Porównanie Proton BG-950 vs Matari MC500

Rodzaj paliwa, na którym pracuje silnik generatora prądu.

— Benzyna. Jeden z głównych rodzajów paliw do silników spalinowych. Generatory benzynowe są zwykle tańsze niż generatory z silnikiem Diesel, przy pozostałych warunkach równych, ale są droższe w eksploatacji ze względu na wyższą cenę benzyny; ponadto mają zwykle krótszą żywotność niż z silnikiem Diesel. Dlatego uważa się, że generatory benzynowe dobrze nadają się przede wszystkim jako zapasowe źródło zasilania w przypadku przerw w dostawie prądu.

— Diesel. Generatory z silnikiem Diesel są zwykle droższe niż generatory benzynowe; z drugiej strony olej napędowy jest tańszy niż benzyna, więc zwiększony koszt może się zwrócić przy regularnym użytkowaniu. Ponadto generatory dieslowskie mają dłuższą żywotność i większy zakres mocy niż generatory benzynowe. Dzięki temu mogą być używane zarówno jako zapasowe, jak i główne źródła zasilania, w tym w obiektach dość „energochłonnych”.

— Gaz. Zaletami generatorów gazowych jest ich stosunkowo niski poziom hałasu oraz niewielka ilość szkodliwych emisji. Stosowanie gazu jako paliwa wiąże się z pewnymi trudnościami: konieczne jest podłączenie do sieci gazowej lub regularna wymiana specjalnych butli, układ paliwowy jest szczególnie wrażliwy na wycieki itp. Dlatego produkuje się stosunkowo niewiele takich modeli, a większość z nich to stacjonarne generatory o...dużej mocy, w których wspomniane wady są kompensowane zaletami.

— Benzyna/gaz. Modele zdolne do korzystania z obu tych paliw. Daje to użytkownikowi możliwość wyboru opcji, która najlepiej pasuje do konkretnej sytuacji, a także zmniejsza prawdopodobieństwo pozostawienia bez paliwa w najbardziej nieodpowiednim momencie; przy tym podobne modele są droższe od jednopaliwowych. Parametry techniczne benzyny i gazu zostały szczegółowo opisane powyżej.

Napięcie znamionowe na wyjściu generatora.

— 230 V (1 faza). Standardowe napięcie zwykłego gniazdka domowego. Jest szeroko stosowane w życiu codziennym, a wśród specjalistycznego sprzętu znajduje się wiele urządzeń o napięciu 230 V; jedynym wyjątkiem jest potężny sprzęt (głównie od 4 – 5 kW), dla którego to napięcie już nie wystarcza. To na generatory o napięciu 230 V należy zwrócić uwagę w szczególności tym, którzy szukają urządzenia do awaryjnego zasilania mieszkania lub małego biura.

— 400 V (3 fazy). Generatory zdolne do dostarczania prądu trójfazowego o napięciu 400 V są niezwykle rzadkie w domu, ale mogą być wymagane w przypadku ciężkiego sprzętu i innych podobnych obciążeń. Generatory o napięciu 400 V są na ogół mocniejsze, cięższe, droższe i „bardziej żarłoczne” niż generatory o napięciu 230 V. Większość z nich wyposażona jest nie tylko w gniazda trójfazowe, ale także jednofazowe; jednak warto szukać konkretnie takiego agregatu tylko wtedy, gdy niezbędna jest obecność zasilania trójfazowego.

Moc znamionowa generatora to najwyższa moc, jaką agregat jest w stanie bezproblemowo dostarczać przez nieograniczony czas. W „najsłabszych” modelach liczba ta wynosi mniej niż 1 kW, w najmocniejszych — 50 — 100 kW, a nawet więcej; generatory z modułem spawalniczym (patrz poniżej) mają zwykle moc znamionową od 1 — 2 kW do 8 — 10 kW.

Główna zasada wyboru w tym przypadku jest następująca: moc znamionowa nie może być niższa niż całkowity pobór mocy całego podłączonego obciążenia. W przeciwnym razie generator po prostu nie będzie w stanie zapewnić wystarczającej ilości energii lub będzie działał z przeciążeniami. Jednak, aby wyjaśniać minimalną wymaganą moc generatora, nie wystarczy po prostu dodać liczbę watów wskazaną w charakterystyce każdego podłączonego urządzenia — metoda obliczeniowa jest nieco bardziej skomplikowana. Po pierwsze, należy pamiętać, że w watach zwykle wskazuje się tylko moc czynną różnych urządzeń; ponadto wiele urządzeń elektrycznych prądu przemiennego zużywa moc bierną („bezużyteczną” moc zużywaną przez cewki i kondensatory podczas pracy z tym prądem). Rzeczywiste obciążenie generatora zależy dokładnie od całkowitej mocy (czynnej i biernej), wskazywanej w woltoamperach. Do jej obliczania istnieją specjalne współczynniki i formuły.

Drugi niuans związany jest z zasilaniem ur...ządzeń, w których prąd rozruchowy (i odpowiednio pobór mocy w momencie włączenia) jest znacznie wyższy niż nominalny — głównie są to urządzenia z silnikami elektrycznymi, takie jak odkurzacze , lodówki, klimatyzatory, elektronarzędzia itp. Moc rozruchową można określić mnożąc moc znamionową przez tzw. współczynnik rozruchu. Dla urządzeń jednego typu jest on mniej więcej taki sam — np. 1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla mikrofalówki, 3,5 dla klimatyzatora itp.; bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach. Charakterystyki rozruchowe obciążenia są niezbędne przede wszystkim do oceny wymaganej maksymalnej mocy generatora (patrz niżej) — jednak moc ta nie zawsze jest podana w charakterystyce, często producent podaje tylko moc znamionową agregata. W takich przypadkach przy obliczaniu dla urządzeń o współczynniku rozruchu większym niż 1 warto zastosować moc rozruchową, a nie moc znamionową.

Należy również pamiętać, że w przypadku kilku gniazd określony podział całkowitej mocy na nie może być różny. Ten punkt należy doprecyzować osobno — w szczególności dla określonych typów gniazd (więcej szczegółów patrz „Gniazd 230 V”, „Gniazd 400 V”).

Maksymalna moc, jaką może dostarczyć generator.

Ta moc jest nieco wyższa niż znamionowa (patrz wyżej), jednak tryb maksymalnej wydajności może być utrzymany tylko przez bardzo krótki czas — w przeciwnym razie wystąpi przeciążenie. Dlatego praktycznym znaczeniem tej cechy jest głównie opisanie sprawności generatora podczas pracy ze zwiększonymi prądami rozruchowymi.

Przypomnijmy, że niektóre rodzaje urządzeń elektrycznych w momencie rozruchu zużywają kilkakrotnie więcej prądu (i odpowiednio mocy) niż w trybie normalnym; jest to typowe głównie dla urządzeń z silnikami elektrycznymi, takich jak elektronarzędzia, lodówki itp. Jednak zwiększona moc do takiego sprzętu jest potrzebna tylko na krótki czas, normalna praca przywracana jest w ciągu kilku sekund. Możesz oszacować charakterystykę rozruchową, mnożąc moc znamionową przez tak zwany współczynnik rozruchu. W przypadku sprzętu jednego typu jest mniej więcej taki sam (1,2 — 1,3 dla większości elektronarzędzi, 2 dla kuchenki mikrofalowej, 3,5 dla klimatyzatora itp.); bardziej szczegółowe dane dostępne są w dedykowanych źródłach.

W warunkach idealnych maksymalna moc generatora nie powinna być niższa niż całkowita moc szczytowa podłączonego obciążenia — to znaczy moc rozruchowa sprzętu o współczynniku rozruchu większym niż 1 plus moc znamionowa wszystkich innych urządzeń. Zminimalizuje to prawdopodobieństwo przeciążenia.

— Miedziane. Uzwojenie miedziane jest typowe dla zaawansowanych generatorów. Miedziany alternator charakteryzuje się wysoką przewodnością i niską rezystancją. Przewodność miedzi jest 1,7 razy większa niż przewodność aluminium, takie uzwojenie mniej się nagrzewa, a połączenia z tego metalu mogą wytrzymać spadki temperatury i obciążenia wibracyjne. Wśród wad miedzianego uzwojenia można tylko zauważyć wysoki koszt alternatora. Poza tym generatory z uzwojeniem miedzianym charakteryzują się wysoką niezawodnością i trwałością.

— Aluminiowe. Aluminiowe uzwojenie alternatora jest typowe dla niedrogich generatorów. Główne zalety aluminium to niewielka waga i niska cena, poza tym takie uzwojenie z reguły jest gorsze od analogów miedzianych. Na powierzchni aluminium tworzy się warstwa tlenkowa, która pojawia się wszędzie, nawet w miejscach lutowania stykowego. Warstwa tlenkowa zacieśnia styki i zapobiega pewnemu utrzymywaniu aluminiowych przewodów przez zewnętrzny oplot ochronny.

Rodzaj silnika spalinowego zainstalowanego w generatorze. Należy pamiętać, że silniki Diesel (patrz „Paliwo”) we współczesnych generatorach są wykonywane tylko jako 4-suwowe, tak że różne rodzaje silników spalinowych można znaleźć tylko wśród modeli benzynowych. Rozważmy tę różnicę:

— 2-suwowy. Główne zalety takich silników to prostota, niski koszt i wyższa moc na jednostkę pojemności niż silników czterosuwowych. Z drugiej strony emitują więcej hałasu, zużywają więcej paliwa, a wlewać do silnika dwusuwowego należy mieszankę benzyny i oleju w ściśle określonej proporcji, co komplikuje procedurę tankowania.

— 4-suwowy. Silniki te są cichsze i oszczędniejsze niż silniki dwusuwowe; ponadto olej wlewa się do nich oddzielnie od benzyny i nie ma ryzyka nieobliczenia proporcji do tankowania. Ich główne wady to wyższy koszt i mniejsza moc przy tej samej pojemności.

Pojemność silnika w generatorze benzynowym lub dieslowskim (patrz „Paliwo”). W teorii większa pojemność zwykle oznacza większą moc, ale w praktyce nie jest to takie proste. Po pierwsze, moc właściwa silnie zależy od rodzaju paliwa, a w urządzeniach benzynowych także od rodzaju silnika spalinowego (patrz wyżej). Po drugie, podobne silniki o tej samej mocy mogą mieć różne pojemności i tutaj jest praktyczny punkt: przy tej samej mocy większy silnik zużywa więcej paliwa, ale sam może być tańszy.

Moc robocza silnika zainstalowanego w generatorze. Tradycyjnie wskazywana jest w koniach mechanicznych; 1 KM w przybliżeniu równa się 735 W.

Od tego wskaźnika zależy bezpośrednio przede wszystkim moc znamionowa generatora (patrz wyżej): w zasadzie nie może być wyższa niż moc silnika, ponadto część mocy silnika jest zużywana na ciepło, tarcie i inne straty. Im mniejsza różnica między tymi mocami, tym wyższa sprawność generatora i tym on jest oszczędniejszy. Co prawda, wysoka sprawność wpływa na koszt, ale ta różnica może się opłacić przy regularnym użytkowaniu ze względu na oszczędność paliwa.

Sposób uruchamiania agregatu prądotwórczego. Aby uruchomić silnik spalinowy (benzynowy lub wysokoprężny, patrz „Paliwo”), w każdym przypadku konieczne jest obrócenie wału silnika; można to zrobić na dwa sposoby:

— Ręczny. Przy takim rozruchu początkowy impuls jest przekazywany do silnika ręcznie — zwykle użytkownik musi pociągnąć z siłą linkę, która rozkręca specjalne koło zamachowe. Najprostszy w konstrukcji i najtańszy sposób na uruchomienie dodatkowego wyposażenia wymaga jedynie właściwej linki z kołem zamachowym. Z drugiej strony może wymagać od użytkownika znacznego wysiłku mięśniowego i słabo nadaje się do agregatów o dużej mocy.

— Elektryczny. Przy tego rodzaju rozruchu wał silnika obraca się za pomocą specjalnego silnika elektrycznego, zwanego rozrusznikiem; rozrusznik zasilany jest z własnego akumulatora. Ten rodzaj rozruchu agregatu prądotwórczego jest najłatwiejszy dla użytkownika i wymaga minimum wysiłku. W zależności od wykonania rozrusznika elektrycznego zazwyczaj wystarczy przekręcić kluczyk w stacyjce, wcisnąć przycisk, obrócić pokrętło lub przekręcić specjalny bęben itp. Moc współczesnych rozruszników jest wystarczająca nawet dla ciężkich silników, w których ręczny rozruch jest utrudniony lub niemożliwy. Należy również zauważyć, że rozrusznik elektryczny z definicji wymagany jest do korzystania z automatycznego rozruchu ATS (patrz „Funkcje”). Z drugiej strony dodatkowe wy...posażenie wpływa na wagę i koszt urządzenia, czasem dość zauważalnie. Dlatego takie układy rozruchowe stosuje się głównie tam, gdzie nie można się bez nich obejść – we wspomnianym już ciężkim sprzęcie, a także w generatorach z ATS.