Porównanie LG 55SM9800 55 " vs LG 55SK9500 55 "

Obecność technologii High Dynamic Range w telewizorze - HDR.

Technologia ta ma na celu rozszerzenie zakresu jasności odtwarzanej przez telewizor; Mówiąc najprościej, model HDR wyświetla jaśniejszą biel i ciemniejszą czerń niż „zwykły” telewizor. W praktyce oznacza to znaczną poprawę jakości koloru. Z jednej strony HDR zapewnia bardzo „żywy” obraz, zbliżony do tego, co widzi ludzkie oko, z dużą ilością odcieni i tonów, których konwencjonalny ekran nie jest w stanie przekazać; z drugiej strony technologia ta pozwala uzyskać bardzo jasne i bogate kolory.

Należy pamiętać, że do pełnego wykorzystania tej funkcji potrzebny jest nie tylko telewizor HDR, ale także treści (filmy, audycje telewizyjne itp.), Początkowo „wyostrzone” pod HDR. Należy również pamiętać, że istnieje kilka różnych technologii HDR, które nie są ze sobą kompatybilne. Dlatego kupując telewizor z tą funkcją, bardzo pożądane jest wyjaśnienie, którą wersję HDR obsługuje (HDR10, HDR10+ lub Dolby Vision). A występują następujące:

— HDR10. Historycznie był to pierwszy konsumencki format HDR, mniej zaawansowany niż opcje opisane poniżej, ale niezwykle rozpowszechniony. W szczególności HDR10 jest obsługiwany przez prawie wszystkie usługi przesyłania strumieniowego, które ogólnie zapewniają treści HDR, a także jest on powszechny w przypadku dysków Blu-ray. Umożliwia pracę z 10-bitową gł...ębią kolorów (stąd nazwa). Jednocześnie urządzenia tego formatu są również kompatybilne z treściami w HDR10+, choć ich jakość będzie ograniczona możliwościami oryginalnego HDR10.

— HDR10+. Ulepszona wersja HDR10. Przy tej samej głębi kolorów (10 bitów) wykorzystuje tzw. dynamiczne metadane, które pozwalają na przekazywanie informacji o głębi koloru nie tylko dla grup z kilku klatek, ale także dla klatek pojedynczych. Zapewnia to dodatkową poprawę reprodukcji kolorów.

— Dolby Vision. Zaawansowany standard stosowany w szczególności w profesjonalnym kręceniu filmów. Pozwala na osiągnięcie 12-bitowej głębi kolorów, wykorzystuje opisane powyżej dynamiczne metadane, a także umożliwia przesyłanie dwóch wersji obrazu jednocześnie w jednym strumieniu wideo - HDR i zwykłym (SDR). Jednocześnie Dolby Vision opiera się na tej samej technologii, co HDR10, więc w nowoczesnym sprzęcie wideo format ten jest zwykle łączony z HDR10 lub HDR10+.

Dekoder można ogólnie opisać jako standard, w którym zapisywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku odpowiedni dekoder musi być obsługiwany przez urządzenie. Dolby Digital i DTS były pierwszymi wersjami dekodowania wielokanałowego, później były wprowadzane nowe wersje i ulepszenia . Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

- Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywną dystrybucję dźwięku między kanałami, lecz przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być wykorzystywany w prawie dowolnej liczbie kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami z takim obliczeniem, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej jego miejsca. Dzięki Dolby Atmos głośniki górne (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za bardzo pożądane. Jednak w skrajnych przypadkach można je sobie darować.

- DTS X. Analogicznie do opisanego powyżej Dolby Atmos, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informację o tym, gdzie (zgodnie z zamysłem reżysera) powinien znajdować się obiekt słyszalny przez użytkownika i jak powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk powinien być rozprowadzany na istniejących kanałach w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przypisany do konkretnej...liczby kanałów dźwiękowych - może być ich tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Należy również pamiętać, że dekoder ten umożliwia oddzielną regulację głośności dialogów.

 

O samym interfejsie więcej informacji można znaleść powyżej, a jego wersje różnią się ze względu na maksymalną rozdzielczość i inne cechy. Oto opcje, występujące w nowoczesnych telewizorach:

— v 1.4. Najstarsza z aktualnych do dziś wersji, wydana w 2009 roku. Tym nie mniej, obsługuje wideo 3D jest w stanie pracować z rozdzielczością do 4096x2160 prędkością 24 kl./s, a w rozdzielczości Full HD częstotliwość odświeżania może osiągnąć 120 kl./s. Oprócz oryginalnej v.1.4, są także wersje ulepszone — v.1.4a i v.1.4b; są one podobne pod względem możliwości podstawowych, w obu przypadkach ulepszenia dotyczą głównie pracy z treścią 3D.

— v 2.0. Znaczące uaktualnienie HDMI, przedstawione w 2013 roku. W tej wersji maksymalna liczba klatek na sekundę w rozdzielczości 4K wzrosła do 60 kl./s, a przepustowość audio - do 32 kanałów i 4 oddzielnych strumieni jednocześnie. Również z innowacji można wyróżnić wsparcie ultrapanoramicznego formatu 21:9. W aktualizacji v.2.0a do funkcji interfejsu dodano obsługę dla HDR, w v.2.0b funkcja ta została poprawiona i rozszerzona.

— v 2.1. Mimo podobieństwa nazwy z v.2.0, wersja ta, wydana w 2017 roku, stała się bardzo dużą aktualizacją. W szczególności, dodano obsługę 8K i nawet 10K przy prędkości do 120 kl./s, a także jeszcze bardziej rozszerzono możliwości HDR. W tej wersji został wydany własny kabel — HDMI Ultra High Speed, wszystkie funkcje HDMI 2.1 dostępne są tylko w przypadku korz...ystania z kabli tego standardu, chociaż podstawowe funkcje mogą być używane z prostszymi przewodami.

- Koncentryczne (S/P-DIF). Interfejs do transmisji dźwięku w formacie cyfrowym, umożliwiający przesyłanie dźwięku wielokanałowego za pomocą jednego kabla ze złączem RCA ("cinch"). Pod względem odporności na zakłócenia ten standard jest nieco gorszy od optycznego (patrz poniżej) - wynika to z fundamentalnych różnic między tymi interfejsami. Z drugiej strony, kabel elektryczny jest bardziej niezawodny niż światłowód i jest mniej wrażliwy na naciski lub załamania.

- Optyczne. Wyjście do przesyłania cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego; umożliwia transmisję dźwięku wielokanałowego. Charakteryzuje się pełną odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony światłowód jest dość delikatny i należy go chronić przed załamaniami i silnymi naciskami.

- Mini-Jack (3,5 mm) na słuchawki. Standardowe gniazdo dla słuchawek 3,5 mm. Słuchawki mogą się przydać, jeśli musisz zachować ciszę i nie możesz korzystać się z głośników telewizora - na przykład pod koniec dnia; lub odwrotnie, jeśli wokół jest głośno, a dźwięk z telewizora jest słabo słyszalny. Większość dzisiejszych słuchawek wykorzystuje wtyczki mini-Jack, więc jest to standardowe wyjście słuchawkowe w telewizorach. W niektórych modelach takie wyjście może być również używane jako liniowe — na przykład do podłączenia poszczególnych głośników, rejestratora dźwięku itp.

-...Do subwoofera. Osobne wyjście do podłączenia subwoofera do telewizora - głośnika do odtwarzania niskich i bardzo niskich częstotliwości. Sprzęt audio bez subwooferów zwykle słabo odtwarza te częstotliwości. Zastosowanie tego głośnika pozwala na uzyskanie najgłębszego i najbardziej nasyconego dźwięku, jest to szczególnie istotne przy oglądaniu filmów z dużą ilością efektów specjalnych lub nagrań z koncertów wysokiej jakości. Jednocześnie warto zwrócić uwagę, że takie wyjścia w telewizorach są dość rzadkie: zakłada się, że wymagający słuchacz chętniej skorzysta z pełnoformatowego zewnętrznego systemu audio niż z osobnego subwoofera.

- Liniowe. Standardowy analogowy interfejs audio; zwykle zapewnia dwukanałową transmisję stereo. Służy przede wszystkim do podłączania aktywnych głośników i innego sprzętu audio (na przykład odbiorników audio lub wzmacniaczy mocy) do telewizorów. Może wykorzystywać różne typy złączy, ale najczęściej są to albo mini-Jack 3,5 mm, albo para gniazd RCA dla kabli "cinchów". Należy pamiętać, że oznacza to osobne wyjście liniowe; w niektórych modelach gniazdo słuchawkowe 3,5 mm (patrz wyżej) może wykonywać tę funkcję, ale nie jest wskazane dla nich istnienie wyjścia liniowego.

Ilość pamięci, zainstalowanej w telewizorze do przechowywania zawartości w urządzeniu. Większy rozmiar jest szczególnie istotny biorąc pod uwagę fakt, że współczesne telewizory pozwalają na instalację dodatkowych aplikacji, które rozszerzają możliwości — te aplikacji również wymagają miejsca. Warto jednak pamiętać, że na system telewizora tak samo potrzebne jest miejsce. Pod pojemnością producenci mogą wskazać zarówno całkowitą wartość, jak i wolną pamięć, przeznaczoną do instalowania aplikacji. A sama ilość może się zmieniać od 4 GB do 16 GB i więcej. Jednak najlepszym rozwiązaniem może stać się telewizor z pamięcią 8 GB.

Ilość pamięci RAM zainstalowanej w telewizorze.

Ogólnie rzecz biorąc, ilość ta jest wybierana przez producenta w taki sposób, aby urządzenie mogło normalnie poradzić sobie z zadaniami, które są dla niego deklarowane. Z drugiej strony, przy wszystkich innych zachowanych warunkach, większa ilość pamięci RAM ( 3 GB, 4 GB lub więcej) z reguły oznacza szybszą pracę. Parametr ten jest szczególnie ważny, jeśli telewizor działa pod kontrolą systemu operacyjnego Android: to oprogramowanie umożliwia instalację dodatkowych aplikacji, które mogą mieć dość wysokie wymagania dotyczące ilości pamięci RAM. Jednak telewizory z 2 GB pamięci RAM i mniej również nie mogą być dyskontowane — tylko bardzo wymagające aplikacje mogą nie działać porządnie. Ale nie zapominaj, że to jest telewizor, a nie laptop.

Zużycie energii telewizorem. Parametr ten zależy w wysokim stopniu od przekątnej ekranu i mocy dźwiękowej (patrz powyżej), ale można go określić innymi parametrami, przede wszystkim dodatkowymi funkcjami i technologiami zaimplementowanymi w konstrukcji. Warto zauważyć, że większość nowoczesnych telewizorów LCD jest dość ekonomiczna i najczęściej parametr ten nie odgrywa znaczącej roli - w większości przypadków pobór mocy wynosi około kilkudziesięciu Wat. Nawet duże modele o przekątnej 70 - 90" zużywają 200 - 300 W - można to porównać z jednostką systemową komputera stacjonarnego o niskim poborze mocy.

Klasa energetyczna charakteryzuje efektywność zużycia energii elektrycznej przez telewizor. Początkowo klasy oznaczano prostymi łacińskimi literami - A (najbardziej ekonomiczna), B, C. Jednak później pojawiły się ulepszone klasy „A+ ”, „A++” itp. (im więcej „plusów”, tym bardziej ekonomiczne jest urządzenie).

Klasa energetyczna zazwyczaj odpowiednio wpływa na cenę, lecz różnica ta w końcu opłaca się ze względu na niższe rachunki za energię elektryczną.