Porównanie Trust GXT 242 Lance vs Trust Mico USB

— Dynamiczny. „Zwykły” lub cewkowymikrofony dynamiczne wykorzystują system z membrany cewki, która jest umieszczona w polu magnetycznym. Z drgań dźwięku membrana wraz z cewką zaczynają się poruszać, a w cewce generowany jest sygnał elektryczny. Takie modele są stosunkowo niedrogie, trwałe i niezawodne, a ponadto dobrze radzą sobie nawet z bardzo głośnymi i ostrymi dźwiękami; ponadto są bardziej kompaktowe i lżejsze niż inny typ mikrofonu dynamicznego – mikrofony wstęgowe (patrz poniżej). Ich główną wadą jest niska wydajność przy wysokich częstotliwościach.

— Dynamiczny (wstęgowy). Rodzaj opisanych powyżej mikrofonów dynamicznych, w których membrana jest połączona nie z cewką, a z cienką (w kilka mikronów) metalową taśmą, stąd nazwa. Historycznie jest to pierwszy typ mikrofonu z dynamiczną zasadą działania, jednak przez szereg niedociągnięć stopniowo tracił popularność, ustępując miejsca wersjom cewkowym. Takimi wadami są przede wszystkim duże gabaryty i duża masa, złożoność i wysoki koszt wykonania, a także bardzo niska impedancja wyjściowa, która komplikuje pracę ze wzmacniaczami. Jednocześnie modele wstęgowe charakteryzują się niezwykle wysoką dokładnością przenoszenia dźwięku w całym zakresie częstotliwości, co pozwala na użytek ich w studiach nagraniowych, na koncertach wysokiej klasy itp. Większość nowoczesnych modeli tego typu to modele profesjonalne, w szczególności studyjne (patrz „Przeznac...zenie”).

— Pojemnościowy. Mikrofon w którym rolę jednej z płytek pełni czuła membrana (najczęściej wykonana z metalizowanego polimeru). Z powodu wibracji membrany (pod wpływem wibracji dźwiękowych) zmienia się odległość między płytami i odpowiednio pojemność kondensatora - te wibracje pojemności zapewniają sygnał elektryczny. Mikrofony pojemnościowe charakteryzują się równomierną transmisją dźwięku w całym zakresie częstotliwości, przy minimalnych zniekształceniach, dzięki czemu technologia ta znalazła szerokie użytek w profesjonalnym sprzęcie audio. Należy pamiętać, że do działania takiego urządzenia wymagana jest dodatkowa moc - tzw. „fantomowa” (standardowe napięcie - 48 V). Nie można tego jednak nazwać jednoznaczną wadą, ponieważ wzmacniacze, amplitunery i inne urządzenia wysokiej klasy często są tworzone z myślą o tym wymaganiu. Ale wśród oczywistych niedociągnięć można wymienić wysoką cenę, wrażliwość na wstrząsy i surowe wymagania dotyczące temperatury i wilgotności; ta ostatnia sprawia, że mikrofony pojemnościowe słabo nadają się do użytku na zewnątrz.

— Pojemnościowy (lampowy). Specyficzna odmiana mikrofonów pojemnościowych opisanych powyżej. Wykorzystują tę samą zasadę produkcji dźwięku (ze wszystkimi zaletami i wadami), jednak element wzmacniający w takich modelach, zgodnie z nazwą, zbudowany jest na lampach próżniowych. Technicznie taki wzmacniacz wprowadza do sygnału więcej zniekształceń, jednak te zniekształcenia nadają dźwiękowi charakterystyczne podbarwienie, miłe wielu słuchaczom. Mówiąc najprościej, okazuje się, że jest to „ciepłe, lampowe brzmienie”; jednocześnie uzyskanie takiego efektu przy użyciu mikrofonu jest tańsze niż przy użyciu wzmacniacza lampowego, a z wielu względów technicznych opcja ta często jest optymalna. Prawie wszystkie mikrofony lampowe są przeznaczone do użytku studyjnego (patrz wyżej). Ich główną wadą jest wysoka cena (kilkakrotnie wyższa niż w przypadku „zwykłych” kondensatorowych analogów). Ponadto takie modele mają swoje własne cechy zasilania; do zasilania zwykle w zestawie dostarczany jest specjalny adapter, który odpowiada również za sterowanie dodatkowymi funkcjami, takimi jak zmiana charakterystyki promieniowania.

— Elektretowy. Konstrukcja mikrofonów tych jest podobna do mikrofonów pojemnościowych opisanych powyżej, jednak w ich konstrukcji uwzględniono płytkę wykonaną z tzw. elektretu - substancji o specjalnych właściwościach elektrycznych. Daje to szereg korzyści: mikrofony elektretowe mogą być używane na zewnątrz bez żadnych szczególnych trudności, mogą być bardziej kompaktowe, a takie modele są tańsze w produkcji; jednocześnie jakość transmisji dźwięku może być dość porównywalna z jakością kondensatorowych. W rezultacie technologię tę można znaleźć w różnych modelach - od miniaturowych lavalierów i najprostszych komputerowych po studyjne (patrz „Przeznaczenie”). Zwróć też uwagę, że mikrofony elektretowe również wymagają zewnętrznego zasilania, jednak nie zawsze jest to fantomowe 48 V – w przypadku niektórych wersji wystarcza niewielka ilość zasilania, którą może zapewnić kompaktowy akumulator lub zasilanie za pomocą kabla mini-Jack 3,5 mm.

Kierunkowość opisuje zdolność mikrofonu do odbierania dźwięków dochodzących z różnych kierunków, a dokładniej zależność czułości od kierunku, z którego dochodzi dźwięk.

- Jednokierunkowy. Jak sama nazwa wskazuje, mikrofony te mogą odbierać dźwięk tylko z jednej strony. Zwróć uwagę, że sam obszar zasięgu może być dość szeroki, ale w każdym razie znajduje się „przed” mikrofonem. Modele jednokierunkowe są bardzo wygodne do odbierania dźwięku z jednego źródła, z maksymalnym tłumieniem hałasu otoczenia.

- Dwukierunkowy. W naszym przypadku termin ten oznacza dwa rodzaje mikrofonów. Pierwsza opcja - to klasyczne modele dwukierunkowe, zaprojektowane z myślą o normalnej percepcji dźwięku z dwóch przeciwnych stron - z grubsza, „z przodu” i „z tyłu”; jednocześnie po bokach tworzą się martwe strefy, z których dźwięk prawie nie jest odbierany. Ten format pracy może być przydatny np. do nadawania dialogu w studiu radiowym lub podczas jednoczesnego nagrywania dwóch głosów na jednym mikrofonie. Drugi typ - to mikrofony z parą kapsuł skierowanych do siebie pod kątem (najczęściej prostopadle); podobna konstrukcja jest stosowana w modelach z funkcją nagrywania stereo.

- Wielokierunkowy. Również ta odmiana nazywana jest „bezkierunkową”, co również w pewnym stopniu charakteryzuje jej cechy. Takie mikrofony nie mają wyraźnie określonej kierunkowości – odbierają dźwi...ęk z dowolnego kierunku z pełną czułością. Przykładem sytuacji, w której taki format może się przydać, jest nagranie dyskusji za okrągłym stołem.

Należy pamiętać, że chociaż większość mikrofonów działa tylko w formacie jednokierunkowym, niektóre modele obsługują kilka opcji, z możliwością przełączania się między nimi na żądanie użytkownika (patrz „Funkcje/Możliwości”). Sposoby tego przełączania mogą być różne: w niektórych modelach wystarczy przesunąć przełącznik, w innych trzeba zmienić kapsułę.

Charakterystyka kierunkowa mikrofonu jednokierunkowego (patrz wyżej). Istnieją modele z przełączaniem DN.

Sam w sobie taki diagram jest wykresem czułości w funkcji kierunku, zbudowanym w tzw. biegunowy układ współrzędnych. W przypadku modeli jednokierunkowych istnieją trzy główne opcje kształtu linii na takim wykresie:

- Kardioidalna. Wykres w kształcie symbolu odwróconego serca (stąd nazwa). Mikrofony o takich charakterystykach pokrywają dość duży obszar z przodu, co utrudnia odfiltrowanie obcych źródeł dźwięku, które znajdują się blisko głównego źródła. Jednocześnie są całkowicie niewrażliwe na dźwięk dochodzący z tyłu.

- Superkardioidalna. Te mikrofony mają węższe przednie pokrycie niż „klasyczne” mikrofony kardioidalne, co ułatwia wychwytywanie dźwięku kierunkowego. Minusem tego jest pewna (choć raczej niska) wrażliwość na dźwięk dochodzący bezpośrednio z tyłu.

- Hiperkardioidalna. Charakterystyka hiperkardioidalny dodatkowo zawęża strefę czułości mikrofonu z przodu (w porównaniu z wzorcem superkardioidalnym), jednak poszerza strefę tę z tyłu.

Zakres częstotliwości dźwięku, zwykle odbieranych i przetwarzanych przez mikrofon.

Im szerszy jest ten zakres, tym pełniejszy jest sygnał, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną pominięte z powodu niedoskonałego mikrofonu. Jednak w tym przypadku warto rozważyć kilka niuansów. Po pierwsze: szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje jeszcze wysokiej jakości dźwięku – wiele zależy też od rodzaju mikrofonu (patrz wyżej) i jego pasma przenoszenia, nie mówiąc już o jakości pozostałych elementów systemu audio. Ponadto duża szerokość również nie zawsze jest konieczna. Na przykład, dla normalnej transmisji mowy ludzkiej, za wystarczający uważa się zakres 500 Hz - 2 kHz, który jest znacznie węższy niż całkowity zakres odbierany przez ludzkie ucho. Ten ogólny zakres z kolei wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a także zawęża się z wiekiem. Nie zapominaj o osobliwościach sprzętu, do którego podłączony jest mikrofon: nie warto szukać konkretnie modelu o szerokim zakresie, jeśli np. wzmacniacz, do którego ma być podłączony, mocno „obcina” częstotliwości z góry i/lub z dołu.

Czułość opisuje siłę sygnału na wyjściu mikrofonu, gdy przetwarza on dźwięk o określonej głośności. W tym przypadku czułość odnosi się do stosunku napięcia wyjściowego do ciśnienia akustycznego na membranie, wyrażonego w decybelach. Im wyższa jest liczba, tym wyższa jest czułość. Zwróć uwagę, że z reguły wartości w decybelach są ujemne, więc możemy powiedzieć tak: im bliżej zera, tym bardziej czuły jest mikrofon. Na przykład model o -38 dB jest lepszy od modelu o -54 dB według tego parametru.

Należy pamiętać, że wysoka czułość sama w sobie nie oznacza wysokiej jakości transmisji dźwięku – po prostu pozwala urządzeniu „usłyszeć” słabszy dźwięk. I odwrotnie, niska czułość nie jest wyraźnym wskaźnikiem słabego mikrofonu. Wybór według tego parametru zależy od funkcji aplikacji: czułe urządzenie przydaje się do pracy z niskimi dźwiękami oraz w tych przypadkach, gdy trzeba uchwycić najmniejsze niuanse tego, co się dzieje, a „słaby” mikrofon będzie wygodny przy dużej głośności lub, jeśli to konieczne, odfiltruje obce, słabe dźwięki. Istnieją modele z regulacją czułości(a dla modeli z wyjściem słuchawkowym można zapewnić regulację głośności słuchawek).

Maksymalne ciśnienie akustyczne odbierane przez mikrofon, przy którym współczynnik oscylacji harmonicznych nie przekracza 0,5% – czyli najwyższa głośność dźwięku, przy której nie ma zauważalnych zakłóceń.

Im wyższy jest wskaźnik ten, tym lepiej mikrofon nadaje się do pracy z głośnym dźwiękiem. Należy tutaj pamiętać, że decybel jest wielkością nieliniową; innymi słowy, wzrost głośności z 10 dB do 20 dB lub z 20 do 40 dB nie oznacza dwukrotnego wzrostu głośności. Dlatego przy ocenie najwygodniej jest odnieść się do tabel porównawczych poziomów hałasu. Oto kilka przykładów: 100 dB to mniej więcej tyle samo, co hałas silnika motocykla lub metra; 110 dB - helikopter; 120 dB - praca młota pneumatycznego; 130 dB, porównywalne z dźwiękiem odrzutowca podczas startu, jest uważane za próg bólu dla człowieka. Jednocześnie wiele wysoko jakościowych mikrofonów może normalnie pracować przy ciśnieniu akustycznym 140 - 150 dB - i jest to poziom hałasu, który może spowodować fizyczne obrażenia osoby.

Parametr, opisujący zależność między poziomem sygnału użytecznego a poziomem hałasu wytwarzanego przez mikrofon. Zwróć uwagę, że rzeczywisty stosunek sygnału do szumu zmienia się w zależności od ciśnienia akustycznego odbieranego przez mikrofon. Dlatego w charakterystyce zwykle wskazuje się opcję dla standardowej sytuacji - przy ciśnieniu akustycznym 94 dB. Pozwala to porównywać ze sobą różne modele.

Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik ten dość wyraźnie charakteryzuje jakość pracy konkretnego modelu, ponieważ uwzględnia prawie wszystkie znaczące hałasy zewnętrzne, które występują podczas pracy. Im większy jest ten stosunek, tym wyraźniejszy jest dźwięk, tym mniej jest zakłóceń. Wartości 64 - 66 dB są uważane za całkiem przyzwoite, a wysokiej klasy mikrofony zapewniają 72 dB lub więcej.

Częstotliwość próbkowania przetwornika analogowo-cyfrowego (ADC) przewidzianego w konstrukcji mikrofonu.

ADC - to moduł odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego z kapsuły mikrofonowej na format cyfrowy. Jest używany głównie w modelach, które są połączone za pomocą interfejsów cyfrowych - na przykład USB (patrz poniżej) - a także w niektórych modelach bezprzewodowych, w których format cyfrowy jest używany do komunikacji radiowej.

Zasada konwersji analogowo-cyfrowej polega na tym, że sygnał analogowy jest dzielony na oddzielne fragmenty, z których każdy jest zakodowany własną wartością liczbową. Jeśli jest to zobrazowane graficznie, to wykres sygnału analogowego wygląda jak gładka linia, a cyfrowy wygląda jak zestaw „kroków” w pobliżu tej linii. Im wyższa częstotliwość próbkowania, tym więcej „kroków” spada na pewien odcinek gładkiej linii i tym dokładniej sygnał cyfrowy odpowiada oryginalnemu analogowi.

Tak więc wysokie wartości tego parametru świadczą o wysokiej jakości mikrofonu. Jednak należy tutaj powiedzieć, że dla normalnego przywrócenia oryginalnego sygnału z cyfrowego (innymi słowy, dla normalnego odtwarzania dźwięku odbieranego przez mikrofon) wystarczającą jest częstotliwość próbkowania, która jest dwukrotnie większa od maksymalnej częstotliwości odbieranego dźwięku . W przypadku czystej mowy ludzkiej wskaźniki 2,3 kHz są uważane za rekord, a harmonijki, które uzupełniają barwę głosu, nie przekraczają częstotliwości 8 kHz. Tak...więc, wysoka częstotliwość próbkowania nie jest wymagana do normalnego przetwarzania mowy. Jednocześnie modele przeznaczane do nagrań studyjnych (patrz „Cel”) mogą mieć dość wysokie wartości tego parametru - do 96 kHz włącznie. Wynika to nie tylko z jakości dźwięku (choć to też ważne), ale także z technicznych aspektów obróbki i miksowania.

Należy również zauważyć, że zwiększenie częstotliwości próbkowania wpływa na ilość przesyłanych danych, więc wysokie częstotliwości nie zawsze są optymalne. W związku z tym, niektóre mikrofony pozwalają na zmianę wartości tego parametru; dla takich modeli w naszym katalogu podana jest maksymalna wartość częstotliwości próbkowania.

Rozdzielczość przetwornika analogowo-cyfrowego (ADC), zainstalowanego w mikrofonie.

ADC - to moduł, odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego z kapsuły mikrofonowej na format cyfrowy. Jest używany głównie w modelach, które są połączone za pomocą interfejsów cyfrowych - na przykład USB (patrz poniżej) - a także w niektórych modelach bezprzewodowych, w których format cyfrowy jest używany do komunikacji radiowej. Aby uzyskać więcej informacji na temat tej konwersji, zobacz „Częstotliwość próbkowania ADC”. Ale jeśli częstotliwość próbkowania opisuje liczbę „kroków” sygnału cyfrowego w określonym obszarze, to rozdzielczość określa liczbę opcji poziomu sygnału dostępnych dla każdego pojedynczego kroku. Im wyższa jest rozdzielczość - tym więcej jest takich opcji i tym dokładniej poziom sygnału cyfrowego będzie odpowiadał poziomowi analogowemu.

Zatem parametr ten również bezpośrednio wpływa na jakość konwersji. Jeśli mówimy o konkretnych wartościach, 16-bitowe jest uważane za wystarczające dla profesjonalnych mikrofonów studyjnych (patrz „Przeznaczenie”), a modele z wyższej półki mogą mieć 32-bitowe przetworniki.