Porównanie Lowrance Hook 5 vs Lowrance Hook 4x

Typ określa ogólne przeznaczenie urządzenia.

- Echosonda. Echosonda to urządzenia przeznaczone do badania zbiorników wodnych za pomocą sonaru. Zasada działania echosondy jest podobna do radaru, ale nie wykorzystuje fal radiowych, ale ultradźwięki. Pierwotnym celem takich urządzeń jest stworzenie map topograficznych dna zbiornika, określenie jego rzeźby i głębokości w różnych miejscach. Jednak oprócz tego echosondę można wykorzystać do wykrywania ryb, a przy dobrej jakości urządzenia i poprawnych ustawieniach można nawet określić przybliżoną wielkość potencjalnej ofiary.

- ploter map. Ploter nawigacyjny można opisać jako dedykowany nawigator GPS przeznaczony do użytku na wodzie i wyposażony w powiązane dodatkowe funkcje. Do takich funkcji należy chociażby praca z kierunkami (szczegółowe mapy zbiorników, wskazujące głębokości, prądy itp.); dodatkowo może zapewniać wsparcie dla służb meteorologicznych, dodatkowego wyposażenia, takiego jak radary lub specjalne czujniki nawigacyjne itp. Zauważ, że odbiornik GPS może być wbudowany lub zewnętrzny; Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Dane techniczne plotera nawigacyjnego”.

- echosonda-ploter map. Modele łączące możliwości obu opisanych powyżej typów w jednym urządzeniu. Takie urządzenia są jednak najbardziej wszechstronne i odpowiednio kosztują.

- Echosonda-flasher. Specyficzny t...yp echosondy, stworzony specjalnie do użytku w jednym miejscu, bez ruchu. Początkowo tego typu urządzenia były generalnie opracowywane do łowienia z przerębli zimą – choć nie ogranicza się to do łowienia ryb – latem używa się flasherów, w tym na wodach otwartych podczas łowienia z łodzi. Takie urządzenia z definicji mogą wyświetlać ryby w czasie rzeczywistym (patrz „Funkcje”), jednak zamiast tradycyjnego ekranu zastosowano okrągły wskaźnik, dzięki któremu użytkownik może określić kierunek do wykrytego obiektu. A możliwości tego obiektu (a dokładniej odbity od niego sygnał) można określić na podstawie koloru znaku na wskaźniku: na przykład czerwony znak odpowiada silnemu sygnałowi, żółty do średniego, zielony do słabego. Kolejną zaletą flashera nad tradycyjną echosondą jest wysoka czułość, która pozwala na śledzenie nawet małych przynęt. Dzięki temu takie urządzenia cieszą się dużą popularnością wśród wędkarzy, jednak nie są tanie.

- Przekątna ekranu. Przekątna ekranu w calach. Im większy ekran, tym więcej informacji można na nim wyświetlić i tym bardziej szczegółowe mogą być te informacje. Z drugiej strony parametr ten ma zauważalny wpływ na gabaryty urządzenia, a duże ekrany są drogie, zwłaszcza że do normalnej jakości obrazu wymagana jest odpowiednia rozdzielczość (patrz niżej).

- Dotykowy. Obecność czujnika w konstrukcji wyświetlacza. Funkcja ta pozwala sterować urządzeniem poprzez dotykanie ikon na ekranie - podobnie jak to się robi w smartfonach i tabletach. Sterowanie dotykowe daje większe możliwości niż klasyczne, za pomocą przycisków i przełączników, ponadto jest bardziej intuicyjne – jednak takie urządzenia są droższe.

- Rozdzielczość wyświetlacza. Rozmiar wyświetlacza w punktach (pikselach) w poziomie i pionie. Im wyższa rozdzielczość, tym bardziej szczegółowy obraz może być wyświetlany na ekranie, tym mniejsze obiekty są na nim wyraźnie widoczne i tym wygodniej jest oglądać. Jednocześnie specyfika echosond jest taka, że zbyt wysoka rozdzielczość nie jest wymagana nawet w przypadku modeli z wyższej półki: np. skromne jak na standardy smartfony lub tablety 640x480 z ekranem 5” są uważane za całkiem wystarczające nawet dla zaawansowane urządzenie.

- Chromatyczność. Zdolność ekranu do wyświetlania kolorów. W tym przypadku stosuje się najprostszy podział:

Monochromatyczny. Wyświetlacze wyświetlające informacje tylko w odcieniach jednego koloru. Teoretycznie główny kolor może być dowolny, ale w tym przypadku bezwzględna większość ekranów monochromatycznych to czarno-białe. Ich zaletami są niskie koszty i zużycie energii, a także dobra widoczność w słońcu; jednocześnie taki obraz pozwala na pracę z dość różnymi typami danych, co jest wystarczające nawet dla bardzo zaawansowanych echosond (patrz „Typ”). Jednak ta różnorodność nie jest tak szeroka jak w przypadku kolorowych wyświetlaczy, przez co dla ploterów nawigacyjnych (patrz ibid.) taki obraz jest słabo dopasowany - jeśli nie można wyświetlić różnych kolorów, niektóre ważne informacje na temat mapy są stracone.

Kolorowe. Ekrany zdolne do obsługi wielu kolorów. Różnorodność kolorów może być dość niewielka, ale obraz nadal okazuje się bardziej informacyjny niż czarno-biały: różne kolory mogą wskazywać na różne głębokości na mapie, zmiany temperatury wody itp. Z tego powodu ten typ wyświetlacza znajduje się we wszystkich typach urządzeń nawigacyjnych (patrz wyżej). Jego główną wadę można nazwać wyższym kosztem niż ekrany monochromatyczne.

- Podświetlenie. Ekran posiada własny system podświetlenia. Funkcja ta uniezależnia wyświetlacz od światła zewnętrznego i pozwala widzieć na nim informacje nawet w całkowitej ciemności. Jednocześnie podświetlenie zwiększa zużycie energii, co jest ważne podczas długotrwałej pracy z autonomicznego źródła (na przykład akumulatora łodzi). Dlatego można go wyłączyć.

-Ethernet. Ten standard jest również znany jako LAN lub RJ-45. Jego pierwotnym celem jest budowa przewodowych sieci komputerowych ogólnego przeznaczenia; jednak Ethernet może być również używany w specjalnych sieciach - m.in. używane przez sprzęt nawigacyjny. Należy pamiętać, że technicznie ten interfejs jest w stanie zapewnić wyższą szybkość przesyłania danych niż NMEA, więc może być używany do zadań wymagających dużej ilości transferu danych, na przykład łączenia się z Internetem za pośrednictwem modułu satelitarnego.

- NMEA. Skrót od National Marine Electronics Association. Interfejs ten służy do komunikowania się ze sobą różnych "morskich" urządzeń elektronicznych, głównie nawigacji - echosondy, chartplotery, radary, radio VHF, żyrokompasy, czujniki w silnikach itp. W związku z tym jego obsługa pozwala na połączenie urządzenia z innymi wyspecjalizowanymi urządzeniami i czujnikami. Zauważ, że istnieje kilka wersji NMEA. Najpopularniejszym w tej chwili jest NMEA 0183, to właśnie ten standard jest obsługiwany przez większość specjalnego sprzętu. Bardziej zaawansowaną wersją jest NMEA 2000, która nie jest jeszcze tak rozpowszechniona. Możesz dowiedzieć się więcej o różnych wersjach i ich kompatybilności w dedykowanych źródłach.

- Wyjście na zewnętrzną antenę GPS. Funkcja ta może wystąpić niezależnie od tego, czy urządzenie posiada wbudowany odbiornik G...PS (patrz wyżej). Jeśli nie ma takiego odbiornika, wówczas możliwość podłączenia anteny zewnętrznej (a dokładniej całego modułu GPS) jest prawie obowiązkowa dla urządzeń z funkcją plotera nawigacyjnego (patrz „Typ”) - w przeciwnym razie nie będą w stanie wydajnie działać ich zadania. Jednak w przypadku modeli z własnym odbiornikiem może się przydać antena zewnętrzna - jest z reguły bardziej czuła niż wewnętrzna i pozwala dokładniej określić lokalizację urządzenia, szczególnie w trudnych warunkach (zakłócenia atmosferyczne , nawigacja przez wąskie fiordy itp.). Jednocześnie taką antenę można wybrać według własnego uznania, wybierając najlepszą opcję pod względem ceny i funkcjonalności. Trzeba tylko wziąć pod uwagę, że do podłączenia zewnętrznego sprzętu można wykorzystać różne typy złączy - dlatego przed zakupem anteny warto wyjaśnić jej kompatybilność z konkretnym modelem urządzenia.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy, pierwotnie stworzony do łączenia się z lokalnymi sieciami komputerowymi, a ostatnio również używany do bezpośredniego łączenia ze sobą różnych urządzeń. W echosondach / chartplotterach może być wykorzystywany do różnych celów - zarówno do integracji z siecią pokładową, jak i do podłączenia urządzeń zewnętrznych (czujnik bezprzewodowy, tablet do zdalnego sterowania itp.); konkretna funkcjonalność zależy od modelu.

- Bluetooth. Interfejs bezprzewodowy służący do łączenia ze sobą różnych urządzeń. Standard Bluetooth obejmuje wiele oddzielnych protokołów używanych do różnych typów danych i formatów działania; w rzeczywistości możliwości tego połączenia w każdym konkretnym przypadku zależą od protokołów obsługiwanych przez echosondę / ploter nawigacyjny. Do najczęstszych możliwości należą w szczególności podłączenie czujników bezprzewodowych (patrz wyżej), wymiana danych z tabletem, laptopem lub innym gadżetem (na przykład w celu pobrania nowych map i tras), podłączenie bezprzewodowych zestawów słuchawkowych do pracy z alarmami dźwiękowymi itp. s.

- Wejście wideo. Złącze do podłączenia zewnętrznego sygnału wideo do echosondy / chartplotera. Funkcja ta umożliwia wykorzystanie wyświetlacza do wyświetlania „obrazu” z innego urządzenia, takiego jak kamera zewnętrzna. Zwróć uwagę, że wejścia wideo znajdują się głównie w modelach z dużymi kolorowymi wyświetlaczami - bez takiego wyświetlacza całe znaczenie tej funkcji byłoby stracone.

- Wyjście wideo. Złącze do wyprowadzania sygnału wideo z echosondy / plotera nawigacyjnego. Funkcja ta pozwala na zduplikowanie obrazu z wyświetlacza urządzenia na zewnętrznym dużym ekranie - np. głównym monitorze komputera pokładowego - co sprawia, że oglądanie jest wygodniejsze.

Dostępność własnego modułu nawigacji satelitarnej GPS w urządzeniu z funkcją chartplotera (patrz „Typ”). Moduł ten odpowiada za wyznaczanie aktualnych współrzędnych geograficznych urządzenia i dlatego jest kluczowym elementem niezbędnym do efektywnej pracy z mapami. Jednocześnie istnieją plotery nawigacyjne, które nie posiadają tej funkcji – są przeznaczone do podłączenia zewnętrznego odbiornika GPS.

Urządzenie posiada slot do pracy z wymiennymi kartami pamięci. W niektórych modelach może być więcej niż jedno z tych gniazd.

Karty pamięci są bardzo popularne w nowoczesnej przenośnej elektronice ze względu na swoją lekkość, kompaktowość i stosunkowo niski koszt. W ploterach nawigacyjnych takie nośniki można wykorzystać zarówno do rozszerzenia własnej pamięci wbudowanej urządzenia, jak i do wymiany danych z innym sprzętem - na przykład przepisywania tras do laptopa lub pobierania z niego zaktualizowanych map nawigacyjnych (patrz niżej). Należy jednak pamiętać, że istnieje wiele odmian kart pamięci, w większości przypadków niekompatybilnych ze sobą. Z drugiej strony plotery nawigacyjne zwykle korzystają z szeroko rozpowszechnionego standardu mediów – najczęściej SD lub microSD.

Obecność karty podstawowej w zestawie dostawy urządzenia.

Mapa podstawowa jest mapą preinstalowaną, zarejestrowaną w pamięci urządzenia. Dzięki temu ploter nawigacyjny w takiej konfiguracji może (teoretycznie) być używany „po wyjęciu z pudełka” bez instalowania dodatkowego oprogramowania. W praktyce mapy bazowe, choć mogą się różnić w zależności od modelu, producenta i regionu, najczęściej mają małą skalę, wyświetlają tylko najbardziej ogólne informacje (często nieaktualne) i nie nadają się do użytku profesjonalnego. Dlatego funkcja ta zazwyczaj nie eliminuje konieczności instalowania dodatkowych szczegółowych map (patrz niżej).

Możliwość pobierania nowych map nawigacyjnych do plotera nawigacyjnego.

Ta możliwość jest niezwykle ważna z dwóch powodów. Po pierwsze, mapa bazowa (patrz wyżej) rzadko zapewnia poziom szczegółowości niezbędny do efektywnego wykorzystania - trzeba wczytać bardziej szczegółowe mapy poszczególnych obszarów. Po drugie, bardzo pożądane jest okresowe aktualizowanie nawet już załadowanych map, ponieważ informacje hydrograficzne (głębokości, prądy, mielizny, położenie toru wodnego itp.) ulegają ciągłym zmianom.

Maksymalna liczba pojedynczych punktów orientacyjnych, które można zapisać w pamięci plotera nawigacyjnego.

Punkty orientacyjne mogą służyć jako baza do wytyczania tras, jako punkty odniesienia na mapie, taki punkt można ustawić jako bezpośredni cel podróży itp.; konkretne przypadki użycia zależą od modelu urządzenia. W każdym razie im więcej punktów nawigacyjnych możesz jednocześnie wprowadzić do pamięci plotera nawigacyjnego, tym wygodniej z nimi pracować i tym rzadziej będziesz musiał czyścić tę pamięć, aby dodać nowe znaczniki.

Maksymalna liczba śladów, które mogą być jednocześnie przechowywane w pamięci plotera nawigacyjnego.

Jeśli musisz regularnie podróżować po stałych trasach, znacznie wygodniej jest raz zapisać te trasy w pamięci, a następnie wybrać żądaną opcję, niż za każdym razem ponownie programować nawigator. Nowoczesne urządzenia mogą przechowywać dziesiątki, a nawet setki tras; im większa jest ta liczba, tym rzadziej będziesz musiał zwalniać pamięć na nowe trasy.