Porównanie Smart Watch X6 vs Smart Watch W8

Typ karty SIM, dla której przeznaczony jest gadżet. Karty SIM są wymagane do mobilnych modułów komunikacyjnych, które znajdują się głównie w smartwatchach z funkcją telefonu i smartwatchach dla dzieci z GPS (patrz „Rodzaj”). Ich typy mogą być następujące:

- Micro-SIM. Mniejsza i ulepszona, w porównaniu z przestarzałą mini-SIM, odmiana kart SIM: wymiary zostały zmniejszone do 15x12 mm, podczas gdy pojemność pamięci wbudowanej i ogólna funkcjonalność chipa nieco się rozszerzyły.

- Nano-SIM. Najnowsza i najmniejsza odmiana wymiennych kart SIM: ma wymiary tylko 12x9 mm.

Warto zauważyć, że obecnie większość operatorów komórkowych sprzedaje karty SIM, które są kompatybilne ze wszystkimi trzema typami slotów jednocześnie: sam chip ma format nano-SIM, a taką kartę można zainstalować w slot micro-SIM lub mini-SIM za pomocą ramki adaptera. Warto więc zwrócić uwagę przede wszystkim na typ karty SIM, jeśli ma się już kartę SIM o ściśle określonym formacie i nie chce się jej zmieniać.

Osobny rodzaj to e-SIM (Embedded SIM) - niewymienne moduły, które trzeba zaprogramować dla konkretnego operatora komórkowego. Z jednej strony stwarza to pewne niedogodności: zmiana numeru karty SIM jest łatwiejsza niż zmiana konfiguracji e-SIM. Z drugiej strony e-SIM są bardziej kompaktowe i lepiej nadają się do gadżetów na rękę, a...przy zmianie numerów nie trzeba wydawać pieniędzy na zakup nowej karty. Osobno należy wyjaśnić kompatybilność takiego modułu z siecią danego operatora.

W tym bloku zgromadzono różne systemy nawigacji (GPS, Galileo) oraz funkcje pomocnicze do nich (aGPS, nawigacja po śladzie GPS, mapy, kompas, wysokościomierz, barometr). Więcej o nich:

— Moduł GPS. Moduł nawigacji satelitarnej GPS wbudowany bezpośrednio w smartwatch/smartband. Początkową funkcją takiego modułu jest określenie aktualnych współrzędnych geograficznych; ale sposób wykorzystania tych informacji zależy od konkretnego rodzaju i modelu gadżetu. Na przykład w niektórych urządzeniach GPS służy tylko do pomiaru przebytego dystansu i/lub prędkości, podczas gdy bardziej zaawansowane modele obsługują pełną nawigację i są wyposażone we wbudowane mapy. Ponadto funkcja ta jest prawie obowiązkowa w smartwatchach dla dzieci (patrz „Rodzaj”) - to GPS jest odpowiedzialny za określenie lokalizacji dziecka.

— aGPS. Funkcja pomocnicza przyspieszająca uruchomienie głównego odbiornika GPS. Aby działać zgodnie ze swoim głównym przeznaczeniem, taki odbiornik musi aktualizować dane o lokalizacji satelitów nawigacyjnych; uzyskanie tych danych w klasyczny sposób, bezpośrednio z samych satelitów, może zająć dość dużo czasu (do kilkunastu minut). Dotyczy to zwłaszcza tzw. „zimnego startu” – kiedy odbiornik uruchamia się po dłuższej prze...rwie w eksploatacji, a przechowywane w nim dane są już całkowicie nieaktualne. aGPS (Assisted GPS) pozwala na otrzymywanie aktualnych informacji serwisowych od operatora komórkowego – z najbliższej stacji bazowej (funkcja ta jest obecnie obsługiwana przez większość operatorów). Może to znacznie przyspieszyć proces uruchamiania.

— GLONASS. System ten jest rosyjską alternatywą dla amerykańskiego GPS. Co prawda, zapewnia nieco mniejszą dokładność, więc obsługa GLONASS jest zwykle zapewniana dodatkowo do modułu GPS. Jednoczesne użycie dwóch systemów podnosi z kolei dokładność pozycjonowania.

— Galileo. Europejski system nawigacji satelitarnej, stworzony jako alternatywa dla amerykańskiego GPS. Należy zauważyć, że znajduje się on pod kontrolą departamentów cywilnych, a nie wojskowych. Przy pełnej flocie składającej się z 24 aktywnych satelitów system zapewnia dokładność do 1 m w trybie publicznym oraz do 20 cm z serwisem GHA. Działając w połączeniu z GPS, system Galileo zapewnia dokładniejsze określanie lokalizacji, zwłaszcza w gęsto zaludnionych obszarach.

— Mapy. Funkcja wyświetlania na ekranie zegarka mapy topograficznej terenu z wysokościami, formami ukształtowania terenu i rodzajami roślinności. Zainstalowane mapy służą do wizualnej nawigacji GPS bez konieczności przywiązywania się do smartfona. Często możliwość wyświetlania map jest zaimplementowana w taktycznych smartwatchach z nastawieniem na turystykę.

— Nawigacja po śladzie GPS. Wiele zegarków z możliwością planowania trasy ma funkcję nawigacji po śladzie GPS. Gadżet do noszenia działa jako nawigator w okolicy, pokazując trasę na ekranie i podpowiadając, gdzie należy skręcić w tym czy innym kierunku. Niektóre smartwatche z wyraźnym nastawieniem turystycznym mają również program „Droga powrotna”, który pozwala wrócić na trasę, którą już przebyłeś. W trybie śledzenia GPS punkty śledzenia są zwykle rejestrowane automatycznie w oparciu o wybrany interwał ustalania pozycji. Można także ręcznie oznaczyć punkt na trasie w dowolnym momencie.

— Kompas. Klasyczny kompas to urządzenie wskazujące kierunek do punktów kardynalnych. Gadżety na rękę zwykle wykorzystują elektroniczny kompas - miniaturowy czujnik magnetyczny, z którego dane w razie potrzeby są wyświetlane na wyświetlaczu.

— Wysokościomierz. Funkcja pozwalająca określić aktualną wysokość, w której znajduje się użytkownik. Należy pamiętać, że zasada i format wysokościomierza mogą być różne. Niektóre modele wykorzystują dane z barometru do pomiarów wysokości, inne wykorzystują informacje z czujnika GPS; samą wysokość można określić w stosunku do poziomu morza, w stosunku do określonego punktu początkowego lub w dowolny z tych sposobów, według uznania użytkownika. Szczegóły te należy wyjaśnić osobno.

— Barometr. Funkcja, która pozwala wyjaśniać aktualne ciśnienie atmosferyczne. Jednym z zastosowań barometru jest prognozowanie pogody: na przykład gwałtowny spadek ciśnienia zwykle sygnalizuje nadejście złej pogody. Ponadto informacje z tego czujnika mogą być używane do obsługi wysokościomierza (patrz wyżej); a nawet jeśli gadżet nie ma wysokościomierza, różnicę wysokości między dwoma punktami na ziemi można łatwo obliczyć na podstawie różnicy ciśnień między nimi.

Obecność w gadżecie ekranu dotykowego - podobnego do tych stosowanych w smartfonach i tabletach. Taki ekran zapewnia dodatkową wygodę: wiele funkcji jest łatwiejszych w obsłudze za pomocą dotknięć i gestów na wyświetlaczu niż za pomocą przycisków i innego sprzętu. Z drugiej strony ekran dotykowy znacząco wpływa na koszt urządzenia w porównaniu do jego odpowiedników.

— TFT. Najprostszy rodzaj matryc ciekłokrystalicznych stosowanych w wyświetlaczach kolorowych. Zapewniają stosunkowo niską, ale generalnie wystarczającą jakość obrazu, a jednocześnie są znacznie tańsze niż bardziej zaawansowane technologie. Nie wymagają podświetlenie - a dokładniej, podświetlenie jest częścią samego ekranu i włącza się wraz z nim. Spośród jednoznacznych niedociągnięć warto zauważyć, że wiele matryc TFT ma raczej ograniczone kąty widzenia; jednakże wraz z poprawą technologii ta wada jest stopniowo eliminowana.

— IPS. Rodzaj matryc ciekłokrystalicznych zaprojektowany w celu wyeliminowania wad TFT. Istnieje wiele podgatunków matryc IPS, ale wszystkie wyróżniają się wysoką jakością odwzorowania barw, doskonałą jasnością i szerokimi kątami widzenia. Wadą tej opcji jest stosunkowo wysoki koszt.

— OLED. W tym przypadku ma się na myśli technologię stosowaną przy tworzeniu najprostszych wyświetlaczy monochromatycznych. Na takich ekranach każdy segment składający się na obraz to osobna dioda LED, co eliminuje potrzebę zewnętrznego podświetlenia. Kolor poświaty w różnych modelach może być różny, co pozwala nadać gadżetowi stylowy i oryginalny wygląd.

— AMOLED. Ekrany oparte na matrycy z aktywnych organicznych diod elektroluminescencyjnych. Podobnie jak w przypadku różnych typów TFT, technologia ta umożli...wia tworzenie kolorowych wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Jego kluczową cechą jest to, że ekran nie wymaga osobnego systemu podświetlenie - w matrycach AMOLED każdy piksel świeci samodzielnie, przez co pobór prądu jest nieco niższy. Jednocześnie takie ekrany wyróżniają się dobrą jakością odwzorowania barw, doskonałą jasnością i szerokimi kątami widzenia, są jednak znacznie droższe od TFT.

— Super AMOLED. Ulepszona wersja opisanej powyżej technologii AMOLED, zapewniająca bogatsze odwzorowanie barw i jasność, a także lepszą dokładność i szybkość reakcji na dotyk - wszystko z cieńszym wyświetlaczem i mniejszym zużyciem energii. Dodatkowo zmniejsza się stopień odbijania światła zewnętrznego, taka matryca daje mniej olśnienia i jest lepiej widoczna w świetle słonecznym.

— E-Ink (E-Paper). Wyświetlacze wykonane w technologii papieru elektronicznego; ponadto w tej kategorii znajdują się również ekrany typu Memory LCD. Klasyczny ekran E-Ink jest czarno-biały, nie jest wyposażony w podświetlenie (jednak można je osobno wbudować w gadżet), ma bardzo niską częstotliwość odświeżania i słabo sprawdza się nawet do stoperów, nie wspominając o filmach czy animowanych obrazkach. Z drugiej strony „papier elektroniczny” jest doskonale widoczny w jasnym świetle i ma bardzo niski pobór mocy: potrzebuje prądu tylko przy zmianie obrazu, a nieruchomy obraz pozostaje widoczny nawet po całkowitym wyłączeniu zasilania. Z kolei ekrany Memory LCD o tych samych zaletach prawie nie ustępują klasycznym matrycom LCD pod względem częstotliwości odświeżania, ale z wielu powodów nie otrzymały zbyt dużego rozpowszechnienia.

— Transflective. Specyficzny rodzaj matrycy LCD, zdolny do działania zarówno z własnym podświetleniem, jak i światłem odbitym. W jasnym świetle zewnętrznym (na przykład w słońcu) taki ekran skutecznie je odbija i nie wymaga osobnego podświetlenie - jednak wciąż jest w konstrukcji i włącza się przy słabym oświetleniu. Taki format pracy pozwala znacznie zmniejszyć zużycie energii w porównaniu do tradycyjnych ekranów LCD, gdzie obraz nie jest widoczny bez podświetlenie; ponadto ważną zaletą jest również dobra widoczność w jasnym świetle. Główną wadą tego typu matrycy jest jej wysoki koszt; ponadto są one w większości wykonane w postaci monochromatycznej.

— LTPO. Matryce OLED i AMOLED z adaptacyjną częstotliwością odświeżania, która zmienia się w szerokim zakresie w zależności od wykonywanych zadań. Przy renderowaniu dynamicznych treści ekrany z technologią LTPO automatycznie podnoszą częstotliwość odświeżania do maksymalnych wartości, przy oglądaniu statycznych obrazów automatycznie redukują ją do minimum. Sercem tej technologii jest podłoże LTPS z cienką warstwą tlenkową TFT nad podstawą tranzystorów cienkowarstwowych. Dynamiczna kontrola częstotliwości odświeżania jest zapewniona dzięki sterowaniu przepływem elektronów. Kluczową zaletą ekranów LTPO jest zmniejszone zużycie energii.

Przekątna wyświetlacza zainstalowanego w gadżecie; w przypadku ekranów okrągłych jest wskazywana średnica.

Większy ekran z jednej strony okazuje się wygodniejszy w użytkowaniu, z drugiej znacząco wpływa na wymiary całego urządzenia, co jest szczególnie istotne w przypadku gadżetów na nadgarstek. Dlatego producenci wybierają rozmiar wyświetlacza zgodnie z przeznaczeniem i funkcjonalnością każdego konkretnego modelu - tak, aby na ekranie było wystarczająco dużo miejsca, a samo urządzenie nie było zbyt nieporęczne.

Warto też wspomnieć, że ekrany o podobnej przekątnej mogą mieć różne proporcje. Na przykład tradycyjne smartwatche są zwykle wyposażone w kwadratowe lub okrągłe matryce, podczas gdy w smartbandach (bransoletkach fitness) ekrany są często wydłużane.

Rozmiar ekranu zegara w liniach (pikselach) w poziomie i w pionie. Generalnie jest to jeden ze wskaźników określających jakość obrazu: im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i gładszy obraz na ekranie (przy tej samej przekątnej), tym mniej zauważalne są pojedyncze piksele. Z drugiej strony wzrost liczby pikseli wpływa na koszt wyświetlaczy, ich pobór mocy i wymagania stawiane platformie sprzętowej (wymagane jest mocniejsze „wypełnienie”, które samo w sobie będzie kosztować więcej). Ponadto specyfika korzystania z inteligentnych zegarków jest taka, że po prostu nie ma potrzeby instalowania w nich „fantazyjnych” ekranów o wysokiej rozdzielczości. Dlatego współczesne akcesoria na rękę wykorzystują wyświetlacze o stosunkowo niskiej rozdzielczości: na przykład 320x320 o przekątnej około 1,6 cala jest uważana za wystarczającą nawet w przypadku zegarków klasy premium.

Ilość pamięci o dostępie swobodnym (RAM) zainstalowanej w gadżecie.

Parametr ten jest jednym z kluczowych parametrów wpływających na ogólną wydajność systemu: im więcej pamięci RAM, tym szybciej urządzenie działa, tym łatwiej radzi sobie z „ciężkimi” zadaniami, a także tym szerszy zakres aplikacji, z którymi gadżet może sobie poradzić. Warto zauważyć, że duża ilość pamięci RAM może zrekompensować nawet stosunkowo słaby procesor. Jednocześnie należy pamiętać, że różne systemy operacyjne (patrz wyżej) mają różne wymagania dotyczące pamięci RAM i cech jej wykorzystania; dlatego pod kątem tego wskaźnika można porównywać tylko modele na tej samej platformie oprogramowania.

Obecność gniazda do kart pamięci w konstrukcji gadżetu.

To gniazdo umożliwia rozszerzenie całkowitej pojemności pamięci poprzez dodanie wymiennej karty do wbudowanej pamięci (patrz powyżej). W niektórych modelach wbudowana pamięć może w ogóle nie być dostępna dla użytkownika (są tam przechowywane tylko podstawowe pliki oprogramowania układowego), a karta pamięci jest jedyną opcją do przechowywania danych przez użytkownika.

Zaletą pamięci „wymiennej” w porównaniu z pamięcią wbudowaną jest to, że jest ona znacznie tańsza w przeliczeniu na gigabajt pojemności; jednocześnie karty są wydawane o różnych pojemnościach, co pozwala na wybór opcji optymalnej pod względem ceny i wielkości. Ponadto nośniki wymienne można wykorzystać do wymiany danych z innym urządzeniem (smartfonem, laptopem itp.) - choć tutaj trzeba się liczyć z tym, że gadżety na rękę zazwyczaj korzystają z miniaturowych kart microSD, a technologie takie jak laptopy wykorzystują pełnowymiarowe karty SD. Zwracamy też uwagę, że te same karty microSD są prezentowane na rynku w kilku generacjach, a kompatybilność zegarka z konkretną kartą należy wyjaśnić osobno.

Sposób ładowania akumulatora, dostępny w gadżecie.

— MicroUSB. Ładowanie poprzez standardowy port microUSB. Główną zaletą tego sposobu jest możliwość ładowania z dowolnego kabla microUSB lub ładowarki z takim złączem, niekoniecznie autorskim. Z drugiej strony samo złącze, jak na standardy urządzeń naręcznych, jest dość dużych rozmiarów i może znacząco wpłynąć na zwiększenie wymiarów gadżetu.

— USB typu C Kompaktowa odmiana interfejsu USB o dwustronnej konstrukcji, co umożliwia wkładanie wtyczki dowolną stroną. Specyfikacja USB typu C zapewnia szereg zaawansowanych opcji zasilania – w szczególności specjalnie dla tego złącza opracowano rozmaite technologie szybkiego ładowania.

— Markowe złącze. Ładowanie za pomocą kabla, który łączy się z zegarkiem za pomocą oryginalnego, autorskiego interfejsu. Drugi koniec kabla z reguły ma standardowy interfejs — najczęściej USB, co pozwala na wykorzystanie do ładowania dowolnego portu komputera lub karty sieciowej z takim złączem. Markowe złącza mogą być mniejsze niż microUSB oraz lepiej pasować konstrukcyjnie do zegarka. Jednakże do ładowania z reguły należy używać wyłącznie oryginalnych akcesoriów, w tym autorskich stacji dokujących, które przeznaczone są głównie do ciągłego przebywania w jednym miejscu.

— Bezprzewodowe. Główną zaletą technologii ładowania bezp...rzewodowego jest brak jakichkolwiek złączy – co jest istotne, biorąc pod uwagę miniaturowe rozmiary gadżetów naręcznych. Sposób ten zajmuje więcej czasu i znacząco wpływa na koszt urządzenia. Należy pamiętać, że ładowanie bezprzewodowe nie jest bezdotykowe: odpowiednie ładowarki mogą mieć kształt podstawki lub platformy, na której trzeba umieścić zegarek, bądź magnesu przymocowanego do tylnej obudowy gadżetu itp.

— Magnetyczne. Ładowanie za pomocą kabla z wypukłymi metalowymi stykami, które są namagnesowane do złącza na tylnej pokrywie obudowy gadżetu naręcznego. Styki te nie posiadają żadnych odstępów, co poprawia odporność smartwatcha na kurz i wilgoć, a sama wtyczka ładująca przyciąga się do złącza magnetycznego, dzięki czemu nie musisz szukać właściwej pozycji do podłączenia kabla.

— Złącze USB A. Obecność wbudowanego złącza umożliwia podłączenie gadżetu bezpośrednio do ładowarki, laptopa lub powerbanku bez użycia dodatkowych kabli.