Porównanie Jabra Talk 45 vs Jabra Eclipse

Konstrukcja słuchawek stosowanych w zestawie słuchawkowym bluetooth.

- Wstaw. Inna nazwa to „pigułka”. Mała słuchawka znajdująca się w małżowinie usznej poza kanałem słuchowym (w przeciwieństwie do wewnątrzkanałowego). Niewątpliwymi zaletami wkładek są prostota i niski koszt. Izolacja akustyczna takich urządzeń okazuje się dość słaba, co może być zarówno minusem, jak i zaletą: wkładka douszna słabo nadaje się do hałaśliwego otoczenia, ale prawie nie zakłóca słyszenia. Ale jakość dźwięku „tabletów” jest nieco niższa niż analogów dousznych. Ponadto taka słuchawka gorzej trzyma się w uchu i trudniej dopasować ją do indywidualnych cech osoby (choć do wkładek dousznych dostępne są również wymienne wkładki o różnych rozmiarach).

- Wewnątrz- kanałowe. Słuchawka, która podczas użytkowania jest wkładana głęboko do kanału słuchowego i przytrzymywana tam miękkim silikonem lub podobnym materiałem. Te słuchawki są uważane za bardziej zaawansowane niż słuchawki douszne: przy niższej rzeczywistej głośności (i mniejszym zużyciu energii) zapewniają mocniejszy i bogatszy dźwięk. Do jednoznacznych wad modeli w kanale należy wyższy koszt. Ponadto wysoki stopień izolacji akustycznej może być niewygodny: podczas korzystania z takich zestawów słuchawkowych jedno ucho jest prawie całkowicie zakryte. Z drugiej strony ta sama właściwość sprawia, że słuchawki są dobrze słyszalne nawet w dość hałaśliwym otoczeniu.

Urządzenie przeznaczone do mocowania sprzętu na małżowinie usznej; najczęściej jest to charakterystyczny pałąk. Taki pałąk jest bardzo popularny wśród zestawów słuchawkowych Bluetooth – właśnie w ten sposób najłatwiej jest trzymać na uchu stosunkowo duże urządzenie. Jednocześnie ultrakompaktowe modele można mocować bezpośrednio w uchu bez mocowania zausznego. Zestawy głośnomówiące i zestawy do samochodów (patrz „Urządzenie”) w zasadzie nie wymagają takiego mocowania.

Zauważ, że pałąk jest najczęściej obracalny, co pozwala na przestawienie go z lewego na prawe ucho i odwrotnie.

— Mini-Jack (3,5 mm). Mini-Jack to jedno z najpopularniejszych złączy przewodowych. Nie jest jednak stosowany w zestawach słuchawkowych Bluetooth, a w innych specjalistycznych akcesoriach jest niezwykle rzadki i pełni głównie funkcję pomocniczą. Tak więc w zestawach głośnomówiących mini-Jack jest zwykle odpowiedzialny za łączenie ze sobą kilku urządzeń, a w zestawach głośnomówiących do samochodu — za wyprowadzanie dźwięku na radio samochodowe lub standardowe głośniki samochodowe. Zwróć uwagę, że gniazdo słuchawkowe nie jest w tym przypadku uważane za gniazdo 3,5 mm, chociaż najczęściej jest wykonane w tym formacie.

— USB A. Klasyczne komputerowe złącze USB A, które stopniowo jest zastępowane złączem USB C. Znaczenie i zastosowanie takiego połączenia zależy od typu urządzenia. Tak więc USB w zestawach głośnomówiących jest standardowym złączem do połączenia przewodowego —zarówno z komputerami, jak i ze specjalistycznymi systemami komunikacyjnymi. W zestawach słuchawkowych Bluetooth oznacza to, że są wyposażone w adapter USB do podłączenia do komputera bez modułu Bluetooth.

— USB C. Port podobny w przeznaczeniu do opisanego powyżej, ale o innym, nowocześniejszym symetrycznym kształcie, który nie wymaga prawidłowego połączenia, a co za tym idzie — zwiększonych prędkości.

— Bluetooth. Obecnie Bluetooth jest w rzeczywistości standardowym interfejsem...do bezprzewodowego połączenia z gadżetami, zestawami słuchawkowymi i innymi akcesoriami audio. Ta technologia nie tylko dobrze nadaje się do transmisji dźwięku, ale może być również wykorzystywana do dodatkowych funkcji, takich jak zdalne sterowanie. Możliwości różnią się w zależności od wersji, najnowsza to Bluetooth v 5. Jednocześnie zasięg komunikacji może sięgać 10 m, a wbudowane moduły Bluetooth znajdują się we wszystkich nowoczesnych smartfonach, większości telefonów, tabletów i laptopów, można je również stosować w komputerach PC i wielu innych rodzajach elektroniki.

Zasięg dźwięku, jaki zestaw słuchawkowy lub zestaw głośnomówiący (patrz „Urządzenie”) może odtwarzać przez słuchawki lub głośnik, a zestaw głośnomówiący do samochodu — przesyłać do głośników zewnętrznych.

Zakres częstotliwości odbierany przez ludzkie ucho wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz. Najlepiej, żeby urządzenie audio obsługiwało ten sam zakres — zapewni to możliwie najpełniejszy dźwięk bez obcinania częstotliwości. Z drugiej strony, aby niezawodnie przekazać ludzki głos, wystarczy zakres od 300 do 3400 Hz. Dlatego jeśli planujesz używać urządzenia wyłącznie do komunikacji głosowej, możesz zignorować ten parametr. Wspomniane 300 — 3400 Hz pokrywają wszystkie nowoczesne modele, a szeroki zakres częstotliwości daje nie tak zauważalny wzrost jakości. Ale jeśli planujesz słuchać muzyki, pożądane jest, aby charakterystyka urządzenia była jak najbardziej zbliżona do idealnego 16 — 20 000 Hz; jest to szczególnie ważne w przypadku modeli z obsługą stereo (patrz „Dźwięk”).

Czułość słuchawki używanej w zestawie słuchawkowym (patrz „Urządzenie”); w przypadku zestawów głośnomówiących i zestawów do samochodu podobny parametr nie jest krytyczny i dlatego nie jest wskazywany.

Im wyższa czułość, tym głośniej będzie brzmiała słuchawka przy tej samej sile sygnału. W związku z tym ta cecha wpływa przede wszystkim na maksymalną głośność. Co prawda, rzeczywista głośność w modelach o tej samej czułości może się nieznacznie różnić, jednak ogólnie rzecz biorąc, różnica czułości mniej więcej odpowiada rzeczywistej praktycznej różnicy. Należy jednak pamiętać, że zbyt potężny dźwięk wpływa negatywnie na słuch. Dlatego warto poszukać zestawu słuchawkowego o czułości wyższej niż 100 dB, jeśli często musisz rozmawiać w hałaśliwym otoczeniu, takim jak ruchliwa ulica, metro, hala fabryczna itp. W przypadku stosunkowo cichych warunków możesz wziąć skromniejszy model.

Średnica głośnika zainstalowanego w urządzeniu. W tym przypadku możemy mówić zarówno o głośniku zainstalowanym w zestawie głośnomówiącym, jak i nadajniku słuchawkowym, w który wyposażony jest zestaw słuchawkowy Bluetooth (patrz „Urządzenie”). W związku z tym znaczenie tego parametru w obu przypadkach będzie inne.

Ogólnie rzecz biorąc, duży rozmiar głośnika, z jednej strony, pozwala na lepszą głośność i bardziej niezawodną transmisję niskich częstotliwości; z drugiej strony, wymaga więcej miejsca do montażu. Dotyczy to zwłaszcza zestawów słuchawkowych, ponieważ rodzaje słuchawek w nich używanych (patrz „Konstrukcja”) mają ścisłe ograniczenia dotyczące rozmiaru: słuchawki dokanałowe są nie większe niż 15 mm, rozwiązania dokanałowe mają średnicę nie większą niż 10 mm (i porównywać pod względem rozmiaru można tylko słuchawki tego samego typu). Pamiętaj, że zbyt duża słuchawka może być niewygodna, a nawet w ogóle nie mieścić się w uchu. Idealną opcją jest więc wypróbowanie zestawu słuchawkowego przed zakupem.

Z kolei w zestawach głośnomówiących najczęściej stosuje się głośniki o średnicy rzędu 50 mm – ten rozmiar uważany jest za optymalny kompromis między ogólną wydajnością a kompaktowością.

— Multipoint. Funkcja urządzeń Bluetooth (patrz „Połączenie”), która umożliwia im łączenie się z wieloma źródłami sygnału jednocześnie. Umożliwia to np. używanie jednego zestawu słuchawkowego zarówno do odbierania połączeń telefonicznych, jak i komunikacji przez Skype na laptopie. Należy jednak pamiętać, że niektóre telefony komórkowe (głównie urządzenia o najprostszej funkcjonalności, a nie smartfony) nie obsługują tej funkcji i nie są w stanie jednocześnie współpracować z zestawem słuchawkowym podłączonym do innego gadżetu.

— Redukcja szumów. Funkcja, która pozwala mikrofonowi zestawu słuchawkowego „słyszeć” tylko potrzebne dźwięki (przede wszystkim — mowę) i odfiltrować obce szumy. Konkretna implementacja redukcji szumów może być różna: w niektórych modelach przewidziany jest dodatkowy mikrofon, który śledzi szum i „odlicza” go od końcowego sygnału, podczas gdy inne wykorzystują czysto programowe metody oczyszczania dźwięku. W każdym razie to filtrowanie znacznie poprawia słyszalność dzwoniącego na drugim końcu linii.

— Regulacja głośności. Własna regulacja głośności wbudowana bezpośrednio w urządzenie. Regulacja dźwięku w ten sposób jest zwykle wygodniejsza niż sięganie do kieszeni po telefon, zmiana ustawień na laptopie itp. Z drugiej strony dodatkowy regulator wpływa na kompaktowość. Dlatego wśród zestawów słuchawkowych Bluetooth (patrz „Urządzenie”) funkcja ta nie zawsze jest dostęp...na; z drugiej strony w przypadku zestawów głośnomówiących, które nie mają specjalnych ograniczeń pod względem wymiarów, jest to praktycznie obowiązkowe.

— Automatyczna regulacja głośności. Automatycznie dostosowuje głośność, z jaką urządzenie odtwarza dźwięk. Zazwyczaj regulacja jest dostosowywana do poziomu hałasu otoczenia: w cichym otoczeniu głośność jest zmniejszana, aby nie powodować dyskomfortu, a w hałaśliwym otoczeniu jest zwiększana, aby zapewnić normalną słyszalność. Wiele modeli używa do automatycznego poziomowania tego samego mikrofonu, co w systemach redukcji szumów (patrz wyżej), chociaż funkcja ta niekoniecznie jest połączona z redukcją szumów.

— Wybieranie głosowe. Możliwość wybierania numerów za pomocą komendy głosowej słyszalnej w mikrofonie urządzenia. Funkcja ta jest szczególnie przydatna, gdy musisz zadzwonić, ale nie jest pożądane lub niemożliwe sięgnięcie po telefon – na przykład podczas prowadzenia samochodu. Dlatego wybieranie głosowe jest niezwykle popularne w zestawach głośnomówiących do samochodu (patrz „Urządzenie”), modele bez tej funkcji są niezwykle rzadkie. Funkcja ta jest również obsługiwana przez dużą liczbę zestawów słuchawkowych Bluetooth. Co prawda, aby korzystać z wybierania głosowego, musi ono być również obsługiwane przez gadżet, do którego podłączony jest zestaw słuchawkowy lub zestaw głośnomówiący do samochodu; jednak współczesne smartfony i tablety nie mają z tym problemów, trudności mogą pojawić się tylko w przypadku niektórych modeli klasycznych telefonów komórkowych (nie smartfonów). Natomiast obsługę języków w wybieraniu głosowym warto wyjaśnić osobno: angielski jest dostępny w prawie każdym modelu, ale inne języki nie są tak powszechne.

— Wyciszenie mikrofonu. Możliwość chwilowego wyciszenia mikrofonu urządzenia – zazwyczaj poprzez naciśnięcie dedykowanego przycisku. Będzie to przydatne w przypadku, gdy musisz powiedzieć coś „na boku” i nie chcesz, aby druga osoba na linii Cię usłyszała. Należy pamiętać, że wbudowana funkcja wyciszenia jest dostępna w prawie wszystkich telefonach komórkowych, a także w większości programów do komunikacji głosowej, takich jak Skype. Jednak często wygodniej jest użyć przycisku na zestawie słuchawkowym niż wchodzić w ustawienia smartfona lub komputera.

— Profil A2DP. Funkcja połączenia Bluetooth (patrz „Połączenie„), która umożliwia przesyłanie dźwięku stereo przez to połączenie. Obsługa A2DP jest z definicji dostępna w akcesoriach Bluetooth obsługujących stereo (patrz „Dźwięk„). Jednocześnie profil ten może być również zapewniony w konwencjonalnych zestawach słuchawkowych na jedno ucho — pozwala takiemu zestawowi słuchawkowemu normalnie odtwarzać dźwięk oryginalnie nagrany w stereo (na przykład podcasty lub audiobooki), a także jest używany przy podłączaniu słuchawek (patrz poniżej). W każdym razie, aby korzystać z A2DP, musi on być zapewniony zarówno w akcesorium, jak i głównym urządzeniu. Dlatego jeśli szukasz np. zestawu słuchawkowego do prostego telefonu, który nie ma A2DP, możesz wybrać model bez tej funkcji.

— Profil AVRCP. Funkcja połączenia Bluetooth (patrz „Połączenie”), która zamienia akcesorium w bezprzewodowy pilot. Dokładniej mówimy tu przede wszystkim o sterowaniu odtwarzaczami audio i wideo: uruchamianie/wstrzymywanie odtwarzania, przełączanie utworów, przewijanie do tyłu itp. Co więcej, ta funkcja może być dostępna nawet w jednousznych słuchawkach Bluetooth, które w ogóle nie są przeznaczone do muzyki – na przykład z takiego zestawu słuchawkowego możesz sterować muzyką odtwarzaną ze smartfona przez przenośny głośnik. Oczywiście AVRCP może być używany tylko wtedy, gdy oba urządzenia Bluetooth go obsługują.

— Chip NFC. NFC to technologia komunikacji bezprzewodowej krótkiego zasięgu do 10 cm. W akcesoriach Bluetooth głównym celem tej technologii jest przyspieszenie połączenia: zamiast zagłębiać się w ustawienia, wystarczy podnieść akcesorium z NFC do gadżetu, który ma ten sam chip (smartfon, tablet itp.) i potwierdź połączenie; wiele gadżetów umożliwia konfigurowanie i automatyczne łączenie podczas zbliżania się. Możliwe są inne opcje korzystania z NFC, ale w tym przypadku praktycznie nie występują.

— Wyświetlacz. Własny wyświetlacz, który może wyświetlać różne informacje serwisowe: poziom naładowania baterii, poziom głośności, wskaźnik połączenia itp. Konkretne możliwości takiego ekranu mogą się różnić w zależności od typu akcesorium (patrz „Urządzenie”). Jednak większość modeli z tą funkcją należy do zestawów głośnomówiących do samochodu — mogą posiadać dość duży ekran z rozbudowanymi możliwościami informacyjnymi, jak np. wyświetlanie numeru połączenia przychodzącego lub wychodzącego. W zestawach słuchawkowych ekrany są niezwykle rzadkie: w końcu przez większość czasu urządzenie znajduje się na uchu, poza polem widzenia użytkownika.

— Gniazdo słuchawkowe. Złącze do podłączenia tradycyjnych słuchawek do urządzenia. Najczęściej takim złączem jest standardowy mini-Jack 3,5 mm, stosowany w większości nowoczesnych słuchawek, co daje bardzo szeroki wachlarz możliwości podłączenia. Jednak przeznaczenie i możliwości tego złącza zależą od typu akcesorium (patrz „Urządzenie”). Tak więc większość modeli z tą funkcją należy do zestawów głośnomówiących i można do nich podłączyć zarówno zwykłe słuchawki bez mikrofonu, jak i przewodowe zestawy słuchawkowe z własnym mikrofonem; oba są wykorzystywane głównie w celu zapewnienia prywatności rozmowy. Ale zestawy słuchawkowe Bluetooth są zazwyczaj kompatybilne tylko ze słuchawkami bez mikrofonów, a takie słuchawki są używane głównie do słuchania muzyki — możesz prywatnie rozmawiać przez telefon za pomocą samego zestawu słuchawkowego.

Pojemność baterii zainstalowanej w urządzeniu z własnym zasilaniem (patrz „Zasilanie”).

Teoretycznie wyższa pojemność baterii pozwala na dłuższy czas pracy bez zasilania. Jednocześnie rzeczywisty czas pracy będzie również zależał od zużycia energii przez urządzenie, co jest uwarunkowane szeregiem cech technicznych. Dlatego lepiej oceniać autonomię nie na podstawie pojemności baterii, ale bezpośrednio deklarowanego czasu pracy (patrz poniżej). Użycie tego parametru ma sens, jeśli czasu pracy nie określono; jednocześnie sensowne jest wyciąganie jednoznacznych wniosków tylko wtedy, gdy urządzenia o podobnej charakterystyce wyraźnie różnią się pojemnością — na przykład 60 i 110 mAh.

Czas pracy urządzenia z autonomicznym zasilaniem (patrz „Zasilanie”) na jednym ładowaniu baterii.

Z reguły w danym przypadku podaje się autonomię w trybie rozmowy, gdy urządzenie zużywa najwięcej energii. W zestawach słuchawkowych z pojemnymi akumulatorami ta autonomia może wynosić 9 h lub więcej. Jednakże rozmowa przez kilka godzin bez przerw jest prawie niemożliwa, dlatego w praktyce czas pracy okazuje się zauważalnie dłuższy niż w specyfikacji. Tak więc zestaw słuchawkowy z czasem pracy 9 h prawdopodobnie wystarczy na 12-godzinną zmianę roboczą, nawet jeśli będziesz go używał go przez cały czas; a jeśli wykonujesz tylko 5 - 6 połączeń dziennie, to baterii z pewnością wystarczy na kilka dni, a nawet tydzień. Jednocześnie różnica w deklarowanym czasie pracy zwykle odpowiada różnicy w rzeczywistej autonomii i całkiem możliwe jest porównywanie według niej rzeczywistych możliwości różnych modeli.