Porównanie Audio-Technica ATH-M50x vs Audio-Technica ATH-M20x

W tym punkcie określono przede wszystkim sposób mocowania na uszach; ze względu na ten parametr współczesne słuchawki dzielą się na nauszne, dokanałowe, douszne, okulary i opaski na głowę. W przypadku modeli nausznych może być również określona konstrukcja słuchawek (zamknięte, półotwarte, otwarte), a także obecność takich funkcji, jak konstrukcja pełnowymiarowa nauszna zamknięta (over-ear) (w przypadku braku tej funkcji takie słuchawki nazywane są „nausznymi (on-ear)” lub po prostu „nausznymi”), obrotowe muszle, pałąk z automatyczną regulacją lub nawet popularny w połowie 2021 roku trend - kocie uszy Cat Ear (słuchawki z uszami). Szczegóły, takie jak sztywny pałąk, zaczep zauszny, uchwyt na szyję i możliwość składania, mogą łączyć się z prawie każdym sposobem zakładania na uszy (z pewnymi wyjątkami - na przykład modele nauszne nie są mocowane na szyję).

Oto bardziej szczegółowy opis różnych sposobów umieszczania na uszach:

- Nauszne. Słuchawkami nausznymi nazywane są słuchawki, które znajdują się na zewnątrz małżowiny usznej, zakrywając ucho z boku („zwykłe” modele nauszne) lub całkow...icie (pełnowymiarowe słuchawki nauszne (Over-Ear) - szczegóły poniżej). W każdym razie takie modele są dość duże. To z jednej strony upraszcza tworzenie słuchawek o zaawansowanej charakterystyce dźwięku, a także pozwala bez większych trudności korzystać z pewnych specyficznych sztuczek - na przykład kilku przetworników czy obsługi wielokanałowego dźwięku przestrzennego. Z drugiej strony rozmiar słuchawek utrudnia transport i używanie w ruchu. Ponadto należy pamiętać, że większość modeli nausznych ma opaskę, dlatego są słabo kompatybilne ze złożonymi fryzurami i niektórymi nakryciami głowy. Modele ze sztywnymi pałąkami i pałąkami zausznymi są pozbawione tej wady, ale one mają też swoją specyfikę (patrz poniżej).
Słuchawki nauszne mogą mieć różne konstrukcje akustyczne:

• Zamknięte. Modele o wysokim stopniu izolacji akustycznej, maksymalnie chroniące użytkownika przed obcymi dźwiękami. Taka konstrukcja przyczynia się do uzyskania bogatego dźwięku (szczególnie w zakresie basów), a także zapewnia bardzo potężny efekt zanurzenia, dzięki czemu doskonale nadaje się do użytku domowego (w tym gier komputerowych) oraz w głośnym otoczeniu. Nie zaleca się jednak używania takich "nauszników" na ulicy: całkowita izolacja od dźwięków otoczenia w takich warunkach może być niebezpieczna. Ponadto uważa się, że całkowicie zamknięta konstrukcja nieznacznie pogarsza wierność dźwięku.
• Otwarte. Słuchawki o minimalnym stopniu izolacji akustycznej, przepuszczające większość dźwięków zewnętrznych. Są gorsze od zamkniętych pod względem mocy akustycznej i bogactwa dźwięku, a także wydajności w hałaśliwym otoczeniu; poza tym dźwięk z takich słuchawek jest dobrze słyszalny przez innych. Z drugiej strony, modele otwarte generalnie zapewniają wierniejszy dźwięk i lepiej sprawdzają się w sytuacjach, w których trzeba kontrolować otoczenie - na przykład do użytku na zewnątrz.
• Półotwarte. Rodzaj kompromisu pomiędzy opcjami opisanymi powyżej: słuchawki o wyższym stopniu izolacji akustycznej niż w modelach otwartych, ale wciąż nie sięgających do zamkniętych „nauszników” pod tym względem. Dla niektórych użytkowników ta pośrednia opcja może być wygodniejsza. Ponadto słuchawki półotwarte doceniane są również w profesjonalnej pracy z dźwiękiem: zachowują bogactwo basów, a jednocześnie nie tworzą zniekształceń charakterystycznych dla konstrukcji całkowicie zamkniętej.
• Ze sztywnym pałąkiem. Sztywny pałąk pozwala bezpiecznie zamocować nauszniki na małżowinach usznych. Bliskim odpowiednikiem sztywnego pałąka jest opaska pełnowymiarowych słuchawek, ale w odróżnieniu od niej pałąk nosi się z tyłu głowy, a nie na czubku. Z tego powodu sztywne pałąki są w większości wykonane z gołego plastiku/metalu bez wyściółki. Słuchawki ze sztywnym pałąkiem najczęściej mają sportową orientację, ponieważ umieszczone z tyłu głowy słuchawki nie będą wiercić się na głowie nawet przy intensywnym biegu. Słuchawki nauszne są mocno dociśnięte do małżowin usznych, ale same głośniki znajdują się na zewnątrz przewodów słuchowych.
• Cat Ear („słuchawki z uszami”). Słuchawki nauszne w ciekawym designie - z imitacją kocich uszu na pałąku. Ten dodatek nie wpływa na wydajność, ale uszy wyglądają niecodziennie i mogą być świetnym dodatkiem do jasnego, oryginalnego stylu właściciela. Słuchawki Cat Ear są szczególnie popularne wśród nastolatków.

- Dokanałowe. Miniaturowe słuchawki, które podczas używania wkłada się bezpośrednio do kanałów słuchowych. Dla wygody noszenia dostarczane są gumowe lub silikonowe nakładki, często zestaw zawiera kilka takich nakładek, aby dopasować się do konkretnego rozmiaru ucha. Konstrukcja ta łączy w sobie zwartość i zaawansowane właściwości użytkowe: pod względem głośności i bogactwa basów słuchawki douszne są często porównywalne do nausznych, a stopień izolacji akustycznej jest bardzo wysoki (wiele modeli można nawet używać jako improwizowanych zatyczek do uszu). Z drugiej strony, całkowite odizolowanie od dźwięków zewnętrznych może czasami być wadą - na przykład podczas jazdy na rowerze lub spaceru po ruchliwej ulicy.

- Dokanałowe ze sztywnym pałąkiem. Słuchawki dokanałowe wkłada się wewnątrz kanałów słuchowych, co pozwala na jak najbezpieczniejsze zamocowanie ich w uchu i zapobieganie wypadaniu. Obecność sztywnego pałąka dodatkowo zwiększa niezawodność mocowania słuchawek. Ten typ słuchawek świetnie nadaje się do uprawiania sportu. Sztywny pałąk i konstrukcja dokanałowa emiterów dźwięku pozwala słuchawkom bezpiecznie pozostawać na miejscu, nawet podczas intensywnego biegania.

- Douszne. Nazywane również potocznie „tabletkami”. Podobnie jak dokanałowe, takie słuchawki są małe i umieszczone są w małżowinie usznej - jednak nie głęboko w kanale słuchowym, a na samym jego początku prawie na zewnątrz. To sprawia, że słuchawki douszne są nieco prostsze w konstrukcji i tańsze, ale trudniej jest uzyskać bogaty dźwięk i zaawansowane parametry akustyczne. Takie modele zapewniają raczej niską izolację akustyczną, ale w zależności od sytuacji może to być zarówno wadą, jak i zaletą. A niektóre słuchawki tego typu mają wydłużony kształt, dzięki czemu siedzą głębiej w uszach i swoimi właściwościami mogą zbliżać się do modeli dokanałowych.

Osobno należy zaznaczyć, że w modelach dokanałowych i dousznych nie używa opasek - słuchawki są wykonane albo całkowicie osobno, albo połączone za pomocą urządzenia takiego jak sztywny pałąk lub uchwyt na szyję. Dzięki temu te słuchawki można bez problemu nosić z prawie każdą fryzurą lub nakryciem głowy.

- Słuchawki douszne ze sztywnym pałąkiem. Słuchawki douszne są po prostu wkładane do kanału słuchowego bez głębokiego wnikania. Nie jest to najbardziej niezawodny sposób mocowania słuchawek, ale ze względu na obecność sztywnego pałąka słuchawki douszne są dobrze i bezpiecznie dopasowane. Same słuchawki mają konstrukcję otwartej ścieżki dźwiękowej, dzięki czemu odtwarzają dźwięk z zauważalnymi zniekształceniami oryginalnego sygnału dźwiękowego. Ale jednocześnie otwarty obwód akustyczny pozwala wyraźnie usłyszeć, co dzieje się w otaczającej przestrzeni.

Jeśli chodzi o dodatkowe cechy konstrukcyjne, mogą one wyglądać następująco:

- Pełnowymiarowe słuchawki nauszne Over-Ear. Słuchawki nauszne (patrz wyżej), w których każda muszla całkowicie zakrywa ucho i ściśle przylega do głowy. Same muszle w takich modelach są dość duże i wyposażone są w charakterystyczne miękkie krawędzie na obwodzie wewnętrznej strony - krawędzie te przylegają do głowy, tak że małżowina uszna faktycznie znajduje się wewnątrz muszli. Główną zaletą te konstrukcji jest to, że słuchawki (o odpowiednim rozmiarze) praktycznie nie dotykają uszu użytkownika i nie cisną na nie - jest to szczególnie wygodne podczas długotrwałego użytkowania. Ponadto w modelach Over-Ear łatwiej jest uzyskać dobrą izolację akustyczną (chociaż wśród nich można znaleźć modele o półotwartej, a nawet całkowicie otwartej konstrukcji akustycznej). Główną wadą takich urządzeń jest ich nieporęczność oraz uciążliwość w transporcie i użytkowaniu „w biegu”. Ponadto podczas noszenia okularów muszle Over-Ear zwykle cisną na zauszniki z boków - może to powodować dyskomfort.

- Pałąk z automatyczną regulacją. Pałąk automatycznie dopasowuje się do wielkości głowy użytkownika. Taki pałąk zwykle składa się z dwóch części - twardej, najczęściej metalowej podstawy, oraz miękkiej części wewnętrznej, która przylega bezpośrednio do głowy. To wewnętrzna część jest w stanie się rozciągać, a użytkownik musi jedynie założyć muszle na uszy, aby było wygodnie, a sam pałąk powiększy się do pożądanego rozmiaru.

- Sztywny pałąk. Sztywny pałąk, który łączy obie słuchawki i jest noszony z tyłu głowy; w niektórych modelach może również pełnić funkcję uchwytu na szyję (patrz poniżej). Zaletą takiego urządzenia nad klasyczną opaską jest to, że pałąk można zakładać do niemal każdej fryzury i nakrycia głowy. Z drugiej strony w modelach dokanałowych i dousznych (patrz powyżej) funkcja ta sprawia, że słuchawki są bardziej nieporęczne, a w modelach nausznych sensowne jest używanie jej tylko z konwencjonalnymi modelami, które nie należą do pełnowymiarowych słuchawek Over Ear. Dlatego, a także z wielu innych powodów, pałak nie jest obecnie zbyt popularny.

- Zaczep zauszny. Zaczep umożliwiający zamocowanie każdej słuchawki bezpośrednio na małżowinie usznej; z reguły wygląda jak charakterystyczny pałąk. Ta cecha występuje we wszystkich typach współczesnych słuchawek, z wyjątkiem Over Ear (patrz wyżej), a jej specyficzne znaczenie zależy przede wszystkim od głównego sposobu umieszczenia słuchawki na uchu. Tak więc w przypadku modeli dokanałowych i dousznych zaczep zauszny zapewnia dodatkową niezawodność trzymania: prawdopodobieństwo, że słuchawka wypadnie z ucha, jest praktycznie zmniejszone do zera dzięki takiemu ustalaczowi. W słuchawkach nausznych ta cecha jest znacznie mniej powszechna, a jej główną ideą jest obejście się bez opaski lub sztywnego pałąka - w niektórych przypadkach te elementy konstrukcyjne są zbędne.

- Uchwyt na szyję. Funkcja, która występuje wyłącznie w modelach bezprzewodowych i kombinowanych (patrz „Typ połączenia”) - i tylko w słuchawkach dokanałowych i dousznych (patrz powyżej). Obydwie słuchawki w takich modelach łączą się ze sobą albo zwykłym kablem, albo specjalną obręczą w kształcie podkowy (każda słuchawka łączy się z każdym końcem takiej obręczy za pomocą kabla). W każdym razie taki kabel lub obręcz podczas noszenia znajduje się z tyłu szyi użytkownika, co zapewnia dodatkową wygodę: słuchawki wyjęte z uszu (lub wypadłe) nie spadają na ziemię, tylko pozostają zawieszone na uchwycie. A w niektórych modelach są też specjalne magnesy, za pomocą których można „przykleić” wyjęte z uszu słuchawki do siebie, zamieniając całą konstrukcję w pierścień - to dodatkowo zmniejsza ryzyko upuszczenia urządzenia.

- Możliwość składania. Słuchawki można złożyć do niewielkich rozmiarów w celu przechowywania i transportu. Warto zaznaczyć, że funkcja ta jest wskazana tylko w modelach nausznych (patrz wyżej) - słuchawki dokanałowe i douszne są dość przenośne, nie ma potrzeby stosowania specjalnej konstrukcji składanej.

- Obrotowe muszle. Cecha konstrukcyjna występująca w słuchawkach nausznych (patrz powyżej). W tym przypadku obrotowe oznaczają muszle, które w trybie roboczym mogą obracać o pewien kąt wokół osi pionowej. Pozwala to na dalsze dopasowanie słuchawek do rozmiaru i kształtu głowy użytkownika - co z kolei poprawia komfort, zwłaszcza podczas noszenia przez dłuższy czas. Z drugiej strony obrotowe mocowanie nieco komplikuje konstrukcję słuchawek, zwiększa ich koszt i nieco zmniejsza niezawodność.

- Okulary. Słuchawki w postaci okularów. Dźwięk takich modeli jest przekazywany albo przez głośniki kierunkowe wbudowane w skronie, albo bezpośrednio do ucha poprzez przewodzenie przez kości czaszki. Oprócz muzyki okulary na przewodnictwo kostne zapewniają słyszalność tego, co dzieje się wokół.

- Opaska na głowę. Opaski na głowę z wbudowanymi słuchawkami. W podobnym formacie produkowane są dziecięce modele opasek z jasnymi nadrukami postaci z kreskówek i postaci z bajek, a także opaski dla fanów sportowego stylu życia. Słuchawki w takich modelach są zwykle zdejmowane, co pozwala na wypranie opaski.

Rodzaj kabla przewidzianego w konstrukcji lub w zestawie słuchawek. Należy pamiętać, że parametr ten ma znaczenie zarówno w przypadku modeli przewodowych lub kombinowanych (patrz „Typ połączenia”), jak i niektórych modeli bezprzewodowych - w szczególności słuchawek dousznych i dokanałowych bez mocowania, w których przewód łączy jedną słuchawkę z drugą.

— Okrągły. Klasyczny przewód okrągły - prosty, bez oplotu i innych przyrządów. Jest niedrogi i w większości przypadków dość praktyczny, dzięki czemu występuje w większości współczesnych słuchawek. Wadą jest to, że przy małej grubości okrągły przewód ma tendencję do plątania się; dlatego ten rodzaj jest uważany za niezbyt wygodny w przypadku słuchawek kompaktowych, takich jak słuchawki douszne lub dokanałowe (patrz „Konstrukcja”), które często muszą być noszone w kieszeni lub torebce.

— Płaski. Główną zaletą płaskiego kabla jest to, że nie plącze się tak bardzo, jak okrągły, przez co znacznie łatwiej go rozplątać. Jest to szczególnie ważne w przypadku słuchawek dousznych i dokanałowych, które często są zwijane w celu przechowywania lub przenoszenia. Jednak większe modele nauszne mogą być również wyposażone w płaski przewód.

— Opaska na szyję. Przewód tak czy inaczej przystosowany do noszenia na szyi - na przykład w postaci pętli, z której wychodzą dwie osobne słuchawki. Główną zaletą tej konstr...ukcji jest wygoda w ciągłym noszeniu: w razie potrzeby słuchawki można zdjąć i zostawić zawieszone na opasce, a następnie szybko założyć z powrotem. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że ten typ występuje głównie w modelach dousznych i dokanałowych, dla których wspomniana zaleta jest szczególnie istotna.

— Okrągły, w oplocie. Przewód okrągły, uzupełniony oplotem zewnętrznym - zwykle tekstylnym. Szczegóły dotyczące przewodu okrągłego znajdują się powyżej. A obecność oplotu daje takiemu kablowi szereg zalet w stosunku do klasycznego, w „gołej” izolacji. Tak więc przewód okazuje się trwalszy, niezawodny i odporny na załamania i naciski, mniej plącze się, ma solidny wygląd, a w niektórych modelach oplot zapewnia również ekranowanie przed zakłóceniami zewnętrznymi. Wadą tych zalet jest podwyższona cena.

— Spiralny. Kabel okrągły, zwinięty w postaci sprężyny. Główną zaletą przewodu spiralnego jest to, że prawie się nie plącze i można go rozciągnąć względem pierwotnej długości. To ostatnie jest bardzo wygodne, jeśli w trakcie korzystania ze słuchawek trzeba zmienić odległość do źródła sygnału. Wadami kabla spiralnego są nieporęczność i stosunkowo wysoki koszt. Dlatego jest on często stosowany w słuchawkach ze średniej i najwyższej półki (w tym w modelach profesjonalnych).

— Okrągły, pleciony. Kabel w postaci dwóch przewodów skręconych w spiralę. Nie należy mylić tego wariantu z przewodem spiralnym - w danym przypadku nie chodzi o sprężynę. Taki kabel wyróżnia się przede wszystkim niezwykłym wyglądem; dla większej oryginalności okablowanie może być wykonane w różnych kolorach. Jest też nieco bardziej odporny na splątanie niż klasyczny okrągły, choć wiele zależy od grubości. Jednocześnie poszczególne druty mogą być zauważalnie cieńsze niż pełny przewód okrągły, co nieznacznie zmniejsza niezawodność.

— Zamek błyskawiczny. Przewód dwustronny (patrz „Podłączenie kabla”), z pojedynczymi drutami ukrytymi w połówkach zamka błyskawicznego. Zapięcie nie obejmuje całej długości kabla, ale zwykle zajmuje połowę lub więcej. Same słuchawki z podobnym przewodem najczęściej należą do miniaturowych odmian - dokanałowych lub dousznych. Takie modele są bardzo wygodne w „pakowaniu” i „rozpakowywaniu” do przechowywania i przenoszenia: po zapięciu na suwak można połączyć dwa przewody w jeden, a gdy słuchawki znów będą potrzebne, odpiąć je rozłączając. Dzięki temu zapięty zamek błyskawiczny jest bardzo odporny na plątanie. I takie akcesorium wygląda dość nietypowo.

— W postaci sznurka. Przewód, który wygląda jak sznurek - jak te używane w butach lub ubraniach. Warto odróżniać taki kabel od opaski na szyję (patrz wyżej) - w tym przypadku nie mamy na myśli sposobu noszenia przewodu, a konkretny rodzaj oplotu. Taki przewód ma porównywalną szerokość do przewodu płaskiego, dzięki czemu jest odporny na plątanie. Jednak główną zaletą tego rodzaju jest wciąż jego oryginalny wygląd: „sznurki” są często wykonane w jasnych kolorach, można je pomalować na kilka kolorów, uzupełnić wzorem itp.

Słuchawki, w których kabel jest odpinany i można go odłączyć. Jako uchwyt zwykle działa standardowe gniazdo mini-Jack 3,5 mm, czasami złącze USB, a sam przewód może nawet nie znajdować się w zestawie.

Funkcja ta jest popularna przede wszystkim wśród modeli kombinowanych, patrz „Typ połączenia”: podczas pracy w trybie bezprzewodowym kabel można odłączyć, aby nie zwisał na próżno. Ale w przypadku słuchawek czysto przewodowych główną wygodą jest to, że w razie potrzeby „rodzimy” przewód można zastąpić innym, który różni się długością, typem (patrz powyżej), złączem itp. Można nawet mieć kilka odpinanych kabli o różnej specyfikacji i zmieniać je w razie potrzeby. Dodatkowo w przypadku uszkodzenia odpinanego kabla nie trzeba kupować nowych słuchawek ani jechać do warsztatu - wystarczy kupić nowy kabel.

Wady tej opcji obejmują ryzyko zgubienia przewodu, a także nieco zwiększone prawdopodobieństwo zniekształceń z powodu obecności dodatkowych złączy.

Impedancja to nominalna rezystancja słuchawek na przepływ prądu przemiennego, takiego jak sygnał audio.

Przy niezmienności wszystkich pozostałych parametrów, wyższa impedancja zmniejsza zniekształcenia, ale wymaga mocniejszego wzmacniacza - inaczej słuchawki po prostu nie będą w stanie wytworzyć wystarczającej głośności. W związku z tym wybór rezystancji zależy przede wszystkim od tego, do którego źródła sygnału planuje się podłączać słuchawki. Tak więc w przypadku przenośnego gadżetu (smartfona, odtwarzacza kieszonkowego) optymalny wskaźnik to 16 omów lub mniej, niezły - 17-32 omy. Wyższe wartości - 33 - 64 omy i 65 - 96 omów - będą wymagały dość mocnych wzmacniaczy, takich jak te stosowane w komputerach i telewizorach. Modele o impedancji 96 - 250 omów i większej są przeznaczone głównie do sprzętów audio o klasie Hi-End i do użytku profesjonalnego; w takich przypadkach szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zakres częstotliwości dźwięku, które mogą odtwarzać słuchawki.

Im szerszy ten zakres, tym pełniej słuchawki odtwarzają spektrum częstotliwości dźwięku, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt niskie lub zbyt wysokie częstotliwości będą niedostępne. Należy jednak uważać na pewne niuanse. Przede wszystkim przypomnijmy, że zakres słyszenia dla ludzkiego ucha wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a dla pełnego obrazu wystarczy, że słuchawki pokryją ten zakres. Jednak nowoczesne modele mogą zauważalnie wykraczać poza te granice: w wielu urządzeniach dolny próg nie przekracza 15 Hz, a nawet 10 Hz, a górny może sięgać 25 kHz, 30 kHz, a nawet więcej. Tak szerokie zasięgi same w sobie nie dają praktycznych zalet, ale zwykle wskazują na wysoką klasę słuchawek, a niekiedy podawane są jedynie w celach promocyjnych.

Drugą ważną kwestią jest to, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie jest gwarancją dobrego dźwięku: jakość dźwięku zależy również od szeregu parametrów, przede wszystkim od charakterystyki częstotliwościowej słuchawek.

Nominalna czułość słuchawek. Technicznie rzecz biorąc, jest to głośność, z jaką brzmią słuchawki, gdy podawany jest do nich pewien standardowy sygnał ze wzmacniacza. Tak więc czułość jest jednym z parametrów określających ogólną głośność słuchawek: im jest wyższa, tym głośniejszy będzie dźwięk przy tym samym poziomie sygnału wejściowego i pozostałych parametrach niezmienionych. Jednak warto pamiętać, że poziom głośności zależy również od rezystancji (impedancji, patrz wyżej); co więcej, do konkretnego urządzenia warto dobrać słuchawki najpierw ze względu na impedancję, a dopiero potem - ze względu na czułość. W takim przypadku jeden parametr można skompensować innym: na przykład model o dużej rezystancji i wysokiej czułości będzie w stanie działać nawet na stosunkowo słabym wzmacniaczu.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, to słuchawki ze wskaźnikami 100 dB lub mniej są przeznaczone głównie do użytku w cichym otoczeniu (w niektórych z tych modeli czułość nie przekracza 90 dB). Do użytku na zewnątrz, w transporcie i innych podobnych warunkach pożądane jest posiadanie bardziej czułych słuchawek - około 101 - 105 dB, a nawet 110 dB. W niektórych modelach wskaźnik ten może osiągać 116-120 dB, a nawet więcej.

Warto też zwrócić uwagę, że parametr ten ma znaczenie tylko dla połączenia przewodowego według st...andardu analogowego - na przykład przez mini-jack 3,5 mm. Podczas korzystania z interfejsów cyfrowych typu USB i kanałów bezprzewodowych, takich jak Bluetooth, dźwięk jest przetwarzany we wbudowanym konwerterze słuchawkowym, a jeśli planuje się użycie go głównie w ten sposób, czułości można nie brać pod uwagę.

Średnica głośnika słuchawkowego; w modelach z kilkoma przetwornikami (patrz „Liczba przetworników”) z reguły brany jest pod uwagę rozmiar największego głośnika, inne rozmiary mogą się określać w uwagach.

Ogólnie parametr ten ma znaczenie przede wszystkim w przypadku słuchawek nausznych (patrz „Konstrukcja”). W nich przetworniki mogą mieć różne rozmiary; im większy, tym bardziej nasycony dźwięk i tym lepiej głośnik odtwarza basy, jednak duże przetworniki mają odpowiedni wpływ na wymiary, wagę i cenę słuchawek. Natomiast słuchawki dokanałowe i douszne z definicji mają bardzo małe głośniki, a bogaty bas osiągany jest dzięki innym cechom konstrukcyjnym.

Waga całkowita słuchawek; w przypadku modeli prawdziwie bezprzewodowych (true wireless) (patrz „Rodzaj kabla”) podana jest waga każdej pojedynczej słuchawki.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z konstrukcją (patrz wyżej) i niektórymi cechami funkcjonalności. Na przykład wspomniane powyżej urządzenia true wireless są bardzo lekkie, ich waga nie przekracza 25 g. Bardziej tradycyjne słuchawki dokanałowe i douszne mogą być znacznie cięższe - do 50 g dla słuchawek dousznych i do 100 g dla większości słuchawek dokanałowych. Modele nauszne są przeważnie dość masywne: wśród nich jest wiele modeli o wadze 200 - 250 g, 250 - 300 g, a nawet ponad 300 g. Warto zaznaczyć, że znaczna waga słuchawek nausznych często nie jest wadą, ale zaletą: pozwala pewniej trzymać się głowy, stwarza wrażenie solidności i niezawodności, a najczęściej nie stwarza znacznych niedogodności.

Wśród zawartości zestawu warto wyróżnić wkładki silikonowe i poliuretanowe, aktualne dla słuchawek dokanałowych, wkładki do dodatkowego unieruchomienia oraz zauszniki dla lepszego dopasowania do uszu, wymienne nauszniki, dodatkowy kabel, dongle, adapter samolotowy , walizka/futerał i stacja dokująca. Są też inne akcesoria. Więcej szczegółów na ich temat:

- Wkładki silikonowe. Wymienne wkładki silikonowe stosowane w słuchawkach dokanałowych. Zwykle do zestawu dołączonych jest kilka wkładek o różnych rozmiarach, co pozwala dopasować słuchawki do konkretnego użytkownika. Praktyczne zalety silikonu to miękkość, trwałość, ogólny komfort i jednocześnie niski koszt.

- Wkładki z pianki poliuretanowej. Wymienne wkładki do słuchawek dokanałowych wykonane z pianki poliuretanowej. Materiał ten jest nieco droższy od silikonu, wymaga regularnego czyszczenia i ma krótszą trwałość - w tym ze względu na odkształcenia przy zużyciu. Z drugiej strony poliuretan jest idealny z akustycznego punktu widzenia, to właśnie te wkładki uważane są za najlepszy wybór dla miłośników słuchawek dokanałowych o wysokiej jakości dźwięku.

- Za...czepy na uszy. Odpinane urządzenia dodatkowo zabezpieczają każdą słuchawkę przy uchu. Warto pamiętać, że takich urządzeń nie należy mylić z mocowaniami zausznymi (patrz powyżej). Główna różnica polega na tym, że zaczepy są używane wyłącznie w niektórych modelach słuchawek dokanałowych i dousznych jako opcja dodatkowa. Innymi słowy, takie słuchawki można nosić bez zaczepu, podczas gdy mocowanie zauszne jest zwykle nieodpinane i zasadniczo nie można bez niego się obejść.

- Wkładki z dodatkowym mocowaniem. Dodatkowe wkładki dla ściślejszego dopasowania słuchawek dousznych. Służą do lepszego mocowania słuchawek przy uprawianiu sportu lub zapewnienia dodatkowej głośności użytkownikom z dużą małżowiną uszną.

- Etui (futerał)/pokrowiec. Pokrowiec do przechowywania i przenoszenia słuchawek. Pokrowce to najczęściej miękkie futerały z tkaniny, chroniące słuchawki głównie przed zabrudzeniem i zajmujące minimum miejsca. Etui są wykonane z materiałów twardych, są trochę bardziej masywne, ale dobrze chronią przed wstrząsami, naciskiem i kontaktem z ostrymi przedmiotami. W każdym razie etui lub pokrowiec z zestawu jest optymalne dla słuchawek i jest wygodniejsze niż improwizowana osłona ochronna.

- Etui ładujące. Etui - futerał wykonany z twardego materiału - jednocześnie pełniące rolę ładowarki. Funkcja ta jest bardzo popularna w modelach true wireless (patrz „Typ kabla”). Etui ładujące ma zwykle własny akumulator, a słuchawki są ładowane z tego akumulatora; ta konstrukcja zapewnia dodatkową wygodę pod kilkoma względami na raz. Po pierwsze, w rzeczywistości etui pełni również funkcję power banku - autonomicznego źródła zasilania; pojemność takiego „power banku” może być różna, ale zwykle wystarcza na kilka pełnych naładowań słuchawek (więcej szczegółów w rozdziale „Pojemność etui”). Po drugie, możliwość ładowania słuchawek bezpośrednio w etui zmniejsza ryzyko ich zgubienia. Po trzecie, sama procedura takiego ładowania jest dość wygodna - wystarczy podłączyć kabel do etui.

- Stacja dokująca. Stacjonarna podstawka z możliwością umieszczenia słuchawek dla ich ładowania. Stacje dokujące są często używane do przesyłania ścieżki dźwiękowej do słuchawek - są one podłączane bezpośrednio do źródła dźwięku za pomocą kabla, a dźwięk jest przesyłany do uszu bezprzewodowo w określonym promieniu działania.

- Klips do noszenia. Klips służy do mocowania przewodu na kieszeni, kołnierzu, klapie ubrania itp. Zapewnia dodatkową wygodę: dzięki klipsowi przewód nie zwisa, zmniejsza prawdopodobieństwo dotknięcia go podczas nieostrożnego ruchu lub zaczepienia o otaczający obiekt. - Dodatkowy kabel. Dodatkowy kabel, dostarczany oprócz głównego, może mieć różne cechy i specjalizacje. Tak więc kable z zestawu mogą różnić się długością, rodzajem wtyczki, rodzajem przewodu, wyposażeniem dodatkowym (mikrofon, regulator głośności) itp. Te szczegóły w każdym przypadku należy wyjaśniać osobno. Tutaj zauważmy, że prawie wszystkie słuchawki z takim wyposażeniem mają odpinany kabel (sensowne jest uzupełnienie nieodpinanego przewodu tylko przedłużaczem i jest to osobne akcesorium - patrz poniżej).

- Przedłużacz. Rodzaj dodatkowego kabla, którego celem jest wyłącznie zwiększenie całkowitej długości przewodu. Dzięki przedłużaczowi można dostosować słuchawki do sytuacji: na przykład „przedłużyć” kabel, jeśli chce się przełączyć się z laptopa na telewizor lub stacjonarny system audio.

- Adapter samolotowy. Specjalistyczny adapter do użytku ze słuchawkami w systemach rozrywki współczesnych samolotów. W takich systemach stosuje się specjalny sposób podłączania słuchawek - przez dwa złącza 3.5 mm (przy czym chodzi o klasyczne słuchawki bez mikrofonu). Modele z tradycyjnym pojedynczym złączem 3.5 mm można podłączyć do tego wyjścia tylko za pomocą adaptera; takie adaptery mogą być oryginalnie zawarte w zestawie.

- Wiatroodporny mikrofon. Przyrządy w postaci gumy piankowej lub „kudłatej” nakładki na kapsułę mikrofonu słuchawek. Odcinają niepotrzebne szumy otoczenia i minimalizują wpływ bezpośredniego działania prądów powietrza na mikrofon, które mogą powodować zakłócenia w transmisji mowy.

- Klucz sprzętowy. Klucz sprzętowy służy do uproszczenia podłączenia słuchawek bezprzewodowych do innych urządzeń. W rzeczywistości jest to nadajnik radiowy (rzadziej nadajnik Bluetooth), który bezdotykowo transmituje dźwięk do słuchawek z podłączonego urządzenia.

Ta lista nie jest wyczerpująca i zestaw może zawierać inne elementy opcjonalne.