Porównanie Xiaomi Bracket Self-timer vs Cullmann SMARTselfie Free

Przekształca statyw do selfie w klasyczny statyw, który można zamontować na dowolnej odpowiedniej powierzchni. Zwróć uwagę, że może to być klasyczny, podłogowy statyw lub konstrukcja stołowa, zacisk itp. A samą transformację można przeprowadzić na różne sposoby. Jednak w każdym razie po zakupie modelu z tą funkcją można obejść się bez kupowania osobnego statywu (chociaż takie konstrukcje nadal nie nadają się do skomplikowanych zadań).

Długość złożonego monopodu. Wygoda w transporcie zależy przede wszystkim od tego parametru, chociaż w pełni złożoną konstrukcję można wykorzystać do filmowania. Należy również powiedzieć, że krótsza długość po złożeniu (przy tej samej długości maksymalnej) może oznaczać więcej odcinków, co komplikuje konstrukcję, zwiększa jej koszt i nieco zmniejsza niezawodność.

Najbardziej kompaktowe nowoczesne kijki do selfie po złożeniu zajmują mniej niż 15 cm, w największych minimalna długość może przekroczyć 30 cm(jest to nieunikniona konsekwencja dużej długości całkowitej).

Najdłuższa długość, na jaką można rozłożyć monopod.

Dłuższa długość pozwala umieścić aparat dalej od użytkownika i zmieścić więcej przestrzeni w kadrze. Może być również przydatna przy fotografowaniu/filmowaniu w trudno dostępnych miejscach, do których nie da się dosięgnąć ręką. Ponadto, przy tej samej długości minimalnej, większa długość maksymalna oznacza szerszy zakres odległości dostępnych dla danego statywu. Z drugiej strony rozmiar roboczy konstrukcji znacząco wpływa na jej wagę i cenę.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to najkrótsze współczesne kijki do selfie mają długość do 50 cm. Wartość 51 – 75 cm jest uważana za średnią, 76 – 100 cm to więcej niż średnia, a najdłuższe modele mogą się wysuwać do 1 m lub więcej.

Liczba osobnych rozsuwanych sekcji, przewidziana w konstrukcji statywu.

Im więcej sekcji o tej samej długości, tym krótsze będą poszczególne sekcje i tym bardziej kompaktowy będzie statyw po złożeniu. Z drugiej strony wzrost liczby poszczególnych części niekorzystnie wpływa na wytrzymałość i niezawodność konstrukcji. Wybierając liczbę sekcji, producenci wychodzą z kompromisu między tymi punktami; dlatego długie statywy mają zwykle więcej sekcji, aby po złożeniu były kompaktowe.

Warto również wspomnieć, że oprócz wielosekcyjnych rozsuwanych selfie sticków wypuszczane są również modele nierozsuwane, składające się tylko z jednej sekcji. Przeznaczone są one nie tyle do selfie, co do ogólnej wygody przy fotografowaniu/filmowaniu.

Oczywiście trzeba również wziąć pod uwagę wagę etui, pudełka i innych akcesoriów zainstalowanych na gadżecie.

Większość nowoczesnych statywów do selfie ma dopuszczalne obciążenie do 0,5 kg – liczba, która wydaje się skromna, ale w przypadku większości smartfonów i aparatów akcji więcej nie jest wymagane. 0,5 - 1 kg to wartość średnia, spotyka się ją głównie w modelach z możliwością zamontowania kamer akcji. Zwróć uwagę, że taki margines bezpieczeństwa pozwala już (jeśli niezbędne mocowania są dostępne) korzystać z klasycznych aparatów - kompaktów, wielu aparatów „bezlusterkowych”, a nawet niektórych „DSLR” ze stosunkowo skromną optyką. A najtrwalsze modele mogą wytrzymać ponad 1 kg ; taka konstrukcja może się przydać zarówno w przypadku masywnego urządzenia, jak i stosunkowo lekkiego gadżetu - jeśli potrzebujesz maksymalnego marginesu bezpieczeństwa.

Głównym materiałem użytym do budowy statywu są, a dokładniej pręty statywowe (na rączkę i głowicę można zastosować inne materiały, np. plastikową lub skórzaną podkładkę na metalowym pręcie).

- Metal. Metal znajdujący się w statywach do selfie może mieć różne składy i właściwości: na przykład stal kosztuje stosunkowo niewiele, ale jest ciężka, aluminium jest lekkie, ale drogie itp. W każdym razie przewagą tej opcji nad plastikiem jest jej wysoka wytrzymałość, która umożliwia tworzenie konstrukcji dla niemal każdej wagi aparatu (do kilku kilogramów).

- Plastikowe. Niedrogi i dość lekki materiał, tworzywo sztuczne ma dość dobrą wytrzymałość, ale jest zauważalnie gorszy od metali pod względem niezawodności. Dlatego ta opcja jest nieco mniej powszechna, głównie w statywach o małym maksymalnym obciążeniu.