Porównanie Canon LEGRIA HF G26 vs Canon LEGRIA HF G40

- Amator. Jak sama nazwa wskazuje, kamery te przeznaczone są do stosunkowo prostych zadań w ramach normalnego, codziennego użytku - kręcenia kronik rodzinnych, wydarzeń specjalnych, małych filmów dokumentalnych, prezentacji wideo itp. Zwróć uwagę, że urządzenia hobbystyczne mogą mieć dość szeroki zakres ustawień i zapewniać wysoką jakość obrazu. Jednak nawet najbardziej zaawansowane opcje nie zastąpią profesjonalnego sprzętu; a ogólną zasadą ich konstrukcji jest uproszczenie i ułatwienie pracy. Jedną z charakterystycznych cech tego typu aparatu są jego niewielkie rozmiary (aczkolwiek większe niż opisane poniżej kieszonkowe), co sprawia, że bez problemu można trzymać urządzenie w jednej ręce na wagę. Ponadto wśród nich jest bardzo niewiele modeli z wizjerem (patrz „Funkcje i możliwości”), a z wymiennym obiektywem (patrz poniżej) w ogóle nie ma.

- Profesjonalny. Aparaty przeznaczone do profesjonalnego filmowania wyróżniają się na zewnątrz dużymi rozmiarami – są zauważalnie większe od amatorskich i często są zaprojektowane do noszenia na ramieniu, a nie trzymania w rękach (choć istnieją modele kompaktowe porównywalne z amatorskimi). Wynika to przede wszystkim z obfitości możliwości: modele tego typu posiadają wiele dodatkowych ustawień, z których każdym można sterować ręcznie, a także rozbudowany zestaw interfejsów, pojemniejsze akumulatory, mocowania do zewnętrznych mikr...ofonów itp. Warto również zwrócić uwagę na obecność w tej klasie urządzeń z wymiennymi obiektywami (patrz niżej). Profesjonalne kamery są niezbędne w dziennikarstwie telewizyjnym i kręceniu filmów, ale do użytku osobistego są słabo przystosowane. I nie chodzi tylko o duży rozmiar i wysoki koszt: obsługa takiego urządzenia wymaga pewnych umiejętności, a mnogość ustawień może przysporzyć wielu problemów niedoświadczonym użytkownikom.

- kamera wideo 3D. Ta kategoria obejmuje wszystkie modele, które mają funkcję fotografowania 3D (patrz poniżej). Specyficzny wygląd i funkcjonalność takich aparatów może się różnić: jedne są bliższe opisanym powyżej modelom amatorskim, innym profesjonalnym. To samo dotyczy realizacji zdjęć 3D: niektóre modele są początkowo wyposażone w obiektyw stereo, w innych funkcję tę pełni adapter zainstalowany na tradycyjnej „dwuwymiarowej” optyce.

- Kieszonkowe. Ten rodzaj można określić jako specyficzny rodzaj aparatów amatorskich, tworzonych z oczekiwaniem maksymalnej kompaktowości (w tym de facto możliwości noszenia w kieszeni). Niektóre modele kieszonkowe zewnętrznie przypominają wersje pełnowymiarowych aparatów „skurczonych” do granic możliwości, inne przypominają telefony komórkowe z charakterystycznym umieszczeniem obiektywu – na tylnej obudowie. W każdym razie takie kamery są niezwykle łatwe do przenoszenia i pozwalają zawsze mieć pod ręką urządzenie nagrywające, którego możliwości znacznie przewyższają te same telefony. Z drugiej strony na rzecz przenośności zwykle trzeba poświęcić wiele cech - możliwości optyczne, wielkość matrycy itp. - dzięki czemu możliwości aparatów kieszonkowych są znacznie skromniejsze niż nawet aparatów amatorskich, nie mówiąc już o profesjonalnych.

Wartość przysłony standardowego obiektywu kamery wideo.

Parametr ten opisuje, w jakim stopniu soczewka tłumi strumień świetlny. Zwykle zapisuje się ją jako stosunek średnicy efektywnej przysłony do ogniskowej obiektywu, przy czym pierwszą wartość przyjmuje się jako jeden i oznaczamy jako f – np. f/1,8 lub f/5,6. Co więcej, im niższa liczba w takim rekordzie, tym wyższy wartość przysłony: więc w naszym przykładzie pierwsza opcja jest „jaśniejsza” niż druga. Zwróć też uwagę, że większość obiektywów o zmiennej ogniskowej (patrz wyżej) również ma zmienną przysłonę - w takich przypadkach wskazuje na to zakres od maksimum do minimum (od mniejszej liczby do większej).

Wysoka przysłona jest ważna przede wszystkim przy fotografowaniu w warunkach słabego oświetlenia: pozwala uchwycić obraz bez „podnoszenia” czułości matrycy i bez tworzenia dodatkowych artefaktów w postaci szumów oraz w trybie nagrywania , można również pracować z krótszymi scenami). Ponadto im wyższa przysłona, tym mniejsza głębia ostrości i łatwiej uzyskać rozmyte tło. Zauważ, że parametr ten nie odgrywa decydującej roli w prostych codziennych zadaniach, ale w profesjonalnym filmowaniu może okazać się bardzo istotny.

Formaty plików wideo, których kamera może używać do przechowywania nagranego materiału. Jeśli chcesz oglądać te materiały za pomocą oddzielnego odtwarzacza (odtwarzacza, odtwarzacza multimedialnego itp.), upewnij się, że ten odtwarzacz obsługuje odpowiednie formaty, w przeciwnym razie może być konieczna konwersja.

Zakres czasów otwarcia migawki, w których aparat może działać podczas fotografowania.

Początkowo czas otwarcia migawki to czas, w którym światło wpływa na materiał światłoczuły (film) podczas robienia pojedynczej klatki. W przypadku matryc cyfrowych jest to okres czasu, w którym obraz jest odczytywany z matrycy w celu zbudowania osobnej klatki. Podczas nagrywania wideo interwał ten nie może być większy niż 1 / n, gdzie n to liczba klatek na sekundę (patrz wyżej), ale może być mniejsza - na przykład, fotografowanie z liczbą klatek na sekundę 30 kl./s i szybkością migawki każdej klatki 1/60 s. Nie ma takich ograniczeń dla trybu fotografowania.

Długie ekspozycje są dobre, ponieważ pozwalają na odbiór większej ilości światła do matrycy – odpowiednio obraz jest jaśniejszy, co jest szczególnie ważne przy słabym oświetleniu. Jednocześnie zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania rozmytego obrazu – ze względu na szybki ruch obiektów w kadrze, drżenie rąk operatora i inne przypadkowe ruchy kamery, których nawet system stabilizacji nie jest w stanie zrekompensować. Efekt ten może być przydatny do artystycznego rozmycia ruchu (motion blur), zwłaszcza podczas filmowania, ale w trybie fotograficznym najczęściej jest niepożądany. Krótkie czasy otwarcia migawki pozwalają uzyskać wyraźne kadry, ale przy mniejszej ilości światła, a w przypadku wideo nawet z efektem ostrych, szarpanych ruchów.

W związku z tym różne opcje ekspozycji będą optymalne dla każdej sytuacji..., a im szerszy ich zakres, tym więcej możliwości aparat ma do dostosowania do określonych warunków.

Przekątna wyświetlacza kamery w calach. Im większy wyświetlacz, tym większy będzie obraz na nim, tym łatwiej będzie pracować z ekranem zarówno podczas fotografowania, jak i oglądania materiału filmowego. Z drugiej strony duży ekran ma odpowiedni wpływ na wymiary samego aparatu, duże wymiary nie są potrzebne do pracy z ramą, a wygodniej jest oglądać materiał na pełnowymiarowym urządzeniu, takim jak telewizor. Mając to na uwadze, większość nowoczesnych modeli wyposażonych jest w wyświetlacze o przekątnej około 2 – 3,5”, większe ekrany są niezwykle rzadkie – nawet w profesjonalnych aparatach (patrz „Rodzaje”), dla których kompaktowość nie jest priorytetem.

- Obecność wizjera. Obecność wizjera w konstrukcji aparatu - specjalnego urządzenia optycznego w postaci tubusu z okularem i małym ekranem pod nim. W rzeczywistości rola tego urządzenia jest podobna do konwencjonalnego wyświetlacza: prowadzenie kadru, kontrola parametrów nagrywania, oglądanie materiału filmowego. Główna różnica polega na tym, że w tym przypadku ekran jest maksymalnie zamknięty, a jego widoczność jest prawie niezależna od warunków oświetlenia otoczenia; jest niezastąpiony w jasnym świetle słonecznym i w innych podobnych sytuacjach, w których ekspozycje zewnętrzne „oślepiają”. Dodatkowo wizjer może się przydać również w przypadku, gdy ważna jest tajemnica – nie daje odbicia na twarzy operatora i nie demaskuje go; a takie systemy zużywają mniej energii. Z drugiej strony podczas pracy okular należy zbliżyć do oka; a jeśli zewnętrzny wyświetlacz pozwala trzymać aparat np. na wyciągniętej ręce nad głową, to wizjer nie daje takiej swobody manewru. Ponadto filmowanie za pomocą takiego urządzenia może być dość żmudne, szczególnie dla nieprzyzwyczajonych użytkowników; a wizjery są słabo kompatybilne z okularami. W rezultacie element ten znajduje się głównie w profesjonalnych modelach aparatów (patrz „Wg kierunku”).

- Wbudowana lampa błyskowa. Obecność lampy błyskowej w aparacie - pulsujące źródło światła do robienia zdjęcia. Najpopularniejszym celem lampy błyskowej jest oświetlanie w warunkach sł...abego oświetlenia; ponadto może być używany do fotografowania pod jasne światło i do innych zadań specjalnych. W aparatach wyposażonych w lampę podświetlenia (patrz niżej) ta sama lampa może pełnić funkcję lampy błyskowej.

- Podświetlenie lampy. Obecność własnej lampy w konstrukcji kamery do oświetlania niewystarczająco oświetlonych scen. Lampa ta różni się od opisanej powyżej lampy błyskowej tym, że jest przeznaczona do pracy podczas nagrywania wideo i działa w trybie światła ciągłego, a nie pulsacyjnego. Własne oświetlenie pozwala na samodzielne użytkowanie kamery, bez zewnętrznych urządzeń oświetleniowych, których nie zawsze można zainstalować. Nie zapominaj jednak, że jego działanie zużywa również energię akumulatora.

- Gorący but. Gorąca stopka to wyspecjalizowany uchwyt do mocowania opcjonalnych akcesoriów. Najczęściej służy do zewnętrznych lamp błyskowych, ale to nie koniec: do gorącej stopki można przymocować zewnętrzne wizjery, mikrofony, moduły GPS i wiele innych. Istnieje kilka ogólnie przyjętych standardów dla tego osprzętu, ponadto każdy producent stosuje własny zestaw styków pomocniczych do sterowania zaawansowanymi funkcjami sprzętu zewnętrznego; należy to wziąć pod uwagę przy wyborze takiego sprzętu. Jeśli jednak zamierzamy korzystać z akcesoriów zewnętrznych, warto wybrać aparat z gorącą stopką. Większość z tych modeli to modele profesjonalne (patrz „Przez polecenie”), ale są wyjątki.

- Wbudowany głośnik. Kamera posiada własny głośnik. Funkcja ta umożliwia oglądanie materiału filmowego z dźwiękiem bez korzystania z dodatkowego sprzętu, takiego jak słuchawki. Zwróć uwagę, że jakość wbudowanych głośników zwykle nie jest wysoka i nie są one przeznaczone do poważniejszych zadań (na przykład odtwarzania muzyki); a oglądane pozwalają nie tyle ocenić jakość dźwięku, ile określić, czy dany dźwięk został nagrany.

- Wbudowany projektor. Obecność w budowie kamery własnego projektora. Funkcja ta znacznie ułatwia oglądanie materiału filmowego: pozwala na dostarczenie dość dużego „obrazu” (o przekątnej kilkudziesięciu centymetrów) za pomocą samej kamery, bez korzystania z telewizorów czy innych zewnętrznych ekranów. Co prawda do oglądania potrzebujesz odpowiedniej powierzchni - przynajmniej zwykłej jasnej ściany; a moc samych projektorów jest niska, a w jasnym świetle obraz może być w ogóle niewidoczny. Niemniej jednak, jeśli film ma być pokazany kilku widzom naraz, ta opcja jest zdecydowanie wygodniejsza niż oglądanie go na własnym ekranie aparatu. Dodatkowo na projektorze możesz obejrzeć dowolny film, który jest odpowiedni dla formatu, osadzonego w pamięci - innymi słowy, możesz użyć kamery jako odtwarzacza.

- moduł Wi-Fi. Kamera posiada własny moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi. Standard ten wykorzystywany jest do budowy sieci komputerowych, a od niedawna również do bezpośredniej komunikacji pomiędzy różnymi urządzeniami: laptopami, smartfonami, tabletami itp. Konkretne użycie Wi-Fi może się różnić w zależności od modelu aparatu i obejmować takie opcje, jak bezpośrednie kopiowanie treści na urządzenie zewnętrzne lub nawet do Internetu (na przykład w serwisie YouTube), zdalne sterowanie aparatem, używanie jako kamery internetowej ( patrz poniżej), aktualizacja oprogramowania itp. A wszystko to odbywa się bez użycia przewodów, zasięg komunikacji może sięgać 100 m, a ściany nie są przeszkodą (choć zmniejszają „zasięg”).

- chip NFC. Obecność chipa do komunikacji bezprzewodowej NFC w aparacie. Zasięg takiego połączenia wynosi do 10 cm, a w aparatach pełni rolę pomocniczą, ułatwiając bezprzewodowe połączenie aparatu z urządzeniem zewnętrznym (smartfon, tablet itp.), który również posiada chip NFC. Zamiast przekopywać się przez ustawienia, wystarczy zbliżyć oba urządzenia i potwierdzić połączenie Wi-Fi (patrz wyżej). W związku z tym ten chip jest instalowany tylko w kamerach z bardziej „ważnymi” możliwościami bezprzewodowymi.

- Moduł GPS. Obecność w aparacie wbudowanego modułu nawigacji satelitarnej GPS. Sam taki moduł podczas pracy ustala tylko aktualną lokalizację na podstawie danych z satelitów, ale sposób wykorzystania tych danych zależy od konkretnego modelu kamery. Najczęściej urządzenia z GPS są w stanie co najmniej dodać geotagi do materiału filmowego - informacje o współrzędnych geograficznych miejsca nagrywania; ale poza tym można zapewnić szersze możliwości - na przykład wyszukiwanie wśród materiałów po miejscu filmowania czy nawet pełną nawigację po mapie.

- Odłączany mikrofon. Obecność uchwytu w konstrukcji kamery do instalacji zewnętrznego wymiennego mikrofonu; sam mikrofon może być dołączony lub zakupiony osobno. Funkcja ta jest typowa dla profesjonalnych modeli i kamer 3D podobnych funkcjonalnie do nich (patrz „W stronę”) - pozwala nagrywać dźwięk o wyższej jakości i z mniejszym szumem niż przy pracy wbudowanego mikrofonu.

- Funkcja kamery internetowej. Możliwość podłączenia urządzenia do komputera i wykorzystania go jako kamery internetowej - do wideorozmów, emisji wideo bezpośrednio do sieci, bezpośredniego nagrywania do komputera itp. Przewagą kamer nad tradycyjnymi kamerami internetowymi jest wyższa rozdzielczość i ogólna jakość obrazu. Jednocześnie ta przewaga nie jest ostatnio bardzo wyraźna, a większe wymiary sprawiają, że pełnowymiarowe aparaty nie są tak wygodne; dlatego funkcja ta nie była powszechnie stosowana.

- Bezpośrednia kopia na dysk twardy. Możliwość podłączenia zewnętrznego dysku twardego bezpośrednio do kamery i kopiowania na nią materiału bez użycia komputera. Funkcja ta jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy musisz wykonać kopię (na przykład w celu zwolnienia pamięci aparatu), a komputera nie ma w pobliżu.

- Druk bezpośredni. Możliwość podłączenia aparatu do drukarki (w celu drukowania zrobionych zdjęć) bezpośrednio, bez użycia komputera. Autorskie narzędzia programowe w takich modelach mogą mieć dość rozbudowane możliwości zarządzania drukowaniem: wybór obrazów, drukowanie wielu kopii, rozmiar i liczbę wydruków na arkuszu, jakość wydruku, komunikaty o błędach itp. Zazwyczaj drukowanie bezpośrednie wykorzystuje technologię PictBridge przy użyciu połączenia USB. Musi być obsługiwana nie tylko przez aparat, ale także przez drukarkę; jednocześnie połączenie nie wymaga dodatkowej konfiguracji, instalacji sterowników itp.

Pojemność standardowego akumulatora kamery to ilość energii, jaką może on zgromadzić na pełnym naładowaniu. W przenośnej elektronice parametr ten jest mierzony w mAh; 1 mAh odpowiada ilości energii, która pozwala dawać prąd o natężeniu 1 mA przez 1 godzinę. Oczywiście im większa pojemność, tym dłużej może pracować akumulator, należy jednak pamiętać, że rzeczywisty pobór mocy i żywotność akumulatorów współczesnych kamer zależy od ogromnej liczby czynników, począwszy od klasy (patrz „Przeznaczenie”), a skończywszy na specyfikacji poszczególnych elementów elektronicznych. Dlatego w praktyce pojemność akumulatora jest cechą czysto informacyjną i nie da się na jej podstawie porównywać ze sobą różnych modeli - w tym celu należy posłużyć się bezpośrednio deklarowaną żywotnością akumulatora (patrz poniżej).

Obecność pilota w zestawie z kamerą. Zalety tej funkcji są oczywiste: pilot pozwala sterować kamerą na odległość, bez wchodzenia do niej ponownie. Jedną z sytuacji, w których pilot może być szczególnie przydatny jest operator filmujący się sam, na przykład podczas nagrywania wideo demonstracyjnego. Pilot umożliwia przynajmniej rozpoczęcie/zatrzymanie nagrywania, ale dodatkowo można zapewnić inne regulacje - na przykład zmianę powiększenia, zastosowanie efektów specjalnych czy zrobienie zdjęcia. Ponadto pilot zazwyczaj zapewnia również kontrolę nad odtwarzaniem zarejestrowanych materiałów – zarówno osobno na kamerze, jak i po podłączeniu jej do zewnętrznego ekranu.