Porównanie Kurzweil M230 vs Casio Privia PX-860

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Automatyczny akompaniament pianina cyfrowego

Akompaniament automatyczny to specyficzna dla stylu melodia grana przez instrument pod kontrolą użytkownika. Sterowanie to odbywa się lewą ręką: muzyk gra określone akordy po lewej stronie klawiatury, a elektronika instrumentu dostraja melodię automatycznego akompaniamentu do tonacji granego akordu. Tak więc funkcja ta pozwala akompaniować głównej części z pełnowartościowym akompaniamentem, podczas gdy muzyk musi tylko ustawić akordy.

W pianinach cyfrowych, w przeciwieństwie do syntezatorów, funkcja ta jest rzadka. Wynika to z ogólnej specjalizacji tej klasy instrumentów (m.in. profesjonalnego muzykowania, w tym w zespole lub orkiestrze). Jednak zarówno stosunkowo proste, jak i wysokiej klasy pianina cyfrowe mogą być wyposażone w automatyczny akompaniament.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz powyżej) pierwotnie zapisanych w pamięci pianina cyfrowego.

Różne style automatycznego akompaniamentu różnią się od siebie w taki sam sposób, w jaki różne melodie różnią się od siebie – tempem, metrum, schematem rytmicznym, zestawem użytych instrumentów itp. W związku z tym im więcej stylów jest początkowo w instrumencie, tym szerszy wybór muzyków i większe prawdopodobieństwo znalezienia opcji, która najlepiej pasuje do konkretnej sytuacji. Co prawda nawet duża liczba stylów nie gwarantuje, że znajdzie się wśród nich odpowiedni; ponadto zauważamy, że przy tej samej liczbie stylów ich specyficzny zestaw w różnych instrumentach może być również inny. Jednak w tym przypadku mogą być dostarczone niestandardowe style (patrz poniżej).

Podsumowując, możemy powiedzieć tak: jeśli planujesz intensywnie pracować z akompaniamentem automatycznym, oprócz ilości stylów, nie zaszkodzi doprecyzowanie ich specyficznego asortymentu.

Dostępność trybu nauki w pianinie cyfrowym.

Jak sama nazwa wskazuje, ten tryb służy do nauki gry. Jednocześnie z reguły przewiduje różne poziomy trudności – od najbardziej podstawowego, dla tych, którzy dopiero zaczynają opanowywać „klawisze”, po zaawansowany, który pozwala trenować technikę i doskonalić już istniejącą umiejętności wykonawcze. Jednak w każdym przypadku zasada nauczania jest taka sama: instrument samodzielnie mówi uczniowi, które klawisze należy nacisnąć w takim czy innym czasie. Takie podpowiedzi mogą być wykonywane w formie podświetlenia (patrz wyżej) lub w formie grafiki na wyświetlaczu. Metoda ta jest wątpliwa z punktu widzenia klasycznego nauczania akademickiego, jest jednak niewątpliwie wygodniejsza i szybsza niż czytanie zapisu nutowego. Co więcej, instrument może również pełnić rolę egzaminatora - uruchamiać podpowiedzi w oryginalnym tempie melodii i sprawdzać, jak dokładnie uczeń uderza w nuty.

Pamiętaj również, że tryb treningu wymaga obecności metronomu (patrz poniżej).

Zakres, w którym może zmieniać się tempo dźwięku wytwarzanego przez instrument. Może to być wbudowana melodia lub część nagrana na sekwencerze, a także automatyczny akompaniament, samouczek lub metronom. Szczegółowe informacje na temat wszystkich tych funkcji można znaleźć w odpowiednich pozycjach słownika. Zwracamy tutaj uwagę, że zmiana tempa jest często wymagana w praktyce – na przykład w celu przyspieszenia początkowo „wolnego” akompaniamentu lub spowolnienia programu treningowego, który jest trudny do opanowania w pierwotnym tempie.

Tempo jest tradycyjnie podawane w uderzeniach na minutę. Klasyczny, „akademicki” zakres waha się od 40 bpm („grave”, „bardzo wolno”) do 208 bpm („prestissimo”, „bardzo szybko”), jednak we współczesnych pianinach cyfrowych zakres tempa jest często znaczący. .

Możliwość dodania efektu pogłosu do brzmienia instrumentu.

Pogłos to powtarzające się odbicie i zanik dźwięku. Efekt ten jest najbardziej zauważalny na dużych obszarach z wyraźnym echem - na przykład w dużych jaskiniach; jednak w każdym ustawieniu typowe zabarwienie dźwięku wynika głównie z pogłosu. Tak więc funkcja ta pozwala na symulację muzyki brzmiącej w różnych pomieszczeniach - na przykład, aby stworzyć wrażenie, że instrument znajduje się w holu gotyckiej katedry lub odwrotnie, w małym pomieszczeniu o miękkich ścianach. Możliwe jest jednak zastosowanie pogłosu jako klasycznego efektu dźwiękowego, nie mającego na celu imitowania sytuacji, a jedynie nadanie dźwiękowi określonej barwy.

Możliwość zmiany jasności dźwięku niektórych barw lub ścieżek.

Jasność określa ogólną barwę dźwięku - od miękkiego, wygładzonego do dzwoniącego, ostrego. Funkcja ta pozwala muzykowi dopasować tę barwę do swoich preferencji, a tym samym jeszcze bardziej rozszerza możliwości strojenia brzmienia instrumentu.

Dodatkowe funkcje i opcje regulacji dźwięku zawarte w instrumencie oprócz powyższych. W tym punkcie z reguły wskazano różne oryginalne markowe technologie i rozwiązania; Konkretne znaczenie tych funkcji najlepiej wyjaśnić, odwołując się do dokumentacji narzędzia.