Porównanie SPA B2-4 vs Baikal MP-512

Prędkość wylotowa, zapewniana przez karabin - to prędkość pocisku opuszczającego lufę.

Przy wszystkich pozostałych parametrach wyższa prędkość pocisku zapewnia większą odległość i celność strzału, a także ułatwia celowanie na duże odległości: pocisk leci po gładszej trajektorii i wymaga mniej regulacji wysokości, a efekt bocznego wiatru zmniejsza się wraz ze wzrostem prędkości. Z drugiej strony, wskaźnik ten bezpośrednio wpływa na cenę karabinu; a w niektórych krajach ograniczenia prawne dotyczące posiadania pneumatyki związane są m.in. z prędkością wylotową.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najsłabszych nowoczesnych karabinach prędkość początkowa nie przekracza 150 m/s, a w najmocniejszych może wynosić 300 - 350 m/s, a nawet więcej(przypomnijmy, prędkość dźwięku wynosi 330 m/s ). Ogólnie rzecz biorąc, przy strzelaniu rozrywkowym na krótkich dystansach parametr ten nie ma większego znaczenia, a szczegółowe zalecenia dotyczące doboru pneumatyki do bardziej konkretnych sytuacji można znaleźć w specjalnych źródłach. Zauważamy tylko, że w napędach elektrycznych AEG (patrz „Rodzaj”) prędkość początkowa rzadko przekracza 150 m/s, ale odbywa się to wyłącznie ze względów bezpieczeństwa: taka „broń” jest przeznaczona do wojskowych gier taktycznych i początkowo polega na strzelaniu do ludzi, a duża prędkość byłaby niebezpieczna dla graczy, nawet z wyposażen...iem ochronnym.

Należy również pamiętać, że wskaźnik ten nie jest ściśle określony. W każdym typie pneumatyki zależy to od wagi pocisku (im lżejszy, tym szybszy); dlatego w charakterystykach zwykle wskazuje się pewną średnią prędkość dla standardowej amunicji (zwykle ważącej 0,5 g, w AEG - 0,2 g). Ponadto w karabinach wielokompresyjnych o rzeczywistej prędkości pocisku decyduje stopień napompowania, w modelach z butlą gazową - temperatura otoczenia, a w modelach PCP wyższą prędkość niż zadeklarowaną można uzyskać zastępując powietrze specjalnym gazem (na przykład, hel). Niemniej jednak, cecha ta pozwala ocenić możliwości karabinu i porównać go z innymi modelami, w tym różniącymi się typem.

Energia kinetyczna, dostarczana przez karabin.

Energią wylotową nazywana jest energia kinetyczna pocisku na wyjściu z lufy. Energia ta z kolei zależy od dwóch czynników: masy i początkowej prędkości pocisku. Tak więc, wskaźnik ten bezpośrednio opisuje ogólną moc karabinu: wyższa energia kinetyczna pozwala skutecznie strzelać na większe odległości i/lub cięższą amunicją. Z drugiej strony, wzrost mocy odpowiednio wpływa na koszt broni.

Należy pamiętać, że energia kinetyczna może być podstawą prawnych ograniczeń zakupu/użytkowania pneumatyki. Tak więc, w niektórych krajach na maksymalna dozwolona wartość karabinów, sprzedawanych w wolnej sprzedaży wynosi 7,5 J - do zakupu mocniejszej broni wymagane jest specjalne zezwolenie. A większość swobodnie sprzedawanych karabinów ma moc 3-5 J. Takie ograniczenia prawne warto wyjaśnić osobno. Niższe wskaźniki występują głównie wśród „miękkiej” pneumatyki do airsoftu, wykorzystującej plastikowe kulki 6 mm. Dla takich modeli wartość powyżej 2 J jest już uważana za bardzo solidną, a w grach takie karabiny są używane z ograniczeniem minimalnej odległości - na przykład 15 m lub 20 m (aby strzał ze zbyt bliskiej odległości nie zranił gracza).

Należy również powiedzieć, że deklarowane właściwości wiatrówek mogą na pierwszy rzut oka nie odpowiadać fizycznym kalkulacjom. Na przykład, dla modelu na te same 7,5 J w charakterystyce można zadeklarować p...rędkość początkową 250 m/s; dla pocisku 4,5 mm o wadze 0,5 g (średnia, najpopularniejsza masa) taka prędkość odpowiadałaby energii aż 15,6 J. Nie ma tu jednak żadnych niespójności: taka charakterystyka oznacza, że prędkość początkowa została zmierzona dla lżejszego pocisku (np. 0 , 2d), który bardziej przyspiesza przy wyjściu z lufy. W związku z tym, przy cięższej amunicji prędkość będzie mniejsza; możesz to określić za pomocą specjalnych formuł lub kalkulatorów online.

Rodzaj bezpiecznika przewidziany w konstrukcji karabinu.

Przypominamy, że bezpiecznik jest urządzeniem, które zapobiega niechcianemu strzałowi. W wiatrówkach takie urządzenie może być automatyczne lub ręczne, a w niektórych modelach w ogóle go nie ma. Oto cechy każdej opcji:

— Ręczny. Bezpiecznik, włączany i wyłączany wyłącznie ręcznie, według preferncji strzelca. Najczęstszy typ - takie mechanizmy są tak proste i niedrogie, jak to tylko możliwe. Są one nieco mniej bezpieczne niż automatyczne (patrz poniżej) i wymagają większej uwagi; jednakże nie jest trudno rozwinąć umiejętność prawidłowego posługiwania się ręcznym bezpiecznikiem. A w modelach wielostrzałowych przewaga bezpieczników ręcznych nad automatycznymi polega na tym, że nie trzeba wykonywać niepotrzebnych czynności między strzałami.

— Automatyczne. Bezpiecznik, który w pewnym momencie wyzwala się automatycznie, bez dodatkowego działania ze strony strzelca. Najczęściej takie systemy działają w ten sposób: broń automatycznie jest na bezpieczniku po napięciu spustu, a żeby oddać strzał, trzeba najpierw ręcznie wyłączyć bezpiecznik. Zapewnia to większe bezpieczeństwo, niż opisane powyżej systemy ręczne: jeśli strzelec zapomni o bezpieczniku, strzał w żadnym wypadku nie zostanie oddany. Szczególnie popularne są automatyczne bezpieczniki w karabinach z łamaną lufą (patrz „System napinania”): taki mechanizm nie pozwala na naciśnięcie spustu, dopóki strzelec...nie zakończy przeładowania. Ale w innych rodzajach pneumatyki opcja ta jest rzadka.
Ponadto, kategoria ta może obejmować systemy, które nie są bezpiecznikami w pierwotnym znaczeniu tego słowa – na przykład, mechanizm uniemożliwiający włożenie pocisku do komory karabinu PCP (patrz „Rodzaj”), jeśli on tam już jest.

— Brak. Brak jakiegokolwiek oddzielnego bezpiecznika. Taką konstrukcję można znaleźć w dwóch typach wiatrówek. Pierwszy - to model budżetowy ze sprężynową zasadą działania (w tym ze sprężyną gazową; patrz „Rodzaj”). W takich modelach bezpiecznik nie jest instalowany wyłącznie w celu uproszczenia i obniżenia kosztów konstrukcji; warto kupić taki karabin tylko wtedy, gdy przyszły właściciel dobrze zna zasady bezpieczeństwa dotyczące obchodzenia się z bronią.
Drugi rodzaj pneumatyki bez bezpieczników - to wysokiej klasy karabiny PCP przeznaczone dla profesjonalnych strzelców. Podobnie, rolę „bezpiecznika” podczas korzystania z takiej broni odgrywają wyłącznie umiejętności i doświadczenie użytkownika.

Możliwość regulacji cech spustu karabinu - przede wszystkim jałowego (przed spustem) skoku spustu oraz siły na haku. Pozwala to optymalnie dostosować charakterystykę broni do osobistych preferencji każdego: na przykład, początkującym zwykle trudno jest strzelać z napiętym spustem, ale dla wyszkolonych strzelców niewygodne może być posiadanie zbyt miękkiego haka, który " spada” pod palcem.

Długość robocza lufy karabinu - od komory, do której ładowany jest pocisk, do końca. Najkrótsze lufy spotykane w naszych czasach mają długość nieco ponad 200 mm(a w niektórych AEG - nawet mniej niż ta wartość); najdłuższe osiągają 500-600 mm.

Istnieje stereotyp, że prędkość początkowa pocisku zależy bezpośrednio od długości lufy. Dotyczy to broni palnej – ale nie pneumatyki. Po pierwsze, w takich karabinach prędkość wylotowa zależy od wielu innych wskaźników - ciśnienia, jakości obróbki lufy, wydajności zaworów itp. Po drugie, w większości odmian takiej broni (patrz "Typ") przyspieszenie pocisku występuje tylko na pierwszych 20 - 25 cm lufy, potem ciśnienie gazu zauważalnie spada. Wyjątkiem są karabiny PCP, w których dłuższa lufa naprawdę ułatwia osiąganie większych prędkości. Jednak, na ostateczny wynik wpływa tak wiele dodatkowych czynników, że modele o tej samej długości lufy mogą znacznie się różnić prędkością początkową.

Drugim powszechnym stereotypem jest to, że dłuższa lufa poprawia celność. Dzieje się tak, jeśli dłuższa lufa pozwala na dalsze rozłożenie muszki i szczerbinki, co ułatwia celowanie. Dokładność techniczna zależy nie od długości, a od jakości obróbki lufy.

Podsumowując powyższe, można powiedzieć, że długość lufy wiatrówki jest bardziej punktem odniesienia, niż naprawdę istotnym parametrem, a przy wyborze lepiej skupić się n...a bardziej „zbliżonych do życia” cechach – przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej prędkości wylotowej.

- Drewno. Klasyczny materiał używany od dawna w broni palnej, a potem pneumatycznej (a właściwie od momentu jej pojawienia się). Drewniane kolby same w sobie są wystarczająco mocne, a we współczesnych karabinach nadają się również do specjalnej obróbki w celu ochrony przed wilgocią, ekstremalnymi temperaturami itp.; podczas gdy karabiny mają przyjemny wygląd w klasycznym stylu. Jednocześnie, drewno jest podatne na ścieranie, łatwo pojawiają się na nim rysy, jest możliwość pęknięć. Przy użytkowaniu w nieskomplikowanych warunkach, takich jak okresowe strzelanie na działce, nie ma to znaczenia, jednak np. do polowania kolba drewniana jest słabo przystosowana – przynajmniej dlatego, że szybko straci swoją „prezentację”. Co więcej, materiał ten jest również nieco droższy i trudniejszy w obróbce niż tworzywo sztuczne, który jest bardziej odporny na „kłopoty”. Dlatego na dzień dzisiejszy drewno wykorzystywane jest głównie w pneumatyce ze średniej i wyższej półki cenowej i przeznaczone jest dla tych, których interesuje przede wszystkim estetyka broni.

- Plastik. Jeden z najpopularniejszych materiałów do produkcji nowoczesnej pneumatyki. Takie kolby są łatwe w produkcji i niedrogie, a tworzywo sztuczne można łatwo uformować w dość złożony kształt, co w szczególności ułatwia montaż różnych systemów regulacji (patrz „Regulacja”, „Regulacja kolby”) . Jednak jego główną zaletą jest praktyczność: materiał t...en jest odporny na uderzenia, pęknięcia i zarysowania, ma wytrzymałość porównywalną z drewnem (a nawet przewyższa) i ma niską wagę. W rezultacie tworzywo sztuczne stało się powszechne w prawie wszystkich przedziałach cenowych.

- Aluminium. Dość zaawansowany materiał, który łączy w sobie lekkość i wysoką wytrzymałość. Z drugiej strony, aluminiowe kolby do klasycznej pneumatyki są generalnie drogie i dlatego są używane głównie w modelach profesjonalnych z wyższej półki (choć zdarzają się wyjątki). Ale w karabinach ASG, kopiujących prawdziwą broń sytuacja jest nieco inna: tam aluminium może być prostszą i tańszą alternatywą dla stali (z której powstają prototypy broni palnej).