Porównanie AGV K-5 vs AGV K-3

Rozmiary, w jakich produkowany jest ten model kasku.

Odpowiedni rozmiar hełmu zależy przede wszystkim od obwodu głowy użytkownika. Obwód mierzy się w najszerszym miejscu głowy - zwykle na poziomie 1 - 2 cm nad brwiami i wzdłuż grzbietu z tyłu głowy; bardziej szczegółowe zalecenia i opisy można znaleźć w specjalnych źródłach. Tutaj zauważamy, że chociaż producenci stosują te same oznaczenia rozmiarów - XXS, XS, S, M, L, XL, itd. - określone wartości rozmiarów dla różnych marek mogą się nieznacznie różnić; np. XL może zmieścić zarówno 60 - 61 cm jak i 61 - 62 cm Ta pozornie niewielka różnica może znacząco wpłynąć na komfort i bezpieczeństwo użytkowania. Dlatego przy wyborze należy kierować się tabelami rozmiarów konkretnego producenta.

Należy również pamiętać, że kaski o takim samym oznaczeniu rozmiaru mogą różnić się nie tylko rzeczywistym rozmiarem, ale także kształtem przestrzeni wewnętrznej. Dlatego nawet zgodność z tabelą rozmiarów nie gwarantuje, że produkt będzie odpowiedni; najbardziej niezawodnym sposobem jest przetestowanie kasku „na żywo” przed zakupem.

Rodzaj zapięcia zastosowanego w kasku do zabezpieczenia paska podbródkowego.

- D-Ringi. Klasyczne zapięcie, popularne dziś dzięki połączeniu prostoty i niezawodności. Konstrukcja oparta na parze D-ringów (stąd nazwa). Przy prawidłowym użyciu pierścienie te mocno trzymają pasek, przez który przechodzi, a wolny koniec paska jest zabezpieczony zapięciem zatrzaskowym lub magnesem. Oprócz bezpiecznego trzymania, do zalet D-Ringów należy fakt, że regulacja rozmiaru odbywa się za każdym razem „w locie”, bezpośrednio podczas zapinania; jest to szczególnie wygodne w przypadku kasku „pasażerskiego”, który musi nosić różne osoby. Z drugiej strony sam proces zapinania-rozpinania nie jest zbyt wygodny: wymaga pewnego przyzwyczajenia i trwa dłużej niż w przypadku innych zapięć.

- Szybkie kliknięcie. Klasyczny design Quick-Click przypomina klamrę samochodowego pasa bezpieczeństwa: na jednej połowie znajduje się metalowa płytka z otworem, na drugiej znajduje się zamek, który automatycznie blokuje tę płytkę i otwiera się po naciśnięciu przycisku. Uważa się, że takie łączniki są mniej niezawodne niż D-Ringi, jednak biorąc pod uwagę prawidłowe wykonanie, różnica ta nie jest znacząca; a zapinanie i odpinanie Quick-Click jest znacznie szybsze i wygodniejsze. W tej kategorii znajdują się również "fastex" - zapięcia znane wielu ze sprzętu turystycznego. „Fastex” wygląda jak trójząb zamocowany w specjalnym gnie...ździe, taki zamek otwiera się, naciskając z boków; ta odmiana nie otrzymała dużego rozpowszechnienia, tk. nie jest uważany za bardzo wiarygodny.

- Zapadka. Znany również jako Quick-Release. Jedna połowa takiego zapięcia wygląda jak pasek (najczęściej plastikowy) ze specjalnym nacięciem, druga ma zamek. Pasek może przesuwać się przez zamknięty zamek tylko w jednym kierunku – do napinania, tak zapina się „grzechotkę” (z charakterystycznym dźwiękiem, stąd nazwa). Aby odpiąć, należy otworzyć zamek, dzięki czemu pasek może poruszać się w przeciwnym kierunku. Taka konstrukcja ułatwia i przyspiesza zdejmowanie i zakładanie kasku, a jednocześnie, podobnie jak w przypadku D-Ringów, automatycznie dopasowuje się do rozmiaru przy każdym zapięciu. Jednocześnie zapięcia są uważane za mało niezawodne, ale w praktyce wszystko zależy od jakości wykonania (co z reguły jest bezpośrednio związane z kategorią cenową kasku).

Rodzaj wizjera zastosowanego w kasku. W tym przypadku daszek to szkło, które zasłania twarz motocyklisty przed wiatrem, kurzem, kroplami deszczu itp., a często także przed jasnym słońcem. Zwróć uwagę, że istnieje specjalna kategoria wizjerów - ochrona przeciwsłoneczna; w tym przypadku nie są one brane pod uwagę, więcej informacji na temat takich urządzeń można znaleźć w rozdziale „Funkcje/możliwości”. Tradycyjne wizjery mogą wyglądać następująco:

- Przezroczysty. Klasyczne przezroczyste szkło, które nie zmienia widocznego obrazu. W jasnym słońcu takie osłony są mniej wygodne niż przyciemniane, ale tę wadę można zrekompensować dodatkowymi osłonami przeciwsłonecznymi (patrz poniżej). Jednocześnie przezroczyste okulary nie pogarszają widoczności o zmierzchu i są generalnie bardziej uniwersalne, dlatego są używane w większości kasków, w których zazwyczaj stosuje się wizjery.

- Przyciemniane. Przyciemniane wizjery. Z reguły mówimy o pewnym stopniu zacienienia - od jasnego "zadymionego" do prawie czarnego lub lustrzanego (okulary zabarwione na żółto lub pomarańczowo mają swoją specyfikę, dlatego są wskazane osobno - patrz poniżej). Daszek zaciemniający poprawia widoczność w jasnym świetle słonecznym; ponadto często jest spolaryzowany, co również zmniejsza ilość widocznego odblasku (od wody, od błyszczących powierzchni metalowych itp.). Z drugiej strony jest on mniej widoczny przez takie szkło...wieczorem i w nocy niż przez przezroczyste szkło - aż do całkowitej niemożności normalnego użycia hełmu z zamkniętym "daszkiem". Dlatego przyciemniane wizjery zaleca się używać wyłącznie do jazdy w ciągu dnia.

- Przyciemniane / przezroczyste. Ta opcja jest wskazana dla modeli dostępnych w różnych opcjach konfiguracji - zarówno z przyciemnianymi, jak i przezroczystymi wizjerami. Pozwala to wybrać opcję do wyboru, w zależności od osobistych preferencji i zamierzonych nawyków jazdy. Niektóre modele mogą być wyposażone w okulary obu typów, co sprawia, że kask jest uniwersalny od razu po wyjęciu z pudełka.

- Żółty. Daszek barwiony na żółto lub pomarańczowo. Takie okulary są swego rodzaju przeciwieństwem przyciemnianych wizjerów: żółty kolor zwiększa jasność i kontrast obrazu, poprawiając widoczność przy słabym oświetleniu - od pochmurnej pogody po jazdę wieczorem i w nocy. Ale w świetle dziennym, nawet niezbyt jasny, żółty może powodować dyskomfort (choć wszystko zależy od preferencji użytkownika). Ogólnie rzecz biorąc, jest to dość specyficzna kategoria, rzadko jest ona standardowo montowana w hełmach: uważa się, że potrzeba żółtego szkła jest rzadkością, a jeśli się pojawi, taki daszek można bez problemu kupić osobno.

- Nieobecny. Kaski przeznaczone do użytku z goglami z definicji nie mają wizjerów; ponadto brakuje szkła w niektórych modelach otwartych (patrz „Rodzaj”), w których takie wyposażenie nie pasuje ze względów konstrukcyjnych lub konstrukcyjnych. Ale w innych typach hełmów ta opcja praktycznie nie występuje: jeśli ten model pozwala na montaż daszka, prawie koniecznie jest wyposażony w co najmniej najprostsze przezroczyste szkło.

- Szybko odpinany wizjer. Możliwość szybkiego zdjęcia daszka kasku, w większości przypadków - bez użycia specjalnych narzędzi. Taka okazja może się przydać np. do oczyszczenia z brudu, wymiany przezroczystego szkła na przyciemniane lub odwrotnie.

- Pokrycie przeciwmgielna. Obecność specjalnej powłoki na daszku kasku, która zapobiega parowaniu motocykla przed oddychaniem. Funkcja ta przyda się przede wszystkim w chłodne dni (przy wysokich temperaturach powietrza szkło praktycznie się nie poci). Jest to szczególnie ważne w przypadku kasków zamkniętych (całeczki i enduro, patrz Typ), ale można je również znaleźć w kaskach otwartych. Należy pamiętać, że takie pokrycie nie stanowi 100% gwarancji przed zaparowaniem, ale prawdopodobieństwo tego zjawiska jest znacznie zmniejszone.

- osłona przeciwsłoneczna. Osłona przeciwsłoneczna w postaci dodatkowych zacienionych gogli, które w razie potrzeby można opuszczać i podnosić - zwykle za pomocą małej dźwigni lub przycisku z boku kasku. Tego urządzenia nie należy mylić z przyciemnianym szkłem (patrz „Wizjer” powyżej): osłona przeciwsłoneczna jest dostarczana jako dodatek do głównej osłony i zakrywa tylko oczy. Opuszczając i podnosząc takie okulary można „włączyć” i „wyłączyć” dodatkowe zaciemnienie. W tym przypadku główny wizjer jest najczęściej wykonany przezroczyście, dzięki czemu kask można wygodnie używać w nocy...– wystarczy podnieść wbudowane okulary i spojrzeć przez przezroczyste szkło. Jednak osłona przeciwsłoneczna może być również łączona z przyciemnianym szkłem; tę opcję docenią osoby o wrażliwych oczach, które nie tolerują dobrze światła słonecznego i wymagają zwiększonego przyciemnienia. Wadą tej cechy jest zauważalny wzrost kosztów kasku.

- Ochrona przed promieniowaniem UV. Dostępność ochrony UV w szkle i/lub osłonie przeciwsłonecznej kasku (patrz wyżej). Intensywne światło ultrafioletowe jest szkodliwe dla oczu, prowadzi do szybkiego zmęczenia, pogorszenia widzenia, a czasem nawet chorób oczu. Co więcej, takie promieniowanie może być dość intensywne nie tylko przy słonecznej, ale nawet pochmurnej pogodzie; ponadto ilość promieniowania ultrafioletowego wzrasta na obszarach górskich wraz ze wzrostem wysokości. Co prawda przy krótkotrwałej ekspozycji opisane efekty są ledwo zauważalne, jednak nawet w przypadku krótkich podróży przyda się ochrona przed promieniowaniem UV. A jeśli zamierzasz podróżować „daleko i długo” – funkcja ta jest bardzo pożądana. Należy pamiętać, że w razie potrzeby ochronę przed promieniowaniem UV można zapewnić za pomocą oddzielnych okularów (motocyklowych lub zwykłych), jednak nie wszystkie kaski umożliwiają korzystanie z takich okularów.

- Wbudowana wentylacja. System wentylacji zwykle wygląda jak dziury w skorupie - wlatujący do nich strumień powietrza „rozdmuchuje” wewnętrzną przestrzeń kasku. Zapewnia to nie tylko komfort (szczególnie w czasie upałów), ale także zmniejsza ilość wilgoci gromadzącej się wewnątrz: głowa motocyklisty poci się mniej niż w całkowicie zamkniętym kasku, a uwolniony pot szybko odparowuje i jest wydmuchiwany do wentylacji. Jednocześnie w wielu modelach możliwe jest całkowite lub częściowe zablokowanie wentylacji – np. w zimną lub deszczową pogodę.

- Przecinak oddechu. Najczęściej spotykane w kaskach zamkniętych (całki, modularne, enduro - patrz "Typ"). W takich modelach jest to swego rodzaju wizjer, który zakrywa nos i usta motocyklisty - dzięki czemu wydychane powietrze jest odprowadzane do dolnej części kasku, a wizjer nie zaparowuje. Również czasami maski odcinane nazywane są dodatkowymi maskami, które są wyposażone w otwarte hełmy, ale to nie do końca prawda - takie maski mają nieco inne przeznaczenie, mają głównie za zadanie chronić usta i nos przed kurzem, drobnymi zanieczyszczeniami, owadami itp.

Materiał skorupy to zewnętrzna twarda skorupa kasku.

- Termoplastyczny. Materiał używany głównie w tanich kaskach motocyklowych; najpopularniejsza opcja w tej kategorii. Tworzywo termoplastyczne (najczęściej poliwęglan) wyróżnia się niskim kosztem i ma dość wystarczającą, choć niezbyt wysoką charakterystykę wytrzymałościową, ale jest dość ciężki, a ponadto „starzeje się” z powodu ekstremalnych temperatur i ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe; zaleca się wymianę takich hełmów co 5 lat.

- Żywica termiczna. Pod względem podstawowych właściwości materiał ten jest podobny do opisanego powyżej tworzywa sztucznego; jednocześnie jest mocniejszy i trwalszy, jednak kosztuje nieco więcej, co odpowiednio wpływa na cenę kasków.

- Włókno szklane (włókno szklane). W tym przypadku nie mówimy o czystym włóknie szklanym, ale o włóknie szklanym - kompozycie składającym się z włókna szklanego i plastikowej podstawy. Dość wytrzymały i niezawodny, ale jednocześnie dość ciężki materiał, stosowany głównie w kaskach średniej klasy.

- Węgiel. To także włókno węglowe - materiał kompozytowy, który łączy włókno węglowe i bazę żywicy polimerowej. Takie połączenie pozwala na lekkość, a jednocześnie niezwykle wysoką wytrzymałość, ale ma to swoją cenę. Dlatego skorupa z włókna węglowego jest zwykle znakiem rozpoznawczym kas...ku klasy premium.

- Włókno szklane / Kevlar. Powyższe włókno szklane uzupełnione kompozytem na bazie innego włókna – Kevlaru. Kevlar niewiele ustępuje wytrzymałością karbonowi, jest natomiast tańszy, a taki materiał waży znacznie mniej niż włókno szklane, co odczuwalnie wpływa na wagę całego kasku. W takim przypadku materiały są zwykle ułożone warstwami.

- Węgiel / włókno szklane. Hełmy częściowo wykonane z węgla, częściowo z włókna szklanego; ta skorupa ma zwykle "łuszczącą się" konstrukcję. Cechy każdego z tych materiałów, patrz wyżej, a ich połączenie pozwala połączyć zalety i częściowo zrekompensować wady. Tak więc takie łączone kaski są tańsze niż czysto węglowe, a pod względem wytrzymałości nie mogą być od nich gorsze. Co prawda włókno szklane jest ciężkim materiałem, co odpowiednio wpływa na wagę; jednak te kaski są nadal dość lekkie.

- Węgiel / Kevlar. Kaski łączące w konstrukcji karbon i kevlar - zwykle w postaci warstw tworzących skorupę. Oba te materiały są szczegółowo opisane powyżej, a ich połączenie jest niezwykle kosztowne i tańsze niż czysty węgiel. Jednocześnie takie kaski są nadal drogie i ważą nieco więcej niż karbonowe.

Certyfikat bezpieczeństwa lub certyfikaty, z którymi kask jest zgodny. Obecnie w kaskach motocyklowych występują głównie następujące rodzaje certyfikatów:

- EKG 22.05. Europejski system certyfikacji, który przewiduje bardzo surowe wymagania dotyczące testowania bezpieczeństwa wśród norm krajowych i międzynarodowych (chyba, że wymagania w ACU mogą być jeszcze bardziej rygorystyczne). Zgodnie z ECE 22.05 każda partia kasków musi zostać skontrolowana przed wysłaniem do sprzedaży (do tego celu wybiera się kilka egzemplarzy testowych), a sama kontrola jest dość rygorystyczna i jest przeprowadzana z uwzględnieniem faktu, że głowy motocyklistów mogą mieć różne rozmiary i wagi. Kaski certyfikowane zgodnie z tym standardem są używane nawet w profesjonalnym sporcie motorowym (choć oczywiście mogą być certyfikowane produkty o różnym poziomie i przeznaczeniu).

- Snell. Znany również jako SMF. Standard opracowany i używany w Stanach Zjednoczonych; pojawił się w połowie lat 50. XX wieku, od tego czasu jest regularnie ulepszany i dopracowywany. Wymagania Snella są łagodniejsze niż te z ECE 22.05, ale bardziej rygorystyczne niż w DOT: produkty muszą być poddawane stałej kontroli jakości, a test uwzględnia możliwą różnicę w rozmiarach głowy (choć różnica w wadze nie jest brana pod uwagę).

- KROPKA. Standard opracowany przez Departament Transportu Stanów Zjednoczonych w 1972 roku i od tego czasu...pozostaje w dużej mierze niezmieniony. Zapewnia bardzo łagodne warunki zarówno do samego badania, jak i kontroli wyników. Czyli kontrola jest przeprowadzana tylko dla standardowego rozmiaru i wagi głowy, robi to sam producent i ustala również, czy jego produkty spełniają wymagania DOT, a kontrola Ministerstwa Transportu ogranicza się do okresowych testów wyrywkowych. Jednak nawet mając to na uwadze, posiadanie DOT jest znacznie lepsze niż brak certyfikatu.

- ACU. Standard opracowany i utrzymywany przez Auto-Cycle Union, organizację publiczną reprezentującą interesy społeczności motocyklowej. Zapewnia dwie główne opcje etykietowania — ACU Gold i ACU Silver; jednak druga opcja jest niezwykle rzadka z wielu powodów i zwykle używa się górnego, „złotego” oznaczenia. Aby otrzymać certyfikat ACU Gold, kask musi nie tylko spełniać pewne ogólnie przyjęte normy (opisane powyżej Snell 2005 lub ECE 22.05, brytyjskie BSI Typ A itp.), ale również przejść testy zgodnie z zasadami ACU, które wiążą się z dodatkowymi kontrolami. Dzięki temu etykieta ACU Gold odpowiada bardzo wysokiemu poziomowi bezpieczeństwa. Zauważ, że jakiś czas temu ten system był w centrum skandalu: krążyły plotki, że naklejki ACU Gold są sprzedawane za darmo i można je znaleźć nawet na kaskach niskiej jakości, które nie przeszły (i nie mogą przejść) oficjalnego testu. Jednak organizacja ACU podjęła kroki, aby zaradzić tej sytuacji, a sprzedawcy działający w dobrej wierze nie idą na takie oszustwo. Jeśli jednak masz jakiekolwiek wątpliwości, możesz sprawdzić w oficjalnych źródłach (np. na stronie internetowej ACU w Internecie), czy wybrany kask odpowiada deklarowanemu dla niego poziomowi bezpieczeństwa.