TDP
Maksymalny TDP zapewniany przez układ chłodzenia. Należy pamiętać, że parametr ten jest podawany tylko dla rozwiązań wyposażonych w radiatory (patrz „Rodzaj”); dla wentylatorów wykonywanych osobno o sprawności decydują inne parametry, przede wszystkim wartości przepływu powietrza (patrz wyżej).
TDP można opisać jako ilość ciepła, którą układ chłodzenia jest w stanie usunąć z obsługiwanego podzespołu. W związku z tym, do normalnej pracy całego układu konieczne jest, aby TDP układu chłodzenia nie było niższe niż rozpraszanie ciepła tego elementu (dane dotyczące rozpraszania ciepła są zwykle podane w szczegółowej specyfikacji komponentu). A najlepiej wybrać chłodnice z rezerwą mocy co najmniej 20 - 25% - da to dodatkową gwarancję w przypadku wymuszonych trybów pracy i sytuacji awaryjnych (w tym zanieczyszczenia obudowy i spadku efektywności wymiany powietrza).
Jeśli chodzi o konkretne liczby, to najskromniejsze współczesne układy chłodzenia zapewniają TDP
do 100 W, najbardziej zaawansowane —
do 250 W i nawet
więcej.
Min. prędkość obrotowa
Najniższa prędkość, przy której może działać wentylator chłodzący. Jest wskazywana tylko dla modeli z regulatorem prędkości (patrz poniżej).
Im niższa prędkość minimalna (przy tym samym maksimum) - tym szerszy jest zakres regulacji prędkości i tym bardziej możesz spowolnić wentylator, gdy duża wydajność nie jest potrzebna (takie spowolnienie pozwala zmniejszyć zużycie energii i poziom hałasu). Z drugiej strony szeroki zakres ma odpowiedni wpływ na koszt.
Maks. przepływ powietrza
Maksymalny przepływ powietrza, jaki może wytworzyć wentylator chłodzący; jest mierzony w CFM - stopach sześciennych na minutę.
Im wyższy liczba CFM, tym wydajniejszy jest wentylator. Z drugiej strony wysoka wydajność wymaga albo dużej średnicy (co wpływa na rozmiar i koszt) albo dużej prędkości (co zwiększa hałas i wibracje). Dlatego przy wyborze warto nie gonić za maksymalnym przepływem powietrza, lecz stosować specjalne formuły, które pozwalają obliczyć wymaganą liczbę CFM w zależności od rodzaju i mocy chłodzonego elementu oraz innych parametrów. Takie formuły można znaleźć w specjalnych źródłach. Jeśli chodzi o konkretne liczby, to w najskromniejszych systemach wydajność
nie przekracza 30 CFM, a w najmocniejszych systemach może to być nawet 80 CFM, a nawet
więcej.
Należy również pamiętać, że rzeczywista wartość przepływu powietrza przy największej prędkości jest zwykle niższa od deklarowanego maksimum; patrz "Ciśnienie statyczne", aby uzyskać szczegółowe informacje.
Ciśnienie statyczne
Maksymalne statyczne ciśnienie powietrza generowane przez wentylator podczas pracy.
Parametr ten mierzony jest w następujący sposób: jeżeli wentylator jest zainstalowany na rurze zaślepionej, z której nie ma wylotu powietrza, i ustawiony do nadmuchu, to ciśnienie osiągane w rurze będzie odpowiadało ciśnieniu statycznemu. W praktyce parametr ten określa całkowitą sprawność wentylatora: im wyższe ciśnienie statyczne (pozostałe parametry są takie same), tym łatwiej wentylatorowi „przepychać” wymaganą ilość powietrza przez przestrzeń o dużym oporze, np. przez wąskie szczeliny radiatora lub przez obudowę wypełnioną podzespołami.
Parametr ten również jest używany w niektórych specyficznych obliczeniach, jednak obliczenia te są dość skomplikowane i zwykły użytkownik z reguły nie jest potrzebny - są one związane z kwestiami, które są istotne głównie dla entuzjastów komputerowych. Więcej na ten temat można przeczytać w specjalnych źródłach.
Min. poziom hałasu
Najniższy poziom hałasu wytwarzany przez układ chłodzenia podczas pracy.
Parametr ten jest wskazywany tylko dla tych modeli, które mają regulację wydajności i mogą pracować ze zmniejszoną mocą. W związku z tym minimalny poziom hałasu to poziom hałasu w trybie „najcichszym”, deklarowana głośność pracy, która w danym modelu nie może być mniejsza.
Dane te przydadzą się przede wszystkim tym, którzy starają się maksymalnie zmniejszyć poziom hałasu i, co jest nazywane, „walką o każdy decybel”. Należy tu jednak zaznaczyć, że w wielu modelach wartości minimalne wynoszą około 15 dB, a w tych najcichszych – tylko 10 – 11 dB. Ta głośność jest porównywalna do szelestu liści i prawie jest niesłyszalna na tle hałasu otoczenia nawet w pomieszczeniu mieszkalnym w nocy, nie mówiąc już o głośniejszych warunkach, a różnica między 11 a 18 dB w tym przypadku nie jest w żaden sposób znacząca dla ludzkiej percepcji. Tabela porównawcza dla dźwięku zaczynającego się od 20 dB jest podana w sekcji "Poziom hałasu" poniżej.
Socket
Rozmiar pompy
Wymiary pompy, w którą wyposażony jest układ chłodzenia wodą.
Najczęściej parametr ten jest wskazywany dla wszystkich trzech wymiarów: długości, szerokości i grubości (wysokości). Te wymiary determinują dwa punkty: przestrzeń wymaganą do zainstalowania pompy oraz średnicę jej części roboczej. W przypadku pierwszego wszystko jest dość oczywiste; zauważamy tylko, że w niektórych systemach pompa jednocześnie pełni rolę bloku wodnego i jest instalowana bezpośrednio na chłodzonym elemencie systemu i właśnie tam powinno być wystarczająco dużo miejsca. Średnica w przybliżeniu odpowiada długości i szerokości pompy (lub mniejszemu z tych wymiarów, jeśli nie są one jednakowe - na przykład 55 mm w modelu 60x55x43 mm). Od tego parametru zależy kilka funkcji operacyjnych. Tak więc duża średnica pompy pozwala osiągnąć wymaganą wydajność przy stosunkowo niskiej prędkości obrotowej; co z kolei zmniejsza poziom hałasu i zwiększa ogólną niezawodność konstrukcji. Z drugiej strony duża pompa jest droższa i zajmuje więcej miejsca.
Prędkość obrotowa pompy
Prędkość, z jaką obraca się część robocza pompy, standardowo przewidzianej w układzie chłodzenia wodą.
Wysoka prędkość z jednej strony wpływa pozytywnie na wydajność, z drugiej zaś zwiększa poziom hałasu i zmniejsza MTBF. Dlatego przy tej samej wydajności stosunkowo „wolne” pompy są uważane za bardziej zaawansowane, w których wymagane objętości pompowania są osiągane ze względu na dużą średnicę części roboczej, a nie ze względu na prędkość.
Długość rurki
Długość rur łączących blok wodny z chłodnicą w układzie chłodzenia wodą. Z definicji są to co najmniej 2 rury (dostawcza i „powrotna”), a czasem nawet więcej, lecz wszystkie mają tę samą długość. Ta długość odpowiada największej odległości od bloku wodnego do radiatora możliwej dla tego systemu w standardowej konfiguracji; ten szczegół należy wziąć pod uwagę przy wyborze chłodzenia wodą dla określonego miejsca instalacji. Ogólnie większość modeli ma
38 lub
40 cm a >, co wystarcza na podstawowe potrzeby.