Porównanie Viewsonic PA503S vs Viewsonic PA503X

Natywna rozdzielczość obrazu wyświetlanego przez matrycę projektora.

Minimum dla współczesnych projektorów jest tak naprawdę standard VGA, który zakłada rozdzielczość 800x600 lub podobną. Najskromniejszym ze współczesnych standardów wysokiej rozdzielczości jest HD (720); klasyczny rozmiar takiej klatki to 1280x720, ale są też inne rozdzielczości (aż po 1920x720). Bardziej zaawansowanym formatem HD jest Full HD (1080), który również ma kilka odmian (najpopularniejszy to 1920x1080). Projektory wysokiej klasy obejmują modele Quad HD, Ultra HD (4K), a nawet Ultra HD (8K).

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz może wyświetlić projektor. Wartość ta jednak bezpośrednio wpływa na koszt; ponadto wszystkie zalety wysokiej rozdzielczości można docenić tylko wtedy, gdy odtwarzana treść również jej odpowiada. Należy pamiętać, że współczesne projektory mogą pracować w wyższych rozdzielczościach niż tylko natywna — więcej szczegółów na ten temat można znaleźć w rozdziale „Maksymalna rozdzielczość wideo”.

Maksymalna rozdzielczość jest ściśle związana zarówno z ogólną jakością obrazu, jak i przekątną ekranu. Im wyższa rozdzielczość projektora, tym wyraźniejsze stają się szczegóły obrazu, szczególnie podczas oglądania obrazu na dużym ekranie.

W przypadku większości zadań zwykle wystarczająca jest rozdzielczość od HD (1280 x 720) do Full HD (1920 x 1080). Jeśli projektor będzie służył do grania w nowoczesne gry, to warto wybrać model o rozdzielczości od Quad HD (2560 x 1440) do 4K (3840 × 2160), a nawet 8K (7680 x 4320).

Oczywiście należy wziąć pod uwagę sam rozmiar ekranu. Faktem jest, że na powierzchni projekcyjnej 40-50″ nie będzie dużej różnicy między formatami Quad HD i 4K. Obraz o wysokiej rozdzielczości może pokazać się na naprawdę dużym ekranie.

Współczynnik powiększenia cyfrowego, jaki jest w stanie zapewnić projektor.

Nie ma możliwości cyfrowego powiększenia przekątnej, więc w tym przypadku zwykle chodzi o powiększenie obrazu w obrębie istniejącej przekątnej. Można więc np. „rozciągnąć” zdjęcie lub schemat tak, aby wypełniło cały ekran, usunąć ramki przy krawędziach, powiększyć osobny fragment obrazu w celu dokładniejszego oglądania itp. W niektórych modelach zoom cyfrowy oznacza w rzeczywistości zmniejszenie, gdy zamiast całej matrycy wykorzystuje się tylko jej część. Może to być przydatne, jeśli oryginalny rozmiar obrazu nie mieści się na ekranie.

Należy zauważyć, że w obu przypadkach działanie „zoomu” wiąże się ze spadkiem rozdzielczości i pewnym pogorszeniem ogólnej jakości obrazu.

Wersja HDMI obsługiwana przez projektor.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego interfejsu, patrz powyżej, a jego różne wersje różnią się maksymalną rozdzielczością i innymi funkcjami:

— v 1.4. Wersja wydana w 2009 roku. Mimo to ma całkiem przyzwoitą charakterystykę, dzięki czemu nadal znajduje zastosowanie w nowoczesnym sprzęcie wideo. Konkretne cechy HDMI v1.4 obejmują obsługę 3D, możliwość pracy z wideo 4K (4096x2160) przy częstotliwości odświeżania 24 kl./s i Full HD — przy 120 kl./s. Oprócz oryginalnej wersji, pojawiły się również ulepszone modyfikacje — v.1.4a i v.1.4b; różnią się tylko kilkoma ulepszeniami związanymi z 3D.

— v 2.0. Standard wprowadzony w 2014 roku. Dzięki zwiększonej przepustowości w porównaniu do v 1.4 umożliwia przesyłanie wideo 4K z prędkością do 60 kl./s, a także do 32 kanałów i do 4 strumieni audio jednocześnie. Ponadto to właśnie w tej wersji po raz pierwszy pojawiła się obsługa ultrapanoramicznego formatu 21:9, a aktualizacja v 2.0a wprowadziła kompatybilność z HDR, z dalszymi ulepszeniami tej funkcji w wersji 2.0b.

— v 2.1. Wersja wydana w 2017 roku, znana również jako HDMI Ultra High Speed. Prędkość przesyłania danych została rzeczywiście znacznie zwiększona, umożliwiając obsługę wideo do 10K przy 120 klatkach na sekundę. Ponadto wprowadzono pewne ulepszenia dotyczące HDR. Należy pamiętać, że połączenie przez HDMI v 2.1 wymaga użycia specjalnych kabli, choć podstawowe możliwości pozostają dost...ępne podczas pracy ze zwykłymi przewodami.

Maksymalny poziom hałasu generowanego przez projektor podczas pracy.

W większości modeli głównym źródłem hałasu jest układ chłodzenia – często wykorzystuje on wentylatory do skutecznego rozpraszania ciepła generowanego przez lampę. Oczywiście, im niższy poziom hałasu, tym wygodniejszy w obsłudze projektor, tym mniej niedogodności powoduje i tym lepiej słychać akompaniament dźwiękowy obrazu (o ile w ogóle jest zapewniony). Poziom hałasu jednak nieuchronnie wzrasta wraz ze wzrostem rozmiaru i mocy, a środki mające na celu jego zmniejszenie znacząco wpływają na koszt projektora.

Najcichsze są modele przenośne (patrz „Przeznaczenie podstawowe”) — większość z nich nie ma aktywnego chłodzenia i praktycznie nie wytwarza hałasu, z wyjątkiem klikania klawiszy sterujących i innych podobnych dźwięków. Dlatego wskaźnik ten dla takich projektorów może w ogóle nie być wskazany. „Najgłośniejsze” są profesjonalne projektory — w nich poziom hałasu może sięgać 50 dB (poziom rozmowy przy średniej głośności).

Poziom hałasu w trybie oszczędnym znacznie się obniża dzięki zmniejszeniu wydzielania ciepła. Oznacza to, że aktywny układ chłodzenia (wentylator) zwalnia, co znacząco zmniejsza hałas. Zwykle w trybie oszczędnym poziom szumów nie przekracza 30-40 dB, w zależności od modelu projektora.

Moc pobierana przez projektor podczas normalnej pracy. Od tego wskaźnika zależy zarówno „obżarstwo” samego urządzenia, jak i wymagania dotyczące organizacji zasilania: na przykład ciężkich profesjonalnych projektorów o mocy 3500 W i większej nie można podłączyć do zwykłych gniazd, wymagają one specjalnego formatu podłączenia.

Należy pamiętać, że przy zastosowaniu tradycyjnych lamp rtęciowych lub wyładowczych wysoka jasność nieuchronnie wymaga dużej mocy. Oszczędne projektory LED są pozbawione tej wady, ale nadal są stosunkowo słabo rozpowszechnione, a LED nie zawsze jest odpowiednim rodzajem lampy.