniejsza się wraz z wiekiem. Tak więc z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać szerszego zasięgu w sprzęcie audio. A imponujące liczby występujące w urządzeniach high-end (na przykład 1 - 50 000 Hz) są raczej "efektem ubocznym" zaawansowanych układów elektronicznych i są podawane w charakterystyce głównie w celach reklamowych. Pamiętaj też, że na ogólną jakość dźwięku wpływa wiele czynników innych niż zakres częstotliwości.

Stosunek sygnału do szumu zapewniany przez konwerter.

Parametr ten opisuje stosunek głośności czystego dźwięku wytwarzanego przez urządzenie do głośności jego własnego szumu (który nieuchronnie tworzy każde urządzenie elektroniczne). Tak więc im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym czystszy dźwięk, tym mniejszy wpływ własnego szumu DAC na sygnał audio. Wskaźniki do 80 dB można uznać za dopuszczalne, do 100 dB - niezłe, 100 - 120 dB - dobrze, ponad 120 dB - doskonałe. Warto jednak pamiętać, że nie tylko parametr ten, ale także wiele innych wpływa na ogólną jakość dźwięku.

Należy zauważyć, że charakterystyka, taka jak zakres dynamiczny (patrz powyżej), jest często związana ze stosunkiem sygnału do szumu. Są one podobne w ogólnym znaczeniu, oba opisują różnicę między obcym tłem a użytecznym sygnałem. Jednak poziom szumu w obliczeniach jest traktowany inaczej: dla stosunku sygnału do szumu brane jest pod uwagę tło konwertera „na biegu jałowym”, a dla zakresu dynamicznego - szum wynikający z wyjścia niskiego -poziom sygnału. To jest powód różnicy w liczbach.

Zniekształcenia harmoniczne generowane przez przekształtnik podczas pracy.

Im niższy wskaźnik ten - im czystszy dźwięk wytwarzany przez urządzenie, tym mniej zniekształceń jest wprowadzanych do sygnału audio. Takich zniekształceń nie da się całkowicie uniknąć, ale można je zredukować do poziomu, który nie jest postrzegany przez człowieka. Uważa się, że ucho ludzkie nie słyszy harmonicznych na poziomie 0,5% lub niższym. Jednak w high-endowej technologii audio współczynniki zniekształceń mogą być znacznie niższe - 0,005%, 0,001% lub nawet mniej. Ma to bardzo praktyczny sens: zniekształcenia z poszczególnych elementów systemu są sumowane, a im niższe zniekształcenia harmoniczne każdego elementu, tym mniej zniekształceń będzie ostatecznie w słyszalnym dźwięku.

Urządzenie obsługuje bezprzewodową technologię Bluetooth. Głównym zastosowaniem tej technologii w przetworniku cyfrowo-analogowym jest bezprzewodowa transmisja dźwięku z zewnętrznego urządzenia Bluetooth (smartfon, laptop itp.) do przetwornika. Początkowo taka transmisja wiązała się z utratą jakości dźwięku, jednak stosunkowo niedawno pojawił się format aptX, pozwalający na przesyłanie dźwięku poprzez Bluetooth bez utraty jakości. Wybierając więc konwerter Bluetooth nie zaszkodzi sprawdzić, czy obsługuje on aptX (i oczywiście ten standard musi też obsługiwać źródło sygnału).
Oprócz nadawania dźwięku możliwe są inne opcje wykorzystania Bluetooth - na przykład użycie zewnętrznego gadżetu jako pilota. Są one jednak zauważalnie rzadsze.

Początkowo transmisja dźwięku poprzez Bluetooth wiąże się z dość mocną kompresją sygnału, co może znacznie zepsuć wrażenia podczas słuchania muzyki. Aby wyeliminować tę wadę, stosuje się różne technologie (najpopularniejszą z nich jest kodek aptX, dla urządzeń Apple jest to AAC). Oczywiście, aby skorzystać z którejkolwiek technologii, musi być ona obsługiwana nie tylko przez wzmacniacz, ale także przez urządzenie Bluetooth, z którym jest używana.

- aptX. Kodek Bluetooth zaprojektowany w celu znacznej poprawy jakości dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. Zdaniem twórców pozwala to uzyskać jakość porównywalną z Audio CD (16-bit/44,1 kHz). Korzyści z aptX są najbardziej zauważalne podczas słuchania treści wysokiej jakości, ale nawet w przypadku zwykłego pliku MP3 może zapewnić zauważalną poprawę dźwięku.

- aptX HD. Kodek ten stanowi dalszy rozwój i udoskonalenie oryginalnej technologii aptX, pozwalając na przesyłanie dźwięku w jeszcze wyższej jakości - Hi-Res (24-bit/48kHz). Zdaniem twórców standard ten pozwala osiągnąć jakość sygnału przewyższającą AudioCD i czystość dźwięku porównywalną z komunikacją przewodową. To drugie często budzi wątpliwości, ale można postawić tezę, że ogólnie aptX HD zapewnia bardzo wysoką jakość dźwięku. Z drugiej strony wszystkie zalety tej technologii stają się zauważalne dopiero w przypadku dźwięku Hi-Res – w jakości 24-bit/48 kHz lub wyższej; w przeciwnym razie jakość jest ograniczona nie tyle charakterystyką połączenia, ile...właściwościami plików źródłowych.

- aptX Niskie opóźnienie. Specyficzna wersja aptX opisana powyżej, zaprojektowana nie tyle w celu poprawy jakości dźwięku, ile w celu zmniejszenia opóźnień w transmisji sygnału. Takie opóźnienia nieuchronnie występują podczas pracy przez Bluetooth; Nie są one krytyczne do słuchania muzyki, ale podczas oglądania filmów lub grania w gry może wystąpić zauważalna desynchronizacja pomiędzy obrazem i dźwiękiem. Kodek aptX LL eliminuje to zjawisko, redukując opóźnienie do 32 ms – taka różnica jest niezauważalna dla ludzkiej percepcji (choć do poważnych zadań, takich jak praca w studiu audio, jest to wciąż zbyt duża wartość).

- AAC Kodek używany głównie w urządzeniach przenośnych Apple w celu poprawy dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. W tym sensie jest podobny do aptX (patrz odpowiednie akapity), ale jest zauważalnie gorszy pod względem możliwości: jeśli porównasz dźwięk aptX z Audio CD, wówczas AAC jest na poziomie pliku MP3 średniej jakości . Jednak do słuchania tych samych plików MP3 wystarczy; różnica staje się zauważalna dopiero w bardziej zaawansowanych formatach.

— LDAC. Opatentowany kodek Bluetooth firmy Sony. Przewyższa nawet aptX HD pod względem szerokości pasma i potencjalnej jakości dźwięku, zapewniając wydajność na poziomie Hi-Res dźwięku 24-bit/96 kHz; panuje nawet opinia, że to maksymalna jakość, jaką warto zapewnić w słuchawkach bezprzewodowych – dalsza poprawa będzie po prostu niezauważalna dla ludzkiego ucha.

Regulacja bezpośrednio w urządzeniu.

- Regulacja niskich tonów. Oddzielna regulacja poziomu basów; zwykle w połączeniu z kontrolą wysokich tonów (patrz niżej). Funkcja ta umożliwia zmianę obrazu dźwiękowego poprzez regulację głośności basów w stosunku do reszty zakresu częstotliwości.

- Regulacja wysokich częstotliwości. Oddzielna regulacja poziomu wysokich tonów. Podobnie jak opisana powyżej regulacja niskich tonów, pozwala na dostrojenie obrazu dźwięku – w tym przypadku poprzez zmianę głośności wysokich częstotliwości w stosunku do reszty zakresu.

- Regulacja salda. Dostosowuje balans dźwięku między dwoma kanałami stereo, zwiększając głośność jednego kanału i zmniejszając głośność drugiego. Dzięki temu w odbiorze słuchacza dźwięk „przesuwa się” w kierunku wyższego poziomu głośności. Funkcja ta jest używana głównie do celów korekcyjnych - na przykład, jeśli głośniki znajdują się w różnych odległościach od słuchacza, przesunięcie balansu w kierunku oddalonego głośnika pozwala skompensować różnicę w słyszalnej głośności.

- Regulacja poziomu. Regulacja ogólnego poziomu sygnału wyjściowego, innymi słowy - regulacja głośności. Czasem wygodniej jest regulować głośność za pomocą własnego regulatora w przetworniku cyfrowo-analogowym, niż uzyskać dostęp do ustawień innych elementów systemu audio.

...- Regulacja poziomu słuchawek. Reguluje głośność dźwięku słuchawek. Sterowanie to służy głównie wygodzie użytkownika, pozwala ustawić poziom dźwięku w „uszach” według własnych upodobań. Możliwość ta jest szczególnie istotna w świetle faktu, że słuchawki rzadko są wyposażone we własne regulatory głośności (a zazwyczaj są to niedrogie modele o stosunkowo niskiej jakości dźwięku).

- Regulacja czułości. Regulacja czułości wejściowej przetwornika. Funkcja ta występuje głównie w modelach z wejściami analogowymi: pozwala w razie potrzeby wzmocnić przychodzący sygnał jeszcze przed jego przetworzeniem przez konwerter, jeśli początkowy poziom sygnału jest zbyt niski.