Porównanie Binatone CM-2404 vs Scarlett SC-PM229D98

Największa średnica pojedynczego naleśnika, jaką można ugotować w naleśnikarce.

Wybór według tego parametru zależy wyłącznie od preferencji użytkownika i specyfiki potraw, które mają być przyrządzone: np. tradycyjne naleśniki, w które ma być zawinięte nadzienie, wygodniej zrobić duże, a naleśniki lub naleśniki - małe. Dostępne są również naleśniki wielofunkcyjne wyposażone w zdejmowane panele (patrz wyżej) i umożliwiające gotowanie zarówno dużych, jak i małych naleśników.

Należy pamiętać, że w modelach samopoziomujących bez boków (patrz „Rodzaj”) ta pozycja zwykle wskazuje średnicę powierzchni roboczej. Rzeczywiste wymiary naleśników do upieczenia będą nieco mniejsze – w praktyce bardzo trudno jest rozłożyć ciasto na całej powierzchni bez wylewania go na brzegi.

Całkowity pobór mocy naleśnikarki. W praktyce intensywność ogrzewania zależy przede wszystkim od tego parametru: z reguły mocniejsze urządzenie nagrzewa się szybciej do temperatur roboczych i lepiej nadaje się do pracy z dużymi ilościami ciasta. Dlatego wysoka moc jest z reguły charakterystyczna dla modeli o dużej średnicy naleśników lub dużej ich liczby (patrz oba punkty powyżej). Należy pamiętać, że producenci zwykle dobierają moc w taki sposób, aby naleśnikarka mogła zagwarantować, że poradzi sobie z określonymi zadaniami. Dlatego parametr ten ma drugorzędne znaczenie, a przy wyborze warto zwrócić uwagę na bardziej praktyczne punkty - rodzaj urządzenia, wielkość i liczbę naleśników (patrz wyżej), temperaturę ogrzewania, dodatkowe cechy (patrz poniżej ) itp.

Warto też powiedzieć, że moc wpływa na pobór mocy urządzenia – jednak wskaźniki współczesnych naleśnikarni rzadko przekraczają 1,5 kW, co nie stwarza problemów przy zwykłym połączeniu domowym.

Maksymalna temperatura, do której można nagrzać powierzchnię roboczą naleśnikarki w normalnym trybie ogrzewania.

Do przygotowania zwykłych naleśników wystarczy temperatura 200 - 250 °C, a takie wartości zapewnia większość nowoczesnych naleśników. Istnieją również cieplejsze modele; zwykle mają termostaty (patrz poniżej) i są droższe. Dlatego warto zwrócić na nie uwagę, jeśli planujesz gotować określone rodzaje naleśników, które wymagają wysokich temperatur.

- Nieprzywierająca powłoka. Obecność specjalnej powłoki na powierzchni roboczej naleśnikarki, która zapobiega przywieraniu ciasta do tej powierzchni. Wygoda tej funkcji jest oczywista: zmniejsza ryzyko przywierania i zepsucia naleśników prawie do zera; jednocześnie powłoka nieprzywierająca, chociaż nieco wpływa na cenę naleśnikarki, jest niedroga i dość przystępna nawet w przypadku modeli niedrogich. Z istotnych wad warto wspomnieć o delikatności wielu rodzajów takich powłok – dotyczy to przede wszystkim teflonu i jego odmian. Na przykład nawet drobne ryski mogą sprawić, że taki materiał stanie się bezużyteczny, więc do takich powierzchni można używać tylko drewnianych lub silikonowych szpatułek (które jednak mogą być dostarczone w zestawie, patrz "Akcesoria"). Cechy konkretnej powłoki w konkretnym modelu należy wyjaśnić zgodnie z oficjalnymi instrukcjami.

- Termostat. Obecność termostatu w naleśnikarce to urządzenie do regulacji temperatury powierzchni roboczej. Funkcja ta pozwala optymalnie dostosować temperaturę do określonego składu ciasta i grubości naleśnika - tak, aby produkt był optymalnie smażony bez przypalania czy wysychania.

- Zabezpieczenie przed przegrzaniem. Obecność ochrony przed przegrzaniem w konstrukcji naleśnikarki. Z reguły taka ochrona odcina zasilanie elementu grzejnego, gdy temperatura wzrośnie krytycznie, zapobiegając awariom, pożarom i innym nieprzyjemnym konsekwencjom.

- Wskaźnik...ogrzewania. Obecność specjalnego wskaźnika w konstrukcji naleśnikarki, sygnalizującego, że powierzchnia robocza rozgrzała się do temperatury nominalnej i można rozpocząć gotowanie. Konstrukcja takiego wskaźnika jest inna: mogą to być dwie żarówki, z których jedna włącza się podczas nagrzewania, a druga - na końcu; „Naklejka” wykonana ze specjalnego materiału, który podczas nagrzewania zmienia kolor itp. Należy pamiętać, że najprostsze wskaźniki działania (wskazujące, że naleśnikarka jest podłączona do sieci i zasilanie jest dostarczane do elementu grzejnego) nie są uważane za wskaźniki ogrzewania, ponieważ nie pozwalają na monitorowanie temperatury urządzenia.

- Połączenie przez bazę zasilania. Ta cecha sprawia, że powierzchnia grzewcza naleśnikarki jest umieszczona na specjalnej podstawie zasilającej i jest z nią połączona za pomocą szybkorozłączalnych styków. Taka konstrukcja nie ma sensu w klasycznych modelach samozaładowczych (patrz „Rodzaj”), ale jest niezwykle wygodna w przypadku łodzi podwodnych: podczas pracy z grzałką przewód zasilający pozostaje podłączony do stałej podstawy, nie ogranicza mobilności powierzchni roboczej i nie plącze się pod stopami. Wadę naleśników z podstawą można nazwać nieco mniejszą niezawodnością niż w przypadku klasycznych - ciągłe rozłączenie połączenia prowadzi do zużycia styków, a instalacja na podstawie wymaga pewnej dokładności. Jednocześnie tego momentu nie można nazwać krytycznym, a trwałość takich urządzeń jest zwykle wystarczająca do użytku domowego.

- Komora na akcesoria. Obecność oddzielnej komory do przechowywania akcesoriów w konstrukcji naleśnikarki (patrz poniżej). Zwykle wygodniej jest przechowywać dodatkowy sprzęt w takim miejscu niż w osobnym opakowaniu, pudełku itp.: komory z reguły są optymalne na kompletne akcesoria, a wraz z krepą można zgubić tylko część ekwipunku sam twórca. Funkcja ta może mieć wpływ na rozmiar urządzenia, ale efekt ten jest zwykle znikomy.

Dodatkowe akcesoria dostarczane z naleśnikarką.

- Dozownik ciasta. Narzędzie do równomiernego rozprowadzania ciasta na powierzchni roboczej naleśnikarki. Najczęściej wygląda jak charakterystyczne urządzenie w kształcie litery T, w którym „noga” pełni rolę rączki, a „poprzeczka” służy bezpośrednio do rozprowadzania ciasta. Taka konstrukcja pozwala na łatwe rozprowadzenie produktu na powierzchni naleśnikarki, zapewniając równomierną grubość naleśnika; To akcesorium jest szczególnie przydatne w przypadku modeli o dużej średnicy powierzchni roboczej (patrz wyżej), gdzie ciasto może nie mieć czasu na samodzielne rozłożenie się na całej szerokości.

- Łopatka. Obecność łopatki w zestawie podawczym naleśnikarki. To narzędzie służy do obracania naleśników i usuwania gotowego produktu z rozgrzanej powierzchni. Ostrza standardowe z reguły nie różnią się konstrukcją od zwykłych ostrzy kuchennych, sprzedawanych osobno. Jednak kupowanie łopaty z naleśnikarką jest nadal nieco łatwiejsze; Dotyczy to zwłaszcza modeli z powłoką nieprzywierającą (patrz "Cechy dodatkowe"): kompletne akcesoria do nich są początkowo wykonane z materiałów optymalnie kompatybilnych z taką powłoką.

- Chochla. Obecność kadzi w zestawie dostawczym naleśnikarki. Przeznaczenie tego akcesorium jest oczywisty - wylewanie ciasta na powierzchnię roboczą. Kompletne kadzie praktycznie nie różnią się konstrukcją od zwykłych kadzi kuchennych, jednak mogą mieć objętość optymalną dla wielkości p...owierzchni roboczej (patrz „Maks. średnica naleśnika”), podczas gdy nie jest to gwarantowane w przypadku zakupu osobno akcesorium.

- Pojemnik na ciasto. Obecność pojemnika na ciasto w zestawie dostawczym naleśnikarki. To akcesorium jest praktycznie obowiązkowe w modelach podwodnych (patrz „Rodzaj”). Format działania takich naleśników jest taki, że pojemnik na ciasto powinien optymalnie odpowiadać wielkości powierzchni roboczej (przynajmniej nie mniej), w przeciwnym razie urządzenie będzie nieodpowiednie do użycia - i może być dość trudne wybierz odpowiedni pojemnik osobno. Ale klasyczne modele płynne (patrz „Rodzaj”) nie mają specjalnych wymagań dotyczących pojemnika na ciasto i mogą być używane bez problemów ze zwykłymi miskami kuchennymi, więc rzadko są wyposażone w to akcesorium.