Porównanie Xiaomi NexTool Flagship Pro vs Ganzo G202

Rodzaj blokady — przyrządu do mocowania ostrza głównego — stosowanego w nożu składanym (patrz "Budowa"). Teoretycznie taki przyrząd powinien zapewnić dodatkowe zabezpieczenie, zapobiegając nieautoryzowanemu zamknięciu (a czasami otwarciu) noża; jednak w praktyce wiele zależy od typu konkretnej blokady: różne typy mogą się znacznie różnić pod względem niezawodności, ponadto istnieją rozwiązania, które w ogóle nie przewidują sztywnego mocowania ostrza.

Wśród najpopularniejszych współcześnie blokad spotyka się — liner lock, frame lock, back lock, axis lock oraz button lock i — tri-ad lock, jednak oprócz nich istnieją inne odmiany, w tym double auto, compression lock, viroblock oraz slip-joint. Rozpatrzmy je wszystkie bardziej szczegółowo:

— Liner lock. Jedna z najprostszych, niedrogich i jednocześnie bardzo niezawodnych blokad. Elementem blokującym jest elastyczna płaska płytka (liner) ukryta wewnątrz rękojeści; gdy nóż jest otwarty, płytka ta przesuwa się na boki i podtrzymuje tył głowni, na której znajduje się specjalne wgłębienie na liner. Aby zwolnić blokadę i zamknąć nóż, należy przesunąć płytkę palcem na drugą stronę,...do pierwotnej pozycji.

— Frame lock. W rzeczywistości jest to modyfikacja wyżej opisanej blokady typu liner lock, w której rolę płytki blokującej pełni nie liner zamontowany wewnątrz rękojeści, lecz część samej rękojeści. Taka blokada jest uważana za bardziej niezawodną i ogólnie całkiem zasłużenie: część rękojeści, co podtrzymuje głownię, jest znacznie grubsza niż liner i ma mniejsze prawdopodobieństwo przesunięcia po otwarciu zamka. Do zalet blokady ramowej należy również dość ciekawy i stylowy wygląd: noże z takimi blokadami są w większości metalowe, bez nakładek na rękojeść; a modele z nakładkami różnią się zewnętrznie od noży z innymi typami zamków.

— Back lock. Blokada wykorzystująca płytkę blokującą, która wygląda jak sprężynowe jarzmo zainstalowane wzdłuż rękojeści noża, zdolne do obracania się wokół osi poprzecznej. Gdy nóż jest otwarty, ta płytka przednią krawędzią opiera się na haku z tyłu głowni, zapobiegając jego zamknięciu; a żeby zamknąć nóż, należy nacisnąć tylną część jarzma wystającego z rękojeści, zwalniając płytkę z haka. Siła docisku jest zwykle dość duża, co minimalizuje prawdopodobieństwo odłączenia zamka, nawet przy najmocniejszym chwycie. Ogólnie rzecz biorąc, takie zamki są dość niezawodne, jednak bardzo trudno jest zamknąć nóż z „backlockiem” jedną ręką, a w wielu modelach jest to w ogóle niemożliwe.

— Axis lock. Wynalazek firmy Benchmade: blokada sterowana specjalną ruchomą szpilką z przodu rękojeści. Podczas ruchu do przodu szpilka wchodzi w rowek z tyłu głowni, mocując ją, podczas cofania - blokada zwalnia się, a nóż można zamknąć. Szpilka jest często wykonywana sprężynową, a ostrze, w przeciwieństwie do wielu prostszych rozwiązań, mocowane jest nie tylko w pozycji otwartej, lecz również w pozycji zamkniętej. Dzięki temu Axis Lock uważany jest za jeden z najbardziej niezawodnych współczesnych zamków. Z drugiej strony, taki mechanizm jest wrażliwy na zabrudzenia i wymaga pewnej pielęgnacji (choć nie trudnej) do niezawodnej pracy.

— Button lock. Kolejna blokada oparta na zastosowaniu szpilki. Jednak w tym przypadku szpilka nie porusza się w rowku podłużnym, lecz jest kontrolowana przez naciśnięcie przycisku: tym naciśnięciem blokada zostaje zwolniona, umożliwiając otwarcie lub zamknięcie ostrza (najczęściej jest ono unieruchomiane w obu pozycjach - zarówno w otwartej, jak i zamkniętej). Zwracamy również uwagę, że wiele noży z blokadą „przyciskową” ma automatyczny mechanizm otwierania - ostrze sprężynowe, które otwiera się do pozycji roboczej bez wysiłku ze strony użytkownika.

— Virobloc. Blokada opracowana przez firmę Opinel, będący znakiem rozpoznawczym tej marki noży. Kluczowym elementem zamka jest obrotowy pierścień z podłużnym otworem montowany w przedniej części rękojeści, w miejscu styku z ostrzem. Aby otworzyć lub zamknąć nóż (a jest on mocowany zarówno w pozycji zamkniętej, jak i otwartej), należy obrócić pierścień tak, aby otwór znajdował się naprzeciwko głowni - wtedy głownia będzie mogła przejść przez pierścień do właściwej pozycji. Jeśli otwór nie znajduje się naprzeciwko głowni, ostatnia, przy próbie otwarcia lub zamknięcia, przylega do pierścienia i nie może się ruszyć dalej.

- Slip-joint. Rodzaj blokad nożowych, które nie przewidują sztywnego mocowania ostrza. W pozycji otwartej, głownia w takim nożu mocowana jest za pomocą tzw. przekładki - elastycznego elementu, który w pewnym stopniu przypomina jarzmo back lock, lecz nie wchodzi w interakcję z ostrzem (a także pełni rolę zamykacza dla niecałkowicie otwartego ostrza). Aby zamknąć taki nóż, wystarczy przyłożyć trochę wysiłku do kolby. Slip-joint jest stosowane głównie w małych szwajcarskich nożach (patrz „Rodzaj”), nieprzeznaczonych do dużych ilości pracy.

— Сompression lock. Modyfikacja opisanego wyżej Liner Lock, opracowana przez Spyderco i stosowana w niektórych modelach Spyderco. Jedną z kluczowych różnic w stosunku do oryginału jest to, że płytka blokująca nie znajduje się na dole, lecz na górze rękojeści. Dzięki temu, a także dzięki pewnym specyficznym rozwiązaniom konstrukcyjnym w samym mechanizmie, zamek kompresyjny okazuje się znacznie bardziej niezawodny niż oryginalny "liner”, jednak taki zamek też nie jest tani.

— Levitator lock. Autorska modyfikacja Frame Lock (patrz wyżej), opracowana przez Benchmade. Podobnie jak oryginalny „zamek ramkowy”, stosowana jest w nożach bez nakładek. Cechą charakterystyczną „lewitatorów” jest specyficzny wzór z szczelin w środkowej części rękojeści – wzór ten tworzy sprężystą płytkę. Do tej płytki przymocowana jest od wewnątrz szpilka, która wchodząc w otwór z tyłu głowni, unieruchamia ją (zwykle zarówno w pozycji zamkniętej, jak i otwartej). Zamek otwiera się poprzez naciśnięcie charakterystycznej części wzoru, która pełni rolę przycisku.

— Arc lock. Autorska konstrukcja firmy SOG Specialty Knives, stosowana w jej nożach; z technicznego punktu widzenia jest to nieco zmodyfikowana wersja opisanego powyżej axis lock. Elementem sterującym jest również szpilka; a kluczowa różnica w stosunku do zwykłej „osi” polega na tym, że szpilka jest połączona ze specjalnym jarzmem i porusza się nie po linii prostej, lecz po łuku. Daje to dodatkową niezawodność, jednak takie wady oryginału jak wysoki koszt i wrażliwość na zabrudzenia są również charakterystyczne dla takiego zamka.

— Double auto. System Double auto jest nie tyle rodzajem zamka, ile rodzajem mechanizmu otwierającego, spotykanego w nożach wysuwanych od przodu (patrz „Konstrukcja”). Taki mechanizm jest kontrolowany przez przełącznik przesuwny, który może poruszać się w dwóch kierunkach - rozkładanie (do przodu) i składanie (do tyłu). Cały system działa w ten sposób: gdy przełącznik zostanie przesunięty do przodu lub do tyłu, jedna ze sprężyn napina się, a po osiągnięciu skrajnego punktu, ostrze zostaje zwolnione i porusza się w odpowiednim kierunku pod działaniem napiętej sprężyny. Generalnie jest to bardzo wygodny i praktyczny rodzaj zamka, dlatego jest on bardzo popularny wśród noży wysuwanych od przodu.

— Safe lock. Pełna nazwa to Ram Safe Lock. Opracowana przez firmę Cold Steel, będąca specyficzną odmianą back lock (patrz wyżej): również wykorzystuje jarzmo do sztywnego mocowania głowni, tylko w tym przypadku jarzmo nie kołysze się, lecz porusza się w przód i w tył. Głownia jest zamocowana w pozycji otwartej i zamkniętej; aby otworzyć zamek, należy pociągnąć jarzmo za tył, wystający z rękojeści. Podobna konstrukcja jest wysoce niezawodna i trwała; jej główną wadą jest brak możliwości rozłożenia i złożenia noża jedną ręką.

— Сogwheel lock. "Zamek z kołem zębatym", zwany również ratchet lock - kształt koła zębatego w takich nożach ma tylna część głowni, a zablokowanie następuje dzięki płytce z wycięciem na jeden z zębów koła zębatego. Aby otworzyć zamek, należy podnieść płytkę; w tym celu w konstrukcji może być przewidziany charakterystyczny pierścień. Ciekawą (choć mało przydatną w praktyce) cechą tych zamków jest możliwość mocowania ostrza nie tylko w pozycji otwartej i zamkniętej, lecz również w kilku pozycjach pośrednich. Jednocześnie niezawodność takiego mechanizmu jest stosunkowo niska, przez co są one rzadko stosowane – występują w szczególności w modelach kopiujących niektóre rodzaje tradycyjnych noży (takich jak np. hiszpańska navaja).

— Slide lock. Stosunkowo rzadki typ zamka, spotykany w niektórych modelach noży szwajcarskich — zwykle niewielkich, lecz zaawansowanych i wielofunkcyjnych, w których dodatkowy mechanizm nie wpływa szczególnie na rozmiar. Taki zamek jest sterowany suwakiem z boku rękojeści: głownia unieruchamia się w pozycji otwartej, w celu złożenia należy odciągnąć suwak do tyłu, tym samym wyłączając blokadę. Suwak jest obciążony sprężyną, co nie pozwala mu samoczynnie przesunąć się z powrotem (na przykład pod własnym ciężarem); dodatkowo sprężyna pełni również rolę zamykacza dla ostrza, które nie jest w pełni otwarte. Niezawodność „zamków ślizgowych” nie jest szczególnie wysoka, lecz nie jest to zbyt ważne ze względu na specyfikę ich stosowania.

— Tri-ad lock. Wynalazek firmy Cold Steel będący wariacją mechanizmu Back Lock. Zastosowano w nim również płytkę blokującą, tyle że zamocowana jest ona w środku za pomocą sztyftu (owalnego, a nie okrągłego). Z przodu płytki znajduje się kolejny sztyft osiowy — łącznie te modyfikacje znacznie poprawiły niezawodność mechanizmu blokującego. Dzięki takim poprawkom ostrza noży z blokadą Tri-ad pozbawione są jakichkolwiek luzów.

Obecność matowego pokrycia na ostrzu noża. Najpopularniejszym kolorem takich ostrzy jest czarny, lecz są też inne warianty, w tym nawet biały. Głównym przeznaczeniem matowego pokrycia jest zapobieganie odblaskom od ostrza, które mogą zdradzić posiadacza noża lub spowodować niedogodności podczas pracy. Jest to szczególnie ważne podczas polowań i innych podobnych czynności, dlatego funkcja ta jest często spotykana w modelach myśliwskich i wędkarskich (patrz „Rodzaj”), a także w „nożach survivalowych”. To jeszcze nie wszystko. Przykładowo matowe pokrycie stosuje się również w narzędziach wielofunkcyjnych, chodzi przede wszystkim o wygodzie podczas pracy. W niektórych nożach takie ostrza pełnią raczej rolę estetyczną, nadając wyrobowi stylowy wygląd lub podobieństwo do modelu wojskowego.

Gatunek stali, z której wykonane jest główne ostrze noża. Znając tę nazwę, można znaleźć szczegółowe dane na temat użytej stali i ocenić, jak wysokiej jakości jest nóż, czy nadaje się do zamierzonego zastosowania i czy jest wart swojej ceny. Niektóre z najpopularniejszych obecnie gatunków to:

-440A, 440B, 440C. Kategoria "powyżej średniej". Stosunkowo niedrogie odmiany o doskonałym stosunku jakości do ceny. Zawartość węgla wynosi odpowiednio 0,75%, 0,9% i 1,2%; Stal 440C uważana jest za najbardziej zaawansowaną, lecz wszystkie odmiany są odporne na korozję, dobrze zachowują ostrość, a jednocześnie są dość łatwe do ostrzenia.

- AUS-8. Japoński odpowiednik linii „440.” - a dokładniej stal 440B (analogi 440 A i 440C są oznaczane jako AUS-6 i AUS-10). Różni się obecnością wanadu w składzie, co ma pozytywny wpływ na odporność na zużycie.

- 8Cr13MoV, 8Cr14MoV, 5Cr15MoV itp. Chińskie gatunki stali z dodatkiem chromu, molibdenu i wanadu. Najbardziej popularna i zaawansowana odmiana jest zasłużenie uważana za „osiem-chrom-trzynaście”. Ma podobne właściwości do AUS-8, lecz cechuje się wyższą zawartością węgla; taka stal jest stosunkowo niedroga, lecz ma bardzo dobre właściwości użytkowe, dzięki czemu występuje zarówno w stosunkowo niedrogich nożach, jak i modelach klasy premium.

- 420. Materiał kategorii budżetowej, który jednak wyróżnia się doskonałą odpornością na korozję. Taka stal szybko się zużywa, lecz też bardzo łatwo się ostrzy; d...oskonale nadaje się do tanich noży, przeznaczonych do codziennego użytku.

-420HC. Nieco bardziej zaawansowana wersja opisanej powyżej stali 420, cechująca się wyższą zawartością węgla. Dzięki temu wersja 420HC jest zauważalnie twardsza i dłużej zachowuje ostrość; pod względem odporności na korozję prawie nie jest gorsza od oryginału, lecz kosztuje nieco więcej. Jest również uważana za doskonały wariant dla niedrogich noży produkowanych na szeroką skalę.

- D2. Kategoria „znacznie powyżej średniej”. Cechą charakterystyczną tej stali jest wysoka zawartość chromu, dzięki czemu pod względem odporności na korozję zbliża się ona do pełnowartościowej stali nierdzewnej (choć wciąż jej ustępuje). Ponadto wersja D2 jest zauważalnie twardsza niż większość materiałów z tejże półki cenowej, przez co dość trudno ją ostrzyć, za to długo zachowuje ona właściwości użytkowe.

- CPM. Rodzina stali firmy Crucible, obejmująca gatunki klasy "premium" i "super-premium". Są one produkowane przy użyciu markowej technologii „Crucible Particle Metallurgy”, która według producenta zapewnia wyższą jakość niż tradycyjne metody produkcji; jednak podobne materiały kosztują więcej. Konkretne cechy różnych marek oczywiście nieco się różnią, lecz wszystkie charakteryzują się dobrą twardością i odpornością na korozję. Warto jednak wziąć pod uwagę, że niektóre rodzaje CPM (zwłaszcza te najdroższe) mogą być bardzo trudne w ostrzeniu; z drugiej strony ostrość zachowuje się znacznie dłużej niż w tańszych materiałach.

- 65X13. Być może najpopularniejszy gatunek stali produkcji rosyjskiej. Cechuje się wysoką zawartością chromu, co przyczynia się do wysokiej odporności na korozję, a jednocześnie dość łatwo go ostrzyć, lecz nie wyróżnia się twardością. Jest niedrogi i jest używany głównie w produkcji niedrogich noży na szeroką skalę.

Twardość materiału użytego do wykonania ostrza noża. Parametr ten jest jednym z kluczowych cech ostrza. Z jednej strony, wysoka twardość oznacza, że krawędź tnąca nie będzie odkształcać się, gnieść ani przedwcześnie tępić, a samo ostrze nie będzie się uginało pod obciążeniami bocznymi; z drugiej strony twardy materiał jest trudny do ostrzenia i często jest dość delikatny.

W przypadku ostrzy noży stosuje się test twardości Rockwella i odpowiednią skalę (HRC). Większość noży stalowych dobrej jakości ma twardość rzędu 52 - 58 HRC - ten zakres jest uważany za optymalny stosunek wydajności. W przypadku innych materiałów liczby te mogą być znacznie niższe bez zauważalnego pogorszenia niezawodności; zobacz "Materiał ostrza", aby uzyskać szczegółowe informacje. Twardość powyżej 60 HRC jest niezwykle rzadka - występuje głównie w stalach klasy premium i wyższych gatunkach. W takich stalach kruchość charakterystyczna dla twardych materiałów jest eliminowana poprzez zastosowanie różnych wysokiej jakości dodatków, a trudność w ostrzeniu jest kompensowana żywotnością ostrza.

Warto pamiętać, że twardość nie jest jedyną cechą decydującą o jakości ostrza: wiele zależy od składu stopu, technologii wykonania itp. Jest to jednak dość wyraźny wskaźnik charakteryzujący cechy szczególne konkretnego materiału; dotyczy to zwłaszcza stali.

Całkowita waga noża. Należy oceniać wskaźnik ten w zależności od rodzaju (patrz wyżej) i przeznaczenia: np. dla kompaktowego modelu turystycznego zazwyczaj zaletą jest niewielka waga, wśród myśliwych i wędkarzy wszystko zależy od specjalizacji, a maczety z definicji, powinny być ciężkie - w przeciwnym razie cięcie takim ostrzem będzie po prostu niewygodne.

- Bez czubka. Modele, głownia których nie posiada charakterystycznego czubka. Taka konstrukcja nie pozwala na przekłucie, co w niektórych sytuacjach może być zaletą. Na przykład, takie modele doskonale sprawdzają się w roli „pierwszego noża dla młodego turysty”: brak czubka zmniejsza prawdopodobieństwo zranienia się, co jest ważne dla dzieci, które nie mają umiejętności bezpiecznego posługiwania się nożem. W sytuacjach „dorosłych” brak czubka może być przydatny np. przy usuwaniu skóry z upolowanego zwierzęcia (aby nie przekłuć wnętrzności) lub przecinaniu siatki ciasno przylegającej do boku gumowej łódki. Ponadto obecność czubka może być jednym z kryteriów cechujących białą broń; w wielu krajach nóż bez końcówki automatycznie nie jest taką bronią, niezależnie od innych cech konstrukcyjnych.

- Blokada ostrza. Obecność w składanym nożu specjalnej blokady, która zapobiega przypadkowemu złożeniu ostrza. Takie składanie jest zarówno niewygodne, jak i bardzo traumatyczne, ponieważ palce posiadacza zwykle znajdują się na ścieżce ruchu ostrza; blokada zapobiega tego rodzaju problemom. Należy pamiętać, że w kompaktowych szwajcarskich nożach, których ostrze nie stanowi zagrożenia ze względu na niewielkie rozmiary - blokady może nie być, a wśród noży motylkowych tej funkcji w zasadzie nie przewidziano - konstrukcja samej rękojeści nie pozwala na złożenie noża, gdy jest trzymany w ręku.

- Otwieranie jedną ręką.... Możliwość otwarcia noża składanego (patrz "Konstrukcja") jedną ręką. Wśród noży z tą cechą szczególną można wyróżnić dwie odmiany - z otwieraniem ręcznym i automatycznym. W modelach „ręcznych”, do otwierania jedną ręką, na głowni znajduje się występ (kołek) lub wycięcie, które pełni rolę ogranicznika dla kciuka; w "automatach" ostrze rozkłada się (a w wielu nożach wysuwanych od przodu - również składa się) pod działaniem sprężyny sterowanej przyciskiem lub suwakiem. Funkcja ta zapewnia jednak dodatkową wygodę; należy jednak pamiętać, że w niektórych krajach otwieranie jedną ręką jest uważane za jedną z oznak broni białej.
Należy zaznaczyć, że noże motylkowe w naszym katalogu są również uważane za „jednoręczne”, przy czym z definicji: każdy taki nóż można „rozkręcić” z pozycji zamkniętej do otwartej przy użyciu stosunkowo prostej techniki.

- Hak Emersona. Przyrząd przeznaczony do otwierania składanego noża bezpośrednio po wyjęciu z kieszeni. Nóż z takim przyrządem, w przeciwieństwie do bardziej tradycyjnych modeli, nosi się na klipsie czubkiem do góry, a nie do dołu; a sam hak znajduje się na kolbie u podstawy głowni i jest zaprojektowany w taki sposób, że podczas wyjmowania noża hak można zaczepić o krawędź kieszeni i otworzyć ostrze całkowicie lub prawie całkowicie. Funkcja ta może być bardzo przydatna w sytuacjach krytycznych, w których, jak mówią, o wszystkim decyduje ułamek sekundy. Z drugiej strony, należy pamiętać, że do jej efektywnego wykorzystania wymagana jest pewna umiejętność; a hak Emersona nie jest przyjazny dla tkanin, może uszkodzić materiał kieszeni, dlatego najlepiej stosować tę metodę otwierania z dżinsami lub inną odzieżą wykonaną z gęstego, wytrzymałego materiału.

- Wgłębienie pod palec. Obecność w konstrukcji noża specjalnego wgłębienia, znajdującego się na rękojeści, gdzie przy prostym chwycie umieszcza się palec wskazujący. Funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę przy trzymaniu noża, lecz czyni go mniej uniwersalnym - przy korzystaniu z innych wariantów chwytu, poza prostym, wgłębienie może sprawiać trudności (dlatego np. w modelach myśliwskich występuje ono dość rzadko). Zwróć uwagę, że obecność wgłębienia pod palec i jego głębokość może służyć jako jedno z kryteriów określania przynależności noża do broni białej.

- Mocowanie na pasek. Obecność w konstrukcji rękojeści noża mocowania na smycz - specjalny pasek. Smycz zapewnia dodatkową wygodę podczas wyjmowania noża z pokrowca, może służyć do dodatkowego umocowania rękojeści w dłoni, zamontowania przeciwwagi ułatwiającej zadanie ciosów (dotyczy maczet i podobnych modeli patrz „Rodzaj”) itp. Tradycyjne mocowanie na pasek to zwykły otwór w rękojeści. Jednak w niektórych typach noży (w szczególności szwajcarskich) rolę tę może pełnić pierścień, który służy również do mocowania samego noża do karabinka, pęku kluczy itp.

- Pokrowiec. Klasyczny pokrowiec - to akcesorium, które zapewnia wygodę, a czasem dodatkowe bezpieczeństwo podczas przechowywania i transportu narzędzia. Jednocześnie różnica między takim akcesorium a pochwą (pełniącą podobną funkcję) polega na tym, że z reguły cały nóż jest umieszczony w pokrowcu, podczas gdy pochwa zakrywa tylko głownię, pozostawiając rękojeść na zewnątrz. W związku z tym, noże składane i multitools są zwykle wyposażane w pokrowce, a takie akcesoria są dość popularne wśród modeli nieskładanych. A oto główne warianty stosowanych materiałów:

• Pokrowiec z tkaniny. Najpopularniejsza obecnie odmiana. Jako „tkaninę” zwykle stosuje się trwały i niezawodny materiał, który jest odporny na ścieranie, ekstremalne temperatury, promieniowanie ultrafioletowe itp.; typowym przykładem jest gęsty nylon („cordura”) lub włókno poliuretanowe. W każdym razie pokrowce z tkaniny są tańsze niż skórzane i nie są tak wymagające w pielęgnacji, a jednocześnie są niezawodne, praktyczne i dobrze wyglądają, dlatego są powszechnie stosowane.
• Pokrowiec skórzany. Pokrowiec skórzany wyróżnia przede wszystkim charakterystyczny wygląd. Często taki wyrób to nie tylko użyteczny dodatek do noża, lecz pełnowartościowe akcesorium modowe, które dodatkowo podkreśla styl i charakter właściciela. A pod względem stopnia ochrony pokrowce skórzane przewyższają nieco te z tkaniny. Z drugiej strony, skóra naturalna jest dość droga, wymaga przestrzegania specjalnych zasad pielęgnacji, a w niektórych sytuacjach może stracić swój wygląd i właściwości użytkowe (np. gdy zamoczy się i szybko wyschnie, materiał może ulec zniekształceniu). A różne zamienniki skóry (co również w tym przypadku może być sugerowane) mogą mieć różne cechy - z reguły zależą one bezpośrednio od ceny.
• Futerał. Ta odmiana jest podawana w naszym katalogu w dwóch przypadkach: albo jeśli producent nie określił bezpośrednio konkretnego materiału, albo gdy nóż może być dostarczany z różnymi rodzajami pokrowców (według wyboru użytkownika lub w zależności od partii/regionu dostawy - kwestię tę należy wyjaśnić osobno). Jednak w każdym przypadku materiał można często określić na podstawie zdjęć - w końcu pokrowce są najczęściej wykonywane ze skóry lub tkaniny i nie jest trudno odróżnić te warianty.

- Pochwa. To akcesorium, podobnie jak pokrowiec, służy do wygodnego i bezpiecznego przechowywania i przenoszenia noża. Różnica polega na tym, że pochwa ukrywa jedynie głownię, pozostawiając otwartą rękojeść. W związku z tym, sensowne jest uzupełnianie podobnymi wyrobami tylko noży nieskładanych. Zwróć uwagę, że pochwa jest zwykle zaprojektowana z myślą o możliwości szybkiego wyjęcia noża (kolejna różnica w porównaniu ze wspomnianymi pokrowcami). A oto najpopularniejsze materiały używane na takie akcesoria:

• Pochwa plastikowa. Plastik to niedrogi, a jednocześnie dość praktyczny materiał. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnych rodzajów tworzyw sztucznych, różniących się właściwościami; pozwala to wybrać wariant dla niemal każdego celu i kategorii cenowej noża. Z tego powodu pochwy plastikowe są bardzo popularne. Zwracamy uwagę, że wyroby wykonane z kydexu (który jest również formalnie plastikowy) są wymienione osobno w naszym katalogu.
• Pochwa kydexowa. Początkowo „Kydex” to znak towarowy firmy Sekisui SPI, jednak obecnie pod tą nazwą jednoczy się również podobne materiały innych producentów. Kydex to w rzeczywistości specjalny, zaawansowany rodzaj tworzywa sztucznego, który jest bardzo trwały, odporny na zarysowania (taka powierzchnia jest trudna do zarysowania nawet celowo) i jest ogólnie niezawodny. Dla ilustracji można zauważyć, że w naszych czasach nawet owiewki samolotów oraz roboty głębinowe są wykonane z takiego materiału. W związku z tym, pochwa z kydexu została wyszczególniona w osobnej kategorii. Oczywiście takie wyroby kosztują więcej niż plastikowe - jednak różnica w cenie nie jest tak poważna, jak można by sobie wyobrazić. Tak więc, takie pochwy mogą być dołączane nawet do stosunkowo prostych modeli noży.
• Pochwa skórzana. Pochwa skórzana ma te same cechy, co pokrowce wykonane z tego materiału. Takie wyroby wyglądają świetnie; dość często oprócz praktycznych funkcji pełnią również rolę modowych dodatków. Materiał ten szczególnie dobrze komponuje się z nożami myśliwskimi i turystycznymi o tradycyjnym designie; w rzeczywistości takie modele najczęściej uzupełniane są o pochwę skórzaną. A od strony praktycznej skóra ma doskonałą trwałość. Jednocześnie materiał ten wymaga przestrzegania pewnych specjalnych zasad użytkowania i pielęgnacji. Na przykład mokry wyrób skórzany musi schnąć powoli, w niskiej temperaturze, w przeciwnym razie może stracić połysk i się odkształcić. Dla pełnej gwarancji zaleca się wykonywać okresową obróbkę powierzchni takich pochw za pomocą specjalnych środków. Należy również pamiętać, że prawdziwa skóra jest dość droga, a zamienniki skóry (które również mogą być używane w tym przypadku) mogą mieć różne właściwości - z reguły zależą one bezpośrednio od ceny.
• Pochwa z tkaniny. Pochwa wykonana z gęstej i wytrzymałej tkaniny - zwykle na bazie włókien syntetycznych (np. nylonowej "cordury"). Dla ochrony przed kontaktem tkaniny z głownią, takie wyroby często przewidują dodatkową wstawkę wykonaną z tworzywa sztucznego lub innego gęstego materiału. Jednak generalnie ten wariant z wielu powodów jest używany dość rzadko - głównie w stosunkowo niedrogich nożach.

Dodatkowe funkcje przewidziane w konstrukcji noża oprócz głównego ostrza. W przypadku narzędzia wielofunkcyjnego (patrz „Rodzaj”), ostrze noża jest również uważane za główne narzędzie, a w tym punkcie wymienione zostały pozostałe możliwości wyrobu.

- Otwieracz do puszek. Przyrząd, popularnie nazywany „otwieraczem”, przeznaczony do otwierania puszek. Zwykle ma krótkie i grube ostrze, wystarczająco twarde, aby przeciąć blachę.

- Skrobak do ryb. Specjalistyczne ostrze, przeznaczone przede wszystkim do rozbioru zdobyczy na wędkowaniu. Należy pamiętać, że możliwości takiego ostrza zwykle nie ograniczają się do czyszczenia i filetowania z kości - w wielu modelach jest ono również wyposażone w przyrząd do wyciągania haczyka, prowadnicę żyłki i inne przyrządami zapewniającymi komfort wędkarza. Funkcję tę można znaleźć zarówno w rybackich, jak i w innych odmianach noży (patrz "Rodzaj").

- Otwieracz do butelek. Narzędzie do otwierania szklanych butelek z metalowymi kapslami bez gwintu: kapsel można podważyć z jednej strony i łatwo zdjąć. Oczywiście przy odpowiedniej wprawie butelkę można otworzyć nawet za pomocą najprostszej rękojeści noża, która nie ma otwieracza; jednak korzystanie ze specjalistycznego narzędzia jest łatwiejsze i bezpieczniejsze.

- Korkociąg. Klasyczny korkociąg do otwierania butelek wi...na - narzędzie w formie spirali wykonanej z grubego metalowego drutu z zaostrzoną końcówką. Taka spirala jest wkręcana bezpośrednio w korek i ułatwia jego usunięcie.

- Dodatkowe ostrze. Jeszcze jedno ostrze noża, oprócz głównego. Z reguły ma mniejsze wymiary, a także może różnić się kształtem, przeznaczeniem i rodzajem ostrzenia (patrz „Rodzaj ostrza”). Na przykład, główne ostrze może być gładkie, a drugie ostrze może być ząbkowane; a w przypadku noża do grzybów (patrz "Rodzaj") zakrzywiony kształt, wygodny do krojenia grzybów, może mieć właśnie dodatkowe ostrze, które komponuje się z główną głownią o bardziej tradycyjnym kształcie. W każdym razie drugie ostrze sprawia, że nóż jest bardziej uniwersalny; dodatkowo może się przydać przy stępieniu ostrza głównego. Niektóre modele z tą funkcją mogą mieć więcej niż jedno dodatkowe ostrze.

- Latarka. Własna wbudowana latarka może się przydać, gdy nie ma wystarczającego oświetlenia otoczenia, gdy w pobliżu nie ma pełnowartościowej latarki lub nie można jej użyć - na przykład, gdy w domu nastąpi nieoczekiwana przerwa w dostawie prądu lub podczas pracy w trudno dostępnych i słabo oświetlonych miejscach. Z reguły światło takiej latarki skierowane jest w kierunku głowni.

- Śrubokręt krzyżakowy. Śrubokręt do śrub i wkrętów, mających w łbie rowek w kształcie krzyża. Może to być zarówno sam śrubokręt krzyżakowy, jak i specjalny rodzaj śrubokrętów płaskich, zaprojektowany specjalnie do śrub i wkrętów krzyżakowych i różniący się od klasycznych narzędzi płaskich kształtem końcówki. Należy zauważyć, że w danym przypadku chodzi o niewymienną, wbudowaną główkę śrubokrętową (lub kilka główek); możliwość zainstalowania wymiennych końcówek (bitów) jest wskazana osobno, patrz „Adapter do bitów” poniżej. Kupując więc narzędzie z śrubokrętem krzyżakowym, nie zaszkodzi wyjaśnić konkretne wymiary końcówki (końcówek).

- Śrubokręt płaski. Śrubokręt o płaskim ostrzu, przeznaczony do śrub i wkrętów z prostym rowkiem. W razie potrzeby można go stosować z łbami krzyżowymi, jednak przy dużych obciążeniach może uszkodzić rowek, dlatego takie prace należy wykonywać ostrożnie. Podobnie jak w przypadku opisanych powyżej śrubokrętów krzyżakowych, funkcja ta zakłada niewymienną główkę śrubokrętową, której rozmiar należy wyjaśnić osobno.

- Nożyce. W klasycznych nożach nożyce z reguły są małe. Z tego powodu nie nadają się do prac o dużej objętości lub prac wymagających dużego wysiłku, lecz mogą się przydać do drobnych prac domowych: odcinanie nici lub taśmy samoprzylepnej, odcinanie kartki papieru, odcinanie zadzioru na paznokciu itp. Natomiast wśród narzędzi wielofunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) istnieje również inna odmiana - gdy nożyce są głównym narzędziem roboczym; w niektórych modelach mogą być nawet używane do cięcia metalu. Dlatego kupując narzędzie wielofunkcyjne z nożycami warto ustalić, jaka z odmian jest w nim zastosowana – miniaturowe narzędzie w rękojeści czy pełnowymiarowe ostrza.

- Pilnik. Pilnik stosowany w nożach wygląda zwykle jak dodatkowe ostrze, wyposażone w charakterystyczne zęby zamiast zwykłej krawędzi tnącej. Takie narzędzie raczej nie przyda się podczas zbierania drewna opałowego, lecz może się przydać do prostych prac - cięcia małych desek (na przykład z pudeł), piłowania gałęzi o małej grubości itp. Niektóre pilniki mogą być również używane do materiałów, z którymi zwykłe ostrze nie radzi sobie dobrze: plastik, guma, grube liny itp. Są też metalowe narzędzia. Należy pamiętać, że ostrzenie ząbkowane (patrz „Rodzaj ostrza”) nie liczy się jako pilnik.

- Klucz płaski. Oddzielne narzędzie do luzowania i dokręcania nakrętek, śrub z łbem stożkowym itp. Klucze płaskie montowane w nożach mają zwykle stały rozmiar - regulowana konstrukcja byłaby zbyt nieporęczna. Z drugiej strony, specjalny kształt klucza pozwala na pracę z kilkoma rozmiarami nakrętek.

- Kombinerki. Kombinerki służą do ściskania i przytrzymywania różnych przedmiotów. Są szczególnie przydatne w tych przypadkach, w których siła palców nie wystarcza do tego lub w ogóle nie można dotknąć części rękami (na przykład, jeśli jest podgrzana do wysokiej temperatury). Kombinerki są dość rzadkie w tradycyjnych nożach, lecz w narzędziach wielofunkcyjnych (patrz "Rodzaj") często występują jako główne narzędzie. Zwróć uwagę, że klasyczne kombinerki o prostych szczękach obecnie prawie nigdy nie są używane, zwykle tę rolę pełnią szczypce precyzyjne - uniwersalne narzędzie łączące płaskie szczęki, wycięcia do chwytania części okrągłych, obcinaki boczne, przecinak do drutu, a w niektórych modelach także szczypce precyzyjne igłowe (patrz poniżej).

- Obcinak. Narzędzie używane do przecięcia twardych materiałów, głównie drutu metalowego; ponadto może być wykorzystane do innych celów, w szczególności do ściągania izolacji z przewodów. We współczesnych wyrobach (przede wszystkim narzędziach wielofunkcyjnych) tzw. obcinaki boczne to rodzaj szczypiec, w których krawędzie tnące są równoległe do uchwytów. Obcinaki boczne najczęściej nie są oddzielnym narzędziem, lecz częścią szczypiec; patrz "Kombinerki" powyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje. Należy również pamiętać, że niektóre modele przewidują kilka rodzajów obcinaków - na przykład osobno do cienkiego i grubego drutu.

- Szczypce precyzyjne igłowe. W rzeczywistości - odmiana opisanych powyżej kombinerek, wyposażonych w cienkie, zwężone do końców szczęki. Takie narzędzie przyda się do precyzyjnych prac, do których konwencjonalne kombinerki są zbyt duże, a pęseta nie zapewnia odpowiedniej siły zacisku. Szczypce precyzyjne igłowe prawie nie występują w postaci oddzielnego narzędzia, najczęściej są one wykonane w postaci wydłużonych szczęk na standardowych szczypcach (po więcej szczegółów, patrz "Kombinerki" powyżej).

- Stripper (zdejmowanie izolacji). Specjalne narzędzie do usuwania izolacji. Jego konstrukcja może być różna, lecz w każdym razie pierwotnie została zaprojektowana do cięcia izolacji bez uszkadzania metalowego rdzenia. Z tego powodu narzędzia do ściągania izolacji korzystnie wypadają w porównaniu z innymi narzędziami używanymi w pracach elektrycznych do tych samych celów - w szczególności z przecinakami do drutu.

- Pilnik. Tradycyjny pilnik to narzędzie, którego część robocza wygląda jak powierzchnia z nacięciem. We współczesnych nożach pilniki są zwykle małe, z małym nacięciem i, podobnie jak wiele innych analogów pełnowymiarowych narzędzi, nie są przeznaczone do pracy szorstkiej i na dużą skalę. Takie narzędzie może być przydatne np. do gratowania lub wyrównywania małych powierzchni. Pamiętaj, że nie należy mylić pilnika z pilnikiem do paznokci (patrz poniżej).

- Pęseta. Pęseta ułatwia pracę z małymi detalami, które trudno trzyma się w palcach: jej cienkie szczęki pozwalają pewnie chwycić nawet bardzo małe przedmioty. Aby jeszcze bardziej uprościć wykonywanie delikatnych prac (przy których nawet stosunkowo niewielka rękojeść noża może być niewygodna), pęsety są z reguły zdejmowalne.

- Szydło szewskie. Klasyczne szydło to gruba igła osadzona w rękojeści, lecz w nożach konstrukcja tego narzędzia jest nieco inna. Najczęściej szydło jest czterokrawędziowe, nieco rozszerza się w kierunku podstawy, niejasno przypominające bardzo wąskie i grube ostrze bez ostrzenia. Jednak jego przeznaczenie nie różni się od tradycyjnego: wykonywanie otworów w gęstych materiałach, takich jak karton, skóra, cienki plastik czy sklejka itp.

- Adapter do bitów. Narzędzie do mocowania bitów - wymiennych końcówek roboczych, które de facto są różnymi wersjami śrubokrętów. W rzeczywistości obecność tej funkcji zamienia nóż/narzędzie wielofunkcyjne w uniwersalny śrubokręt: bity mogą mieć różne rozmiary, być płaskie, w kształcie krzyża, trzy- lub sześciokątne itp. Niektóre modele noży/narzędzi wielofunkcyjnych są wyposażone we własny zestaw bitów i mogą pracować tylko z nimi; inne są kompatybilne ze standardowymi końcówkami do wkrętarek.

- Wykałaczka. Higieniczny przyrząd do usuwania drobnych cząstek jedzenia uwięzionych między zębami. Zwykle wygląda jak cienki szpiczasty patyk i jest zdejmowany - dłubanie w zębach, trzymając rękojeść noża jest nie tylko nie estetyczne, lecz też po prostu niewygodne. Przy regularnym stosowaniu wykałaczkę należy okresowo dezynfekować – wszak kieszenie, torby i inne miejsca do przechowywania noży są zazwyczaj dalekie od sterylności.

- Pilniczek do paznokci. Wbrew nazwie narzędzie to w zasadzie nie jest pilniczkiem, lecz raczej pilnikiem o małej ilości nacięć, przeznaczonym do obróbki paznokci podczas manicure. Stosowanie pilnika może obejmować zarówno korektę paznokci po obcięciu, jak i regularne podpiłowywanie, co eliminuje konieczność używania nożyczek czy pęsety.

- Przecinak do pasów. We współczesnych nożach termin ten najczęściej oznacza tak zwany „bezpieczny” przecinak do pasów. Wygląda jak charakterystyczny hak – może być składany, zdejmowany lub wbudowany (utworzony przez szczelinę w rękojeści); takie narzędzie może pewnie chwycić pas lub linę, a wewnątrz haka umieszczono zaostrzoną krawędź która zapewnia przecięcie. W ten sposób nie trzeba odsłaniać głównego ostrza, a prawdopodobieństwo zranienia jest prawie zerowe. Jak sama nazwa wskazuje, głównym przeznaczeniem przecinaka do pasów jest szybkie i bezpieczne przecinanie linek spadochronowych (np. gdy zaplątują się w powietrzu lub podczas lądowania na drzewie). Ponadto takim narzędziem wygodnie jest przecinać pasy bezpieczeństwa, co może być prawdziwym ratunkiem w razie wypadku.

- Hak. Narzędzie w postaci haka może mieć różną konstrukcję i odpowiednio zastosowania. Tak więc, w nożach myśliwskich i rybackich (patrz „Rodzaj”) wykonuje się ono w postaci charakterystycznego „kła” na kolbie ostrza; ten kieł może być przydatny na niektórych etapach rozbioru zdobyczy. Z kolei w modelach szwajcarskich (patrz tamże) - hak jest jednym z narzędzi składanych, a tutaj jego zakres zastosowania jest dość szeroki: takie narzędzie może np. zacisnąć węzeł, wyjąć gorący garnek z ognia, a nawet ułatwić przenoszenie ciężkiego przedmiotu, zaczepiając go na haku i używając noża jako rękojeści.

- Linijka. Własna linijka może być przydatna do mierzenia małych odcinków i rysowania linii prostych - na przykład podczas układania trasy na mapie lub oznaczania przedmiotów do cięcia. Linijki składane, instalowane w nożach, często są przezroczyste, zapewnia to większą wygodę. Inną odmianą jest linijka w postaci oznakowania na uchwycie - występuje w narzędziach wielofunkcyjnych.

- Młotek bezpieczeństwa. Narzędzie do bezpiecznego rozbijania szyb. Zwykle wygląda jak mała szpilka osadzona w rękojeści – nawet niezbyt mocne uderzenie taką szpilką prawie gwarantuje rozbicie szyby. Za główny obszar zastosowania młotka bezpieczeństwa uważana jest praca ratownicza – w szczególności w przypadku wypadków samochodowych, kiedy drzwi samochodu mogą się zaciąć, a jedynym wyjściem jest okno. Istnieją jednak również mniej „ekstremalne” warianty stosowania tego narzędzia – na przykład rozbijanie kawałków lodu lub zaschniętych gród soli.

- Dłuto. Narzędzie stolarskie o grubym ostrzu, którego krawędź tnąca znajduje się z przodu, na szerokość (a nie na długość, jak w konwencjonalnych nożach). Takie narzędzie jest przeznaczone do żłobienia i czyszczenia rowków w drewnie, fazowania itp. Występuje głównie w szwajcarskich modelach oraz narzędziach wielofunkcyjnych. Wymiary dłut „nożowych” są niewielkie, przeznaczone są one do niewielkich ilości pracy.

- Lupa. Małe szkło powiększające, które może być używane do różnych celów. Klasycznym zastosowaniem jest pomoc w przyjrzeniu się drobnym szczegółom: miniaturowym obiektom, drobnemu drukowi na mapach, wykresom itp. Ta możliwość może być szczególnie przydatna dla osób z problemami ze wzrokiem. Ponadto szkło powiększające może służyć jako źródło ognia, skupiając światło słoneczne w pogodny dzień. Termin „szkło” jest w tym przypadku umowne, ponieważ w nożach przyrządy te są zwykle wykonane z przezroczystego tworzywa sztucznego - nie jest ono tak kruche i waży mniej.

- Igła (szpilka). Igła dołączona do zestawu narzędzi noża jest zwykle zdejmowana, a nie składana. Z reguły nie posiada oczka i nie jest przeznaczona do klasycznego szycia, lecz długość i grubość takich igieł często pozwala na ich wykorzystanie nie tylko do przekłuwania różnych materiałów, ale także do nanoszenia linii na powierzchni (wydrapywanie) .

Należy zauważyć, że to nie jest cała lista dodatkowego wyposażenia występującego we współczesnych nożach i narzędziach wielofunkcyjnych. Producenci mogą wyposażyć swoje produkty w inne akcesoria – na przykład w zaciskacz do przewodów, karabińczyk do mocowania do sprzętu kempingowego, składane łyżki i widelce, a nawet bardzo egzotyczne elementy, takie jak specjalistyczne narzędzia dla golfistów.