Porównanie Roland A-49 vs Roland A-500PRO

Sztywność klawiszy na klawiaturze to opór, jaki wywierają po naciśnięciu.

- Nieważone. Bardzo niska sztywność: klawisze dosłownie „wypadają” pod palce. Znaleziony głównie w klawiaturach klasy podstawowej; Dzieje się tak dlatego, że nieobciążona mechanika jest niedroga, ale słaba odporność na nacisk utrudnia dobór optymalnej siły docisku i kontrolę dynamiki dźwięku.

- Semi ważony. Klawiatury o średnim oporze - nie tak wysokim jak na klawiszach ważonych, ale zauważalnie większym niż na klawiszach nieważonych. Ta opcja jest uważana za optymalną dla aktywnych klawiatur (patrz „Mechanika”): przy niskich kosztach zapewnia dość dobrą responsywność i przy minimalnych umiejętnościach pozwala dokładnie kontrolować siłę nacisku.

- ważona. Klawiatury o wysokiej wytrzymałości porównywalnej z pianinem klasycznym. Zwróć uwagę, że w tym przypadku zaletą jest duża siła: pozwala to, aby reakcja klawiatury była jak najbardziej zbliżona do klasycznego fortepianu i ułatwia kontrolowanie ciśnienia i dynamiki dźwięku. Właściwie wszystkie modele młoteczkowe są ważone z definicji (patrz "Mechanika"), ale wśród klawiatur aktywnych ta opcja jest rzadkością - ze względu na złożoność i wysoki koszt.

Obecność funkcji aftertouch na klawiaturze. Istotą tej funkcji jest monitorowanie siły nacisku na klawisz po jego naciśnięciu. W praktyce oznacza to, że w modelach z aftertouchem można sterować dźwiękiem nie tylko siłą i szybkością naciśnięcia klawisza, ale także poprzez zmianę nacisku na nim po naciśnięciu; daje to dodatkowe możliwości i pozwala na zastosowanie różnych specyficznych technik gry. Konkretne sposoby zmiany dźwięku, „związane” z aftertouch, mogą być różne, w zależności od ustawionych ustawień syntezy: na przykład podczas nagrywania partii gitary można powiązać z tą funkcją niewielką zmianę wysokości tonu i symulować naciąganie struny, podczas nagrywania saksofonu można zmieniać głośność nut itp.

Stosunkowo niedrogie modele wykorzystują wspólny czujnik do śledzenia aftertouch, który monitoruje średnie ciśnienie na wszystkich wciśniętych klawiszach; w bardziej zaawansowanych dla każdego klawisza montowane są osobne czujniki.

Obecność funkcji dzielonej klawiatury w urządzeniu.

Funkcja ta, jak sama nazwa wskazuje, pozwala podzielić klawiaturę na dwie części, każda z własnym tonem. W ten sposób na jednym urządzeniu możesz grać partię dwóch instrumentów jednocześnie (na przykład dodać dźwięk orkiestry smyczkowej do skrzypiec) lub akompaniować partii instrumentu z różnymi efektami (syrena, klakson, grzmot itp.). Niektóre modele umożliwiają wybór położenia granicy między strefami klawiatury.

Obecność funkcji kontroli transportu na klawiaturze.

W tym przypadku zwykle mówimy o wsparciu dla standardu MIDI Machine Control, przeznaczonego do sterowania zewnętrznymi urządzeniami nagrywającymi i odtwarzającymi. Ta obsługa skutecznie zamienia klawiaturę w zewnętrzny pilot, umożliwiając wydawanie z niej poleceń „Odtwarzaj”, „Zatrzymaj”, „Wstrzymaj”, „Przewiń” (do przodu i do tyłu) oraz „Nagraj”. W tym celu projekt przewiduje osobny panel z zestawem odpowiednich przycisków.

Liczba padów przewidziana w konstrukcji klawiatury.

Podkładki są pomocniczymi kontrolkami w postaci charakterystycznych padów, najczęściej kwadratowych. Platformy reagują na dotyk, każdą z nich można powiązać z konkretnym dźwiękiem lub nawet sekwencją dźwięków. Jednym z najpopularniejszych zastosowań padów jest granie na perkusji lub innych instrumentach rytmicznych.

Liczba suwaków przewidziana w konstrukcji klawiatury.

Suwak to kontrolka przypominająca suwak. Najprostszym rodzajem takiej kontroli jest regulacja głośności; jeśli w konstrukcji jest tylko jeden suwak, najprawdopodobniej odpowiada on za głośność. Jeśli pokręteł jest więcej, można z nimi odpowiednio powiązać inne funkcje, w szczególności zmianę ustawień w programie do nagrywania dźwięku na komputerze, do którego podłączona jest klawiatura.

Liczba regulatorów-enkoderów przewidziana w konstrukcji klawiatury.

Takie pokrętło wygląda jak pokrętło, za pomocą którego można sterować różnymi funkcjami urządzenia, do którego podłączona jest klawiatura – np. obracać wirtualne pokrętła w programie do nagrywania i obróbki dźwięku. Jednocześnie zauważamy, że pełnowartościowy enkoder może obracać się o 360 ° i obracać pod dowolnym kątem w dowolnym kierunku, jednak klawiatury mogą również zawierać pokrętła z ograniczonym sektorem obrotu - można je również nazwać enkoderami. Żadna z tych wariantów nie ma jednoznacznej przewagi: w niektórych przypadkach nieograniczony sektor toczenia jest wygodniejszy, w innych - ograniczony.

Wejście do odbierania sygnałów MIDI z urządzenia zewnętrznego — na przykład dodatkowej klawiatury lub innego kontrolera, sekwencera itp. Sygnały MIDI — patrz „MIDI Out”; tutaj zwracamy uwagę, że takie sygnały przychodzące do MIDI In mogą być miksowane z sygnałami z klawiatury i wyprowadzane przez MIDI Out lub inny interfejs o podobnym przeznaczeniu, lub też mogą być przesyłane bez zmian do wyjścia MIDI Thru. Warto poszukać urządzenia z tym wejściem, jeśli planujesz zbudować kompleks z kilku źródeł sygnału MIDI i zamierzasz używać klawiatury jako ogniwa pośredniego w takim systemie.

Typ wyświetlacza, w jaki wyposażona jest klawiatura.

Większość nowoczesnych klawiatur MIDI ma stosunkowo proste monochromatyczne (jednokolorowe) wyświetlacze. Takie ekrany są niedrogie, a ich możliwości są wystarczające w większości przypadków. Istnieją jednak również modele z kolorowymi ekranami - z reguły taki sprzęt jest oznaką zaawansowanej klawiatury z mnóstwem dodatkowych funkcji, dla prostszych urządzeń kolorowy wyświetlacz to przesada.