Rodzaj mostka przewidziany w konstrukcji gitary.
Mostek jest często częścią używaną do mocowania strun do ciała, ale to nie do końca prawda. Istnieje wiele modeli, w których mostek pełni wyłącznie rolę nakrętki (ogranicza długość podziałki), a strunę mocuje się w osobnym uchwycie (stopie) lub nawet w korpusie gitary metodą przelotową (patrz poniżej).
Wszystkie nowoczesne bryczesy można podzielić na dwie główne kategorie. Pierwszy jest
stały, w którym mocowane są struny, a podciąganie podczas gry można wykonywać tylko lewą ręką na szyi. Ograniczają nieco zakres technik dostępnych dla muzyka, ale są niedrogie, kompaktowe i nie utrudniają strojenia gitary. Drugi typ -
tremolo("samochody"), które posiadają dźwignię pod prawą ręką gitarzysty, pozwalają na zmianę napięcia wszystkich strun na raz i uzyskanie ciekawych efektów niedostępnych przy konwencjonalnym pociągnięciu. Wady „samochodów” są przeciwieństwem zalet „fixów”: bryczesy tremolo są droższe, często nieporęczne, przy częstym użytkowaniu, potrafią szybko sfrustrować instrument, a strojenie jest często dość trudne, wymagające określonych umiejętności i narzędzi. Należy pamiętać, że mostki tremolo są używane tylko w gitarach elektrycznych i półakustycznych, gitary basowe są wyposażone tylko w stałe uchwyty mostkowe.
Główne typy mostków występujących we współczesnych gitarach elektrycznych to:
- Naprawiony. Oznaczenie t
...o stosuje się dla wszystkich bryczesów stałych innych niż popularne odmiany opisane poniżej.
- Hardtail (stały). Charakterystyczną cechą „hardtaili” jest metalowa płytka, która stanowi podstawę dla innych mechaników. Ta płyta jest zainstalowana na górnym pokładzie; jest wygięty do góry po dalszej (od szyi) stronie, a siodła strunowe są jednocześnie przymocowane do podstawy i do zagiętej części. Zapinanie strun często odbywa się na wskroś. Ten rodzaj mostka pozwala na indywidualne dopasowanie do każdego sznurka nie tylko długości łuski, ale również wysokości nad szyją.
- Tune-o-Matic (naprawione). Mostek w formie drążka, na którym mocowane są siodła na struny. W takim przypadku struny można przymocować do korpusu gitary (metodą), do osobnego stopera lub w otworach na samym mostku (jednak to ostatnie zdarza się rzadko). Tune-o-Matic pozwala na indywidualne dostosowanie skali dla każdej struny, jednak wysokość nad gryfem zmienia się tylko poprzez zmianę wysokości i nachylenia gryfu (w tym celu na każdym końcu gryfy znajduje się śruba regulacyjna) .
- Tremolo. Maszyny Tremolo, niezwiązane z żadną z odmian opisanych poniżej; również ta opcja jest wskazana w przypadkach, gdy producent z jakiegoś powodu nie określił konkretnego typu „maszyny”. Ta kategoria obejmuje mechanizmy, które są dość zróżnicowane pod względem konstrukcji i funkcjonalności, dlatego możliwości takiego mostu w każdym przypadku należy wyjaśnić osobno.
- Vintage Tremolo. Jedna z pierwszych odmian maszyn tremolo opracowanych przez firmę Fender. Zewnętrznie takie urządzenie wygląda jak opisany powyżej Hardtail, uzupełniony ruchomym (obrotowym) uchwytem i dźwignią do regulacji napięcia; zapinanie strun - najczęściej przez. Należy pamiętać, że Vintage Tremolo ma na celu przede wszystkim obniżenie strojenia; za pomocą takiej maszyny można tylko nieznacznie podnieść formację, a wtedy będzie to wymagało pewnych sztuczek. Inną wadą jest to, że intensywne używanie dźwigni tremolo szybko sfrustruje gitarę - zwłaszcza jeśli muzyk zaniedbuje zasady strojenia, które, choć nie są trudne dla Vintage Tremolo, są dość specyficzne. Z drugiej strony „vintages” są niedrogie, a wspomnianą wadę można zrekompensować np. top-lockiem. Klasyczny „vintage” mocowany jest do korpusu za pomocą sześciu śrub, ale zdarzają się też wersje dwuśrubowe – są prostsze, a przy aktywnym użytkowaniu dłużej trzymają melodię.
- Wilkinson (tremolo). Dalszy rozwój opisanego powyżej projektu Vintage Tremolo. Jedną z kluczowych różnic w Wilkinsonie jest to, że struny trzymane są na samym mostku, a nie na korpusie gitary. Dzięki temu bryczesy tego typu trzymają strój znacznie lepiej niż oryginalne „vintages”. Ponadto dźwignia w takich „maszynach” jest mocowana bez gwintu, dzięki czemu prawdopodobieństwo luzu zmniejsza się do zera. Z drugiej strony bryczesy Wilkinson są znacznie droższe, a ich główną funkcją jest obniżenie stroju (chociaż znowu przy pewnych poprawkach możliwy jest niewielki wzrost).
- Bigsby (tremolo). Kolejny przedstawiciel „ponadczasowej klasyki”, prawie pierwszy na świecie system tremolo. Dziś jest używany głównie w gitarach w stylu vintage; szczególnie nadaje się do instrumentów półakustycznych, jak przyczepia się do końca gitary, a nie do cienkiego blatu i nie powoduje dużego nacisku na płytę rezonansową. Charakterystyczną cechą Bigsby jest to, że jako drążek oporowy, do którego przymocowane są struny, takie maszyny wykorzystują okrągły pręt, który obraca się pod wpływem ruchu dźwigni i tym samym zmienia napięcie strun. Dzięki temu takie bryczesy mają szereg zalet: mogą pracować zarówno na zmniejszenie, jak i na wzrost, są łatwo strojone i dobrze trzymają się nastrojone i reagują na najmniejszy ruch dźwigni, pozwalając muzykowi kontrolować dźwięk bardzo precyzyjnie. Dodatkowo systemy Bigsby mają stylowy wygląd. Z drugiej strony są dość masywne i nieporęczne, nie są tanie, a zakres regulacji jest stosunkowo niewielki (mniejszy niż w tym samym Floyd Rose).
- Floyd Rose (tremolo). Jeden z najpopularniejszych systemów tremolo używanych przez profesjonalnych muzyków. Konstrukcja jest podobna do Vintage Tremolo, w szczególności jest również montowana na dwóch śrubach i posiada sprężynę, która kompensuje napięcie strun. Jednak konstrukcja Floyd Rose pozwala na strojenie zarówno w dół, jak i w górę (zwiększenie napięcia), zapewniając możliwości niedostępne w „vintage” i podobnych systemach; a od Bigsby takie maszyny różnią się szerszym zakresem regulacji. Zwróć uwagę, że konstrukcja instrumentów z takimi mostkami zwykle obejmuje blokadę górną - urządzenie, które chwyta struny na szyi przy nakrętce. Dzięki temu „floyd-roses” doskonale dostrajają się podczas aktywnej pracy z dźwignią. Wszystko to doprowadziło do popularności tych systemów wśród gitarzystów. Z drugiej strony zakładanie i pielęgnacja takich bryczesów to bardzo trudna, żmudna i delikatna sprawa. Na przykład ustawienie strun i strojenie może wymagać całego zestawu kluczy; gdy struna pęka, strojenie „pływa”, a wymiana uszkodzonej struny nieuchronnie wiąże się z przeregulowaniem całej gitary; co więcej, strojenie może zbłądzić nawet z powodu niedokładnego ruchu instrumentu lub silnego uderzenia dłonią podczas tłumienia strun. Dlatego maszyny do pisania takie jak Floyd Rose polecane są głównie zaawansowanym gitarzystom z doświadczeniem z gitarami elektrycznymi. A nawet profesjonalni muzycy czasami wolą skontaktować się z mistrzem, niż zajmować się samodzielną konserwacją.
- Kahler (tremolo). System podobny do Floyd Rose, ale bez sprężyn i mocowany bezpośrednio do korpusu, zwykle za pomocą 4 śrub. Pozwala to na nieznaczne zwiększenie sustainu (dzięki lepszemu kontaktowi między strunami a ciałem). Pozostałe zalety i wady w większości przypadków są takie same jak w przypadku Floyd Rose. Jednak pod marką Kahler produkowane są również wysokiej jakości rozwiązania, które nie są tanie, ale mają ulepszoną konstrukcję i są pozbawione wielu wad - w szczególności takie modele są niewrażliwe na zmiany położenia instrumentu i ostre tłumienie strun dłonią.
- Zerowy opór (tremolo). Kolejna ulepszona wersja Floyd Rose opisana powyżej, charakteryzująca się obecnością blokera - urządzenia, które sztywno mocuje most. Dzięki temu strojenie nie „pływa” przy zerwanej strunie, a strojenie gitary jest zauważalnie uproszczone w porównaniu z oryginalnym „floyd rose”. Wadą ZR jest tradycyjna – wysoka cena.
Należy zauważyć, że powyższa lista nie obejmuje konkretnych marek mostów, a jedynie ich ogólne typy; w ramach tego samego typu mogą istnieć modele, które różnią się nieco wyglądem i funkcjonalnością.
